Είναι ένα σπονδυλωτό έργο με τριάντα πέντε εικόνες από την «αβάσταχτη γελοιότητα» της καθημερινής μας ζωής. Όπως υπαινίσσεται και ο τίτλος, η σκηνή λειτουργεί σαν ένας μεγεθυντικός, πολλές φορές και παραμορφωτικός καθρέφτης, προκλητικά στημένος μπροστά στους θεατές. Όχι για να προκαλέσει τους ίδιους, αλλά το κουράγιο τους να γελάσουν με τη γελοία πλευρά της ζωής τους. Αυτό το γέλιο που λυτρώνει, αλλά κινητοποιεί ενάντια στην αδιαφορία και τον εφησυχασμό, την αποξένωση.

Σημειώνουμε, ότι προκειμένου για μαθητική παράσταση, μερικές εικόνες είναι ίσως υπερβολικά προκλητικές. Θα μπορούσε όμως να γίνει μια επιλογή χωρίς να χαθεί η ουσία του έργου.

Γιώργος Μιχαηλίδης