7η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
«Θέατρο & Εκπαίδευση: δεσμοί αλληλεγγύης»
Διαδραστικότητα στη σκηνή
Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, σκηνοθέτης
Εργαστήριο 3ωρών
Γλώσσα Ελληνικά
Οι έμπειροι περί το θέατρο θεωρούν αξιωματική την αλήθεια ότι το σημαντικότερο στήριγμα ενός ηθοποιού στη σκηνή είναι ο άλλος ηθοποιός. (Μια από τις πιο συχνές προτροπές σ’ ένα μάθημα υποκριτικής είναι «παίξε με τον άλλο, μην παίζεις μόνος σου!»)
Σ’ αυτό το εργαστήριο θα τεθούν οι θεωρητικές βάσεις της μεθοδολογίας που αποτελεί κοινό τόπο στο δυτικό θέατρο, και που βασίζεται στην απλή αρχή πως όταν ένας ηθοποιός ή σκηνοθέτης καλείται να ερμηνεύσει ένα κείμενο, ουσιαστικά επιλέγει δράση: βρίσκει μ’ άλλα λόγια τον τρόπο που η ενέργεια θα μεταδοθεί από τον ένα ρόλο στον άλλο, ή πιο απλά, καθορίζει τις παραμέτρους της διαδραστικότητας στη σκηνή.
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι διπλωματούχος σολίστ του Ωδείου Αθηνών στο φλάουτο, και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κλασική φιλολογία), του New York University (κινηματογράφος) και του University of California (Master of Fine Arts στη σκηνοθεσία θεάτρου). Έχει πάνω από τριάντα παραγωγές στο ενεργητικό του σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, στις οποίες συγκαταλέγονται δικές του μεταφράσεις ή διασκευές κειμένων των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Brecht, Mishima, Beckett, Cocteau, Lorca, Genet, Pinter, Rimbaud, Müller, Poe, Yourcenar, καθώς και έργα πολλών νέων Αμερικανών συγγραφέων. Στον ελληνικό χώρο σκηνοθέτησε σε δικές του διασκευές και μεταφράσεις τα έργα: Το τέλος του οίκου των Άσερ και Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μιά ώρα για το Θέατρο του Νότου, Ιστορίες αιδοίου στο θέατρο Αυλωνίτη, Ο Καβαλάρης του χιονιού για τη Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και Cabaret στο Βεάκη. Σε δικές του μεταφράσεις τα Πώς έμαθα να οδηγώ για το Απλό Θέατρο, Η κατάρα της Ίρμα Βεπ στο Ήβη, Η Ψευδαίσθηση και Αχαρνής για το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, Ένα καινούριο κόκκινο στο Πόρτα, Proof στο Μουσούρη, Το καλό της χώρας μας στον Τεχνοχώρο υπό Σκιάν, Από ‘δώ και πέρα και Ήταν όλοι τους παιδιά μου στο Κ.Θ.Β.Ε, Hysteria στο Βρετάνια, και Το ημέρωμα της Στρίγγλας στο Εθνικό Θέατρο. Στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη ανέβασε το Υπηρέτης δυό αφεντάδων, για τον Θ.Ο.Κ. πάλι τα Αμερικάνικος βούβαλος και Βαβυλωνία, στο θέατρο Αποθήκη το Σεσουάρ για δολοφόνους, στο Από Μηχανής τους Σιδεράδες, στο Κ.Θ.Β.Ε. τα Αρκαδία, Δον Κάρλος και Με τα παιδιά της πιάτσας, στο Ιλίσια το Μοιραίο προαίσθημα, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον…,στο θέατρο Ροές το Μιά τρελή μέρα, στο Θέατρο Τέχνης Τα μάτια τέσσερα, στο Κιβωτός Τα κορίτσια του ημερολογίου, στο Επί Κολωνώ το Φύλλα της και στο Εθνικό Θέατρο το Πυρκαγιές. Έχει διδάξει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει χρηματίσει πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και είναι διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.