Συνδιάσκεψη 2008 – «Θέατρο και εκπαίδευση στο κέντρο της σκηνής»
Η κοινωνία των αρχών του 21ου αιώνα υφίσταται ραγδαίες αλλαγές. Η παγκοσμιοποίηση και συχνά εμπορευματοποίηση των πολιτισμών και των αξιών και η αποδυνάμωση της έννοιας της κοινότητας, που αποτελούσε στέρεη βάση για τη δημιουργία της αντίληψης του εαυτού και του ανήκειν έχουν αρνητικές συνέπειες στη ζωή και την ανάπτυξη πολλών νέων. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων του παιδιού, η κοινωνική αδικία, οι συγκρούσεις, οι πολεμικές συρράξεις και οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών επισκιάζουν τα ραγδαία άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει το θέατρο/δράμα στην εκπαίδευση μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο; Τι μπορεί να προσφέρει; Τι μας δείχνει η έρευνα ότι συμβαίνει όταν τα παιδιά και οι νέοι συμμετέχουν σε θεατρικές διαδικασίες;

Παρ’ όλο που οι λέξεις θέατρο και δράμα μάς κληροδοτήθηκαν από την αρχαία ελληνική γλώσσα και πολιτισμό, ο οποίος θεωρούσε το θέατρο ως εκπαίδευση («διδασκαλία»), στις μέρες μας χρειάζεται να αγωνιζόμαστε διαρκώς για να υπενθυμίζουμε αυτή τη διάσταση του θεάτρου. Ένας αγώνας με δυσκολίες, γιατί, ενώ η παιδαγωγική αξία και η εξανθρωπιστική δυνατότητα του θεάτρου/δράματος στην ποικιλία των εκφάνσεών του αναγνωρίζεται στα λόγια, φαίνεται να υποτιμάται στην πράξη. Για τους περισσότερους σχεδιαστές εκπαιδευτικής πολιτικής ο ακαδημαϊκός δρόμος προς τη μάθηση φαίνεται να είναι ο κυρίαρχος και σε πολλές περιπτώσεις ο μοναδικός. Τα περισσότερα επίσημα εκπαιδευτικά συστήματα, αγνοώντας στην πράξη παλιές και νέες επιστημονικές θεωρίες περί βιωματικής μάθησης, πολλαπλής νοημοσύνης και ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου είναι προσκολλημένα στη διδασκαλία και τη μάθηση του θρανίου. Παρά την αυξανόμενη απογοήτευση και αδιαφορία πολλών μαθητών για το σχολείο, αλλά και τον αυξανόμενο
αριθμό των εκπαιδευτικών οι οποίοι βλέπουν με ενθουσιασμό την πολλαπλή αξία του θεάτρου/δράματος στα σχολεία, τα περισσότερα επίσημα σχολικά προγράμματα αντανακλούν την αντίληψη ότι η γνώση είναι ένας όγκος πληροφοριών προς κατανάλωση κυρίως για την απόκτηση πτυχίων.
Η εμπειρία όμως μας αποδεικνύει ότι τα πράγματα αλλάζουν και ότι ο ρόλος μας (εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, εμψυχωτών, φοιτητών και μαθητών) ως φορέων της αλλαγής είναι καθοριστικός. Έχουμε επίγνωση ότι, παρά τις θετικές εξελίξεις σε πολλές χώρες, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να καταφέρουμε να παίζει το θέατρο/δράμα κεντρικό ρόλο στη ζωή των νέων μέσα και έξω από το σχολείο. Το πάθος και η αγάπη μας για την εκπαίδευση και για το θέατρο έχουν πολλά να συνεισφέρουν σ’ αυτό το σκοπό. 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ....