Θέατρο στην Εκπαίδευση
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αθήνα 9, 10 & 11 Μαρτίου 2007
«Θεατρική τέχνη και εκπαίδευση: διάλογος με κοινές προθέσεις;»
Γιώργος Π. Μπινιάρης, σκηνοθέτης
"Ξένοι τόποι – οικεία δεινά"
«Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος κι έχει ένα δικαίωμα που δεν χαρίζεται και με καμιάν αγάπη με καμιά συμφορά δεν αλλάζει και δεν πεθαίνει», «Ο γάμος», Γιώργος Χειμωνάς
Ας επιχειρήσουμε να ζωντανέψουμε στιγμές και εικόνες που συμβαίνουν σήμερα στα σύνορα της χώρας, στις παρυφές των πόλεων, στις ακτές και στα λιμάνια των νησιών του Αιγαίου από τα κύματα των προσφύγων που φθάνουν στον τόπο μας από μακρυνές πατρίδες. Αυτό το ανθρώπινο ποτάμι των απελπισμένων, κινητοποιεί άραγε την ευαισθησία μας; Mας δίνει έναυσμα για καλλιτεχνική δράση; Είναι άραγε αρκετό για να διαμαρτυρηθούμε για τον εξευτελισμό του ανθρώπου από τον «πολιτισμένο» κόσμο; Ας αναρωτηθούμε: η λέξη ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ποιες εικόνες μας γεννά, ποιες ιδέες, συναισθήματα ή ιστορικούς συνειρμούς; Ποια λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως Ελλήνων ποιητών, ποιες μαρτυρίες, φωτογραφίες, μουσικές και τραγούδια φωτίζουν το θέμα και εμπλουτίζουν τη δράση; Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να επινοήσουμε μια ιστορία με θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς και με τις τεχνικές του κοινωνικού θεάτρου, να εξελίξουμε την ιστορία αυτή με τις βασικές συνθήκες του τόπου, του χρόνου και των προσώπων. Ποιες συνεργασίες μπορούμε να επιχειρήσουμε στον κοινωνικό χώρο που ζούμε και με ποιες κοινωνικές ομάδες, π.χ. επιτροπές αλληλεγγύης, καλλιτεχνικά σχήματα, κοινότητες προσφύγων, μπορούμε να συνομιλήσουμε; Οι παραστατικές τέχνες στην εκπαίδευση μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, για να δώσουν μια σφαιρική εικόνα του θέματος, όπως θεατρική δράση, ζωντανή μουσική, χορός, ζωγραφική, γκράφιτις, φωτογραφία κ.ά. Μπορούμε να μελετήσουμε τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας για το θέμα των προσφύγων, το ύψος του δείκτη του ρατσισμού και το πώς μια καλλιτεχνική δράση μπορεί να συμβάλει στη μείωση του φαινόμενου της ξενοφοβίας. Αυτού του είδους η προσέγγιση, στα πλαίσια του μαθητικού θεάτρου, βοηθάει τους νέους να κατανοήσουν την πραγματική ζωή γύρω τους και να κινητοποιηθούν γύρω από το θέμα. Καλούνται οι συμμετέχοντες να φέρουν μαζί τους μια είδηση, μια μαρτυρία, μια φωτογραφία, ένα ποίημα ή ένα τραγούδι για να συμβάλουν δημιουργικά στη συνάντησή μας.
Ο Γιώργος Π. Μπινιάρης γεννήθηκε στην Αρχαία Κόρινθο. Θέατρο σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και στην "Κινηματογραφική Σχολή Ε. Χατζίκου". Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με το "Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο" του Λεωνίδα Τριβιζά, το "Χοροθέατρο Ροές" της Σοφίας Σπυράτου, το "Θέατρο Σφενδόνη" της Άννας Κοκκίνου, και το "Απλό Θέατρο" του Αντώνη Αντύπα. Ως σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τα Δημοτικά Θέατρα Λουτρακίου, Καστοριάς και Ναυπλίου και με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου, με έδρα τη Χίο. Ως εμψυχωτής και δάσκαλος θεάτρου συνεργάστηκε με καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς, όπως η Δραματική Σχολή "Μορφές" στο Θέατρο "Εμπρός", το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης και το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διδάσκει στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής και ερευνητικής ομάδας "Μυθολογία" για το θέατρο, το μύθο και τον ποιητικό λόγο. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής εταιρείας ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ. Σκηνοθετεί, διδάσκει και είναι υπεύθυνος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου, με έδρα τη Χίο.