5η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ/ΔΡΑΜΑ και ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ &
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ International Drama / Theatre & Education Association – IDEA
«Θέατρο στην εκπαίδευση: δημιουργώντας νέους ρόλους στον 21ο αιώνα»
Αθήνα 17-18-19 Μαρτίου 2006
Προ- και μετα-συνεδριακές εκδηλώσεις 11-23 Μαρτίου 2006 σε τέσσερις πόλεις της χώρας
Dan Baron- Cohen, σκηνοθέτης του θεάτρου της κοινότητας, πρόεδρος του ΙDEA, Ουαλία/Βραζιλία.
«Μεταμόρφωση: το θέατρο ως εκπαίδευση για την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, την προσωπική αυτοδιάθεση και την αυτοδιάθεση της κοινότητας»
Εργαστήριο 5 ωρών - Γλώσσα: Αγγλικά
Το εργαστήριο αυτό καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η συλλογική αφήγηση ιστοριών, η χρήση της μάσκας και της φωνής, ο αφηγηματικός χορός και το αυτοσχεδιαστικό σωματικό θέατρο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως τεχνικές «πολιτισμικού γραμματισμού», με στόχο μια παιδαγωγική, η οποία στηρίζεται στην κοινότητα/εκάστοτε κοινωνική ομάδα και επιδιώκει την ατομική και τη συλλογική μεταμόρφωση. Πώς μπορούν η αφήγηση ιστοριών και το θέατρο να χρησιμοποιηθούν με σκοπό την αφύπνιση κοινοτήτων/κοινωνικών ομάδων ακρωτηριασμένων από τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία, τον αποκλεισμό και τις συγκρούσεις; Πώς μπορούμε να απελευθερώσουμε τη μνήμη του σώματος και τη φαντασία, για να αναπτύξουμε παιδαγωγικές διαπολιτισμικής συνεργασίας και μεταμόρφωσης; Πώς μπορεί η συμμετοχή στην παράσταση και η συναίσθηση της συμμετοχής αυτής να συμβάλει στην κατανόηση των αντιστάσεων και των αντιφάσεων κατά τη διαδικασία της προσωπικής και συλλογική αλλαγής; Πώς μπορούν να καμφθούν οι αντιστάσεις και να επιλυθούν οι αντιφάσεις αυτές; Τα παραπάνω ερωτήματα ορίζουν τους τρεις στόχους και φάσεις κλειδιά του εργαστηρίου, το οποίο στοχεύει: α) να βοηθήσει τους συμμετέχοντες να πειραματιστούν σε τεχνικές «πολιτισμικού γραμματισμού», οι οποίες αναπτύχθηκαν τα τελευταία 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια συνεργασίας με αποκλεισμένες και μη κοινότητες της Βόρειας Αγγλίας και Ιρλανδίας, της Νότιας Αφρικής, της Ασίας και της Βραζιλίας, β)να καταδείξει πώς αυτές οι τεχνικές μπορούν να εφαρμοστούν σε διαφορετικά εκπαιδευτικά πλαίσια, στην εκπαίδευση παιδαγωγών, εκπαιδευτικών της τέχνης, ακτιβιστών στο πλαίσιο μιας κοινότητας/κοινωνικής ομάδας και πολιτικών ηγετών, γ) να συζητηθούν ζητήματα που προκύπτουν κατά την αξιολόγηση αυτής της δουλειάς με συμμετέχοντες και καλλιτέχνες, προκειμένου να κατανοηθεί το πώς θα μπορούσαν αυτά να αντιμετωπισθούν στην πράξη. Τα ζητήματα αυτά μεταξύ άλλων είναι: Πώς μπορούν οι νέοι να συμμετέχουν και να συντονίζουν δράσεις; Πώς μπορούν οι παιδαγωγοί των παραστατικών τεχνών που συνεργάζονται με ιδρύματα ή κοινότητες/ειδικές κοινωνικές ομάδες, να αντιμετωπίσουν την αντίσταση/άρνηση που συναντούν στην εφαρμογή των συμμετοχικών μεθόδων; Πώς μπορούμε να τονώσουμε την αυτοπεποίθηση των εκπαιδευτικών και των ηγετών κοινοτήτων που θέλουν να αλλάξουν τις αυταρχικές μεθόδους τους μέσω των τεχνών, για να αναπτύξουν την κουλτούρα της αυτοδιάθεσης; Και, τέλος, τι είδους στρατηγικές χρειάζονται για να υπάρξουν, να διατηρηθούν και να ολοκληρωθούν συνεργασίες που θα συντελέσουν στο να αποφευχθούν οι διαπολιτισμικές εντάσεις, η εξάρτηση και οι συγκρούσεις;
O Dan Baron-Cohen είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης θεάτρου της κοινότητας, παιδαγωγός παραστατικών τεχνών και πολιτισμικός ακτιβιστής. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Βραζιλία. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή με θέμα το θέατρο ως εκλαϊκευμένη εκπαίδευση, υπό την εποπτεία των Terry Eagleton και Raymond Williams. Οι συνεργασίες του στην αρχή της καριέρας του με τους θεατρικούς συγγραφείς Edward Bond (Αγγλία) και Ngugi WaThiong’o (Κένυα) τον ενέπνευσαν να ερευνήσει μεθόδους πολιτισμικής δράσης για τη δικαιοσύνη, βασισμένες στην κοινότητα. Συνιδρυτής του Frontline:Πολιτισμός και Εκπαίδευση στο Μάντσεστερ και στο Ντέρρυ (Βόρεια Ιρλανδία), μέσα από τη συνεργασία του με ειδικές ομάδες πληθυσμού οδηγήθηκε σταδιακά στο σχεδιασμό μιας πολιτισμικής μεθόδου με στόχο την αυτοδιάθεση. Οι συνεργασίες του τα τελευταία επτά χρόνια με ακτήμονες, ιθαγενείς και κινήματα συνδικαλιστικών οργανώσεων στη Βραζιλία συντέλεσαν στο να εξελιχτεί η μέθοδός του σε μία παιδαγωγική «πολιτισμικού γραμματισμού» και στην ανάπτυξη μιας «ποιητικής της μεταμόρφωσης», η οποία έκτοτε βελτιώνεται μέσα από το διάλογο με καλλιτέχνες και κοινότητες στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Ασία. Είναι Πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (IDEA) και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής και της Ομάδας Εργασίας για τον Πολιτισμό στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Ως μέλος της επιστημονικής επιτροπής πρόσφατα εργάστηκε για τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Συνεδρίου της UNESCO για την Εκπαίδευση μέσω των Τεχνών. Μεταξύ άλλων έχει γράψει το Θέατρο της Αυτοδιάθεσης (Εκδόσεις Guildhall, Ντέρρυ, 2001) και Πολιτισμικός Γραμματισμός: ο βαθύς αγώνας για ένα νέο ανθρωπισμό, Εκδόσεις Alfarrabio, Σάο Πάολο, 2004).