Δράση "Μαζί" - «ΜΑΖΙ: Όνειρα εφήβων»

Δράση "Μαζί"

«ΜΑΖΙ: Όνειρα εφήβων»

(μέρος Β')

Θεσσαλονίκη, 18/5/2017
Θεατροπαιδαγωγικό εργαστήριο για μαθητές και μαθήτριες από το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Λ-Τ. Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης και από τις Δομές Υποδοχής για την Εκπαίδευση των Προσφύγων (ΔΥΕΠ) του 1ου Γυμνασίου Συκεών και του 12ου Δημοτικού Σχολείου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης. 

Πού; Στον χώρο του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Αμπελοκήπων Λ.-Τ

Παίρνουν μέρος: 26 μαθητές/ριες της Α' τάξης του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Αμπελοκήπων– Λ.Τ Θεσσαλονίκης και 12 μαθητές/ριες από τις Δομές Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων του 2ου Γυμνασίου Συκεών και του 3ου τμήματος του 12ου Δημοτικού Σχολείου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης
Θεατροπαιδαγωγοί: Ιωάννα Μήτσικα, Τζένη Καραβίτη
Διερμηνεία: Στεφ Μπαχράν
Συμμετέχουν: Ολυμπία Χαραλαμπίδου (εκπαιδευτικός του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Λ-Τ Αμπελοκήπων), Αθηνά Ράλλη (Διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Λ-Τ Αμπελοκήπων), Έλενα Βισέρη (ΠΔΘΕ), Ανδρονίκη Γακούδη, Θεόδωρος Καραγιαννίδης, Αθηνά Παπανικολάου, (Συντονιστές Εκπαίδευσης Προσφύγων, Μουριές, Ελευθέριο-Κορδελιό, πρώην SOFTEX), Δωροθέα Κοκοζίδου και Βασιλική Καιμακάμη (Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες).

ΣΧΟΛΙΑ

Στην  πρώτη τρίωρη συνάντή  μας, στις 11 Μαΐου 2017, η Διευθύντρια,  εκπαιδευτικοί, μαθητές  και μαθήτριες του  Καλλιτεχνικού Γυμνασίου – Λ.Τ  Αμπελοκήπων υποδέχθηκαν τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές  τους από τις ΔΥΕΠ του 1ου Γυμνασίου Συκεών και του 12ου Δημοτικού Σχολείου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και τους Συντονιστές Εκπαίδευσης του Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων της πρώην SOFTEX,και τους ξενάγησαν στους χώρους του σχολείου.
Αφού συνομίλησαν για λίγο στις αίθουσες και τα εργαστήρια, όλα τα παιδιά μαζί έπαιξαν «τζαμί»  στην αυλή του σχολείου.  Στη συνέχεια, στην αίθουσα θεάτρου  παίξαμε  παιχνίδια γνωριμίας, φτιάξαμε δυναμικές εικόνες,   τραγουδήσαμε  και διασκεδάσαμε μαζί.  Έπειτα  καθίσαμε σε κύκλο και μοιραστήκαμε προσωπικές αφηγήσεις  για τα ονόματά μας.  Μιλήσαμε για την ετυμολογία και τη σημασία του ονόματός μας,  για το αν το πήραμε  από κάποιον,  για τη σχέση μας με το όνομά μας, και αφηγηθήκαμε ιστορίες σχετικές με αυτό. Ακούγαμε προσεκτικά ο ένας τον άλλον και μέσα από τις ιστορίες  μας γνωριζόμαστε  σιγά-σιγά και ανταλλάσσαμε στοιχεία των πολιτισμών  μας.
Σε ένα μεγάλο χαρτί γράψαμε όλα τα ονόματά μας μαζί,καθένας σε  όποιες  γλώσσες ήθελε: Ελληνικά, Αραβικά, Αγγλικά.  Όταν στο τέλος του εργαστηρίου καθένας είπε μια λέξη  για την εμπειρία του, ακούστηκαν  μεταξύ άλλων οι λέξεις:  «σεβασμός»,«ισότητα»,  «φιλία», «αγάπη», «μαζί», «αλληλλεγύη», «παιχνίδι», «χαρά». Ύστερα, τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου μας προσκάλεσαν σε γεύμα στην τραπεζαρία τους. Καθίσαμε στο τραπέζι και φάγαμε όλοι μαζί.  Αποχαιρετιστήκαμε με αγκαλιές και χαμόγελα και με την προσμονή της επόμενης συνάντησής μας.

Τη δεύτερη φορά που ανταμώσαμε στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο  είμαστε πιο χαλαροί και αυθόρμητοι και  από την αρχή  χαμογελούσαμε περισσότερο.  Φτιάξαμε εύκολα και γρήγορα έναν μεγάλο κύκλο.  Παίξαμε κι άλλα  παιχνίδια. 
Μετά χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και με τα σώματά μας  δημιουργήσαμε δυναμικές εικόνες  που έδειχναν τις λέξεις που ακούστηκαν  πιο πολλές φορές στο κλείσιμο της προηγούμενης συνάντησης:  «Φιλία»,  «αγάπη», «μαζί».  Έπειτα, «με τον τρόπο του Μαχμούντ  Νταρουίς»,  με αφορμή, δηλαδή, το ποίημα του Παλαιστίνιου ποιητή  «Jidaria» γράψαμε ποιήματα, σε όποια γλώσσα θέλαμε, βασισμένα στα ονόματά μας. Κάθε στίχος αναφερόταν σε μια λέξη που άρχιζε με ένα γράμμα του ονόματός μας.  Συμφωνήσαμε να γράψουμε  στίχους  για όσα αγαπάμε, όσα θέλουμε και  ονειρευόμαστε. 

Τα ποιήματά  μας με θέμα και κοινό τίτλο «Το όνομά μου»,  τα ζωγραφίσαμε, τα διαβάσαμε ο ένας στον άλλον,  προσπαθήσαμε να τα  αποδώσουμε  από τη μια γλώσσα στην άλλη.  Μοιραστήκαμε μέσα από αυτά κι άλλες πλευρές του εαυτού μας και είδαμε πόσα αγαπημένα πράγματα και πόσα όνειρα έχουμε κοινά.

Καθίσαμε πάλι μαζί στο τραπέζι. Τώρα τα γέλια και τα χαμόγελα είναι πιο πολλά. Χαιρόμαστε που είμαστε μαζί.  Χαιρόμαστε που το όνομά μας  έγινε η έμπνευσή μας,η αφορμή και η αιτία να νιώσουμε και να γίνουμε ποιητές και ποιήτριες των ονείρων μας.

Ένα μικρό δείγμα από τα ποιήματά μας

Η OLA, 15 ετών, γράφει για το όνομά της :

ΜΥNΑΜΕ

OfortheOcean

LforLove

AforArt

Η ΣΙΡΙΝ, 9  ετών,  γράφει:

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

Σ για τη σαλάτα, μου αρέσει  η σαλάτα

Ι για τον ίππο, περήφανο ζώο

Ρο, ροζμπαλόνι

Ι για τον ιπποπόταμο στη ζούγκλα

Ν για τη νίκη της πατρίδας

... και βοηθάει την ΑΘΗΝΑ να γράψει το δικό της ποίημα

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

Ααγάπη, η ζωή μου

Θήτα η θάλασσα, το μπλέ χρώμα το αγαπημένο

Ήτα ο ήλιος, το φως

Νί  νάνος απ’ τα παραμύθια

Ά   άλογο, υπερηφάνεια

και η ΔΕΣΠΟΙΝΑ, 13 ετώνγράφει

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

Δέλτα για τα κρυστάλλινα δάκρυα

Έψιλον για τα θεόρατα έλατα

Σίγμα για το πιο φτωχό σπιτικό

Πι για το περιστέρι της ειρήνης

Όμικρον για τον έναστρο ουρανό

Ι για την ιδέα της ελευθερίας

Ν για τη νοσταλγία που δεν συμπαθώ

Άλφα, γιατί εγώ μπορώ να αγαπώ.

Τζένη Καραβίτη,  Ιωάννα Μήτσικα

Οργάνωση: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Γραμματεία/Πληρ. 2106541600 / humanrights@theatroedu.gr / www.TheatroEdu.gr