Περιφερειακή Συνδιάσκεψη Δωδεκανήσου 2007

Θέατρο στην Εκπαίδευση: Γνωρίζοντας τον εαυτό μας και τους άλλους

Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
σε συνεργασία με τη ΚΕ.Σ.Υ.Υ-Ν.Ε.Λ.Ε. Δωδεκανήσου
και το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Προσχολικής Αγωγής Δωδεκανήσου


 

Εργαστήρια - Εισηγήσεις

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ

Σάββατο 5/5/2007
09.30  13.00

Σάββατο 5/5/2007
14.30 – 18.00

Κυριακή 6/5/2007
09.30  13.30

Αν. Αμανίτου

Σμ. Γρηγοριάδου
Α. Μπινιάρης-Παντελέων

Δ. Βασιλείου

Γ. Οικονόμου

Δ. Βασιλείου

Κ. Τσαρούχη

Σ. Καρδούλια

Α. Τσίχλη

Σμ. Γρηγοριάδου
Α. Μπινιάρης-Παντελέων

Σ. Μελισσουργού

Γ. Μπινιάρης

Γ. Μπινιάρης

Α. Τσίχλη

Κ. Τσαρούχη

Σ. Καρδούλια

 


 

"Το σώμα που αφηγείται"

"Το σώμα που αφηγείται"

Χιλιομόδι, 24-29/8/2022 Κύριο Εργαστήριο Κατασκήνωσης 2022, Ιωάννα Μήτσικα

Ημ/νίες Εκδήλωσης: 24/8/2022 5:00 μμ - 29/8/2022 3:00 μμ Export event

Για να δηλώσετε συμμετοχή στη συγκεκριμένη δράση πρέπει πρώτα να έχετε λογαριασμό στον ιστοχώρο μας. ΣΥΝΔΕΣΗ ΕΔΩ ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΕΔΩ.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ  2022
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΚΥΡΙΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 24-29/8/2022

"Το σώμα που αφηγείται"

Ιωάννα Μήτσικα, χορεύτρια, χορογράφος

(ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 2022 ΕΔΩ)

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

Σε αυτό το  εργαστήριο θα μελετήσουμε το σώμα σαν μέρος ενός συνόλου: σώμα- πνεύμα -φαντασία.

Το σώμα, που μέσω αυτού είμαστε παρόντες, το δυνατό και το αδύναμο σώμα, το σώμα της μνήμης, της Ιστορίας, του πόνου και της χαράς, το σώμα-οχυρό, το σώμα μέσα στην κοινωνία, το πολιτικό σώμα. Το σώμα που λέει τις ιστορίες της ζωής μας.

Πώς αφηγείται το σώμα, όταν ο λόγος απουσιάζει;

Με αφετηρία τον σύγχρονο χορό και το σωματικό θέατρο θα περάσουμε από  την προσωπική μας κίνηση στην ατομική και την ομαδική δημιουργία. Θα αξιοποιήσουμε τα στοιχεία της τεχνικής για να διευρύνουμε το κινητικό μας λεξιλόγιο, να επικοινωνήσουμε μέσα από κοινούς σωματικούς δρόμους και κώδικες και, τελικά, να συνθέσουμε τις αφηγήσεις μας. Θα δούμε πώς οι διαφορετικές ποιότητες κίνησης, η ένταση, η αναπνοή, η ροή, η βαρύτητα, η επαφή με το ζευγάρι, η λειτουργία μας μέσα στην ομάδα συναντούν τις εμπειρίες, τη μνήμη, τους φόβους και τις επιθυμίες και συνθέτουν τις κοινές μας ιστορίες.

Για τη συμμετοχή στο εργαστήριο δεν απαιτείται προηγούμενη εμπειρία.

 

 Η Ιωάννα Μήτσικα, εργάζεται στο θέατρο ως χορεύτρια και χορογράφος από το 2004. Από το 2011 είναι μέλος της ομάδας χορού vis motrix (καλ. διεύθ. Κ. Γεράρδος). Από το 2007 χορογραφεί και χορεύει στις παραστάσεις και τις συναυλίες του μουσικού σχήματος encardia, με το οποίο έχει περιοδεύσει σε Ελλάδα, Κύπρο, Κορσική και Ιταλία. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Ion Dacian National Operetta Theatre στο Βουκουρέστι και με ιδιωτικούς θιάσους. Έχει παρουσιάσει χορογραφίες στο Φεστιβάλ Rencontres Musicales de Mediterrannee στην Κορσική, στο Piccolo Teatro di Milano, στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου) και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Διδάσκει κινησιολογία και χορό για ηθοποιούς στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ανδρέας Βουτσινάς από το 2010. Το 2021 και το 2022 δίδαξε το μάθημα Κινησιολογία-Χορός για ηθοποιούς στο τμήμα Θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. Έχει ακόμα διδάξει στην Ανώτερη Σχολή Χορού δήμου Σταυρούπολης, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο-Λύκειο Αμπελοκήπων, στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Βασίλης Διαμαντόπουλος, στο θεατρικό εργαστήριο του Κ.Θ.Β.Ε, στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης (καλ. διεύθ. Π. Ζηβανός) και στο θεατρικό εργαστήριο του Θεάτρου Τ (καλ. διεύθ. Γ. Καλαϊτζή). Το 2013 ανέλαβε τον σχεδιασμό και τον συντονισμό του θερινού θεατρικού εργαστηρίου του Κ.Θ.Β.Ε. Από το 2016 έως το 2020 συμμετείχε ως επιμορφώτρια και εμψυχώτρια στο πρόγραμμα του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, ‘κι αν ήσουν εσύ;’. Από το 2008 έως σήμερα υλοποιεί εργαστήρια θεάτρου και κίνησης σε κρατούμενους του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης. Από το 2021 συνεργάζεται με τον Στάθη Γράψα στην υλοποίηση του προγράμματος ‘Εργαστήρι Προσωπικής Ανάπτυξης Κρατουμένων’ στην ίδια φυλακή. Έχει συμμετάσχει σε ποικίλα ευρωπαϊκά προγράμματα επιμόρφωσης και ανταλλαγής καλών πρακτικών με θέμα την Τέχνη στη Φυλακή και σε συλλογικές εκδόσεις εκπαιδευτικού υλικού των προγραμμάτων αυτών, με το ίδιο θέμα. Το  2016-2017 υλοποίησε εργαστήρια θεάτρου και κίνησης για εφήβους και ενήλικες πρόσφυγες στο κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Είναι απόφοιτος της ανώτερης επαγγελματικής σχολής χορού του δήμου Θεσσαλονίκης, έχει πτυχίο νομικής (Α.Π.Θ.) και μεταπτυχιακό δίπλωμα στο εργατικό δίκαιο (Δ.Π.Θ.). Είναι υποψήφια διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με πεδίο έρευνας την τέχνη στη φυλακή.

 

Οργάνωση: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
Πληρ. info@theatroedu.gr / 2106541600

 


ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ


Μαρία Καμπουροπούλου, Λέκτορας του Παιδαγωγικού Tμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Ευαγγελία Μουλά, φιλόλογος, διδάκτωρ Παιδικής Λογοτεχνίας

«Διάλογοι τέχνης»

Ο στόχος «της γνωριμίας με τον εαυτό μας και με τους άλλους» προσεγγίζεται σε αυτήν την εργασία διαθεματικά-διακειμενικά. Με αφορμή έναν εικαστικό πίνακα του Δημήτρη Μυταρά (Καθρέφτης 1987, λάδι σε μουσαμά 100Χ150, στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου-Νεστορίδειο Μέλαθρο), η ζωγραφική συνδιαλέγεται με το μύθο, το παραμύθι και τη σύγχρονη μυθοπλασία και τελικά εκβάλλει σε εικαστικά παράγωγα και ποικίλες δραματικές εκφράσεις.

Ως κεντρικό θέμα της εργασίας είναι το πρόσωπο που κοιτάζεται μέσα στον καθρέφτη. Ο καθρέφτης με το συμβολικό του φορτίο, προσφέρεται για πολλαπλές ερμηνείες. Το είδωλο που σχηματίζεται μπορεί να είναι μια αντικειμενική αναπαράσταση, μια πλασματική εξιδανίκευση, η κοινωνική εικόνα μας μέσα από τη ματιά των άλλων, ή ακόμα και η προβολή μιας εσωτερικής μας επιθυμίας ή συναισθηματικής μας κατάστασης. Η ζωή μοιάζει περισσότερο με ένα θρυμματισμένο καθρέφτη, τα θραύσματα του οποίου διαθλούν και πολλαπλασιάζουν τις ολοένα διαφορετικές εικόνες του εαυτού και του κόσμου μας. Το κοίταγμα στον καθρέφτη, με έναυσμα τον πίνακα του Μυταρά, επιτρέπει τον ελεύθερο συνειρμό,  στα όρια μεταξύ ρεαλισμού και υπερρεαλισμού και αποτελεί τον ενοποιητικό άξονα, πάνω στον οποίο θα κινηθεί η εκπαιδευτική μας πρόταση.

Μέσα από ένα  ειδικά σχεδιασμένο  βιωματικό project, όπου μπορούν να συνεργαστούν το  Μουσείο, μια ομάδα παιδιών, (φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου και παιδιά του δημοτικού σχολείου) και εμψυχωτές (εκπαιδευτικός, καλλιτέχνης και λογοτέχνης), τα παιδιά καλούνται να προσεγγίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, αφού όμως πρώτα:

  • εξοικειωθούν με τα έργα τέχνης (πίνακες, μύθοι, παραμύθια, λογοτεχνία) και υιοθετήσουν θετική στάση, αναπτύσσοντας προσωπικό αισθητικό κριτήριο
  • αντιληφθούν  ότι η τέχνη πραγματώνεται μέσα από το διάλογο που ανοίγει με τον εκάστοτε αποδέκτη και ότι δεν υπάρχουν μονοσήμαντες ερμηνείες
  • αποκωδικοποιήσουν τα έργα ώστε να μυηθούν στους συμβολισμούς τους, να μπορούν να τα επανερμηνεύουν αλλά και να υιοθετούν νέες αξίες και στάσεις τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους άλλους.

Μαρία Κλαδάκη, εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και Διδάσκουσα (Π.Δ.407/80) στο Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

«Το θεατρικό παιχνίδι και η συμβολή του στην ανάπτυξη του παιδιού»

Η παρούσα εργασία εστιάζεται στη μελέτη των παραμέτρων του θεατρικού παιχνιδιού που συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Ειδικότερα, σκοπός της εργασίας ήταν, από τη μια, να καταδειχθούν τα στάδια δομικής συγκρότησης του θεατρικού παιχνιδιού που προτείνονται στην ελληνική και τη διεθνή βιβλιογραφία και να σημειωθούν τα σημεία σύγκλισης και απόκλισης μεταξύ τους και από την άλλη, να καταδειχθούν οι δυνατότητες εφαρμογής του θεατρικού παιχνιδιού στη σχολική τάξη. Για την ανάλυση του υλικού της μελέτης ακολουθήθηκε η βιβλιογραφική έρευνα. Έγινε αξιολογικός σχολιασμός των δημοσιευμένων σχεδίων ανάπτυξης θεατρικού παιχνιδιού και βάσει αυτών δομήθηκε μια πρόταση οργάνωσης του θεατρικού παιχνιδιού η οποία, ακολούθως, προτείνεται στην εκπαιδευτική πράξη όπου το θεατρικό παιχνίδι δύναται να διδαχθεί ως μάθημα στα πλαίσια του προγράμματος σπουδών για τη θεατρική αγωγή ή να χρησιμοποιηθεί ως διδακτικό εργαλείο για την διδασκαλία άλλων γνωστικών αντικειμένων.


Άννα Τσίχλη-Μπουασσοννά, σκηνοθέτις, θεατρολόγος

«Το Χαρούμενο Λιβάδι και άλλα όμορφα τοπία»

Η δραματοποίηση του παραμυθιού "Το Χαρούμενο Λιβάδι" από τα μέλη της θεατρικής ομάδας του Ανοικτού Θεραπευτικού Προγράμματος ΔΙΑΒΑΣΗ ως εργαλείο εξοικείωσης πρώην χρηστών με την θεατρική πρακτική και ο διττός εκπαιδευτικός χαρακτήρας της προετοιμασίας μιας παιδικής παράστασης με συντελεστές τους ίδιους τους πρώην χρήστες, αποτελεί το αντικείμενο της εισήγησης. Αναλύεται η πορεία και η εξέλιξη των προβών-συναντήσεων και οι τρόποι προσέγγισης του παραμυθιού ως κειμένου της  παράστασης και ως αφετηρίας για αυτοσχεδιασμούς, συνεργασία και αυτοπραγμάτωση των μελών της θεατρικής ομάδας στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος της ΔΙΑΒΑΣΗΣ.