Β' κύκλος
Στο εργαστήριο "Θεατροπαιχνίδια: Μεταμορφώσεις – δημιουργώντας δικούς μας κόσμους", συμμετείχαν 20 παιδιά ηλικίας 6-9 ετών. Στόχοι του εργαστηρίου ήταν η γνωριμία με τα συναισθήματα, η καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης και η ενδυνάμωση. Τα παιδιά δημιούργησαν με άχρηστα υλικά χώρους με διαφορετικές ποιότητες, τους οποίους συνέδεσαν με διαφορετικά συναισθήματα.
« Ένας χώρος ασφάλειας θα είχε νερά να τρέχουν», είπε η Β. και έβαλε μπλε πανιά να κρέμονται από τα φωτιστικά δαπέδου.
«Ένας χώρος ασφάλειας θα είχε ένα σπίτι», είπε ο Ν. και έβαλε ένα χαρτόκουτο και δυο κόκκινα μαξιλάρια για σπίτι.
«Θα είχε μια αόρατη ασπίδα», είπε ο Α., και έβαλε μαξιλάρια το ένα πάνω στο άλλο σαν να δημιουργούσε τοίχο.
«Θα είχε παγίδα για τους κλέφτες», είπε η Ι., και έβαλε ένα χαρτόνι για παγίδα.
«Θα είχε λουλούδια», είπε η Έλενα και σκόρπισε μαξιλάρια στο χώρο.
Αφού έστησαν και πειραματίστηκαν στους διαφορετικούς χώρους, τους συνέδεσαν με δικές τους εμπειρίες και σχολίασαν:
«Ένιωσα κίνδυνο όταν έβλεπα τα παιδιά να τρέχουν στις σκάλες του σχολείου»
«Νιώθω ελευθερία όταν με χτυπά ένα δροσερό αεράκι»
«Ένιωσα άγχος πέρυσι που ήμουνα καινούρια στο σχολείο»
«Νιώθω ελευθερία όταν βγαίνω στο διάλειμμα του σχολείου και παίζω»
«Νιώθω κίνδυνο όταν με σφίγγει η φίλη μου»
«Νιώθω ελευθερία όταν στα αγγλικά δεν έχω να κάνω ασκήσεις»
«Νιώθω ασφάλεια, όταν παίζω επιτραπέζια με τον μπαμπά στο σπίτι».
Τα παιδιά αφού πειραματίστηκαν με όλα τα συναισθήματα και τους χώρους , προσπάθησαν να δυναμώσουν τα συναισθήματα, που τα έκαναν να νιώθουν όμορφα με εν δυνάμει εμπειρίες. Παράλληλα προσπάθησαν να βρουν τρόπους να διαχειρίζονται τα συναισθήματα με τους αντίστοιχους χώρους, που τα έκαναν να νιώθουν άσχημα.
Κάποιες σκέψεις τους..
«Νιώθω άγχος όταν δεν προλαβαίνω να γράψω στο τετράδιο όσα έχει γράψει η κυρία στον πίνακα. Αυτό που θα μπορούσα να κάνω είναι να της ζητάω να μην τα σβήνει γρήγορα από τον πίνακα»
«Νιώθω κίνδυνο όταν η μαμά μου ζαλίζεται. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μην πανικοβάλλομαι και να λέω από μέσα μου ότι όλα θα πάνε καλά.»
«Όταν νιώθω κίνδυνο, σκέφτομαι ότι κάποιος θα με βοηθήσει και ζητάω βοήθεια»
«Μια φορά που έπεσα και ένιωσα κίνδυνο, έλεγα στον εαυτό μου ότι δε θα πονώ για πάντα, άρχισα να γελάω και έλεγα στον εαυτό μου ότι θα γίνω καλά».
«Όταν ήμουν καινούρια στο σχολείο και με βάραγαν, θα μπορούσα να το πω στη δασκάλα, να το πω στη μαμά και αν συνεχίζανε να με βαράνε, θα μπορούσα να τα βαρέσω και εγώ».