Μονόλογοι από το Αιγαίο
Το ταξίδι και τα όνειρα ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων
Πετρούπολη. 21 Μαρτίου 2017. Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Μονολόγων στην Αθήνα.
Περιγραφή δράσης & συντελεστές:
Με τη θεατρική μας ομάδα προσπαθήσαμε να δώσουμε φωνή και να κάνουμε εικόνα τα λόγια του Μουσταφά, ενός αγοριού 17 χρονών από το Αφγανιστάν. Σε κάποιο σημείο του μονολόγου του, ο Μουσταφά αναφέρει τα παρακάτω λόγια. ” Δεν πρόφτασα να ζήσω πολύ στη χώρα μου, και τώρα βρέθηκα επισκέπτης..επισκέπτης..επισκέπτης…”. Αυτά τα λόγια αποτέλεσαν το αρχικό ερέθισμα, ένα ερέθισμα που εξελίχθηκε σε προβληματισμό και ανάγκη να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πώς είναι για ένα παιδί 17 χρονών, να εγκαταλείπει τη χώρα του βίαια, να ταξιδεύει από μέρος σε μέρος και να νιώθει ότι δεν ανήκει πουθενά, αλλά αντίθετα ότι παντού είναι επισκέπτης.
Υπεύθυνη επικοινωνίας & υπεύθυνη θεατρολόγος: Δέσποινα Μιτσιάλη
Αριθμός συμμετεχόντων: 16
Είπαν για εμάς:
Εξαιρετική παράσταση! Η απόδοση των μαθητών και η συνοχή ανάμεσα στις διάφορες θεατρικές ομάδες ήταν εντυπωσιακή! Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης η προσοχή μας διατηρήθηκε αμείωτη και τα συναισθήματα στο κόκκινο! Η παράσταση ήταν ζωντανή και κατάφερε να μας φέρει πολύ πιο κοντά στους πρόσφυγες και κυρίως στα παιδιά τους! Να νιώσουμε την ανάγκη για δράση! Να παλέψουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Συγχαρητήρια για την ιδέα! Συγχαρητήρια σε όλους!
Η εκπαιδευτικός, Ελένη Γούλα
Συγχαρητήρια για την εξαιρετική πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο και την Εκπαίδευση και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για το φεστιβάλ «Μονόλογοι από το Αιγαίο».
Είδα μία παράσταση ή μάλλον πολλές παραστάσεις με ένα εξαιρετικό «δέσιμο» μεταξύ τους, απόλαυσα όλα τα παιδιά για τα όσα μας είπαν για… κάποια άλλα παιδιά, για εκείνα τα παιδιά που άφησαν την πατρίδα τους και μέσα από ένα οδυνηρό, δύσκολο και σκληρό ταξίδι κατάφεραν κι έφτασαν… απέναντι!
Είδα ένα φόρο τιμής για εκείνα τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν!
Κυρίως όμως είδα την αλληλεγγύη και το νoιάξιμο στα μάτια των μικρών πρωταγωνιστών για τα προσφυγόπουλα, συγκινήθηκα με τους πιτσιρικάδες που με τη γλώσσα της καρδιάς μπορούν κι επικοινωνούν μ’ εκείνα τα παιδιά που δεν μιλούν ελληνικά, αλλά μπορούν ακόμη να χαμογελάνε και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο όσο υπάρχουν συνομήλικοί τους όπως τους απολαύσαμε στο θέατρο Πορεία, και δεν αναφέρομαι μόνο, για το ταλέντο τους στο σανίδι, όσο για κείνη τη γροθιά που ένιωσα στο στομάχι καθώς τους έβλεπα και τους άκουγα και για εκείνη την περηφάνεια που αισθάνθηκα ως μάνα, ως άνθρωπος!
Άξιοι όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες, αλλά και άξιοι οι δάσκαλοί τους για τούτη την πρωτοβουλία.
Συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στους μαθητές της θεατρικής ομάδας από την Πετρούπολη, από τα 3ο και 6ο Δημοτικά Σχολεία, αλλά και στους συλλόγους γονέων των συγκεκριμένων σχολείων που πάντα στέκονται πλάι και στηρίζουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Καλή δύναμη, καλό κουράγιο και καλή συνέχεια.
Ρούλα Αλατζάκη-Τζιωρτζιώτη
Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Πετρούπολης,
Πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Πετρούπολης.
Παρακολουθήσαμε μια όμορφη εκδήλωση από μικρούς και μεγάλους μαθητές που μας συγκίνησε και μας μίλησε μέσα στην ψυχή μας. Μας θύμισε ότι είμαστε άνθρωποι, ότι η πρόοδός μας δεν εξαρτάται από το < εγώ > αλλά από το < εμείς > ανεξάρτητα εθνικότητας, χρώματος, θρησκείας, γλώσσας. Μπράβο στα παιδιά και στους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης. Ό,τι καλύτερο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Γιώργος Χρόνης
Εκπαιδευτικός-Μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε «Δ. Γληνός»
«Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα από ποτέ και τα συναισθήματα μου να ανακατεύονται στο μυαλό μου.»
«Με το θέατρο των προσφύγων ένιωσα πολύ περήφανη και συγκινημένη. Μέσα από την παράσταση καταλάβαινε κανείς πόσο δύσκολα περνάνε οι πρόσφυγες. Δεν έχεις λόγια όταν το βλέπεις.»
« Ήταν τέλεια. Το ευχαριστήθηκα. Ήταν ένα όνειρο. Τα συναισθήματα μου ήταν απερίγραπτα. Ήταν μια αξέχαστη στιγμή που θα τη θυμάμαι για πάντα!!!»