Μαθητικό Φεστιβάλ

Πάτρα, 18 Μαρτίου 2017, 8.00μ.μ στον Πολυχώρο Αίγλη

Συμμετέχουν 100 μαθητές, 6 σχολεία Αχαίας, 8 εκπαιδευτικοί-θεατροπαιδαγωγοί

Την εκδήλωση παρακολούθησαν 350 άτομα, γονείς, εκπαιδευτικοί, στελέχη εκπαίδευσης και τοπικής αυτοδιοίκησης, πολίτες της Πάτρας

το 8ο Δ.Σ. Πάτρας,
το 55ο Δ.Σ. Πάτρας,
το 6ο Γυμνάσιο Πάτρας,
το 20ο Γυμνάσιο Πάτρας,
το 5ο ΓΕΛ Πάτρας
το ΓΕΛ Δεμενίκων

με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών Γιώργου Μπεκιάρη, Θανάση Μπακαστάθη, Κατερίνας Δωρή, Κωνσταντίνας Μανωλοπούλου, Σοφίας Σιδέρη και Φωτεινής Δημακοπούλου και των θεατροπαιδαγωγών του Προγράμματος «κι αν ήσουν εσύ;» Διονυσίας Ασπρογέρακα, Καλλιόπης Βούλγαρη και Γιώργου Μπεκιάρη.

Υποστήριξη – σκηνική σύνθεση: Συγκλητική Βλαχάκη
Συντονισμός: Γιώργος Μπεκιάρης
Οργάνωση: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
Σε συνεργασία με τα Τμήματα Αγωγής Υγείας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας

Σχόλια για την εκδήλωση

«Το Αιγαίο ήταν πάντα η θάλασσα που συνέδεε δυο κόσμους. Η Ευρώπη ήταν και είναι η ήπειρος στην οποία οι περισσότεροι εκτοπισμένοι αναζητούσαν και αναζητούν καταφύγιο. Τα τελευταία χρόνια οι βίαια ξεριζωμένοι καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο. Τα παιδιά είναι τα εύκολα θύματα αυτού του ξεριζωμού.Πίσω από κάθε ξεριζωμένο παιδί κρύβεται μια θλιβερή ιστορία. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά όμως είναι κι εκείνα που χωρίστηκαν από τους γονείς τους ή ταξίδεψαν μόνα τους, είναι αυτά που βιώνουν τον ξεριζωμό σε απόλυτο βαθμό.
Οι δομές που υπάρχουν και στη χώρα μας για την προστασία αυτών των παιδιών είναι ανεπαρκείς. Η κοινωνία των πολιτών επιβάλλεται να κινητοποιηθεί. Η Ευρώπη των πολιτισμών και των αξιών δεν μπορεί να κωφεύει.Έχουμε χρέος, τουλάχιστον, να ανοίξουμε τα αυτιά μας, να ακούσουμε αυτά τα παιδιά, να προσπαθήσουμε να τα καταλάβουμε, να προσπαθήσουμε να τα νιώσουμε. Τα ίδια τα παιδιά είναι τα πλέον κατάλληλα να μεταφέρουν τα αισθήματά τους και εμείς οι ενήλικοι να πάρουμε εκείνες τις πρωτοβουλίες έτσι ώστε κανένα παιδί να μην πεινάει, να μην κρυώνει, να μη νιώθει μόνο και περισσότερο αυτά τα παιδιά που είναι χωρίς τους φυσικούς τους προστάτες, τους γονείς τους, που πιθανόν δεν έχουν ή δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν γονείς.
Ως εκπαιδευτικοί έχουμε την υποχρέωση να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές μας να ακούν όλους τους «Μονόλογους», είτε προέρχονται από το Αιγαίο είτε από τη «διπλανή μας πόρτα». Το θέατρο είναι ένα πολύ δυνατό «εργαλείο» στη διάθεση εμπνευσμένων εκπαιδευτικών και μαθητών για να περάσουν τα πιο ισχυρά μηνύματα. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί των έξι σχολικών μονάδων που συνεργάστηκαν για τη δράση αυτή τα κατάφεραν.
Συγχαρητήρια στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς και των έξι σχολικών μονάδων της Πάτραςπου κατάφεραν το βράδυ τουΣαββάτου 18 Μαρτίου 2017 στην «Αίγλη», να μας συγκινήσουν, να μας ευαισθητοποιήσουν και με την ελπίδα να μας κινητοποιήσουν να συμβάλλουμε όλοι έτσι ώστε κανένα παιδί να μην νιώθει «ασυνόδευτο».
Συγχαρητήρια στους συντονιστές της δράσης και τους υπεύθυνους τους προγράμματος. Συγχαρητήρια σε όλους όσους υπερασπίζονται τις πανανθρώπινες αξίες της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, της εντιμότητας, της αρετής…»
Θεόδωρος Μπαρής
Προϊστάμενος Επιστημονικής Παιδαγωγικής Καθοδήγησης ΠΕ Δ. Ελλάδας
Πάτρα 18/3/2017

«Παρακολουθώντας την παράσταση, στην σχεδόν ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα της «Αίγλης», σκέψεις πολλές με πλημμύριζαν και συναισθήματα ξεπηδούσαν συνεχώς, βλέποντας και ακούγοντας μαθητές και μαθήτριες να μιλούν, να τραγουδούν να εκφράζονται. Όχι γιατί έφεραν κάποιο καινούριο μήνυμα, αλλά γιατί ο Λόγος από τα παιδικά χείλη ήταν δυνατός, αυθόρμητος, καθαρός, χωρίς δεύτερες σκέψεις, γιατί τα παιδιά ευτυχώς δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις όταν λένε «Με νοιάζει»…Οι μικροί και μικρές Ηθοποιοί «ποίησαν ήθος» κατά την κυριολεκτική σημασία της λέξης, δίνοντας σε εμάς, γονείς, εκπαιδευτικούς, φίλους, συγγενείς την ευκαιρία να νιώσουμε και τα δικά μας λάθη και τη δική μας συνευθύνη, όχι αποκλειστικά για το ζήτημα των προσφύγων, αλλά για τον τρόπο που βοηθήσαμε (ή δεν), ενδιαφερθήκαμε (ή δεν), αγκαλιάσαμε (ή δεν) όποιον/όποια ήταν αδύναμος, όποιον/όποια ίσως δεν τόλμησε καν να μας κοιτάξει στα μάτια και να ζητήσει βοήθεια…Έντονες στιγμές περίσκεψης και υπόσχεσης…«Ναι με νοιάζει»!!!
Θα ήθελα να συγχαρώ μαθητές/μαθήτριες, τις/τους εκπαιδευτικούς και τις/τους θεατροπαιδαγωγούς του Προγράμματος και να υποσχεθώ ότι όσο μπορώ με όλες τις δυνάμεις μου θα είμαι κοντά τους!»
Νικόλαος Μάνεσης
Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. 2ης Περιφέρειας Αχαΐας
Πάτρα 18/3/2017

«Για όσους δουλέψαμε για τη δημιουργία των «Μονολόγων για το Αιγαίο» το Μαθητικό Φεστιβάλ Πάτρας ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Είδαμε τους μαθητές μας στη διάρκεια των προβών να προσεγγίζουν βήμα-βήμα τα κείμενα των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων με αμηχανία και περιέργεια αρχικά κι έπειτα με όλο και μεγαλύτερη συναίσθηση της αξίας τους. Τα κείμενα, οι ήχοι και οι μουσικές της παράστασης έγιναν σταδιακά δικό τους υλικό. Ένα κομμάτι από τους δικούς τους φόβους, από τα δικά τους όνειρα. Τα εργαλεία του θεάτρου αποτέλεσαν τη γέφυρα που συνέδεσε τις φωνές τους με τις φωνές των συνομηλίκων τους προσφύγων, κι αυτή η συνάντηση πυροδότησε απίστευτη ψυχική ενέργεια και συγκίνηση που μεταφέρθηκε σε ένα καθηλωμένο κοινό.
«Αυτά τα παιδιά όχι μόνο καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους, αλλά ξέρουν και τι θέλουν» άκουσα να ψιθυρίζει συγκινημένη μια ηλικιωμένη κυρία στη διάρκεια της παράστασης. Δεν υπάρχει ίσως τίποτα πιο συνταρακτικό από το μάθημα ζωής που έδωσαν οι μαθητές μας στους μεγαλύτερούς τους και που πήραν από τους συνομηλίκους τους. Για τον σεβασμό στη ζωή που μεγαλώνει αναζητώντας χώμα και νερό για να αναπτυχθεί μίλησαν και η φωνή τους ακούστηκε περισσότερο καθαρή και ηχηρή παρά ποτέ.»
Διονυσία Ασπρογέρακα, εκπαιδευτικός,
θεατροπαιδαγωγός του Προγράμματος «κι αν ήσουν εσύ;»
Πάτρα 18/3/2017

«Στην αρχή η αμηχανία όλης της ομάδας ήταν φανερή. Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη τόσο για εμένα όσο και για τους μαθητές της ομάδας μου. Μας βοήθησε η παρουσίαση των Μονολόγων στο Δημοτικό Θέατρο που έφερε τα παιδιά σε επαφή με τα κείμενα με θεατρικό τρόπο. Από αυτό το σημείο και μετά τα πράγματα έγιναν πιο συνειδητά και με περισσότερη προθυμία. Η πολύτιμη βοήθεια του Γιώργου Μπεκιάρη αλλά και της Συγκλητικής Βλαχάκη μας βοήθησε να μπορέσουμε να εκφράσουμε στη θεατρική σκηνή αυτό που μας είχε συγκινήσει. Καταφέραμε να ενώσουμε τη φωνή μας με αυτή των άλλων ομάδων και να βοηθήσουμε ν΄ ακουστεί η φωνή των ανήλικων προσφύγων. Παράλληλα όμως μάθαμε τι προϋποθέτει η οργάνωση μιας παράστασης, δεσμευτήκαμε, συνεργαστήκαμε, κουραστήκαμε και με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, που ταιριάζουν συνήθως σε μεγαλύτερα παιδιά, ολοκληρώσαμε μια πολύ σημαντική δουλειά.»
Κατερίνα Δωρή, εκπαιδευτικός 6ου Γυμνασίου Πάτρας,
υπεύθυνη της ομάδας των μαθητών που πήραν μέρος στην παράσταση
Πάτρα 18/3/2017

“Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…”. Οι στίχοι από το τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου που ακούστηκαν μαζί με τις αναμνήσεις και τα όνειρα των ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων, όπως τα μετέφεραν με το δικό τους τρόπο επί σκηνής οι μαθητές 6 σχολείων της Πάτρας, ήταν το μήνυμα της εκδήλωσης-παράστασης.Το παιδί, το κάθε παιδί, είναι η ελπίδα μας… Αυτή την ελπίδα εκφράζουν μέσα από τα κείμενά τους στο βιβλίο «Μονόλογοι από το Αιγαίο» παιδιά που αναγκάστηκαν να χάσουν την παιδική τους ηλικία από τον πόλεμο, τις διώξεις και τις στερήσεις. Οι μαθητές των σχολείων, επεξεργάστηκαν βιωματικά και με τη δική τους ματιά το υλικό των αφηγήσεων, δημιούργησαν σύντομες σκηνές με στόχο να δώσουν φωνή στους συνομήλικούς τους και τις παρουσίασαν σε ένα συλλογικό θεατρικό δρώμενο στους 350 και πλέον θεατές που μας τίμησαν με την παρουσία τους.Μπράβο στα παιδιά που ως ενεργοί πολίτες έχουν το θάρρος να μιλούν, να συναισθάνονται και να ονειρεύονται, καθώς και στους εκπαιδευτικούς τους που αγκάλιασαν με αγάπη τη δράση κι υποστήριξαν την προσπάθεια των μαθητών τους. Ιδιαίτερα, ευχαριστούμε τη Θεατρολόγο Συγκλητική Βλαχάκη, που υποστήριξε τους μαθητές όλων των σχολείων και συντέλεσε στη σκηνική σύνθεση των δρώμενων σε μια ενιαία συλλογική παράσταση.Επίσης, ευχαριστούμε θερμά το Δήμο Πατρών για την παραχώρηση του χώρου και τις υπεύθυνες των Τμημάτων Αγωγής Υγείας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκ/σης Αχαΐας Άρτεμις Παπακωνσταντινοπούλου και Ιωάννα Θωμοπούλου που βοήθησαν στη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης.Υπάρχει ελπίδα….
Γιώργος Μπεκιάρης, εκπαιδευτικός,
θεατροπαιδαγωγός, συντονιστής Φεστιβάλ Πάτρας
Πάτρα 18/3/2017

Ήταν μια φανταστική εμπειρία!

Στην αρχή είχα πολύ άγχος αλλά κατάφερα να το διαχειριστώ.

Μάθαμε πολλά πράγματα και ευαισθητοποιηθήκαμε.

Μπήκαμε στη θέση του άλλου.Ήρθαμε όλοι πιο κοντά και νιώσαμε πώς είναι να είσαι πρόσφυγας και να ζεις στο περιθώριο.

Ήρθαμε σε επαφή με παιδιά από άλλα σχολεία, περάσαμε όμορφα, συνεργαστήκαμε και μάθαμε πολλά για τους πρόσφυγες.

Ήταν μια υπέροχη, αξέχαστη εμπειρία, γνωρίσαμε καινούρια παιδιά, περάσαμε πολύ ωραία, γελάσαμε, συνεργαστήκαμε για κάτι καλό και το αποτέλεσμα μας αντάμειψε όλους. Άξιζε το άγχος.

Θα είναι η καλύτερη ανάμνηση της σχολικής χρονιάς.Ήταν καταπληκτικά!

Άξιζε το χρόνο που αφιερώσαμε.Ήταν μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου.Ήταν κάτι διαφορετικό.

Στην αρχή δεν πίστευα ότι θα βγει κάτι καλό. Στις πρόβες όμως άρχισε να μου αρέσει. Στο τέλος ενθουσιάστηκα Ανυπομονώ να δω το βίντεο.Θα μου μείνει αξέχαστη.

Μαθητές του 6ου Γυμνασίου Πάτρας που συμμετείχαν στην παράσταση 

Ονειρεύομαι ένα καλύτερο Αύριο μακριά από τη Δυστυχία.

Θεωρώ πως αυτό που διδαχτήκαμε είναι η αξία της Διαλλακτικότητας ,που πρέπει να διακρίνει τις Ανθρώπινες σχέσεις.

Το Παιδί είναι η Ελπίδα για το Μέλλον της Ανθρωπότητας.

Το Δικαίωμα του Παιδιού να ονειρεύεται και να Ελπίζει είναι το μήνυμα που με συγκίνησε περισσότερο.

Εύχομαι κάθε Παιδί στον κόσμο ανεξαρτήτως Θρησκείας να μπορεί να Ονειρεύεται και να μην το εμποδίζει ΤΙΠΟΤΑ.

Μέσα από τη βιωματική μας δράση καταλάβαμε πως δεν πρέπει να είμαστε Ρατσιστές και πως τα Προσφυγόπουλα είναι Ισότιμα με όλα τα Παιδιά του Κόσμου. Συγκινήθηκα πολύ και παράλληλα έγινα πιο ευαίσθητη σε θέματα Κοινωνικών Διακρίσεων.

Με αφορμή το δρώμενο «Μονόλογοι από το Αιγαίο» μας δόθηκε η ευκαιρία να δείξουμε στον κόσμο πως υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν λόγω Πολέμου και φτώχειας Επίσης μεταφέραμε το μήνυμα πως το Δικαίωμα στη μάθηση και στην Ελπίδα για το Μέλλον έχουν όλα τα παιδιά του κόσμο, όπως ακριβώς και εμείς. Γιατί λοιπόν να αδιαφορούν οι μεγάλοι;

Πιστεύω πως η προετοιμασία και η εμπειρία αυτής της παράστασης ήταν μοναδική, διότι απλώσαμε το χέρι μαζί με μια αγκαλιά στα παιδιά πρόσφυγες και τους δώσαμε την υπόσχεση ότι θα είμαστε δίπλα τους, όποτε μας χρειαστούν.

Το ίδιο αίμα κυλάει στις φλέβες μας άσπροι ή μαύροι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι.

Μια ευχή θα κάνω για Ειρήνη και Αγάπη«Στη Γη τούτη που ζούμε, να είναι όλη γεμάτη».

Μαθητές του 20ου Γυμνασίου Πάτρας που συμμετείχαν στην παράσταση

Ένιωσα ευχαριστημένη από τη συμμετοχή μου στην παράσταση. Σκέφτηκα πως αν ήταν εκεί τα ασυνόδευτα παιδιά, θα ήταν οι πρώτοι που θα μας χειροκροτούσαν. Βοήθησα να ακουστεί η φωνή αυτών των παιδιών. Το σημαντικότερο πράγμα που πρόσφερε σε μένα ήταν ό,τι κατάλαβα πως πρέπει να βοηθάς τον άλλο, επειδή κάποια στιγμή μπορείς να βρεθείς κι εσύ σε αυτή τη θέση.

Πιστεύω πως η παράσταση «Μονόλογοι από το Αιγαίο» είναι σημαντική, γιατί καταλαβαίνουμε πως νιώθουν τα παιδιά που έχουν χαθεί από την πατρίδα τους. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να οργανωθούν και να βοηθήσουν για να σταματήσει ο πόλεμος.

Ήταν μία καταπληκτική παράσταση για όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά που έπαιξαν στην παράσταση ήρθαν στη θέση των ανήλικων προσφύγων που έφυγαν από τον τόπο τους λόγω πολέμου ή επειδή δεν μπορούσαν να μείνουν άλλο εκεί. Οι γονείς που είδαν την παράσταση κατάλαβαν σε τι δύσκολη θέση έχουν έρθει αυτά τα παιδιά. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην αγάπη στην φροντίδα και στην ιατρική περίθαλψη και είναι καθήκον μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα βοηθήσουμε.

Αυτή η παράσταση ήταν μια φανταστική εμπειρία καθώς κάναμε τη φωνή αυτών των παιδιών να διαδοθεί όσο το δυνατόν πιο μακριά και δεν είχαμε σκοπό να δείξουμε πόσο καλοί είμαστε εμείς στο θέατρο. Ένιωσα ότι πρόσφερα κάτι μοναδικό σε αυτά τα παιδιά καθώς σκέφτηκα «αν ήμουν εγώ;».

Ένιωσα χαρά συμμετέχοντας σε αυτή την εκδήλωση. Ήταν μία καταπληκτική εμπειρία. Αυτό που πρόσφερα ήταν πως έκανα πιο δυνατή τη φωνή των προσφύγων για να ακουστούν πιο μακριά οι ιστορίες τους. Κι έμενα μου πρόσφερε χαρά και γνώση.

Ένιωσα μεγάλη χαρά που έπαιξα σε αυτή την παράσταση μαζί με τους συμμαθητές μου. Μου άρεσε πολύ που με τη συμμετοχή μας βοηθήσαμε τους πρόσφυγες κάνοντάς τους να νιώσουν λίγη συμπαράσταση. Δεν μπορούμε να τους διώχνουμε από τον τόπο μας, γιατί «κι αν ήσουν εσύ;»…

Mαθητές του 8ου Δημοτικού σχολείου Πάτρας που συμμετείχαν στην παράσταση

Σχόλια γονέων των μαθητών του 8ου Δημοτικού σχολείου Πάτρας για την παράσταση

Η εμπειρία αυτής της συνύπαρξης των παιδιών μας, που έχουν το προνόμιο της ελευθερίας και της ειρήνης, με τα παιδιά που έχουν ζήσει τη φρίκη του πολέμου, καθώς και τη φυγή από τη χώρα τους και από τις οικογένειές τους είναι πολύ σημαντική. Έδωσε στα παιδιά την ευκαιρία να καταλάβουν τι πραγματικά σημαίνει πόλεμος και ποιες είναι οι συνέπειές του. Τα παιδιά είναι το μέλλον και βάζοντας το σπόρο μέσα τους, ώστε να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η ειρήνη και η συνύπαρξη, ίσως ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος. Ευχαριστώ πολύ που δώσατε αυτή την ευκαιρία στο παιδί μου.
Δήμητρα Θεοφανοπούλου – Πολίτη

Συγχαρητήρια για την εξαιρετική εκδήλωση αλλά και για την πρωτοποριακή συνεύρεση και των τριών βαθμίδων … και πάλι μπράβο και ευχαριστούμε!
Μαρία Βουτυράκη

Οργάνωση: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Γραμματεία/Πληρ. 2106541600 / humanrights@theatroedu.gr / www.TheatroEdu.gr

Στο πλαίσιο του προγράμματος "κι αν ήσουν εσύ;" που υλοποιεί το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Εκπαίδευση στελεχών «Οδύσσειες, παλιές και νέες»