Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ
«Θέατρο με όχημα το τραγούδι!»
Άρης Μπινιάρης
σκηνοθέτης, ηθοποιός
Αθήνα 10 Μαiου 2025, 10.00-13.00
Χώρος θα ανακοινωθεί
Δωρεάν με κουτί προαιρετικής συνεισφοράς. Θέσεις περιορισμένες
ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το εργαστήριο αποτελεί μια μορφή συνάντησης με αφορμή το τραγούδι, κατά τη διάρκεια της οποίας μπορείς να πάρεις μέρος στο τραγούδισμα και να γνωρίσεις βιωματικά τη φύση της χορικής λειτουργίας σε ομαδικό επίπεδο.
Μέσα από την σωματική προσέγγιση του τραγουδιού, θα εμβαθύνουμε στην σύνδεση φωνής και σώματος και θα αναζητήσουμε τους εσωτερικούς παλμούς που αναδύονται και μεταστοιχειώνονται σε εξωτερικό ρυθμό.
Μέσα από την ροή της κίνησης και της αναπνοής, θα αφυπνίσουμε την συγκέντρωση και την εγρήγορση έτσι ώστε να καλλιεργήσουμε τον συντονισμό της ομάδας.
Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε σταδιακά μια αμοιβαία αίσθηση του «αφουγκράζομαι/ ανταποκρίνομαι», έτσι ώστε οι ρυθμοί και οι μελωδίες να ηχούν αναμεταξύ και γύρω από τα σώματα.
Οι συμμετεχοντες/συμμετέχουσες θα χρειαστεί να έχουν μάθει στίχους από έργο που θα τους σταλεί μετά την επιλογή.
Προϋποθέσεις συμμετοχής Άνετα ρούχα.
Το εργαστήριο περιλαμβάνει ασκήσεις με πιθανή σωματική επαφή.
ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ 3/5/2025
Το εργαστήριο είναι δωρεάν, με κουτί προαιρετικής συνεισφοράς, κατά προτεραιότητα σε μέλη του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση που έχουν τακτοποιήσει οικονομικά τη συνδρομή του 2025..(περισσότερα για εγγραφές και εξόφληση συνδρομής εδώ)
Θα γίνει κλήρωση
ΦΟΡΜΑ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΔΩ
Ο Άρης Μπινιάρης είναι σκηνοθέτης και διερευνά πώς μπορούν να συνυπάρξουν σύγχρονες μουσικές τάσεις και οπτικές τεχνολογίες στον τομέα της τέχνης, μαζί με αυτό που περιέχει η θεατρική παρούσα στιγμή. Μέχρι τώρα, οι παραστάσεις του αναδεικνύουν τα ποιητικά έργα τόσο ως θεατρικά όσο και ως μουσικά γεγονότα, όπου η μουσική και η θεατρική δράση γίνονται όχημα για να έρθει το κοινό σε επαφή με μια δραματουργία που επιδιώκει να αναδείξει θέματα προσωπικής ελευθερίας και κοινωνικού δογματισμού. Μέσω των παραστάσεων του στοχεύει να δημιουργεί μια οργανική κυκλοφορία μεταξύ ρυθμού και μουσικότητας, έτσι ώστε οι θεατές-ακροατές να μπορούν να αντιλαμβάνονται τους εσωτερικούς κραδασμούς των νοημάτων ενός έργου.