Εργαστήριο για μαθητές - «Θεατροπαιχνίδια»

Πρόγραμμα Α: «Θεατροπαιχνίδια!» για παιδιά 6-9 χρονών

Αριθμός συμμετεχόντων ανά τμήμα: 20 παιδιά

Διάρκεια Εργαστηρίου: 2 ώρες/ 1 φορά την εβδομάδα για 3 μήνες

Το πρόγραμμα επαναλαμβάνεται με διαφορετική θεματική & ύλη 4 φορές το χρόνο. 

Στόχος: η αισθητηριακή ανάπτυξη των συμμετεχόντων, η ελεύθερη έκφραση μέσα από θεατρικά / θεατροπαιδαγωγικά παιχνίδια, η κατανόηση του εαυτού μέσα σε μια ομάδα, η συνεργασία, η δημιουργικότητα, η πολλαπλή ανάγνωση κάθε ερεθίσματος.

Λίγα λόγια για τον τρόπο: Στο εργαστήρι αυτό τα παιδιά γεύονται την απολαυστική θεατρική διαδικασία, μακριά από το άγχος ανεβάσματος ενός δοσμένου θεατρικού έργου. Το εργαστήρι ενδέχεται να οδηγήσει σε κάτι πιο δομημένο, που θα παρουσιαστεί σε κοινό (γονείς των παιδιών), εάν αυτό δεν μπλοκάρει τη δημιουργικότητα της εκάστοτε ομάδας παιδιών.

Συνολικά: 80 παιδιά το χρόνο.

Α' κύκλος

«Στο θεατρικό εργαστήρι «Θεατροπαιχνίδια» συμμετείχαν παιδιά ηλικίας 6-9 ετών. Στόχος του εργαστηρίου ήταν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους, το σώμα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους. Να μάθουν να λειτουργούν με ομαδικό πνεύμα, αναδεικνύοντας παράλληλα το μοναδικό κόσμο που κρύβει το καθένα μέσα του. Να καλλιεργηθούν ικανότητες όπως αυτή της φαντασίας, της εμπιστοσύνης και της συνεργασίας και παράλληλα της ελεύθερης έκφρασης. Όλοι αυτοί οι στόχοι πραγματώθηκαν μέσα από θεατροπαιδαγωγικά παιχνίδια και τεχνικές θεάτρου. Σε μια δεύτερη φάση και αφού η ομάδα είχε χτίσει ένα πλαίσιο ασφάλειας, εμπιστοσύνης, έκφρασης και συνεργασίας, στόχος ήταν να διερευνηθούν και πιο σύνθετες έννοιες όπως «η προσφορά», η «αλληλεγγύη», η «αγάπη» και ο «σεβασμός». Και πάλι το μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν το Παιχνίδι και οι τεχνικές Θεάτρου. 
 

Β' κύκλος

Στο εργαστήριο "Θεατροπαιχνίδια: Μεταμορφώσεις – δημιουργώντας δικούς μας κόσμους", συμμετείχαν 20 παιδιά ηλικίας 6-9 ετών. Στόχοι του εργαστηρίου ήταν η γνωριμία με τα συναισθήματα, η καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης και η ενδυνάμωση. Τα παιδιά δημιούργησαν με άχρηστα υλικά χώρους με διαφορετικές ποιότητες, τους οποίους συνέδεσαν με διαφορετικά συναισθήματα. 

« Ένας χώρος ασφάλειας θα είχε νερά να τρέχουν», είπε η Β. και έβαλε μπλε πανιά να κρέμονται από τα φωτιστικά δαπέδου.

«Ένας χώρος ασφάλειας θα είχε ένα σπίτι», είπε ο Ν. και έβαλε ένα χαρτόκουτο και δυο κόκκινα μαξιλάρια για σπίτι.

«Θα είχε μια αόρατη ασπίδα», είπε ο Α., και έβαλε μαξιλάρια το ένα πάνω στο άλλο σαν να δημιουργούσε τοίχο.

«Θα είχε παγίδα για τους κλέφτες», είπε η Ι., και έβαλε ένα χαρτόνι για παγίδα.

«Θα είχε λουλούδια», είπε η Έλενα και σκόρπισε μαξιλάρια στο χώρο.

Αφού έστησαν και πειραματίστηκαν στους διαφορετικούς χώρους, τους συνέδεσαν με δικές τους εμπειρίες και σχολίασαν: 

«Ένιωσα κίνδυνο όταν έβλεπα τα παιδιά να τρέχουν στις σκάλες του σχολείου»
«Νιώθω ελευθερία όταν με χτυπά ένα δροσερό αεράκι»
«Ένιωσα άγχος πέρυσι που ήμουνα καινούρια στο σχολείο»
«Νιώθω ελευθερία όταν βγαίνω στο διάλειμμα του σχολείου και παίζω»
«Νιώθω κίνδυνο όταν με σφίγγει η φίλη μου»
«Νιώθω ελευθερία όταν στα αγγλικά δεν έχω να κάνω ασκήσεις»
«Νιώθω ασφάλεια, όταν παίζω επιτραπέζια με τον μπαμπά στο σπίτι». 

Τα παιδιά αφού πειραματίστηκαν με όλα τα συναισθήματα και τους χώρους , προσπάθησαν να δυναμώσουν τα συναισθήματα, που τα έκαναν να νιώθουν όμορφα με εν δυνάμει εμπειρίες. Παράλληλα προσπάθησαν να βρουν τρόπους να διαχειρίζονται τα συναισθήματα με τους αντίστοιχους χώρους, που τα έκαναν να νιώθουν άσχημα.

Κάποιες σκέψεις τους..

«Νιώθω άγχος όταν δεν προλαβαίνω να γράψω στο τετράδιο όσα έχει γράψει η κυρία στον πίνακα. Αυτό που θα μπορούσα να κάνω είναι να της ζητάω να μην τα σβήνει γρήγορα από τον πίνακα» 

«Νιώθω κίνδυνο όταν η μαμά μου ζαλίζεται. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μην πανικοβάλλομαι και να λέω από μέσα μου ότι όλα θα πάνε καλά.» 

«Όταν νιώθω κίνδυνο, σκέφτομαι ότι κάποιος θα με βοηθήσει και ζητάω βοήθεια»

«Μια φορά που έπεσα και ένιωσα κίνδυνο, έλεγα στον εαυτό μου ότι δε θα πονώ για πάντα, άρχισα να γελάω και έλεγα στον εαυτό μου ότι θα γίνω καλά». 

«Όταν ήμουν καινούρια στο σχολείο και με βάραγαν, θα μπορούσα να το πω στη δασκάλα, να το πω στη μαμά και αν συνεχίζανε να με βαράνε, θα μπορούσα να τα βαρέσω και εγώ». 
 

Γ' κύκλος

Στόχος του ΄γ κύκλου του εργαστηρίου «Θεατροπαιχνίδια» στο Επίκεντρο ήταν η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης. Εργαλείο μας αποτέλεσε το Εκπαιδευτικό Δράμα και οι τεχνικές του. Ερέθισμα μας υπήρξαν τέσσερα παραμύθια,  «Το κουτί του Σιλάν», «Το αόρατο αγόρι», «Το πράσινο τηλέφωνο» και «Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί». 

Τα παιδιά μέσα από βιωματικές, θεατρικές τεχνικές πήραν θέση και συσχετίστηκαν με τους ήρωες και τη ζωή τους. Μερικές από τις σκέψεις τους που μοιράστηκαν ήταν οι ακόλουθες: 

    • Μάς λείπει κάποιος, όταν δεν τον βλέπουμε. (Έύα)

    • Μάς λείπει κάποιος, όταν τον έχουμε χάσει και δεν τον βρίσκουμε. (Έλενα Ζ.)

    • Μού λείπει ο ξάδελφος μου από τα Γιάννενα. Θα του έλεγα όσα με απασχολούν, γιατί του έχω εμπιστοσύνη. (Έλενα Α.)

    • Μου λείπει ο Γιάννης. Πηγαίναμε μαζί νηπιαγωγείο και ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Θα του έλεγα «Περνάς ωραία? Θα σού στείλω ένα δώρο» (Έλενα Ζ.)

    • Μού λείπει η γιαγιά μου που δε ζει. Τής έλεγα τα πάντα, γιατί είναι έξυπνη και ξέρει πάντα τί πρέπει να κάνω. 

    • Μου λείπει ο αδελφός μου γιατί είναι στην Ουκρανία. (Νικολέττα)

    • Αόρατος σημαίνει να μη σου δίνει κανένας σημασία (Χριστίνα)

    • Αόρατος σημαίνει να μην σε παίζουν οι φίλοι σου (Εύη)

    • Αόρατος σημαίνει να μη σε καλούν στο πάρτυ τους τα άλλα παιδιά (Νικολέττα)

    • Ένιωσα αόρατη όταν στο σχολείο έβγαινα να παίξω στην αυλή και τα άλλα παιδιά μου έλεγαν «όχι» και εγώ καθόμουν σε μια γωνία. (Χριστίνα)

    • Νιώθω αόρατος όταν τα κορίτσια στο σχολείο με κοροϊδεύουν και μου λένε ότι δεν ξέρω τίποτα. (Ντάριους)