2012 Διεθνής Συνδιάσκεψη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
 

Δεσμοί αλληλεγγύης για πάνω από δυόμιση χιλιετίες
Michael Patterson, Ομότιμος Καθηγητής στο De Montfort University, Ηνωμένο Βασίλειο
Περίληψη Το Θέατρο στην Εκπαίδευση θεωρείται συχνά σαν μία δευτερεύουσα δραστηριότητα. Ακόμα και εκπαιδευτικοί με καλές προθέσεις δυσκολεύονται να φανταστούν το πως μπορεί να ενταχθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα ή πως θα βρουν χρόνο στο πολυάσχολο πρόγραμμά τους για να προσκαλέσουν μία ομάδα θεαροπαιδαγωγών των οποίων η συμβολή δεν θα οδηγήσει απ’ευθείας σε βελτιωμένα αποτελέσματα εξετάσεων. Καθώς η πίεση στα σχολεία αυξάνεται, είμαστε αναγκασμένοι να δεχτούμε ότι αυτή η νέα και «μοντέρνα» διέξοδος παρά είναι πολυτελής για να ενδώσουμε; Η εργασία αυτή έχει σαν στόχο να ανακαλέσει στη μνήμη μας το γεγονός ότι το Θέατρο στην Εκπαίδευση, πέρα από το ότι είναι νέο και «μοντέρνο» σαν αντικείμενο, έχει στην πραγματικότητα μία μακρά και σεβαστή παράδοση, άνω των δυόμιση χιλιετιών. Βέβαια η ονομασία του ήταν διαφορετική. Τότε ήταν γνωστό ως Ρητορική. Ξεκινώντας εδώ στην Ελλάδα το 600 π.Χ. με τους Σοφιστές, η τέχνη της δημόσιας πειθούς ήταν βασική στην εκπαίδευση κάθε καλλιεργημένου ατόμου τουλάχιστον μέχρι το 19 αιώνα και η εργασία αυτή θα προσφέρει μία σύντομη περίληψη αυτής της ιστορίας. Εκ φύσεως, η σημασίας της Ρητορικής, της ικανότητας κάποιου να επιχειρηματολογεί με πειθώ, είναι καίρια για την Δημοκρατία, στα πλαίσια της οποίας ο ελεύθερος λόγος είναι ο κανόνας και οι άνθρωποι πρέπει να πείθονται και όχι να εξαναγκάζονται. Βεβαίως, η Ρητορική δεν είναι συνώνυμη με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, από τη στιγμή που η Ρητορική ασχολείται με τη συνεκτική και πειστική έκφραση της άποψης κάποιου, ενώ στο Θέατρο κάποιος οικειοποιείται μία διαφορετική περσόνα ή ακόμα και έναν χαρακτήρα για τον οποίο δεν τρέφει καμιά συμπάθεια. Πραγματικά, τα σχολιαρόπαιδα της Ελισαβετιανής Αγγλίας έπαιζαν σε παραστάσεις και οι Ιησουίτες λόγιοι διατήρησαν μία θεατρική παράδοση κατά την εποχή του Μπαρόκ. Παρ’ όλα αυτά, ούτε και αυτό είναι ίδιο με την Ρητορική. Εντούτοις, Ρητορική και Θέατρο μοιράζονται κάποια βασικά στοιχεία: την τεχνική του καθαρού λόγου και της αποτελεσματικής χρήσης της χειρονομίας. Την ανάγκη για επαρκείς πρόβες ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη απόδοση και πάνω από όλα το ενδιαφέρον για επικοινωνία με ένα κοινό.

Ο Michael Patterson έχει διδάξει θέατρο σε διάφορα πανεπιστήμια στην Αγγλία την Ιρλανδία και την Ουαλία. Έχοντας σπουδάσει Γερμανική Φιλολογία στην Οξφόρδη, ξεκίνησε γράφοντας  για το Γερμανικό Θέατρο και έχει δημοσιεύσει ή συμβάλλει σε διάφορα βιβλία που αφορούν την Ιστορία του Γερμανικού Θεάτρου, το Γερμανικό Εξπρεσιονισμό, τον Μπρεχτ και τη σύγχρονη θεατρική σκηνή, συμπεριλαμβανομένης μιας μονογραφίας για τον Peter Stein που έτυχε ευνοϊκής αποδοχής. Πιο πρόσφατα δημοσίευσε μία δουλειά πάνω στο Βρετανικό πολιτικό θέατρο και συνέταξε μόνος Το Λεξικό Έργων της Οξφόρδης. Πέρα από τη διδασκαλία και την έρευνα, ο Patterson έχει σκηνοθετήσει και παίξει σε πολλές μαθητικές παραγωγές, συμπεριλαμβανομένων περιοδειών του Shakespeare, αρχικά σχεδιασμένων για σχολεία. Έχει επίσης πραγματοποιήσει σεμινάρια, κυρίως για δασκάλους, σε Μ. Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Τουρκία και Ινδία.

Bonds of solidarity for over two and a half millenia
Michael Patterson, Emeritus Professor, De Montfort University UK
Abstract Theatre in Education is all too often regarded as a ‘fringe’ activity. Even well-intentioned educators find it hard to see how it will fit in the curriculum or how they will find time in their busy schedule to invite in a group of actor/teachers whose contribution will not lead directly to better exam results. While pressure on schools mounts, do we have to accept that this new and ‘trendy’ resource is too great a luxury to indulge in?
This paper wishes to recall that Theatre in Education, far from being new and trendy, has a far-reaching and highly respectable tradition, in fact, over more than two and a half millennia. Of course, the name was different. It was then known as Rhetoric. Beginning with the Sophists here in Greece in 600 BC, the art of public persuasion was central to the education of every cultivated person at least well into the 19th century, and the paper will offer a very brief overview of this history. Naturally, the importance of Rhetoric, being able to argue a case convincingly, is central to democracy, where free speech is the norm and people have to be persuaded and not coerced. Of course, Rhetoric is not synonymous with Theatre in Education, since Rhetoric is concerned with expressing one’s own point of view coherently and persuasively, while in Theatre one usually assumes a different persona, even a character with whom one has little sympathy. True, the schoolboys in Elizabethan London performed in plays, and Jesuit scholars maintained a theatre tradition in the Baroque period. However, this is still not the same as Rhetoric. Nevertheless, Rhetoric and Theatre share certain essential elements: the technique of clear speaking and effective use of gesture; the need to have rehearsed adequately so that a polished delivery may be achieved; above all, the concern to communicate with an audience.
Michael Patterson has taught Theatre at universities in England, Ireland and Wales. Having studied German at Oxford, he began writing about German theatre and has published and contributed to several books on the history of German theatre, on German Expressionism, on Brecht, and on the contemporary theatre scene, including a well received monograph on the director Peter Stein. More recently he has published a work on British political theatre and compiled single-handedly The Oxford Dictionary of Plays. In addition to his teaching and research, Patterson has acted in and directed many student productions, including Continental and Irish tours of Shakespeare, intended primarily for schools. He has also conducted workshops, especially for teachers, in the UK, Germany, France, Austria, Italy, Turkey and India.
___________________________________________________________________________

 

Verbatim Theatre and social research: turning towards the stories of others

Professor Kathleen Gallagher Canada Research Chair, Ontario Institute for Studies in Education University of Toronto, Canada

Abstract

This paper analyses the convergence of ethnographic research and Verbatim theatre in both the context of an urban secondary school drama classroom and in two professional theatres in the city of Toronto. This four-year international, digital collaborative ethnography focuses on performance and its relationship to youth engagement. As part of the larger project, this paper analyses data gathered in the school research site that charted youth reactions to a Verbatim theatre workshop and performance of The Middle Place, a powerful Verbatim play about shelter youth,created by the socially committed theatre company, Project: Humanity. Additional digital data included the subsequent video-taped youth-created Verbatim monologues. The research team also followed Project: Humanity into two professional theatres in Toronto (Theatre Passe Muraille and Canadian Stage) where youth and adult audiences, fresh from seeing The Middle Place, were interviewed about the play, cultural representations of youth, and theatre as a form of social intervention. The third data set occurred back in the classroom of our school research site, where the The Middle Place filtered back into student drama work in surprising ways.

Kathleen Gallagher is Professor and Canada Research Chair in Theatre, Youth, and Research in Urban Schools at the University of Toronto. Dr. Gallagher's award-winning books include, The Theatre of Urban: Youth and Schooling in Dangerous Times (University of Toronto Press, 2007) Drama Education in the Lives of Girls: Imagining Possibilities (University of Toronto Press, 2000). Her two edited collections are: How Theatre Educates: Convergences and Counterpoints with Artists, Scholars, and Advocates (University of Toronto, 2003) and The Methodological Dilemma: Creative, Critical and Collaborative Approaches to Qualitative Research (Routledge, 2008). Dr. Gallagher has published many articles on theatre, youth, pedagogy, methodology and gender and travels widely giving international addresses and workshops for practitioners. Her research continues to focus on questions of youth engagement and artistic practice, as well as the pedagogical and methodological possibilities of learning and researching with theatre.

__________________________________________________________________________
 

 

Από τη λογοτεχνία στο θέατρο- προκλήσεις και δυνατότητες 
από τη χρήση κλασσικών κειμένων ως αφετηρία και πηγή για να κάνουμε θέατρο με παιδιά και νέους
Joe Winston Καθηγητής Πανεπιστήμιο Warwick UK

Περίληψη Σε αυτή τη σύντομη ανακοίνωση θα συζητήσουμε τα ζητήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος για να διδάξουν κλασικά λογοτεχνικά κείμενα.

Θα δούμε δύο σύντομα κείμενα, ένα για παιδιά και ένα για ενήλικες, και θα συζητήσουμε τις διαφορετικές προκλήσεις που προσφέρουν στον εκπαιδευτικό.

Τα συμπεράσματα κυμαίνονται και εξαρτώνται από την κάθε περίπτωση, αλλά τα επιχειρήματα και οι διάφορες απόψεις που σχετίζονται με θέματα δομής της αφήγησης και ρητορικής της μυθοπλασίας είναι σημαντικές. Επίσης σημαντική είναι και η ανάγκη να δούμε τον εκπαιδευτικό ως καλλιτέχνη.

Ο Joe Winston είναι Καθηγητής στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Warwick, όπου συντονίζει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση. Το πρόγραμμα το παρακολουθούν πολλοί φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την Ελλάδα και την Κύπρο. Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα (συν-εκδότης)του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Research in Drama Education. Στις δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα Drama, Narrative and Moral Education (Routledge Falmer, 1998) και πιο πρόσφατα το Drama and English at the Heart of the Curriculum (David Fulton, 2004).
_____________________________________________________________________

 

Το Πρόγραμμα 'Βιντεομουσεία' στο πλαίσιο των Σχολικών Δραστηριοτήτων σε σχολεία της Ανατολικής Αττικής: συμπεράσματα από την υλοποίησή του 
Νίκος Γκόβας παιδαγωγός θεάτρου, Ελένη Κρητικού εκπαιδευτικός 
Περίληψη Ανακοίνωσης Το Πρόγραμμα «Βιντεομουσεία: αποτυπώνοντας ίχνη της προσωπικής μας κουλτούρας» εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε σχολεία της Ανατολικής Αττικής το 2009, ενώ το 2010-2012 αναπτύχθηκε περαιτέρω στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος Comenius-Regio το οποίο είχε ως στόχο την εκπαιδευτική συνεργασία ανάμεσα σε δύο ευρωπαϊκές περιφέρειες, την Ανατολική Αττική στην Ελλάδα και τη Φραγκφούρτη στη Γερμανία. Εδώ παρουσιάζονται συνοπτικά ο τρόπος υλοποίησης του Ευρωπαϊκού προγράμματος, όπως εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των ετών 2010-2012 καθώς και τα αποτελέσματα της αξιολόγησής του. Μέσα από το πρόγραμμα οι μαθητές, δουλεύοντας σε ομάδες, καλούνται να επιλέξουν, να αποτυπώσουν και να παρουσιάσουν σε σύντομα βίντεο (μέγιστης διάρκειας 4 λεπτών) θέματα της προσωπικής τους κουλτούρας που πιστεύουν ότι θα άξιζε να διασωθούν/διαφυλαχθούν σε ένα φανταστικό μουσείο του μέλλοντος. Τα θέματα αυτά μπορεί να αφορούν είτε στο φυσικό είτε στο ανθρωπογενές ή στο κοινωνικό περιβάλλον, ενώ έμφαση δίνεται στην ενεργό συμμετοχή των μαθητών στη λήψη μιας σειράς αποφάσεων που συνδέονται με το «τι κατά τη γνώμη τους πρέπει να διασωθεί/διαφυλαχθεί». Τα βίντεο που παράγονται από τις μαθητικές ομάδες αποτελούν τα «εκθέματα» του «μουσείου της ομάδας» βιντεοεκθέματα).

Κατά τη διαδικασία, δημιουργείται δίκτυο εκπαιδευτικών που αποτελείται από τους εκπαιδευτικούς των σχολείων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, ενώ παράλληλα, εκπαιδευτικοί και μαθητές συνεργάζονται με κινηματογραφιστές αλλά και θεατροπαιδαγωγούς, που επισκέπτονται το σχολείο για συγκεκριμένο έργο και υπό συγκεκριμένους όρους συνεργασίας. Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος, τα βιντεοεκθέματα που δημιουργήθηκαν από τους μαθητές των 2 περιοχών, αρχικά αντηλλάγησαν και σχολιάστηκαν τοπικά, ενώ στη συνέχεια εκπαιδευτικοί και μαθητές ταξίδεψαν στην άλλη χώρα της Σύμπραξης. Στην  επόμενη φάση μαθητές και των δύο χωρών δημιούργησαν στη χώρα τους νέα βιντεοεκθέματα βασισμένα είτε σε θέματα που αφορούσαν τους μαθητές της άλλης χώρας είτε σε κοινά θέματα. Τέλος, όλα τα Βιντεομουσεία αντηλλάγησαν σε όλους ώστε να παρουσιαστούν και σχολιαστούν οι απόψεις κάθε κοινότητας τόσο για τον εαυτό της όσο και την άλλη κοινότητα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης του προγράμματος, οι βασικοί στόχοι του προγράμματος έχουν επιτευχθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Οι βασικοί αυτοί στόχοι αναφέρονται μεταξύ άλλων στην οικοδόμηση δικτύων συνεργασίας εκπαιδευτικών, στη συνεργασία εξωτερικών συνεργατών με τις μαθητικές ομάδες, και στην ενσωμάτωση καινοτόμων μεθοδολογικών στοιχείων του προγράμματος στην καθημερινή διδακτική πρακτική των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών. Επίσης, αναφέρονται στην ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών εταίρων και την ανταλλαγή απόψεων και καλών πρακτικών.

Ο Νίκος Γκόβας είναι παιδαγωγός θεάτρου με μεγάλη εμπειρία στο σχεδιασμό και υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για εκπαιδευτικούς. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (πανεπιστήμια, επιστημονικές ενώσεις, θέατρα, μουσικές ομάδες, κ.ά.) Έχει γράψει και επιμεληθεί πολλά βιβλία και άρθρα για το θέατρο στην eκπαίδευση, είναι ιδρυτής και υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «Εκπαίδευση & Θέατρο», μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Research in Drama Education (RiDE) και ιδρυτής και πρόεδρος από 1998-2008 της επιστημονικής ένωσης «Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση». Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Προγραμμάτων (2005-2007) του International Drama/Theatre & Education Association (IDEA) και μέλος της πρώτης Συντονιστικής Επιτροπής του IDEA-Europe (2006-2007). Εργάζεται ως υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ανατολικής Αττικής αναπτύσσοντας επιμορφωτικές δράσεις και δίκτυα εκπαιδευτικών.

Η Ελένη Κρητικού είναι εκπαιδευτικός, καθηγήτρια Φυσικών Επιστημών στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Έχει σπουδάσει Χημεία και έχει Διδακτορικό στη Βιοχημεία. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Δημόσια Εκπαίδευση από το 1985. Το χρονικό διάστημα 2003-2011 ήταν Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΠΕ) στη Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αν. Αττικής. Έχει υλοποιήσει πολλά προγράμματα ΠΕ στα σχολεία και έχει εμπειρία στη διεξαγωγή έρευνας στο πεδίο της Χημείας και της ΠΕ και στη διοργάνωση σεμιναρίων και εργαστηρίων ΠΕ. Έχει συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκά προγράμματα Comenius και από το 2010 συμμετέχει (ως μέλος της συντονιστικής ομάδας) στο Πρόγραμμα Comenius – Regio “The Youth Videomuseums Partnership, Recording traces of our subjective culture”.

____________________________________________________________________
 

Living Beyond Our Means/Meaning Beyond Our Lives. Theatre as Education for Change

Dave Pammenter & Tim Prentki  Winchester University

Abstarct Starting from Brecht’s notion that ‘taught only by reality, can reality be changed’, Pammenter and Prentki will explore what theatre as education for change might look like in the contemporary European setting where the form of capitalism commonly called neoliberalism is bankrupt. With particular regard to the function of the facilitator and the role of the audience, they will offer three case studies in which to anchor key concepts: theatre as personal change; theatre as social change; theatre as political change. If education is a basic human right, how must we support the aspirations of our young people in the years ahead?

Ο David R. Pammenter από το 1968 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το θέατρο των πολιτών, επινοώντας και δημιουργώντας ως επαγγελματίας σκηνοθέτης, επιμορφωτής και εκπαιδευτής. Προσχώρησε στη Θεατροπαιδαγωγική ομάδα του Belgrade Theatre Coventry’s το 1969, ενώ διετέλεσε διευθυντής της από το 1972 έως το 1978. Σκηνοθέτησε τον TheatreMobile, έναν ενοποιημένο τοπικό θίασο ενηλίκων με τις δικές του εργασίες πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση και τη μουσική. Αμέσως μετά έγινε Principal Lecturer και Διευθυντής Προγράμματος του Community Theatre Arts Course στο Rose Bruford College of Speech and Drama, όπου εκπαίδευε ηθοποιούς για 10 χρόνια, ενώ έγινε επίσης Διευθυντής Ανάπτυξης. Ασχολείται με τη δημιουργία, την ανάπτυξη, τη σκηνοθεσία και τη διοίκηση του θεάτρου της κοινότητας και του πολιτικού θεάτρου, θεατροπαιδαγωγικούς θιάσους και θιάσους που ασχολούνται με το θέατρο για την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων των Theatre Foundry, M6, and Pit Prop. Ως Principal Lecturer στο πανεπιστήμιο του Winchester, συνέβαλε στην ανάπτυξη και την παράδοση ενός μαθήματος μεταπτυχιακού επιπέδου σχετικού με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και το Θέατρο για την Ανάπτυξη, και ήταν επίσης Διευθυντής Προγράμματος για τις Σπουδές Δράματος, Θεάτρου και Τηλεόρασης. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πολιτική της εκπαίδευσης των τεχνών και την ανάπτυξη προγραμμάτων και την εκπαίδευση / καθοδήγηση μέσω των θεατρικών τεχνών με θιάσους, πανεπιστήμια, το Βρετανικό Συμβούλιο και την εκπαίδευση και παροχή ΜΚΟ στην Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλασία. Τα κύρια ενδιαφέροντά του εστιάζουν στη δημιουργία και επινόηση θεάτρου και στην ανάπτυξη μιας πρακτικής παιδαγωγικών τεχνών του θεάτρου των πολιτών.

 

Υφαίνοντας το δίχτυ του Indra

David Oddie επισκέπτης ερευνητής στο τμήμα εφαρμοσμένου θεάτρου, πανεπιστήμιο Plymouth, Ηνωμένο Βασίλειο
Παρουσίαση project

Μια φορά κι έναν καιρό ο Θεός Ίντρα ύφανε ένα μεγάλο δίχτυ για να καλύψει τον κόσμο όλο.Κάθε κόμπος του ήταν στολισμένος με ένα όμορφο, πολύτιμο μαργαριτάρι.Κανένα από τα μαργαριτάρια δεν υπήρχε από μόνο τους, αντικατόπτριζαν αμοιβαία το ένα το άλλο και αν κοίταζες ένα από όλα αυτά, θα έβλεπες μέσα του όλα τα άλλα.
Αντίστοιχα, ολόκληρη η ύπαρξη του διχτυού, βασιζόταν στο κάθε μαργαριτάρι ξεχωριστά.

 

Glottodrama: Διατηρήστε την προσωπική σας ταυτότητα σε κάθε γλώσσα

Carlo Nofri Καθηγητής, συντονιστής του προγράμματος Glottodrama, Ιταλία

Απόσπασμα ομιλίας Η εκμάθηση ξένων γλωσσών συνεπάγεται την επαφή με νέους πολιτισμούς δοκιμάζοντας έναν εναλλακτικό τρόπο έκφρασης επιτρέποντας όμως στο άτομο να διατηρεί κάθε στοιχείο της προσωπικότητάς του. Άποψή μας είναι ότι η καλύτερη επιλογή από την εκπαιδευτική σκοπιά για τη επίτευξη αυτού του στόχου είναι η εφαρμογή επικοινωνιακών μεθόδων διδασκαλίας με ανθρωπιστικό και συναισθηματικό προσανατολισμό. Βασική είναι η συμμετοχή του μαθητή στην εκπαιδευτική διαδικασία όχι μόνο νοητικά, αλλά συναισθηματικά και σωματικά επίσης. Η ολιστική αυτή υπόθεση μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε τη μέθοδο Glottodrama. To Glottodrama είναι μία καινοτόμος μέθοδος διδασκαλίας γλωσσών, η οποία συνδυάζει την επικοινωνιακή προσέγγιση διδασκαλίας με τεχνικές του Δράματος. Ο εκπαιδευτικός ρόλος του Δράματος στην διδασκαλία γλωσσών έχει βρει κατά καιρούς εφαρμογή σε ποικίλες μεθοδολογίες. Ωστόσο η χρήση του Δράματος στην εκπαιδευτική διαδικασία ως τώρα, τις περισσότερες φορές πραγματοποιείται  χωρίς τη συμβολή επαγγελματιών του Θεάτρου. Το πιο συνηθισμένο λάθος που γίνεται είναι ότι έμφαση μόνο στο τυπικό γλωσσολογικό μέρος της επικοινωνίας υποτιμώντας την «υποκριτική», το κομμάτι της έκφρασης του λόγου. Στόχος της μεθόδου μας είναι να επικεντρώσει την προσοχή σε πτυχές της υποκριτικής όπως: ο τόνος της φωνής, η απαγγελία, οι χειρονομίες κ.λπ.  ώστε να ενισχυθεί η ικανότητα των μαθητών να εκτελούν γλωσσολογικές ενέργειες αντίστοιχες των πραγματικών περιστάσεων συμπεριλαμβάνοντας παραγλωσσικά και μη-λεκτικά στοιχεία. Το Glottodrama είναι μια μεθοδολογία που μπορεί να εφαρμοστεί εκτενώς στο σύγχρονο πλαίσιο διδασκαλίας. Μπορεί είτε να ενταχθεί σε ήδη υπάρχουσες διδακτικές μεθοδολογίες, είτε να λειτουργήσει ως αυτόνομη μέθοδος διδασκαλίας. Απαιτεί την συνεργασία δύο καθηγητών (ενός καθηγητή ξένης γλώσσας κι ενός επαγγελματία του θεάτρου), με πρότερη κατάλληλη εκπαίδευση, καθώς και πλούσιο διδακτικό υλικό που θα αποτελεί το σημείο αναφοράς γι’ αυτούς. Και όλα αυτά μπορούν να συμβούν σε μία κλασική αίθουσα διδασκαλίας στην οποία θα έχει διαρρύθμιση παρόμοια με αυτή χώρου θεατρικού εργαστηρίου, στην οποία θα υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός. Το αρχικό πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτήθηκε το 2007 από το πρόγραμμα της Δια Βίου Μάθησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συντονίστηκε από την Novacultur και αφορούσε την Ιταλική γλώσσα. Οι πρωταρχικοί στόχοι του προγράμματος ήταν η δημιουργία, ο πειραματισμός και η επιστημονική επισημοποίηση μιας μεθοδολογίας, η οποία σύμφωνα με τους δείκτες του Κοινού Ευρωπαϊκού Πλαισίου Αναφοράς για τις Γλώσσες (ΚΕΠΑ), θα μπορούσε ξεκάθαρα να επεξηγήσει τη θεωρητική βάση, τους κανόνες εφαρμογής και τους στόχους. Το Glottodrama τιμήθηκε το 2010 με το “Ευρωπαϊκό Σήμα Γλωσσών” για τα θεαματικά αποτελέσματα που επέφερε στην βελτίωση των γλωσσικών γνώσεων. Αργότερα, έπειτα από ένα καινούργιο Σχέδιο Διάδοσης που χρηματοδοτήθηκε και πάλι από το  πρόγραμμα της Δια Βίου Μάθησης της Ε.Ε., κατορθώσαμε να κάνουμε γνωστή και να εφαρμόσουμε τη μέθοδο Glottodrama σε νέες χώρες. Χάρη σε αυτήν την κίνηση, το δίκτυο του Glottodrama έχει αυξήσει τα μέλη του και σήμερα περιλαμβάνει 8 χώρες: Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία Τουρκία, που εφαρμόζουν τις τεχνικές της. Το εκπαιδευτικό μας κέντρο έχει αναλάβει την εκπαίδευση εκατοντάδων καθηγητών που συρρέουν από πολλές ευρωπαϊκές χώρες για να παρακολουθήσουν σεμινάρια πάνω στη μέθοδο Glottodrama. Επίσης, το μακροπρόθεσμο σχέδιό μας είναι να διαδοθεί αυτή η πρωτοποριακή μέθοδος και σε άλλες χώρες για να εφαρμοστεί στη διδασκαλία της τοπικής τους γλώσσας τόσο ως ξένης όσο και ως δεύτερης γλώσσας. Επόμενο στόχο αποτελούν οι γλώσσες που ομιλούνται στις χώρες της Ε.Ε., ωστόσο και άλλες γλώσσες θα συμπεριληφθούν στο άμεσο μέλλον. Τέλος, το 2013 σκοπεύουμε να επιχειρήσουμε την ίδρυση ενός διεθνούς οργανισμού που στόχο θα έχει να συγκεντρώσει όλους τους εκπαιδευτικούς και τα ιδρύματα που θα δείξουν ενδιαφέρον να δουλέψουν σ' αυτόν τον πολλά υποσχόμενο κλάδο. Και το όνομα αυτού θα είναι: EATALL (Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Εφαρμογή Τεχνικών του Θεάτρου και του Δράματος στην Εκμάθηση Γλωσσών). Περισσότερες πληροφορίες στα: www.glottodrama.eu. info@glottodrama.eu

Ο καθηγητής Carlo Nofri, είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού “Culturiana” (www.culturiana.it). Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Φιλοσοφίας της Γλώσσας και διδάσκει Παιδαγωγική της Γλώσσας στο Κέντρο CLICI για αλλοδαπούς του Πανεπιστημίου “Tor Vergata” της Ρώμης. Έχει γράψει πολλά άρθρα κι έχει επιμεληθεί εκδόσεις σχετικά με την διδασκαλία σύγχρονων γλωσσών. Στο επίκεντρο της έρευνάς του βρίσκεται η σχέση γλώσσας και σκέψης (“Language and Mental Imagery”, 1991, με εισαγωγή του Tullio De Mauro), καθώς και η ανθρωπιστική προσέγγιση της διδασκαλίας της γλώσσας. Από το 1995 συντονίζει ευρωπαϊκά project σχετικά με την εκμάθηση και την διδασκαλία της γλώσσας, εγκεκριμένα από κορυφαία ευρωπαϊκά προγράμματα (Lingua, Socrates, Leonardo Da Vinci) και ηγείται του εγχειρήματος “Glottodrama” (Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης)

__________________________________________________________________________
 

Εφαρμόζοντας τις θεωρίες του Vygotsky για την ανάπτυξη της υποκριτικής ικανότητας των μικρών παιδιών

Vida Kazragytė Διδάκτωρ, Αναπληρώτρια καθηγήτρια, Τμήμα Τεχνών και Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο των Επιστημών της Εκπαίδευσης, Λιθουανία

ΠερίληψηΤο δράμα στην εκπαίδευση έχει θεωρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ως βασικός μοχλός συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών μέσω της αξιοποίησης της ικανότητά τους να υποκρίνονται (D. Heathcote, G. Bolton).  Πρόσφατα, όμως, επικρίνεται για την ανύπαρκτη συμβολή του στην αισθητική και πολιτισμική ανάπτυξη του παιδιού. (Sh. Schonmann, 2000, 2005). Στα μέσα του 20^ου αιώνα μια ομάδα γνωστικών ψυχολόγων (E. W. Eisner, R. A. Smith, B. Reimer, J. M. Parsons, H. Gardner) διαμόρφωσαν την γνωστική αντίληψη της αισθητικής αγωγής. Οι θεωρητικοί επιμένουν ότι η τέχνη αποτελεί ένα σύστημα επικοινωνίας και νοημάτων που απεικονίζεται σε σύμβολα. Ως εκ τούτου, το κάθε παιδί πρέπει να εκπαιδευτεί ως καλλιτέχνης μιας και το να κατανοεί κανείς συστήματα καλλιτεχνικών συμβόλων βασίζεται σε γνωστικές ικανότητες (φαντασία, κατανόηση, σκέψη, κτλ). Η αντίληψη αυτή έστρεψε το ενδιαφέρον στις υποκριτικές ικανότητες και στην ανάπτυξή τους από την άποψη της αισθητικής μορφής. (Sh. Schonnman, 1997; Vl. Krusic, 1997; G. Bolton, 1998). Η παρουσίαση αυτή ασχολείται με την μελέτη των εφαρμογών της θεωρίας παιχνιδιού του Vygotsky. (online εκδοχή: 2002; πρώτη δημοσίευση: 1933) και με την θεωρία της σημειωτικής διαμεσολάβησης που σκοπό έχει να βοηθήσει μικρά παιδιά (5-7 ετών) να μεταβούν από το παιχνίδι της υπόκρισης χωρίς αισθητικές παραμέτρους, στην υποκριτική ως μορφή συμβολισμού με αισθητικές ιδιότητες. Η μελέτη περιλάμβανε 112 παιδιά, εκ των οποίων τα μισά (56) συμμετείχαν στο 9μηνο πρόγραμμα ενεργούς μάθησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που η μάθησή τους δεν ήταν στοχοθετημένη δεν ήταν ικανά να εκφράσουν έναν ρόλο ως ολοκληρωμένο σύνολο συμβόλων και να επικοινωνήσουν με κοινό. Απλώς έπαιζαν. Σύμφωνα με τον Vygotsky, το παιδί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δρα σε μια φανταστική κατάσταση σύμφωνα με το νόημά της, ωστόσο η συμπεριφορά του παραμένει μη-αισθητική μιας και «συμβαίνει ακριβώς όπως και στην πραγματικότητα». Τα παιδιά δεν έχουν επίγνωση του νοήματος της δραστηριότητάς του κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η ικανότητα των παιδιών να εκφράζονται μέσα από  ρόλους ως συστήματα συμβόλων μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Με την βοήθεια συγκεκριμένου μαθησιακού προγράμματος  το 25% των παιδιών περίπου  φτάνουν να μπορούν να εκφράζονται πιο ολοκληρωμένα μέσω ρόλων ως συστημάτων συμβόλων, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι εμπλουτισμένοι με πιο έντονα αισθητικά γνωρίσματα. Η ανάλυση των δεδομένων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μετάβαση πραγματοποιείται όταν, σύμφωνα με τον Vygotsky, ο δάσκαλος αξιοποιεί την σημειωτική διαμεσολάβηση (κινήσεις, λέξεις) για να ενθαρρύνει την εκτίμηση του παιδιού για το νόημα των κινήσεων, πράξεων, και  λέξεων που χρησιμοποιεί το ίδιο σε μια φανταστική κατάσταση. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν ο δάσκαλος ερμηνεύει το παίξιμο του παιδιού για να το βοηθήσει να καλλιεργήσει την συνειδητοποίηση της διαφοράς μεταξύ του εαυτού του και της οπτικής γωνίας του άλλου. Η σημειωτική διαμεσολάβηση βοηθά τα παιδιά να εσωτερικεύσουν τις νοητικές λειτουργίες που αποτελούν τη βάση για την απόδοση ενός ρόλου ως σύστημα συμβόλων, καθώς επίσης και ενισχύει τις δυνατότητές τους να κατανοούν τη σημασία  της απόδοσης ενός ρόλου καθώς αυτή αναδύεται κατά τη διάρκεια της υπόκρισης.

Η Vida Kazragytė αποφοίτησε από την Σχολή Θεατρικών Τεχνών του Κρατικού Ωδείου της Λιθουανίας στην Klaipėda το 1984. Για τέσσερα χρόνια εργάστηκε ως δασκάλα Λιθουανικής Γλώσσας και Δράματος. Από το 1888 εργάζεται στον τομέα της ανάπτυξης προγραμμάτων σπουδών που αφορούν τις Τέχνες και την Εκπαίδευση σε εθνικό επίπεδο. Διεξήγε έρευνα  στο πεδίο της Θεατρικής Εκπαίδευσης. Το θέμα της διδακτορικής της διατριβής (2001) ήταν η ανάπτυξη των υποκριτικών ικανοτήτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Σήμερα εργάζεται στο πεδίο της διδακτικής του θεάτρου και εκπαιδεύει προετοιμάζοντας μελλοντικούς δασκάλους θεάτρου.
___________________________________________________________________________

 

Χαράζοντας Μονοπάτια για την Αλλαγή Νέοι νόμοι για τη Συμμετοχή και τη Διαπολιτισμικότητα στο Βολιβιανό Εκπαιδευτικό Σύστημα

Katie Charlton Πανεπιστήμιο του Winchester (Μ. Βρετανία) και ΜΚΟ Creative Cultural Space (Βολιβία)

Περίληψη Υπό το φως των νέων εκπαιδευτικών νόμων που πέρασαν το Δεκέμβριο του 2010 και οι οποίοι τοποθετούν τη συμμετοχή και τη διαπολιτισμικότητα στο κέντρο του Βολιβιανού εκπαιδευτικού συστήματος, ξεκίνησε μια συνεργασία ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο του Winchester, την ΜΚΟ Creative Cultural Space και το La Normal, ένα κολέγιο εκπαίδευσης δασκάλων στο El Alto της Βολιβίας, με στόχο να ανακαλύψει νέους τρόπους δημιουργίας ενός διαλογικού και συμμετοχικού αναλυτικού προγράμματος που θα ανήκει στο μαθητή και θα ρίξει φως στα μονοπάτια της αλλαγής στην εκπαίδευση σε ολόκληρη τη χώρα. Μέσα από μια συμμετοχική έρευνα δράσης η οποία θα βασίζεται στις τέχνες, οι συνεργαζόμενοι φορείς θα διευρευνήσουν τις προσωπικές, κοινωνικές και πολιτικές εκπαιδευτικές πραγματικότητες των ακαδημαϊκών, των δασκάλων, των εκπαιδευόμενων δασκάλων και των μαθητών. Με σκοπό να εργαστούν για μία περίοδο τριών χρόνων περίπου, επαγγελματίες του θεάτρου, των νέων τεχνολογιών, του κινηματογράφου και των ολοκληρωμένων τεχνών θα δουλέψουν μαζί για να σφυρηλατήσουν τα νέα οράματα της αναδυόμενης εκπαιδευτικής πρακτικής. Αυτή η πρακτική θα τοποθετήσει την ανταλλαγή, τη συνεργασία και το συσχετισμό στο κέντρο της διερεύνησης και της προσπάθειας να επανεφεύρουμε τον τρόπο με τους οποίους μαθαίνουμε και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο με κριτικό τρόπο. Κατά τη διάρκεια αυτής της παρουσίασης, θα πάρετε μία γεύση αυτής της εργασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη  ευρήματα, αναστοχασμοί και σχέδια για το μέλλον που ελπίζουν να φέρουν σε επαφή και να εμπνεύσουν εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική να δουλέψουν μαζί προς μία πλήρως ανθρωποκεντρική παιδαγωγική που θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις σε παγκόσμιες προοπτικές της εκπαίδευσης.

Η Katie Charlton πέρασε τις αρχές του τρέχοντος έτους (Μάρτιος-Ιούλιος 2012) αναπτύσσοντας δεσμούς με την Βολιβιανή ΜΚΟ Creative Cultural Space έτσι ώστε να βελτιώσει τα ποσοστά της τοπικής συμμετοχής στις πρακτικές του Θεάτρου και Νέων Τεχνολογιών για την Ανάπτυξη με εμψυχωτές, νέους ανθρώπους και μαθητευόμενους δασκάλους, στο πλαίσια του μεταπτυχιακού της στο Πανεπιστήμιο Winchester από το οποίο και ξεκίνησε το παραπάνω πρότζεκτ. Ως επαγγελματίας των συμμετοχικών τεχνών, η Katie έχει περάσει πάνω από πέντε χρόνια δουλεύοντας ως με ποικίλες κοινωνικές ομάδες, από τη Μ. Βρετανία, την Ολλανδία και τη Λατινική Αμερική, ώστε να δημιουργήσει ανθρωποκεντρικές πρακτικές που τοποθετούν την ανθρώπινη αλληλεγγύη και συλλογική δράση στο κέντρο της προσωπικής, κοινωνικής και πολιτικής ανάπτυξης.

___________________________________________________________________________

Πολιτισμός και εκπαίδευση: Συνοπτική παρουσίαση έρευνας πεδίου της παράστασης του Εθνικού Θεάτρου Παραμύθι Χωρίς Όνομα

Γιώργος Μακρίδης, κοινωνιολόγος, Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθέτης

Περίληψη Συνοπτική παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας πεδίου που διεξάγεται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο στo πλαίσιo αποτίμησης της παράστασης του Παραμύθι Χωρίς Όνομα από παιδιά αλλά και από ενήλικες – γονείς και εκπαιδευτικοί - που την παρακολούθησαν. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προσέγγιση των προσδοκιών, των αναγκών, των ενδιαφερόντων, των αξιών και εν τέλει της κουλτούρας των ανηλίκων αλλά και των ενήλικων θεατών που έγινε με στόχο την προβολή παραγόντων που λειτουργούν «μέσα» και «έξω» από αισθητικούς ή καλλιτεχνικούς παράγοντες. Παράγοντες που τελικά είτε επηρεάζουν είτε διαμορφώνουν την κατεύθυνση αλλά και την ένταση της αποτίμησής τους για την παράσταση. Η σύνδεση της θεατρικής παράστασης για παιδιά και νέους ως αυτόνομης καλλιτεχνικής αξίας με τον παιδευτικό ή παιδαγωγικό της ρόλο δημιουργεί αρκετές ιδεολογικές εντάσεις που με τη σειρά τους διαμορφώνουν την κοινωνική στάση μικρών και μεγάλων λειτουργώντας δυναμικά σ’ ένα ευμετάβλητο κοινωνικό πλαίσιο.

Ο Γιώργος Μακρίδης γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στις γειτονιές του. Πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνιολογίας και διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ως ερευνητής. Διετέλεσε συνεργάτης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για δύο χρόνια στα τμήματα δευτεροβάθμιας και ερευνών και ως εξωτερικός συνεργάτης στο τμήμα ποιότητας της εκπαίδευσης όπου συμμετείχε σε δύο πανελλαδικές εκπαιδευτικές έρευνες. Μέλος ερευνητικών ομάδων σε αρκετές επιστημονικές έρευνες που δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικά περιοδικά ή παρουσιάσθηκαν σε επιστημονικά συνέδρια (ΠΙ, ΠΑΝΤΕΙΟ, ΕΚΚΕ, κλπ). Υπεύθυνος για τη διεξαγωγή κοινωνιολογικών ερευνών κυρίως στο χώρο της εκπαίδευσης είτε με δική του πρωτοβουλία είτε με τη στήριξη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά ή στον ημερήσιο τύπο.

 

Μια τέχνη μάθησης και κοινωνικοποίησης –Το θέατρο είναι εκπαίδευση

Μαρία Φραγκή Δρ. Θεατρικών Σπουδών, Σκηνοθέτης, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Περίληψη To Θέατρο ανάμεσα στις άλλες τέχνες επηρεάζει και εμπλέκει το κοινό διανοητικά, λεκτικά, συναισθηματικά και σωματικά. Τα παιδιά κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας χρειάζονται τέτοιου είδους «διδασκαλία». Ως θεατές, δυνάμει της ενσυναίσθησης , τα παιδιά ζουν μαζί με το χαρακτήρα, τις περιπέτειές του. Ταυτόχρονα, συνειδητοποιούν ότι είναι ένα παιχνίδι, μια μυθοπλασία ...... σαν λογοτεχνία. Η συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια ιστορία, ένα χαρακτήρα, μια κατάσταση και να δουλέψουμε σε ομάδα με πειθαρχία και συνεργατικό πνεύμα. Οι παραστατικές τέχνες (το θέατρο) όταν αντιμετωπίζονται και γίνονται με απλό και ειλικρινή τρόπο είναι το καλύτερο μάθημα της κοινωνικότητας, του σεβασμού του «διαφορετικού», της ικανότητας να σκέφτονται και να κατανοούν οι μαθητές τις αξίες κάθε πολιτισμού. Η δουλειά μας βασίζεται στα ελληνικά θεατρικά έργα για παιδιά  και νεανικό κοινό και στις «αξίες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της κατανόησης των ανθρώπων» ,  κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων .Κείμενα των: Ε. Τριβιζά, Α. Ζέη, Ζ. Σαρρή κ.ά θα χρησιμοποιηθούν για την έρευνα μας.

 

To θεατρικό παιχνίδι ως μέσο διδακτικής της ποίησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Αστέριος Τσιάρας Επίκουρος Καθηγητής, Tμήμα Θεατρικών   Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Περίληψη Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης εστιάζεται σε μια ερευνητική μελέτη, σε 15 σχολικές τάξεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, και αφορά στη διερεύνηση της μεθοδολογίας για τη διδασκαλία της ποίησης στo Δημοτικό σχολείο με τη χρήση δραματικών τεχνικών και οι επιπτώσεις αυτής της καινοτομικής παρέμβασης στη διδακτική πράξη. Στο πρώτο μέρος της εισήγησης αναφέρονται οι βασικοί στόχοι που τίθενται για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της σχολικής ηλικίας και αφορούν στην καλλιέργεια των νοητικών, των συναισθηματικών και των κοινωνικών τους δεξιοτήτων. Επίσης, αναλύεται το πλαίσιο διδακτικής της ποίησης στο Δημοτικό σχολείο, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ωρολογίου προγράμματος σπουδών και τις διδακτικές αρχές που πρέπει να διέπουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Ειδικότερα παρατίθενται οι μέθοδοι ανάπτυξης της αισθητικής διάστασης στη μαθησιακή διαδικασία και η μεθοδολογία διδακτικής της ποίησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπως αυτή επικεντρώνεται στο λογοτεχνικό νόημα του ποιητικού στίχου, και στην τεχνική ανάλυση της μορφής του ποιήματος  (ομοιοκαταληξία, ύφος, μέτρο κτλ) Επισημαίνεται, επίσης, η αγνόηση των συναισθηματικών και των φαντασιακών πτυχών του ποιητικού λόγου όπως και ο τρόπος ενίσχυσης της διαισθητικής και της φαντασιακής διάστασης της διδακτικής της ποίησης μέσω της χρήσης του θεατρικού παιχνιδιού, μιας δημιουργικής διαδικασίας που χρησιμοποιείται για τη γενίκευση των νοητικών εικόνων, των συναισθημάτων και των γλωσσικών πληροφοριών που εξασφαλίζουν οι λέξεις του ποιητικού λόγου. Επίσης, διασαφηνίζεται η προσέγγιση της διδακτικής ενός ποιήματος, η οποία θα πρέπει να συνυπολογίζει, εκτός από το εννοιολογικό του νόημα, την ποικιλία των εικόνων και του ρυθμού που απορρέει από την έμφυτη δραματική χροιά του ποιητικού στίχου. Στα πλαίσια αυτής της προβληματικής, παρουσιάζεται, στο δεύτερο μέρος της ανακοίνωσης, το πλαίσιο διεξαγωγής μιας ποιοτικής έρευνας που σχετίζεται με τη χρήση δραματικών τεχνικών στη διδακτική της ποίησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αναλύονται οι στόχοι της ερευνητικής μελέτης και η κατάλληλη μεθοδολογία προσέγγισης του ποιητικού λόγου μέσω του θεατρικού παιχνιδιού και του δράματος. Επίσης, παρουσιάζεται η προβληματική σε σχέση με τη χρήση τεχνικών του ποιητικού θεάτρου και της ενσωμάτωσης δραματικών τεχνικών σε διάφορες πτυχές της ανάγνωσης, της γραφής, της ανάλυσης και της απαγγελίας της ποίησης. Τέλος, εξετάζεται η αποτελεσματικότητα της χρήσης του θεατρικού παιχνιδιού στη διδακτική της ποίησης στη σχολική τάξη. Στο τελευταίο μέρος της ανακοίνωσης παρουσιάζεται το δείγμα και τα μέσα συλλογής των δεδομένων της έρευνας. Επίσης, γνωστοποιείται ο τρόπος διεξαγωγής της έρευνας, οι πειραματικές ομάδες και το χρονικό διάστημα διενέργειάς της. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα ευρήματα και τα συμπεράσματα της έρευνας, με βάση τα αποτελέσματα της ποιοτικής ανάλυσης των ερευνητικών δεδομένων. Τέλος, παρουσιάζεται μια εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση των ευρημάτων της έρευνας στην προοπτική ενσωμάτωσής τους στη μέθοδο διδασκαλίας της ποίησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

 

Το Χρονικό ενός ξεριζωμού’' επινοητική θεατρική παράσταση.
Ελένη Τσεφαλά Υποψήφια Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Περίληψη Στην εισήγηση αυτή θα παρουσιαστεί η διαδικασία παραγωγής και παρουσίασης της επινοητικής θεατρικής παράστασης, «Το Χρονικό ενός Ξεριζωμού». Με αφορμή το νέο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων, ιδιαίτερα των νέων, λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, εμείς (η διδάσκουσα-συντονίστρια-σκηνοθέτης και 19 μαθητές της πρώτης τάξης λυκείου) συμμετείχαμε σε μια καινοτόμα εκπαιδευτική διαδικασία εκπόνησης ερευνητικών εργασιών που υλοποιείται για πρώτη φορά στη διάρκεια του σχολικού έτους 2011-2012. Το θέμα της ερευνητικής εργασίας,  εγκρίθηκε από τον σύλλογο διδασκόντων, με τον τίτλο: «Μετανάστευση και Διαπολιτισμικότητα' -μέσω επινοητικού θεάτρου. Σκοπός της εργασίας ήταν η κατανόηση της μετανάστευσης ως φαινόμενο   μέσα από την διερεύνηση της ‘Οδύσσειας’ των μεταναστών από την χώρα προέλευσης στη χώρα υποδοχής και  τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην περίπτωση επαναπατρισμού τους μέσα από τα παρακάτω: α) Ιστορική αναδρομή και αίτια μετανάστευσης β) συνθήκες μετάβασης γ) συνθήκες υποδοχής δ) διαπολιτισμικές επιδράσεις ε) προκλήσεις στην περίπτωση της παλιννόστησης. Στόχος της  ερευνητικής εργασίας ήταν να προάγει τη συνεργατική δημιουργία μέσα από  μία βιωματική προσέγγιση. Οι ομάδες μαθητών αφού  θα ολοκλήρωναν τις ερευνητικές εργασίες τους,  θα προχωρούσαν στην δημόσια παρουσίασή τους. Αρχικά οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, προκειμένου να διερευνηθεί το θέμα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. ‘Κάνω θέατρο’ σημαίνει να προγραμματίσει  κανείς ένα σύνολο πρακτικών που θα οδηγήσουν στο σημείο της σύλληψης του σεναρίου και στη συνέχεια την παραδοσιακή πρόβα και αναπαράσταση  του θεατρικού-κειμένου.

Η δημιουργία και η χρήση του κειμένου σημειώνεται σε στάδια, ξεκινώντας από το σχεδιασμό της διαδικασίας  δημιουργίας σεναρίου από την αρχή. Οι πηγές για το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργία του σεναρίου ήταν: βιβλιογραφική έρευνα, άρθρα, συνεντεύξεις, λογοτεχνικά κείμενα, ταινίες, μουσική, τραγούδια, μουσεία, θεατρικές παραστάσεις. Χρησιμοποιώντας την τεχνική  του κολάζ συνδέθηκαν  μαζί μια σειρά αποδεικτικών στοιχείων όπως: ιστορίες , τραγούδια, χοροί και ταινίες μικρού μήκους. Η δομή  του κειμένου δεν είναι γραμμική. Το νήμα που ενώνει τα γεγονότα στην ιστορία είναι το ίδιο ένα ταξίδι, που διαμορφώνεται όπως  ένα τελετουργικό - η άφιξη, η επιβίωση, η θυσία και η αντοχή. Τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την επινόηση των χαρακτήρων και την ανάπτυξη της πλοκής ήταν το θεατρικό- παιχνίδι, η δραματοποίηση,  ο αυτοσχεδιασμός, τα παιχνίδια ρόλων και η δράση δάσκαλος-σε-ρόλο. Το σενάριο-κείμενο και η  απόδοσή  του εκτυλίσσεται γύρω από ένα χρονικό διάστημα ενενήντα χρόνων και την ιστορία  «ξεριζώματος»  πέντε γενιών. Η ομάδα των μαθητών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα αυτό, μέσω της διαδικασίας του σχεδιασμού θεάτρου ανέπτυξαν μια σύνδεση και ένα αίσθημα αλληλεγγύης και υποστήριξης  ο ένας για τον άλλο, για τους άλλους μαθητές στη σχολική κοινότητα και τους συνανθρώπους γύρω τους.

 

Αναπτύσσοντας δεσμούς μεταξύ των πανεπιστημιακών παιδαγωγικών τμημάτων και της τοπικής κοινωνίας: το εγχείρημα του Παιδικού Φεστιβάλ του Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η.

Βασιλική Ρήγα Λέκτορας του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Πανεπιστήμιο Πατρών

Περίληψη Το φεστιβάλ, ως ιδιαίτερο είδος έκφρασης του πολιτισμού, μπορεί να αποτελέσει άτυπο περιβάλλον μάθησης, έρευνας και ανάπτυξης δεξιοτήτων για παιδιά και ενηλίκους. Στόχος της ανακοίνωσης είναι να παρουσιάσει τον αντίκτυπο του Παιδικού Φεστιβάλ του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η.) του Πανεπιστημίου Πατρών, το οποίο ξεκίνησε πριν τρία χρόνια και σήμερα αποτελεί θεσμό για το Τμήμα. Απώτερος στόχος του Παιδικού Φεστιβάλ ήταν το άνοιγμα του πανεπιστημίου στην τοπική κοινωνία και η δημιουργία δεσμών ανάμεσα στα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τα νηπιαγωγεία, τους φοιτητές και το πανεπιστήμιο. Ειδικότερα, μέσα στα τρία χρόνια λειτουργίας του, περισσότερα από 450 παιδιά προσχολικής ηλικίας συμμετείχαν σε δημιουργικά εργαστήρια και εκδηλώσεις που οργάνωναν εθελοντικά οι φοιτήτριες και φοιτητές του Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η. με ποικίλη θεματολογία: δραματοποίηση, θεατρικό παιχνίδι, κινητικά παιχνίδια, αφήγηση παραμυθιών, σχήματα και χρώματα, μουσική, μαθηματικά, τα δικαιώματα του παιδιού. Η συμμετοχή των παιδιών στο φεστιβάλ τούς έδωσε τη δυνατότητα να πειραματιστούν με χρώματα και υλικά (άχρηστο και φυσικό υλικό), να αποτυπώσουν την εμπειρία τους μέσα από εικαστικές δράσεις, να αναπτύξουν τη δημιουργική τους έκφραση, να βελτιώσουν τις κινητικές τους ικανότητες, να διευρύνουν τη φαντασία τους μέσα από αυτοσχεδιασμούς και δραματοποιήσεις, να αποκτήσουν θετική στάση και συμπεριφορά για το εξωτερικό περιβάλλον, να συνεργαστούν με παιδιά διαφορετικής ηλικίας και με τις/τους φοιτήτριες/τές, να γνωρίσουν το χώρο του πανεπιστημίου και το ανθρώπινο δυναμικό του. Τριακόσιοι περίπου φοιτήτριες/τές του Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η. είχαν τη δυνατότητα να πειραματιστούν και να εφαρμόσουν στην πράξη όσα διδάσκονται κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να αναλάβουν ευθύνες δημιουργώντας μια «κοινότητα συνεργασίας», να αλληλεπιδράσουν με τα παιδιά και να τροποποιήσουν την παιδαγωγική τους στάση και να βελτιώσουν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες. Οι εκπαιδευτικοί των νηπιαγωγείων που συμμετείχαν στο φεστιβάλ επιμορφώθηκαν έμμεσα σε νέες τεχνικές και περιεχόμενα, παρατήρησαν τη συμπεριφορά των παιδιών τους σε ένα άλλο περιβάλλον και συνεργάστηκαν με άλλους εκπαιδευτικούς και το πανεπιστήμιο. Διάφορες στρατηγικές έρευνας χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση του φεστιβάλ, όπως η συμμετοχική παρατήρηση, οι προσωπικές συνεντεύξεις με τις εθελόντριες φοιτήτριες και τους φοιτητές, οι ρυθμιστικές συναντήσεις της οργανωτικής επιτροπής και οι συνελεύσεις των εμπλεκομένων καθηγητών. Τα μέχρι τώρα ευρήματα σχετικά με τον αντίκτυπο των δραστηριοτήτων του φεστιβάλ σε όλους τους συμμετέχοντες (παιδιά και ενήλικες), το μεγάλο ενδιαφέρον για τη συμμετοχή των σχολείων, η μεγάλη δημοσιοποίηση που δόθηκε από τον τοπικό τύπο και τα άλλα ΜΜΕ και η παρουσία των τοπικών παραγόντων κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, μας έδωσαν τη δυνατότητα να προτείνουμε νέες στρατηγικές για το σχεδιασμό του επόμενου φεστιβάλ με στόχο την εμπλοκή του πανεπιστημίου και της κοινότητας σε άτυπες μαθησιακές εμπειρίες και την ενίσχυση των μεταξύ τους δεσμών. Πιστεύουμε ότι μελλοντικά το Παιδικό Φεστιβάλ μπορεί να αποτελέσει μια χρήσιμη υπηρεσία της κοινότητας, ενισχύοντας τόσο το ρόλο του πανεπιστημίου και των προσχολικών θεσμών όσο και της τοπικής κοινωνίας.

 

Θεατρική Παιδεία και Αγωγή στη Δημόσια Εκπαίδευση της Κύπρου

Χάρις Πολυκάρπου Σύμβουλος εκπαιδευτικών στο αντικείμενο της Θεατρικής Αγωγής, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.

Περίληψη Το άρθρο αναφέρεται στις οργανωμένες προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία τρία χρόνια για να εισαχθεί η Θεατρική Παιδεία και Αγωγή- όρος που αντιστοιχεί στην αγγλική ορολογία DramaandTheatreEducation- στη Δημόσια Εκπαίδευση της Κύπρου, ως αποτέλεσμα τηςόλης Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης και Αναδιαμόρφωσης Αναλυτικών Προγραμμάτων που διενεργείται από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Το άρθρο θα δείξει με ποιο τρόπο η ανάγκη για τη δημιουργία ενός πιο δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου ανοίγει το δρόμο για τη Θεατρική Παιδεία και Αγωγή στην εκπαίδευση. Φιλοδοξώντας να προάγει εναλλακτικές μαθησιακές διαδικασίες που θα βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν με το θέατρο και το δράμα και διαμέσου αυτών, η Θεατρική Αγωγή αποκτά σημαντική θέση στη συνολική παιδεία των μαθητών και μαθητριών μας.Το άρθρο θα παρουσιάσει επίσης τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους θεμελιώθηκε το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών της Θεατρικής Αγωγής, ώστε να ανταποκρίνεται στους τρεις βασικούς πυλώνες του Νέου Αναλυτικού Προγράμματος για την Δημόσια Εκπαίδευση της Κύπρου, καθώς και τις ιδιαίτερες διαδικασίες και εργαλεία που υιοθετεί η Θεατρική Αγωγή, ώστε να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή αυτού του νέου μοντέλου παιδαγωγικής στη σχολική πράξη. Η Θεατρική Αγωγή εισάγεται τόσο ως παιδαγωγική προσέγγιση όσο και ως αντικείμενο επιδιώκοντας να συμβάλει στη διαμόρφωση του σύγχρονου σχολείου του 21^ου αιώνα. Ένα τόσο μεγάλο όραμα αποτελεί τη βάση του ορισμού της Θεατρικής Αγωγής, που δεν είναι τίποτα άλλο από το να ανοίξει το διάλογο και να προσκαλέσει τη συμμετοχή. Πρωταρχική της επιδίωξη είναι να εισάγει τους μαθητές/μαθήτριες και τους/τις εκπαιδευτικούς σε νέες διαδικασίες που θα προάγουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μέσα σε ένα πνεύμα συνεργασίας και αποδοχής του «άλλου», που αναδεικνύει ταυτόχρονα τη μάθηση. Το άρθρο θα παρουσιάσει συνοπτικά τα χαρακτηριστικά και τις διαδικασίες που υιοθετεί για να λειτουργήσει ένα θεατρικό εργαστήρι, όπου οι μαθητές θα εμπλέκονται ενεργά και θα λειτουργούν ως ερευνητές που διαπραγματεύονται νοήματα και ιδέες. Τέλος, το άρθρο θα επιχειρηματολογήσει υπέρ της πεποίθησης πως ένα εκπαιδευτικό σύστημα που επιχειρεί να διασφαλίσει τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, την ικανότητα γιαενσυναίσθηση και τις δεξιότητες για διαπροσωπική επικοινωνία, πλεονεκτεί όταν υιοθετεί παιδαγωγικές σαν αυτές που του προσφέρει η Θεατρική Αγωγή. Το θέατρο και το δράμαπαρέχουν μια δυναμική πορεία δράσης που δύναται να ανασύρει στην επιφάνεια και να καλλιεργήσει όλα αυτά τα κομβικά στοιχεία και τις ικανότητες-κλειδιάπου είναι αναγκαία για τον σύγχρονο πολίτη.Το θεωρητικό υπόβαθρο που επηρέασε και θεμελίωσε το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών της Θεατρικής Αγωγής θα αποτελεί παράλληλα σημείο αναφοράς.

 

Το εκπαιδευτικό θέατρο ως μέσο διαλογικής πρακτικής: μία εκπαιδευτική έρευνα βασισμένη στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

Μυρτώ Πίγκου-Ρεπούση, διδάκτωρ στο University of Warwick, Θεατροπαιδαγωγός στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Ι. & Μ. Θεοχαράκη

Περίληψη Η Αμερικανίδα φιλόσοφος Martha Nussbaum (Nussbaum, M. (2010)  Not for Profit: Why Democracy NeedsHumanities Princeton and Oxford: Princeton University Press) αναδεικνύει την πρακτική του διαλόγου και κατ’ επέκταση τη Σωκρατική σκέψη – όπου το άτομο ενσωματώνει διαφορετικές προοπτικές στο ίδιο του το επιχείρημα - ως βασική πρακτική μιας δημοκρατικής κοινωνίας και ως δεξιότητα που θα έπρεπε να καλλιεργείται από το εκπαιδευτικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, η σημασία του διαλόγου για τις δημοκρατικές πρακτικές έγκειται τόσο στην επικοινωνιακή του διάσταση, όσο στην καλλιέργεια μιας συλλογιστικής που επιτρέπει στο ίδιο το άτομο να διευρύνει τον προβληματισμό του και να σκεφτεί κριτικά επί των ιδεών του. Αντίστοιχα, ο κοινωνιολόγος Richard Sennett (Sennett, R.    (2012)  Together:  the  rituals,  pleasures  and  politics  of  cooperation  New  Haven:  Yale University Press) εξετάζοντας τη σημασία της συνεργατικότητας στις σύγχρονες κοινωνίες δίνει έμφαση στην πρακτική του διαλόγου ως τη βασικότερη προϋπόθεση για οποιαδήποτε σύμπραξη.  Σε αυτό το πλαίσιο, η σημασία του διαλόγου δεν αφορά απαραίτητα στην εύρεση μιας κοινής βάσης των αντιτιθέμενων απόψεων ή στη συναίνεση, αλλά και στην κατανόηση της κάθε άποψης βάσει των δικών της επιχειρημάτων. Μέσα από αύτη τη διαδικασία, υποστηρίζει ο Sennett, οι απόψεις των συνομιλητών μπορούν ή να ταυτιστούν ή να παραμείνουν διαφορετικές έχοντας, όμως, ακούσει και κατανοήσει την αντίθετη επιχειρηματολογία. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, ή ακόμα και στο ενδεχόμενο που συμβαίνουν και τα δύο, οι συμμετέχοντες μιας συνεργασίας έχουν σε κάποιο βαθμό εξασκήσει μια δεξιότητα συνεργασίας. Το εκπαιδευτικό θέατρο καλώντας τους μαθητές και τις μαθήτριες να συνεργαστούν, καθώς και να προσεγγίσουν θεατρικούς ρόλους, τους δίνει τη δυνατότητα να εμπλακούν σε μία διαρκή εξερεύνηση των δυνατοτήτων, των προϋποθέσεων ή ακόμα και των περιορισμών του διαλόγου. Το όλο εγχείρημα αποκτά μεγαλύτερη πολιτική αξία όταν αφορά θεατρικά έργα ή κείμενα που διαπραγματεύονται ζητήματα του δημόσιου βίου. Οι συμμετέχοντες καλούνται να εξασκήσουν τόσο την προσωπική, όσο και την κοινωνική τους φαντασία, ώστε να προσεγγίσουν τα νοήματα του έργου αλλά και να τα επικαιροποιήσουν, προεκτείνοντας ή προσαρμόζοντας τα στη δική τους καθημερινότητα. Αυτή η ανακοίνωση, αποτελώντας μέρος μιας ποιοτικής έρευνας που εξέτασε τη δυναμική του Συλλογικού Θεάτρου σε σχέση με την Πολιτειακή Εκπαίδευση, επικεντρώνεται στην παρουσίαση των δυνατοτήτων του διαλόγου, όπως αυτές προέκυψαν από μία ενεργή, θεατρική εξερεύνηση της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Σε αυτό το πλαίσιο, αναλύονται τα δεδομένα της ερευνητικής αυτής δράσης με βάσει την εφαρμογή της σε τρία διαφορετικά Λύκεια της Αττικής.

 

Το θέατρο στην εκπαίδευση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας: μια απρόσμενη εξέλιξη

Αντιγόνη Παρούση,  Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βασίλης Τσελφές  Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Περίληψη Με αφετηρία στη μεταψυχροπολεμική Αμερική και με συνέχεια στην Ευρώπη της οικονομικής κρίσης αλλά και στις ανερχόμενες οικονομίες της Ανατολής πραγματοποιείται σήμερα, σε κάθε άκρη του παγκοσμιοποιημένου κοινωνικού και πολιτικού κόσμου, μια θεαματική στροφή στον προσανατολισμό των σκοπών της θεσμοθετημένης Γενικής Εκπαίδευσης. Για πρώτη μάλλον φορά στην ιστορία τους, οι εκπαιδευτικές δομές αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική διαδικασία και επιχειρείται να μετασχηματιστούν από αναπαραγωγικές των πάσης φύσεως σημαντικών γνώσεων σε παραγωγούς δημιουργικότητας και καινοτομίας. Αναζητώντας στηρίγματα στην προσπάθεια αυτή οι ευρύτερες δομές της εκπαίδευσης συναντιούνται με την εκπαίδευση στις τέχνες (Arts Education), όπου οι διδακτικές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις υιοθετούσαν από παράδοση τη δημιουργικότητα και την καινοτομία ως ουσιαστικό μέρος της μύησης μαθητών και φοιτητών στις καλλιτεχνικές πειθαρχίες. Το θέατρο στην εκπαίδευση παίρνει θέση σ’ αυτή τη διαδικασία. Προς ποια όμως κατεύθυνση;

Η Αντιγόνη Παρούση είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το αντικείμενό της είναι: Παιδαγωγική της Θεατρικής Έκφρασης. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή, μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία της μαριονέτας και διδακτορικό στο Θέατρο της Κούκλας στη Θεατρική Ακαδημία της Σόφιας. Από το 1976 ασχολείται με το κουκλοθέατρο· δούλεψε για δεκαπέντε χρόνια στο κουκλοθέατρο Αθηνών «Ο Μπαρμπα-Μυτούσης» και συμμετείχε με παραστάσεις σε διεθνή φεστιβάλ μαριονέτας. Οργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Μαριονέτας στην Ύδρα και διευθύνει την ομάδα κουκλοθέατρου «Το Γκρι Κουτί». Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “Michael Meschke” , για τη συμβολή της στην ανάπτυξη και ανανέωση της τέχνης του κουκλοθέατρου (12/07/2006).

 

Με όχημα τις θεατρικές δραστηριότητες «καλλιεργούμε» σχέσεις αναγνώρισης και αποδοχής ανάμεσα σε έλληνες και στους αλλοδαπούς συμμαθητές τους

Τριανταφυλλιά Νικολούδη Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής, Συγγραφέας, Δασκάλα Δράματος στην Εκπαίδευση.

Περίληψη Η κοινωνία μας, χαρακτηρίζεται ως η πλέον πολυπολιτισμική, από ποτέ. Διαφορετικοί  άνθρωποι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας (πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς, κ.ά), αναγκάζονται να μετανικηθούν  και να εγκατασταθούν σε άλλον τόπο και να γίνουν πολίτες μιας άλλη χώρας.  Οι άνθρωποι που προέρχονται από διαφορετική χώρα καταγωγής, συναντούν διαφορετικά πολιτισμικά στοιχεία στον καινούριο τόπο παραμονής τους, στην χώρα υποδοχής. Το ζητούμενο είναι, πώς τα πολιτισμικά στοιχεία τόσο των ανθρώπων της χώρας προέλευσης, όσο και  των ανθρώπων της  χώρας υποδοχής, θα μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά και μέσα από τα κοινά τους σημεία να αναδυθούν άλλα, καινούρια.  Σύμφωνα με τις αρχές της Διαπολιτισμικής Αγωγής, θα πρέπει  να καλλιεργηθεί  η «Eνσυναίσθηση», και η «Θεωρία της Επαφής», ώστε να υπάρχει γνωριμία, αλληλεπίδραση, επικοινωνία, αναγνώριση, επαφή ανάμεσα στα άτομα που συνυπάρχουν. Η  Εκπαίδευση, είναι ένας από τους φορείς, που καλείται να παίξει αυτό το ρόλο. Στηριζόμενοι στις προαναφερόμενες θεωρίες και ασπαζόμενοι την άποψη, ότι η προσχολική βαθμίδα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών, διότι καλλιεργεί στάσεις και συμπεριφορές,  διεξήγαμε μια έρευνα σε δύο τάξεις νηπιαγωγείου    (πειραματική ομάδα και ομάδα ελέγχου),η οποία υλοποιήθηκε σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη και τρίτη φάση εφαρμόσαμε και στις δύο ομάδες και άλλα μεθοδολογικά εργαλεία (παρατήρηση παιδιών, συνεντεύξεις παιδιών μέσα από ιστορίες και εικόνες, κοινωνιομετρικό τεστ, ομαδικό παιχνίδι αξιολόγησης, συνεντεύξεις νηπιαγωγών), ενώ στη δεύτερη φάση υλοποιήσαμε στα παιδιά της πειραματικής ομάδας  παρεμβάσεις- θεατρικά εργαστήρια. Βασικός στόχος των παρεμβάσεων αυτών, ήταν να διαπιστωθεί, κατά πόσο μπορεί να συμβάλλουν οι θεατρικές δραστηριότητες, στη δημιουργία σχέσεων αναγνώρισης μεταξύ ελλήνων και αλλοδαπών μαθητών, σε μία τάξη νηπιαγωγείου.

Ως επιμέρους στόχους θέσαμε την καλλιέργεια της «ενσυναίσθησης», δεξιοτήτων       επικοινωνίας και αναγνώρισης, τη δημιουργία κώδικα    επικοινωνίας και συνεργασίας με τους πολιτισμικά «άλλους» γονείς, καθώς και την πιθανή τροποποίηση  των αρχικών  προκαταλήψεων των μαθητών για τους πολιτισμικά «άλλους». Τα κυριότερα χαρακτηριστικά των παρεμβάσεων –θεατρικών εργαστηρίων που πραγματοποιήσαμε ήταν ότι: α) Δεν απαιτούσαν ιδιαίτερη λεκτική επικοινωνία, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν όλα τα παιδιά, β) Είχαν παιγνιώδη μορφή, ώστε να ελκύουν πιο εύκολα τα μέλη της ομάδας και γ) Αναμείγνυαν τα παιδιά και τα «υποχρεώνουν» μέσα από τη σύμβαση του παιχνιδιού, να συνεργαστούν με άλλα παιδιά που μέχρι τότε, δεν είχαν αναπτύξει σχέσεις. Η δομή κάθε παρέμβασης-εργαστηρίου ήταν: - Παιχνίδια σε συνεχώς εναλλασσόμενα ζευγάρια, παιχνίδια σε μικρότερες ομάδες και ομαδικά παιχνίδια. - Δημιουργία ενός μικρού δρώμενου, ενός αυτοσχεδιασμού (Κοινός στόχος). - Αξιολόγηση της δουλειάς μας. Εντυπώσεις. Με την ολοκλήρωση της έρευνας, καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι μετά την πραγματοποίηση των θεατρικών εργαστηρίων βελτιώθηκαν  οι σχέσεις μεταξύ όλων των παιδιών  της πειραματικής ομάδας, και ότι δημιουργήθηκαν σχέσεις αναγνώρισης μεταξύ ελλήνων και αλλοδαπών μαθητών. Η παιγνιώδης μορφή των θεατρικών δραστηριοτήτων «έβαλε τα παιδιά τη θέση του ‘άλλου’», τα  «έκανε» να  έρθουν πιο κοντά, να συνεργαστούν, να αλληλεπιδράσουν,  να γνωρίσουν, να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον.

 

Γκουέρνικα. Ένα σταυροδρόμι θεατρικής αγωγής, εικαστικών και νέων τεχνολογιών.

Σπυριδούλα Μπιρπίλη, Θεατρολόγος, Εκπαιδευτικός Θεάτρου, Ελένη Ζυμαράκη, Δασκάλα

ΠερίληψηΤι έχει να πει η Γκουέρνικα σήμερα στα παιδιά ενός δημοτικού σχολείου της Αθήνας;  Το έργο του Πάμπλο Πικάσο «Γκουέρνικα», με τη διπλή του διάσταση ως έργου τέχνης, αλλά και ως ντοκουμέντου της φρικαλεότητας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του πόνου που προκαλεί ο πόλεμος, στάθηκε η αφορμή για να προκύψει η διαθεματική εργασία ‘’Παίζοντας με την Γκουέρνικα’’. Στα πλαίσια του γνωστικού αντικειμένου των εικαστικών οι μαθητές  παρακολούθησαν την παρουσίαση «Μοντέρνα Τέχνη - Παιδική Τέχνη» στόχος της οποίας ήταν να γνωρίσουν τα σημαντικότερα κινήματα, έργα και καλλιτέχνες της Μοντέρνας Τέχνης. Η θέαση του πίνακα «Γκουέρνικα» του Πάμπλο Πικάσο από την παρουσίαση αυτή ευαισθητοποίησε ιδιαίτερα τους μαθητές και έφερε στο φως απορίες, απόψεις και γνώσεις που ήδη είχαν για το διάσημο αυτό έργο. Αντί να παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε στους μαθητές το πλαίσιο των ιστορικών, κοινωνικών και καλλιτεχνικών συνθηκών κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε η Γκουέρνικα, επιλέξαμε να οργανώσουμε δραστηριότητες για μια βιωματική προσέγγιση του πίνακα από τους μαθητές έτσι ώστε μέσα από το βίωμα και τις ανάγκες τους να προκύψει η μάθηση.

Σε μια κοινωνία που η ανθρωπιστική εκπαίδευση είναι πλέον κοινό μυστικό ότι είναι παραγκωνισμένη, τα εικαστικά και η θεατρική αγωγή ένωσαν τις δυνάμεις τους, αναδεικνύοντας την αλληλεγγύη των τεχνών μέσα από μια συλλογική εργασία των μαθητών. Η προσέγγιση του θέματος του πολέμου και των συνεπειών του έγινε μέσα από τις μεθόδους του εκπαιδευτικού δράματος και με την αρωγή της οπτικοακουστικής αγωγής (φωτογραφία, βίντεο, κινηματογράφος, media). Τα τελικά προϊόντα της διαθεματικής αυτής εργασίας υπήρξαν μια μαθητική ταινία μικρού μήκους που έθιγε τα βαθύτερα ζητήματα της Γκουέρνικα καθώς και ένας νέος πίνακας ‘’Γκουέρνικα’’ με την τεχνική του κολάζ. Οι στόχοι μας ήταν από τη μια καλλιτεχνικοί (αίσθηση του ρυθμού, εκφραστικότητα, κίνηση, δημιουργική γραφή, εκτίμηση ενός έργου τέχνης), και από την άλλη πλευρά θελήσαμε να αναδείξουμε την παιδευτική λειτουργία του θεάτρου και των εικαστικών. Η Θεατρική Αγωγή και κατ’ επέκταση οι θεατρικές δραστηριότητες του εκπαιδευτικού δράματος έχουν διττό ρόλο. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αυτοσκοπός, αλλά και ως μέσο ανάδειξης άλλων ακαδημαϊκών και εκπαιδευτικών στόχων. Με αυτή τη δεύτερη ιδιότητά της, η θεατρική αγωγή έγινε το μέσο για να βιώσουν τα παιδιά τις συνέπειες ενός πολέμου σε ατομικό/ ανθρωπιστικό επίπεδο και να δουν τις πολλαπλές μορφές της βίας.

Συγκεκριμένα μέσα από τη διαθεματική αυτή εργασία καταφέραμε: Να προσεγγίσουν οι μαθητές την γνώση μέσα από την τέχνη. Να προσεγγίσουν οι μαθητές ένα έργο τέχνης μέσω των αισθήσεων και στη συνέχεια μέσω της νόησης. Να επικεντρωθούμε στις ανάγκες των μαθητών και η μάθηση να στηριχτεί στις παιδαγωγικές αρχές της αυτενέργειας, της εγγύτητας στη ζωή, της βιωματικότητας, της επικοινωνίας και της ομαδοσυνεργατικής μάθησης. Να δοθεί έμφαση στην αυτονομία της σκέψης των μαθητών μέσω της χρήσης συγκεκριμένων εκπαιδευτικών τεχνικών (thinking routines) – κυρίως ερωτηματολογίων – ώστε να επιτευχθεί η βαθιά κατανόηση των αντικειμένων μάθησης. Για το λόγο αυτό διαμορφώσαμε  δραστηριότητες και υλικό στα χνάρια της εκπαιδευτικής τεχνικής στοχασμού See / Think / Wonder (εκπαιδευτικό project  Visible Thinking του πανεπιστημίου του Harvard).

H Σπυριδούλα Μπιρπίλη είναι θεατρολόγος, απόφοιτη του τμήματος Θεατρικών Σπουδών (Φιλοσοφική Σχολή/ Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος με τίτλο ‘’Το Δράμα και οι δημιουργικές τέχνες στην εκπαίδευση’’ (University of Exeter/ UK). Από το 2004 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία της Αττικής θεατρική αγωγή και σε δημόσια ΙΕΚ τα μαθήματα Ιστορία Ενδυμασίας και Θεατρικό Παιχνίδι, καθώς και το μάθημα Ιστορία Θεάτρου σε Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΚΕΕ). Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων, ημερίδων και συνδιασκέψεων με θέμα το θεατρικό παιχνίδι, το εκπαιδευτικό δράμα, τον αυτοσχεδιασμό, το παραμύθι, το κουκλοθέατρο και τη δραματοθεραπεία, με Έλληνες και ξένους εισηγητές- εμψυχωτές. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια ως εισηγήτρια και εμψυχώτρια βιωματικών εργαστηρίων (1^ο Forum νέων επιστημόνων- 2008/ 2^οΠανελλήνιο Συνέδριο των Εκπαιδευτικών Πολιτιστικών Θεμάτων (Π.Ε.Ε.ΠΟ.ΘΕ) / Διεθνές Συνέδριο Τέχνες και Γλώσσα- 2011/ Β΄ Θεατρολογικό Συνέδριο-  2012). Υπήρξε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του προγράμματος ‘’Η θεατρική αγωγή ως μέσο ένταξης των αλλοδαπών μαθητών στο Ελληνικό Σχολείο’’ (Νέα Γενιά & Πανελλήνιος Σύλλογος Θεατρολόγων).

 

Η καλλιέργεια της κοινωνικής ενσυναίσθησης μέσα από την χρήση της ελληνικής παιδικής δραματουργίας:ένα παράδειγμα από το θεατρικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά

Μαίρη Μαργαρώνη Φιλόλογος – Κοινωνική Ανθρωπολόγος – Υποψήφια Διδάκτωρ Κοινωνικής Ιστορίας Ερευνήτρια – Συνεργάτιδα στο Κέντρο Αντισημιτικών Ερευνών του Βερολίνου

Περίληψη  Η προτεινόμενη εισήγηση εστιάζει στην χρήση της ελληνικής παιδικής δραματουργίας για την καλλιέργεια της κοινωνικής ενσυναίσθησης, σε μαθητές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αφόρμηση αποτελεί το θεατρικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά, Τα γουρουνάκια κουμπαράδες, το οποίο θίγει, μεταξύ άλλων, τις θεματικές της φιλίας, της δικαιοσύνης, της αγάπης και του αλτρουϊσμού, παράλληλα με θεματικές που αφορούν την εξουσία του χρήματος και την διαφθορά που επιβάλλουν με την ισχύ τους οι πλούσιοι, τις κοινωνικές διαφορές, την φτώχεια και την εκμετάλλευση που ωθούν τελικά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στην μετανάστευση, την κριτική και αφυπνισμένη ή μη σκέψη, και τον τελικό προσωπικό μετασχηματισμό μόνο αυτών που είναι έτοιμοι να αναπτύξουν δεξιότητες κοινωνικής ενσυναίσθησης. Η μυθική και εξωπραγματική Κουμπουραγουάη, η χώρα στην οποία εξελίσσεται η αφηγηματική και δραματουργική δράση, με πρωταγωνιστές τα γουρουνάκια και τους λύκους, αποτυπώνει, με ιδιαίτερη πειστικότητα, την σύγχρονη πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζει πτυχές-πληγές της δικής μας πολιτικοκοινωνικής καθημερινότητας. Η μεταμόρφωση από γουρούνι σε λύκο και από θύμα σε θύτη, ανασύρει στην επιφάνεια ζητήματα εσωτερικής μεταμόρφωσης της ίδιας της ύπαρξης, συχνά υπό την επήρεια της βιωμένης κοινωνικής εμπειρίας. Ο αέναος αυτός κύκλος του μίσους και της εκδίκησης μεταξύ (του εκάστοτε) θύματος και θύτη, δύναται να σταματήσει μόνο με την συμφιλίωση και την αγάπη: «Τον εχθρό σου / αν αγκαλιάσεις, / τον εχθρό σου / αν φιλήσεις, / τότε μόνο, τότε μόνο / τα μάγια τα φριχτά / θα λύσεις!». Το τελευταίο αποτελεί το ηθικό και πολιτικό μήνυμα ότι μόνο μέσα από την διαχρονική αξία της αγάπης και της συμφιλίωσης μπορούν να παραμεριστούν οι διαφορές και να τεθούν τα θεμέλια για έναν από κοινού αγώνα για δικαιοσύνη και ισονομία, όπου η επικρατούσα εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των αδυνάτων από την μειοψηφία των ισχυρών θα κατατροπωθεί και θα ανατραπεί. Το συγκεκριμένο ηθικοδιδακτικό μήνυμα, δοσμένο με την γεμάτη φαντασία και χιούμορ γραφή του συγγραφέα, η οποία καλλιεργεί στο έπακρο την αισθητική απόλαυση, ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής μας, μιας εποχής, που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από μία κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση. Τοιουτοτρόπως, η δραματουργία και το θέατρο δύναται να αναδειχτεί σε χρήσιμο παιδαγωγικό εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού, καθώς, αφενός με την συναισθηματική ταύτιση, αφετέρου, με την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και την αφύπνιση της αναστοχαστικής διεργασίας των παιδιών-θεατών, συμβάλλει στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής τους διάστασης.

 

Από το ατομικό στο συλλογικό: οι δρόμοι της δημιουργίας και η ανακάλυψη της ουσίας τους πέρα από το εγώ.

Χρύσα Μάντακα Λέκτορας Ενδυματολογίας ΑΠΘ, διδάκτορας Θεάτρου, σκηνογράφος-ενδυματολόγος

Περίληψη Η ανακοίνωση αυτή στοχεύει να παρουσιάσει παραδείγματα διδακτικών εφαρμογών  και μαθησιακών και καλλιτεχνικών αποτελεσμάτων, τα οποία προέρχονται από τον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και συγκεκριμένα κυρίως από τη διδασκαλία του μαθήματος της ενδυματολογίας από τη γράφουσα σε φοιτητές της κατεύθυνσης σκηνογραφίας-ενδυματολογίας  του Τμήματος Θεάτρου του Α.Π.Θ.. Η εκπαιδευτική διαδικασία διακρίνεται από έναν ορισμένο μαθητοκεντρικό και ιδεαλιστικό χαρακτήρα και από τις δυνατότητες οι οποίες προσφέρονται για τη δημιουργία προσωπικών και συλλογικών οραμάτων των διδασκόντων και διδασκομένων και για την ανάπτυξη της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης των φοιτητών, με έμφαση στην ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου τον  οποίο καλείται  να παίξει ο καλλιτέχνης σήμερα στη διαμόρφωση ενός καλύτερου συλλογικού  μέλλοντος. Είναι εύκολα αντιληπτό επίσης πως η σκηνογραφία-ενδυματολογία ως ανθρωπιστική επιστήμη και εφαρμοσμένη καλλιτεχνική έκφραση μπορεί να δημιουργήσει ένα ευρύ πλαίσιο, μέσα στο οποίο δίνονται τα μέσα και η μέθοδος για την  απόκτηση αισθητικής καλλιέργειας, επιστημονικής γνώσης και τεχνικής κατάρτισης. Πολύ περισσότερο δίνεται  επιπλέον η ευκαιρία για τον επαναπροσδιορισμό και την επαναδιαπραγμάτευση αρχών και αξιών, τη διαχείριση κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών θεμάτων, και μέσω της προσωπικής κινητοποίησης η αφορμή για την ανακάλυψη νέων δρόμων έκφρασης για τη διοχέτευση του καλλιτεχνικού έργου με σύνθετους τρόπους σε ετερογενείς κοινωνικές ομάδες. Eξελικτικά  στους φοιτητές προτείνονται πρακτικές και τεχνικές ως μέθοδοι προσωπικής ανέλιξης για δημιουργική συμμετοχή στο συλλογικό επίπεδο διαβίωσης και διεξόδου από την οικονομική και κοινωνική κρίση. Ως εκπαιδευτικά εργαλεία χρησιμοποιούνται,  όπως θα δούμε μεταξύ άλλων παραδείγματα από την ιστορία της τέχνης, τη λαογραφία και την ανθρωπολογία, την παλαιότερη αλλά και τη σύγχρονη πρακτική της σκηνογραφίας και της παιδαγωγικής του θεάτρου που επηρέασαν κατά κάποιο τρόπο δεδομένα κοινωνικά περιβάλλοντα και πολιτικές συμπεριφορές. Όπως μαρτυρούν οι αντιδράσεις των φοιτητών, υπάρχει άμεση ενεργοποίηση του ενδιαφέροντός τους για μια άλλου είδους προβολή και αναγνώριση του κοινωνικού ρόλου τον οποίο μπορεί να διαδραματίσει η τέχνη. «Η καλλιτεχνική έκφραση είναι αποτέλεσμα εσωτερικής αναγκαιότητας» υποστήριζε ο Καντίνσκυ στο γνωστό έργο του Για το Πνευματικό στην τέχνη. Παράλληλα, με την φράση αυτή αναγνώριζε και όριζε την αξία του καλλιτεχνικού έργου σαν κάτι ζωτικό το οποίο πηγάζει από τα βάθη της κάθε ατομικότητας, ως αποτέλεσμα της ιδιαιτερότητάς της. Αναμφίβολα, το καλλιτεχνικό έργο δεν είναι μόνο προϊόν αναγκαιότητας αλλά και έρευνας, πειθαρχίας σε μέσα και κανόνες, προϊόν  πειραματισμού και δοκιμών με το υλικό, αποτέλεσμα διαρκούς αξιολόγησης αλλά και διάδρασης και συνεργασίας με τους συμμετέχοντες και το κοινό, όταν πρόκειται για το θέατρο. Εντούτοις ο εντοπισμός του προσωπικού στοιχείου στη ματιά και στη χειρονομία κάθε φοιτητή ή ο εντοπισμός των βασικών τάσεων στην δυναμική μιας μαθησιακής ομάδας αποβαίνει πολύ σημαντικός για την διαδικασία της μάθησης και της εκάστοτε μεταμόρφωσης και βελτίωσης μιας συνθήκης. Ο καθηγητής και εμψυχωτής οφείλει να γνωρίσει τους μαθητές του και να αναπτύξει κανάλια επικοινωνίας και επαφής μαζί τους.  Αυτό αποτελεί και την αρχή του εγχειρήματος.

 

Η θεατροπαιδαγωγική ομάδα ως  τόπος  συνεχών  συναντήσεων  μοναδικοτήτων και αναζήτησης οπτικών και αλληλέγγυων δράσεων. Ζητήματα θεατροπαιδαγωγικής έρευνας και επίδρασης

Αντώνης Λενακάκης Λέκτορας Θεατρικής Τέχνης και Αγωγής, ΤΕΠΑΕ, Παιδαγωγική Σχολή, Α.Π.Θ.

Περίληψη Στο πλαίσιο ενός θεατροπαιδαγωγικού εργαστηρίου, πώς προσεγγίζονται οι έννοιες του διαλόγου, της επικοινωνίας, της σχεσιακότητας, της γειτονίας και της αμοιβαιότητας; Πώς εκφράζεται ο ρόλος του δράματος/θεάτρου στη «δημιουργία πολλαπλών δεσμών αλληλεγγύης» ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας και στο άμεσο και έμμεσο κοινωνικό περιβάλλον τους; Τα παραπάνω ερευνητικά ερωτήματα διερευνώνται με βάση τα αναστοχαστικά-(αυτο)αξιολογικά ημερολόγια των συμμετεχόντων σε θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια, τα οποία έλαβαν χώρα την άνοιξη του 2011 στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέσα από μια ποιοτική ανάλυση των κειμένων αναζητούνται κεντρικές κατηγορίες και διαφορετικές οπτικές που αναδεικνύουν την επίδραση του δράματος/θεάτρου στην ανάπτυξη μιας διαλεκτικής μεταξύ ενότητας και διαφορετικότητας, ενός πολλαπλασιασμού ταυτοτήτων/μοναδικοτήτων, όπου η σύγκρουση και διαφορά αποτελούν συστατικά στοιχεία κάθε ολοκληρωμένης εμπειρίας της από κοινού συνύπαρξης και αμοιβαιότητας.

 

Θέατρο και Υφαντική. Με αφορμή τον Πολιτικό του Πλάτωνα

Λάκης Κουρετζής Παιδαγωγός, Σκηνοθέτης, Συγγραφέας, Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Διευθυντής Σπουδών – Βασικός Εμψυχωτής Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού παιχνιδιού Θεάτρου Ημέρας 
Περίληψη

Συγκριτικές προσεγγίσεις – προσημειώσεις, συνυφάνσεις, Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού με την Υφαντική

-        Το θέατρο ως διαπλεκόμενη τέχνη

-        Το παράδειγμα του παραδείγματος ως βασική εκπαιδευτική μέθοδος

-        Η Τέχνη του θεάτρου ως ολισθική τέχνη συν- ύφανσης των τεχνών

-        Υπάρχουν “τέχνες” ή μόνο ΤΕΧΝΗ;

-        Μία άσκηση διαλεκτικής σκέψης και συμβολικού στοχασμού

Στην διάρκεια της ομιλίας θα υπάρχουν διάφορες παρεμβολές σχετικές με το θέμα. Εκ πλήξεις).

 

Οι θρησκείες στο σχολείο. Μία μετανεωτερική προσέγγιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης με τεχνικές από το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

Μαριος Κουκουνάρας-Λιάγκης Θεολόγος, Φιλόλογος, Λέκτορας Διδακτικής Θρησκευτικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Περίληψη Η εκπαίδευση στη Δύση αποτελεί προϊόν της νεωτερικότητας και οργανώνεται σε εκκοσμικευμένο περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι η θρησκευτική εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως ένα μάθημα του σχολικού προγράμματος, όπως τα υπόλοιπα, και όχι ως μύηση σε μία θρησκεία. Στην Ελλάδα το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα ακόμη μάθημα του Προγράμματος Σπουδών και δεν έχει κατηχητικό ή ομολογιακό χαρακτήρα με βάση τα δύο τελευταία αναλυτικά προγράμματα (2003, 2011). Ο βασικός σκοπός του μαθήματος είναι να μάθουν οι μαθητές για τις θρησκείες με σκοπό το θρησκευτικό και πολιτιστικό γραμματισμό και την αμοιβαία κατανόηση ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις. Το Θέατρο στην Εκπαίδευση, πάλι, χρησιμοποιεί, με βάση τον κονστρουκτιβισμό, την εμπειρία των μαθητών για να ενεργοποιήσει τους μαθητές και να τους οδηγήσει στη μάθηση. Έτσι, οι μαθητές στην τάξη κομίζουν εμπειρίες και απόψεις που επηρεάζουν σε όλο το φάσμα κάθε διάδραση που μπορεί να χρησιμοποιεί τεχνικές του θεάτρου και του δράματος, αλλά και στην περίπτωση των Θρησκευτικών, κάθε ιδέα, πεποίθηση και πρακτική που πηγάζει από τα πιστεύω τους και τον πολιτισμό τους. Γι΄αυτό ακριβώς η θρησκευτική εκπαίδευση, στη μετανεωτερικότητα, χρησιμοποιεί τεχνικές του Θεάτρου στην Εκπαίδευση, γιατί και οι δύο βασίζονται στην εμπειρία, καλλιεργούν δεξιότητες και στάσεις αποδομώντας την παγιωμένη γνώση και ζητώντας την ελεύθερη άποψη. Η αυθεντία είναι αμφισβητήσιμη και η υποκειμενικότητα εκτιμητέα. Φυσικά αυτή η θρησκευτική εκπαίδευση επιδιώκει να αναπτύξει την κριτική στάση και τη δυνατότητα ερμηνείας της πραγματικότητας, των θρησκειών και των πολιτισμών που παράγουν, αλλά και των πεποιθήσεων του καθενός. Συγχρόνως στοχεύει στην ολόπλευρη, πνευματική, ηθική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό η εισήγηση αυτή εξετάζει πως το θέατρο διευκολύνει τη διάδραση μεταξύ μαθητών και θρησκειών στο πλαίσιο του μαθήματος του σχολείου. Παράλληλα επιχειρείται να στηριχθεί παιδαγωγικά και με βάση τον κονστρουκτιβισμό ο ρόλος όχι μόνο του μετανεωτερικού μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά και του Θεάτρου στην Εκπαίδευση. Γι’ αυτό αναφέρονται παραδείγματα, όπως «Ο μανδύας του Ειδικού» ή το «Πολλαπλό ερέθισμα» και πώς αυτά χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά στην τάξη στη διδασκαλία των θρησκευτικών και άλλων κοσμοθεωριών του κόσμου.

 

Συλλογικότητα και αλληλεγγύη κατά τη διδασκαλία της Γεωμετρίας 
με τεχνικές Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση

Παναγιώτα Κοταρίνου, Μαθηματικός, Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα), Χαρούλα Σταθοπούλου, Επίκουρη Kαθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Άλκηστις Κοντογιάννη Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Περίληψη

Στην εργασία αυτή διερευνάται η επίδραση της Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση (ΔΤΕ) στις διαπροσωπικές σχέσεις των μαθητών, καθώς και στη σχέση μαθητών- εκπαιδευτικού κατά τη διδασκαλία της Γεωμετρίας σε μια  τάξη μαθητών Β Λυκείου. Για τους σκοπούς της έρευνας πραγματοποιήθηκε διδακτικό πείραμα 25 διδακτικών ωρών με θέμα τη διδασκαλία με χρήση τεχνικών ΔΤΕ της αξιωματικής θεμελίωσης της Ευκλείδειας, και των μη-Ευκλείδειων Γεωμετριών (Υπερβολικής και Ελλειπτικής Γεωμετρίας ) καθώς και της ιστορίας του 5ου αιτήματος του Ευκλείδη. Οι κύριοι διδακτικοί στόχοι ήταν να κατανοήσουν οι μαθητές πώς θεμελιώνονται τα παραπάνω μοντέλα Γεωμετριών και να αλλάξουν τις στερεοτυπικές εικόνες για τα μαθηματικά και τη διδασκαλία τους. Οι τρεις κύριοι άξονες για τις διδασκαλίες ήταν τα ίδια τα Μαθηματικά, τα πρόσωπα που τα δημιούργησαν και το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο τα Μαθηματικά αυτά γεννήθηκαν και διαμορφώθηκαν. Για να αποκτήσουν οι μαθητές το γνωστικό υπόβαθρο για τις παρουσιάσεις τους προηγήθηκαν διαλέξεις από την ερευνήτρια, συνοδευόμενες με ψηφιακές παρουσιάσεις, καθώς και εργασία των μαθητών σε ομάδες με τη βοήθεια κατάλληλης βιβλιογραφίας ή χρήση των ΤΠΕ. Οι μαθητές στη συνέχεια, προετοίμαζαν τα δρώμενα και τα παρουσίαζαν. Για τις παρουσιάσεις τους αξιοποίησαν τεχνικές Δράματος όπως : παιχνίδι ρόλων, ρεπορτάζ , Alter-ego, ‘Περίγραμμα  ρόλου στον τοίχο’ ‘ένα πορτραίτο ζωντανεύει’ ‘Διάδρομο συνείδησης’, ‘Αντικρουόμενες συμβουλές’, ‘‘Ραδιοφωνικές εκπομπές’’ και τεχνικές ‘‘θεάτρου σκιών’’ συνδυασμένες με παιχνίδι ρόλων. Όλες οι δραστηριότητες, με παρεμβολή αφηγητών, αξιοποιήθηκαν στη δημιουργία μιας ταινίας με τίτλο ‘Η ζωή μας με τον Ευκλείδη’. Για τη συλλογή των δεδομένων αξιοποιήθηκαν τεχνικές εθνογραφικής έρευνας (παρατήρηση, συνεντεύξεις), ενώ βιντεοσκοπήθηκαν και αναλύθηκαν όλες οι παρουσιάσεις των μαθητών. Οι τεχνικές δράματος βοήθησαν να διαμορφωθούν νέες πρακτικές σε μια τάξη ενεργών μαθητών οι οποίοι συνεργάστηκαν για να αναπτύξουν μαθηματική γνώση, με τον εκπαιδευτικό να εμψυχώνει τους μαθητές και να χτίζει ένα κλίμα εμπιστοσύνης σε αντίθεση με την τυπική και απρόσωπη σχέση που συνήθως  αναπτύσσεται μεταξύ καθηγητή μαθητών σε μια τυπική τάξη Μαθηματικών. Οι μαθητές μέσα από τη συνεργασία και τις βιωματικές διαδικασίες κατάφεραν να κατανοήσουν τα βασικά στοιχεία της ίδιας της αξιωματικής θεμελίωσης της Ευκλείδειας και Υπερβολικής Γεωμετρίας, καθώς και της ιστορίας τους και μ’ αυτόν τον τρόπο να διευρύνουν την ιδέα που είχαν διαμορφώσει για τη φύση των μαθηματικών. Έμαθαν επίσης να ‘ακούν’ με προσοχή τον άλλο, να βοηθούν ο ένας τον άλλον, να συνεργάζονται για να πάρουν συλλογικές αποφάσεις, να εκτιμούν τις ικανότητες του άλλου, να έχουν υπευθυνότητα ως μέλη μιας ομάδας και να προσφέρουν στην ομάδα ανάλογα με τις δυνατότητές τους και τις ιδιαίτερες κλίσεις τους.  Από τις περιγραφές των μαθητών φάνηκε η χρήση ΔΤΕ να λειτούργησε ως ένα αποτελεσματικό διαμεσολαβητικό εργαλείο ώστε να δημιουργηθούν  δεσμοί αλληλεγγύης και συλλογικότητας ανάμεσα στους μαθητές και ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και τους μαθητές.

Η Παναγιώτα Κοταρίνου είναι καθηγήτρια μαθηματικών στο καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος  στη Διδακτική των Μαθηματικών και είναι υποψηφία διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με θέμα τη διδασκαλία των μαθηματικών μέσα από τη χρήση τεχνικών της ''Δραματικής τέχνης στην εκπαίδευση''(Drama in Education). Έχει παρακολουθήσει επιμορφώσεις, σεμινάρια, ημερίδες σχετικές με καινοτόμες μεθόδους στη διδασκαλία  (Εκπαίδευση σε Μουσεία, Οι παραστατικές τέχνες στη διδασκαλία των θετικών επιστημών) και έχει επίσης συμμετάσχει ως επιμορφώτρια σε εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας των μαθηματικών. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια με εισηγήσεις που αφορούν στην αξιοποίηση της Λογοτεχνίας, του Θεάτρου, της Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση και της Ρητορικής στη διδασκαλία των Μαθηματικών.

Η Χαρούλα Σταθοπούλου είναι Μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία και στη Διδακτική και Μεθοδολογία των  Μαθηματικών. Το 2003 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή, με τίτλο «Σύνδεση Πολιτισμικού Πλαισίου με τη Μάθηση και τη Διδασκαλία των Μαθηματικών: Εθνογραφική Μελέτη μιας Σχολικής Τάξης Τσιγγανοπαίδων και της Κοινότητας Προέλευσης τους», στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και από το 2007 μέχρι σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, στο γνωστικό αντικείμενο «Μαθηματικά και η Διδακτική τους». Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται: Κοινωνικοπολιτισμικές  προσεγγίσεις στη διδασκαλία των μαθηματικών, Εθνομαθηματικά, Η κουλτούρα της τάξης των μαθηματικών (κοινωνικοπολιτισμικές αλληλεπιδράσεις), Χρήση ΤΠΕ στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Εθνομαθηματικά: διερευνώντας την πολιτισμική διάσταση των μαθηματικών και της μαθηματικής εκπαίδευσης», ενώ εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων.

 

Ας παίξουμε: μια πρόταση εκπαιδευτικού σεναρίου με δράσεις Θεατρικής Αγωγής για την καλλιέργεια της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης στο σχολείο

Ιωακειμίδης Παντελής  Εκπαιδευτικός,  Διδάκτωρ Επιστημών Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Περίληψη  Ζούμε σε μια εποχή όπου η γενικότερη κρίση επηρεάζει σημαντικά και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στους μαθητές. Οι δαπάνες για την παιδεία συνεχώς μειώνονται και η οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων σχολικών μονάδων βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Η ανεργία μαστίζει τους Έλληνες. Εμφανής αδυναμία του εκπαιδευτικού μας συστήματος διαπιστώνεται η μονομέρεια των ακαδημαϊκών μαθημάτων στο καθημερινό σχολικό πρόγραμμα και η ταυτόχρονη απουσία από αυτό των αντικειμένων Τέχνης και Πολιτισμού (Πυργιωτάκης Ι., 2006). Η κατάσταση αυτή αναγκάζει την οικογένεια να ανατρέξει στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών της για πολιτισμική παιδεία (Πυργιωτάκης Ι.,2001). Ως συνέπεια του παραπάνω γεγονότος διαμορφώνεται η άνθιση της παραπαιδείας στο σχολείο και η καλλιέργεια εκπαιδευτικών ανισοτήτων (πολιτισμική παιδεία μόνο για τους έχοντες) (Χανιωτάκης Ν., 2001). Το σχολείο οφείλει να αλλάξει νοοτροπία, να βελτιωθεί και να ενσωματώσει στο καθημερινό του πρόγραμμα δραστηριότητες, που θα εμπλέκουν όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές σε ανοικτές διαδικασίες μάθησης, σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες τους, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους.    Γι’αυτό και η Πολιτεία κλίνει προς την κατεύθυνση των εκπαιδευτικών σεναρίων, η πρόταση των οποίων προκρίνεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Με αυτά τα δεδομένα, στην εν λόγω μελέτη, επιχειρείται ο σχεδιασμός ενός συνόλου δράσεων με την συνδρομή των τεχνικών της δραματικής έκφρασης, που θα καλλιεργούν δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των συμμετεχόντων. Το πρώτο μέρος της εργασίας αναφέρεται αποκλειστικά στον προσδιορισμό της κεντρικής ιδέας του θέματος με το οποίο θα ασχοληθούμε, την καταγραφή των εμπλεκόμενων γνωστικών περιοχών που αυτό περιλαμβάνει και την εκτιμώμενη χρονική διάρκεια, που απαιτείται για την ολοκλήρωσή του. Το επόμενο μέρος της μελέτης είναι αφιερωμένο στην επισήμανση των γνώσεων, πρότερων ιδεών και αντιλήψεων των μαθητών για το εν λόγω ζήτημα και στην διατύπωση του σκοπού και των επιμέρους στόχων του διδακτικού μας σεναρίου.

Ακολουθεί μια ενότητα, η οποία διαπραγματεύεται τη μορφή οργάνωσης της σχολικής τάξης και την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή για την ολοκλήρωση του προτεινόμενου σχεδίου δράσης. Στη συνέχεια, παρατίθεται το σχετικό κεφάλαιο, στο οποίο περιγράφονται αναλυτικά οι προτεινόμενες δραστηριότητες  Θεατρικής Αγωγής. Σε κάθε μια από αυτές, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διακρίνει την εφαρμογή διαφόρων μορφών δραματικής έκφρασης, οι οποίες καλλιεργούν και προωθούν τη βιωματική μάθηση των συμμετεχόντων. Οι ίδιοι οι μαθητές διασκεδάζουν με τις εν λόγω δράσεις, παίζουν και συνάμα γνωρίζουν καλύτερα τα γεωμετρικά σχήματα και τις ιδιότητές τους. Η εργασία ολοκληρώνεται  με την αξιολόγηση της συμμετοχής των μαθητών σε αυτές τις παιγνιώδεις δραστηριότητες και την διαπίστωση του βαθμού επίτευξης των στόχων, που είχε εκ των προτέρων θέσει ο εκπαιδευτικός της τάξης. Εν κατακλείδι, παρατίθεται ενδεικτική βιβλιογραφία για την εφαρμογή στο καθημερινό σχολικό πρόγραμμα των διαφόρων μορφών δραματικής έκφρασης, με απώτερο σκοπό την πληρέστερη ενημέρωση και πληροφόρηση του αναγνώστη. Λέξεις-Κλειδιά: εκπαιδευτικό σενάριο, Θεατρική Αγωγή, συλλογικότητα, αλληλεγγύη, δραματική έκφραση

 

Η Αναδυόμενη Μάθηση μέσω Δράματος: Μια εναλλακτική προσέγγιση για μια ανθρωπιστική εκπαίδευση

Μαρία Ζαννέτου-Παπακώστα Πρόεδρος ΙΔΕΑ Κύπρου / Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου

Περίληψη 

Η παρουσίαση αυτή επικεντρώνεται στο σύστημα «Αναδυόμενη Μάθηση μέσω του Δράματος» ως μια εναλλακτική προσέγγιση για μια Ανθρωπιστική Εκπαίδευση, της οποίας επίκεντρο είναι οι ανθρώπινες αυθεντικές σχέσεις.  Η μάθηση βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες των συμμετεχόντων, στα ενδιαφέροντά τους, στα βιώματα και αξίες τους, ενώ, παράλληλα, αναδύεται μέσα  από το κτίσιμο μιας αναπαριστώμενης πραγματικότητας με νέα δυναμική σχέσεων,  κοινές αξίες και συλλογικότητα. Η διαδικασία αυτής της προσέγγισης γίνεται έκδηλη μέσα από μια πρωτοποριακή καινοτόμα δράση/πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε σ’ ένα δημοτικό σχολείο της Κύπρου. Στόχος του προγράμματος ήταν ο σχεδιασμός και η εφαρμογή ενός σχεδίου δράσης για την ανάπτυξη της σχολικής, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας μέσα από την ενεργοποίηση όλων των μελών της σχολικής μονάδας και (μαθητές/μαθήτριες όλου του σχολείου,  το διδακτικό προσωπικό, οι γονείς, ο Σύνδεσμος Γονέων και Κηδεμόνων, η τοπική αυτοδιοίκηση και άλλοι συνεργαζόμενοι φορείς) και  τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης ανάμεσά τους.  Η δράση αυτή ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το Αναλυτικό Πρόγραμμα και ειδικότερα με τους μόνιμους και υπό έμφαση στόχους του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, καθώς επίσης  και με τους ειδικότερους στόχους της σχολικής μονάδας. Οι μαθητές/τριες δέκα τάξεων μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους εργάστηκαν ισότιμα και συνεργατικά, μέσα σ’ ένα αυθεντικό και με νόημα προς αυτούς πλαίσιο  καθοδηγούμενοι από το εσωτερικό κίνητρο που πήγαζε από την ίδια τη δράση.  Προσέγγισαν δέκα διαφορετικά θέματα, του αναλυτικού προγράμματος ως «εμπειρογνώμονες», μέσα από την υιοθέτηση συγκεκριμένου ρόλου, τον οποίο και έφεραν σε πέρας με την υπευθυνότητα και την εμπειρογνωμοσύνη που προσδόθηκε σ’ αυτούς.  Οι μαθητές, ως ενεργοί πολίτες, διέγνωσαν τις ανάγκες της σχολικής και της ευρύτερης κοινότητάς τους και προέβησαν σε στρατηγικό σχεδιασμό του οράματος και των στόχων τους και ανέπτυξαν το σχέδιο δράσης για την κοινότητα. Τους  δόθηκε η ευκαιρία να διερευνήσουν και να συνειδητοποιήσουν βιωματικά τις αξίες της κοινότητας στην οποία ζουν, αλλά και των προσφυγικών τους κοινοτήτων από τις οποίες κατάγονταν, την πολιτιστική τους κληρονομιά, τις ρίζες του παρελθόντος και να αναζητήσουν μια νέα αλλαγή που να διέπεται από συλλογικότητα και ένα κοινό όραμα. Το σχολείο αναδύεται μέσα από τη συλλογικότητα, την απελευθέρωση της φαντασίας, την ευρηματικότητα και τη δημιουργικότητα όλων των συμμετεχόντων, εκπαιδευτικών και μαθητών. Οι ίδιοι μαθητές γίνονται εμψυχωτές βιωματικών εργαστηρίων, διδάσκουν του συμμαθητές τους, δημιουργούν συλλογικά το δικό τους μεγάλο έργο τέχνης με τη χρήση του ψηφιδωτού, γράφουν τους δικούς τους στίχους για το σχολείο τους, το σχολείο του 21^ου αιώνα, «το Σχολείο του Μέλλοντος».  Το σχολείο που οραματίστηκαν οι μαθητές στον κόσμο του «Εμείς», αυτό είναι το ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο που ενσαρκώνεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της Κύπρου.

 

Μουσείο Σχολικής Ζωής εκτός των τειχών: με σημεία παιδαγωγικής αναφοράς το θεατρικό παιχνίδι, ένα ιστορικό μνημείο και μια διεθνή έκθεση παιδικής ζωγραφικής

Μαρία Δρακάκη Δασκάλα, Μsc Διοίκησης Πολιτισμικών Μονάδων, υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου ,

Αριστόκριτος Τομαζινάκης, Δάσκαλος, Εμψυχωτής Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού

Περίληψη Το Μουσείο Σχολικής Ζωής, που λειτουργεί από το 2006 στα Χανιά της Κρήτης με την ευθύνη αρχικά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και σήμερα με την ευθύνη του Δήμου Χανίων, στο πλαίσιο της επικοινωνιακής του στρατηγικής οργάνωσε τον Ιανουάριο του 2012 διεθνή έκθεση παιδικής ζωγραφικής με θέμα «Ο πλανήτης γη και οι φίλοι μας τα ζώα». Ως χώρος της έκθεσης συνειδητά  επιλέχτηκε  όχι η υπάρχουσα  υποδομή του Μουσείου στο  δημοτικό διαμέρισμα Νεροκούρου, 5 χλμ από το κέντρο των πόλης , αλλά ένα ιστορικό μνημείο με σύγχρονη πολιτισμική χρήση, το Νεώριο Moro στο  πολυσύχναστο Ενετικό λιμάνι των Χανίων , ακριβώς επειδή συγκεντρώνει καθημερινά μεγάλο αριθμό επισκεπτών όλων των ηλικιών. Η ανακοίνωση επιδιώκει να αναδείξει την κομβική σημασία  του θεατρικού παιχνιδιού στην ερμηνεία των έργων της έκθεσης με αφετηρίες  λειτουργικά στοιχεία της σύγχρονης αξιοποίησης  του χώρου, αλλά και  οπτικές αναπαραστάσεις επιλεγμένων από το κοινό δημιουργιών  με σκοπό την ευαισθητοποίηση των επισκεπτών ως προς επίμαχα παγκόσμια ζητήματα που αφορούν  στην προστασία του πλανήτη γη, στην αειφορία και στο σεβασμό προς τα ζώα. Χωρίς να αγνοείται η αισθητική εμπειρία που παρέχει αυτοδύναμα μια έκθεση παιδικής ζωγραφικής επιχειρήθηκε μέσα από το ισχυρό βίωμα σε όλες τις φάσεις του θεατρικού παιχνιδιού το χτίσιμο δεσμών αλληλεγγύης ανάμεσα σε επισκέπτες που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο χώρο της έκθεσης με σημείο αναφοράς γόνιμες αμφισβητήσεις σε καίρια ζητήματα της εποχής μικρά και μεγάλα. Το θεατρικό παιχνίδι έφερε κοντά ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών άγνωστους μεταξύ τους και μέσα από την σύμβαση του παιχνιδιού ευαισθητοποιήθηκαν και επεξεργάστηκαν θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. «Το παιχνίδι  στο θεατρικό παιχνίδι, σύμφωνα με τον Λάκη Κουρετζή, παράγει ζωή. Εμπειρίες ζωής….Πέρα από μορφές , ήχους , σχήματα και νοήματα που διδάσκουν τα στερεότυπα Παίζοντας ανακαλύπτεις τη χωροσωματικότητα, τη χωροχρονικότητα, την αίσθηση της ροής των πραγμάτων. Τη ζωή που γίνεται στιγμή, άμεσο συμβάν, τη ζωή που αγωνίζεται, αντιστέκεται, επιτίθεται, υποχωρεί, παθιάζεται, ευαισθητοποιείται.. Τη ζωή που γίνεται αγάπη…»

Η Μαρία Δρακάκη είναι δασκάλα και νηπιαγωγός, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος  ειδίκευσης του τμήματος «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και υποφήφια διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Υπηρετεί ως  Δασκάλα στο 8^ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων.Έχει διατελέσει γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής Συντονισμού του προγράμματος «ΜΕΛΙΝΑ-Εκπαίδευση και Πολιτισμός»  στο Ν.Χανίων και έχει παρακολουθήσει  όλους τους κύκλους επιμόρφωσής του. Έχει συμμετάσχει στα ευρωπαϊκά  προγράμματα  Comenius I και Grundtving. Έχει εκπονήσει  εκπαιδευτικό υλικό για τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, έχει παρουσιάσει εισηγήσεις σε συνδιασκέψεις και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά.  Δραστηριοποιείται στο χώρο του Τύπου  με μόνιμες στήλες στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα». Ανήκει στο Μητρώο Εκπαιδευτών Ενηλίκων του ΕΚΕΠΙΣ και είναι μέλος της Επιστημονικής Ένωσης  Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΕΕΕΕ).  Είναι επίσης επιμορφώτρια στο  Μείζον Πρόγραμμα Σπουδών, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και στα Νέα Προγράμματα Σπουδών στο  επιστημονικό πεδίο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Από το 1998 ασχολείται με  την οργάνωση και  υλοποίηση της ιδέας του Μουσείου Σχολικής Ζωής  Είναι ιδρυτικό του μέλος  του Μουσείου,  μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του και  Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του. Είναι επιστημονική συνεργάτης του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας

 

Αφετηρία στον Αυλώνα

Στάθης Γράψας, Ηθοποιός, Καθοδηγητής Θεατρικών Εργαστηρίων στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα, Νίκος Αρμένης, Διευθυντής 2ου Δημοτικού Σχολείου Αυλώνα (Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων)
Περίληψη Η Ανακοίνωση θα έχει θέμα το θεατρικό εργαστήρι που έχω υλοποιήσει με τους μαθητές του δημοτικού σχολείου μέσα στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων του Αυλώνα.  Αυτό που με απασχολούσε με τους έγκλειστους μαθητές ήταν η συστηματική δουλειά μαζί τους.  Πολλή σύντομα κατάλαβα ότι από τις συζητήσεις που κάναμε και από την δουλειά που γινόταν στο εργαστήρι, θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε την δουλειά μας σε κοινό που θα ερχόταν μέσα στην φυλακή. Το εργαστήρι πολύ σύντομα πήρε την μορφή ενός θιάσου που παρουσιάζει την δουλειά του σε καλεσμένους περίπου κάθε 2 μήνες . Η πρώτη παράσταση έχει τίτλο' Αφετηρία' και πραγματεύεται τα βιώματα των παιδιών πρίν και μέσα στην φυλακή. Δεν υπάρχει κείμενο, αλλά εικόνες με τα σώματα. Μιλάνε τα πρόσωπά τους με την σιωπή τους.  Μιά φράση έχει ο καθένας στο τέλος που μοιάζει περισσότερο με ευχή. Η παράσταση έχει και διαδραστικό χαρακτήρα και οι θεατές συμμετέχουν στο τέλος.

Μέχρι τώρα η θεατρική ομάδα του Αυλώνα έχει δώσει 13 παραστάσεις εντός του καταστήματος και 2 σε άλλες φυλακές. Στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού και στις Γυναικείες Φυλακές στη Θήβα. Αυτό τον καιρό γίνονται πρόβες για την δεύτερη παράσταση που θα παιχτεί το Δεκέμβρη. Πέρα από τις πρόβες και τις παραστάσεις της ομάδας, έχω εισάγει και άλλες δρατηριότητες για τους νεαρούς κρατούμενους της ομάδας όπως, Χορός – Hip-Hop, ακροβατικά, ζογκλερικά, ακόμα και μαθήματα Capoeira. Τα μέλη της θεατρικής ομάδας δείχνουν μια ωριμότητα και πειθαρχία που δεν διακρίνεται στους άλλους κρατούμενους. Χωρίς καμιά αμφιβολία αυτή η πολυπολιτισμική ομάδα θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ομάδας αν υπολογίσει κανείς τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουν και υπάρχουν και τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Η έκθεση που έχω ετοιμάσει με τίτλο ’12 μήνες Αφετηρία’ αναφέρει με λεπτομέρεια την διαδικασία και τις συνθήκες του εργαστηρίου, και επίσης συνοδεύεται από επιστολές ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, θεατρολόγων, και απλών θεατών που κατέθεσαν την μαρτυρία της εμπειρίας τους. Το υλικό για την παρουσίαση θα είναι από την έκθεση ’12 μήνες Αφετηρία’ και θα συνοδεύεται  με φωτογραφικό υλικό.

 

Το θέατρο σκιών στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό σχολείο

Βαγγέλης Γαλάνης δάσκαλος, υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών

Περίληψη Τα τελευταία χρόνια γράφονται πολλά για τη θέση που μπορεί να πάρει το θέατρο σκιών στην εκπαίδευση και πολλές επιστημονικές μελέτες ασχολούνται με το θέμα. Διάφοροι καραγκιοζοπαίχτες επισκέπτονται τα σχολεία για να δώσουν αμφίβολης ποιότητας παραστάσεις και πολλές φορές τα παιδιά οργανώνουν παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Καραγκιόζης. Στις παραστάσεις αυτές ο Καραγκιόζης άλλοτε ταξιδεύει μαζί με τον Θησέα στην Κρήτη, άλλοτε βοηθάει έναν άλλον ήρωα της αρχαιότητας να ολοκληρώσει το έργο του και άλλοτε φτιάχνει παγωτά ή πετάει με αεροπλάνα. Η τάση αυτή έχει πολλούς υποστηρικτές (Καλλέργης Η., «Καραγκιόζης και παιδική ψυχή» 2003, επίσης Αναγνωστόπουλος Β., «Η μαθητεία των παιδιών μπροστά στους ίσκιους» 2003). Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν πως με αυτόν τον τρόπο ο Καραγκιόζης μετατρέπεται αποκλειστικά σε ένα θέαμα για παιδιά, εξαφανίζονται τα ανατρεπτικά χαρακτηριστικά του και ο «νέος Καραγκιόζης» δεν είναι πια ένα αληθινό λαϊκό θέατρο γιατί χάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκέντρωσε στην ιστορική του διαδρομή (Χατζής Γ., «Οι επιδράσεις στο ρεπερτόριο» 1999, επίσης Γαλάνης Β., «Ο Καραγκιόζης στην εκπαίδευση: Μια απόπειρα αποτίμησης της διαδρομής ενός ασεβούς χαρακτήρα που ξεκίνησε ως θαμώνας των χαμαιτυπείων και κατέληξε στα σχολεία» 2011). Προτείνουν λοιπόν την χρήση του θεάτρου σκιών στην εκπαίδευση, αλλά χωρίς τον Καραγκιόζη και τον τυποποιημένο θίασο. Εκτός όμως από τα παραπάνω στοιχεία, ο ψύχραιμος αναλυτής μπορεί να δει και μια άλλη πλευρά του Καραγκιόζη που τον κάνει ακατάλληλο για την εκπαίδευση. Στον θίασο υπάρχουν χαρακτήρες από διαφορετικές εθνότητες, για παράδειγμα ο Αλβανός, ο Εβραίος και Αράπης, που αντιμετωπίζονται με έχθρα και πολλές φορές με έντονο ρατσισμό. Τέτοιες πρακτικές δεν έχουν θέση στη σημερινή σχολική πραγματικότητα. Στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό σχολείο συνυπάρχουν  παιδιά από διαφορετικές εθνότητες. Το σχολείο πρέπει να δημιουργήσει δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσά τους. Υπάρχει λοιπόν θέση για το θέατρο σκιών στην εκπαίδευση; Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα καταφατική, αλλά το σχολικό θέατρο σκιών θα πρέπει να ξεφύγει από τον Καραγκιόζη και τον τυποποιημένο θίασό του. Οι καλλιτέχνες και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να βρουν νέους δρόμους, νέους χαρακτήρες και νέους μύθους. Για παράδειγμα μπορούν να χρησιμοποιήσουν μύθους από την παράδοση των λαών και να δείξουν τα κοινά χαρακτηριστικά τους. Ιστορίες με ανθρώπους ή ζώα, μύθοι και έργα του ζωντανού θεάτρου, προσαρμοσμένα στον ονειρικό κόσμο του θεάτρου σκιών, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία. Παραδείγματα τέτοιων έργων είναι ο δημοφιλής στη Βαλκανική χερσόνησο μύθος της Δρακοκτονίας και το έργο «Όνειρο θερινής νύχτας» του William Shakespeare. Με αυτές τις συνθήκες το θέατρο σκιών μπορεί να εξελιχτεί σε ένα σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο που θα δημιουργεί δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσα στους μαθητές και θα συνεισφέρει στις απαιτήσεις τις πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης.

 

Το εκπαιδευτικό δράμα στα ελληνικά μουσεία: Πραγματικότητα, προκλήσεις και προοπτικές

Φωτεινή Βενιέρη Υποψήφια Διδάκτορας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Περίληψη Τα μουσεία παρουσίαζαν ανέκαθεν  πολυσύνθετες αναπαραστάσεις. Η παρουσίαση των μουσειακών αντικειμένων μέσα στους εκθεσιακούς χώρους ακολουθεί μια συγκεκριμένη αφήγηση η οποία προσδιορίζεται με βάση τη μουσειακή πολιτική, την μουσειολογική μελέτη αλλά και άλλες συνιστώσες που συνυπολογίζονται κατά τη δημιουργία της. Σε κάθε περίπτωση, η μουσειακή έκθεση αντιπροσωπεύει, κυρίως, έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, ενέχοντας μια ιδεολογική και κοινωνική διάσταση, παρά εξασφαλίζει μια αδιαμεσολάβητη και στοχαστική συνάντηση μεταξύ των επισκεπτών και των αντικειμένων, ζητούμενο που βρίσκεται στη βάση της πολιτιστικής εξουσίας του μουσείου. Κεντρικό ζήτημα της σύγχρονης μουσειολογίας αποτελεί ο εκδημοκρατισμός των μουσείων μέσα από την ανθρωποκεντρική προσέγγιση των εκθέσεων, τον επισκεπτοκεντρικό σχεδιασμό της πολιτικής των μουσείων και την προσπάθεια εκπλήρωσης του κοινωνικού τους ρόλου. Βασική έκφραση της επικοινωνιακής και εκπαιδευτικής πολιτικής των μουσείων αποτελούν τα μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα. Στα ελληνικά μουσεία, τα μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα  εμπλουτίζονται  όλο και περισσότερο με διάφορες μορφές θεάτρου για να εξυπηρετήσουν στόχους όπως η βιωματική προσέγγιση των εκθεμάτων, η διανοητική επεξεργασία και η συναισθηματική εμπλοκή των συμμετεχόντων/ουσών. Δομικό χαρακτηριστικό των θεατρικών μορφών που συναντώνται είναι η μείξη διαφορετικών παραδόσεων. Μία από τις βασικές παραδόσεις που τροφοδοτεί το θέατρο στα ελληνικά μουσεία είναι η παράδοση του εκπαιδευτικού δράματος, με τον τρόπο που έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Το θεατρικό παιχνίδι, η δραματοποίηση και το παιχνίδι ρόλων συνιστούν τις συχνότερες τεχνικές του εκπαιδευτικού δράματος στα μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα των μουσείων, ενώ η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος εκπαιδευτικού δράματος έχει πραγματοποιηθεί μόνο μία φορά. Η παρούσα ανακοίνωση εστιάζει στην παρουσίαση και ανάλυση των μορφών εκπαιδευτικού δράματος που εφαρμόζονται ή έχουν εφαρμοστεί στα ελληνικά μουσεία, στις ιδιαιτερότητες του μουσειακού περιβάλλοντος και στις δυνατότητες που παρέχονται μέσα από την εφαρμογή τεχνικών ή προγραμμάτων εκπαιδευτικού δράματος στο ελληνικό μουσειακό περιβάλλον. Συνακόλουθα, διερευνάται ο ρόλος και ο χαρακτήρας του εκπαιδευτικού δράματος ως μορφή ερμηνείας στα ελληνικά μουσεία και οι προοπτικές που μπορεί να έχει η περαιτέρω αξιοποίηση του εκπαιδευτικού δράματος στο μουσειακό περιβάλλον. Κεντρικό ζητούμενο παραμένει η δυναμική που μπορεί να έχει το εκπαιδευτικό δράμα στο μουσειακό περιβάλλον, στο πλαίσιο της ανάπτυξης μιας στοχαστικής διαδικασίας η οποία θα συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τα μουσεία ως φορείς που διαχειρίζονται την επίσημη παρακαταθήκη της μνήμης εφαρμόζουν διαφορετικές ερμηνευτικές στρατηγικές με στόχο την ενεργή εμπλοκή του επισκέπτη στη διαμόρφωση των προσωπικών του νοημάτων. Παράλληλα τα μουσεία, καλούνται να παίξουν έναν ζωντανό ρόλο στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και να μην αποτελούν αποστειρωμένους χώρους παρουσίασης του παρελθόντος. Σε αυτήν την κατεύθυνση διερευνάται η δυνατότητα του εκπαιδευτικού δράματος να συμβάλλει στην ανάδειξη του μουσείου σε  ένα ζωντανό κύτταρο της σύγχρονης κοινωνίας.

Η Φωτεινή Βενιέρη αποφοίτησε από το τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2004. Το 2006 εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Πολιτιστική Διαχείριση», του τμήματος «Επικοινωνία, Μέσα και Πολιτισμός» του Παντείου Πανεπιστημίου με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 2008, με υποτροφία του ΙΚΥ, του ιδρύματος Λεβέντη και του κληροδοτήματος Παπαδάκη, ξεκίνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «Το θέατρο στο Μουσείο ως Μέσο Ερμηνείας» στο τμήμα «Πολιτισμικής Τεχνολογίας» του Πανεπιστημίου Αιγαίου, υπό την επίβλεψη της επ. καθ. Ν. Νικονάνου. Από το 2011 συνεχίζει τη διατριβή της στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.  Είναι μέλος του Εργαστηρίου Μουσειακής Έρευνας και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕ.ΣΥ.Θ.) και της International Museum Theatre Alliance (IMTAL) Ευρώπης και Αμερικής και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση .

_____________________________________________________________________
 

Drama in schools: making the educational and artistic argument for its inclusion, retention and development.

John Somers Honorary fellow in the Department of Drama at Exeter University

 

On the role of theatre in current discourse of cultural literacy

Ulrike Hentschel Professor, Arts University Berlin, Germany

Abstract Playing theater is often justified as an ideal form of training to achieve targeted competencies and is concerned with the undertaking of soft-skills development of the individual - such as flexibility, team skills, and self-management. Therefore it must be made compatible in order to reach these aims and runs the risk of being reduced to a mere method. In contrast to the formal justifications of playing theatre as a tool or method in education to reach certain competences, I will  introduce a concept of aesthetical education.

A concept of this kind does not ask what can be learned by playing theatre, neither with regards to the subject matter to be taught, nor to the target competencies. It is of much greater interest to ask how playing theatre functions, and only afterwards what potential for cultural literacy might playing theatre have. The assumption therein is that certain educational processes are inherent in playing theatre, yet they cannot be determined beforehand as normative “learning goals”. The approach to aesthetic experience introduced here, and the resulting aesthetic education within theater pedagogy thus attempts to consider both as constituent sides of the process: the specific experiences of the players in a productive involvement with theatermaking, but also, the particular materiality and method of production of the art of theater.

 

Ένα δανεικό παλτό μπορεί να σε ζεστάνει αλλά σχεδόν σίγουρα δεν θα σου κάνει!

Brendon Burns Σκηνοθέτης, Λέκτορας στο Ινστιτούτο Παραστατικών Τεχνών του Λίβερπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο

Περίληψη Ζούμε σ’ έναν κόσμο στον οποίο πολύ εύκολα έρχεται κανείς σε επαφή με πάμπολλες απόψεις. Χιλιάδες αλήθειες είναι διαθέσιμες στο πάτημα μόνο ενός κουμπιού. Γιατί να διαθέσει κανείς χρόνο να διαμορφώσει την προσωπική του θέση για καθημερινά ζητήματα, όταν υπάρχουν ήδη τόσοι πολλοί που μπορούν να το κάνουν γι’ αυτόν; Πού όμως ακριβώς μέσα σ’ αυτήν την εικοσιτετράωρη παραφωνία των ειδήσεων, της τροφοδότησης του twitter και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης μπορεί μια άποψη να γίνει τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία; Επιχειρηματολογία που με τη σειρά της μπορεί να σπείρει τους σπόρους της δράσης; Μπορεί η αλληλεγγύη να επιτευχθεί χωρίς να πάρει κανείς ενεργή και τεκμηριωμένη θέση; Αρκεί μια παθητική σύγκλιση απόψεων;

Η παρουσίαση αυτή υποστηρίζει μια διερευνητική διαδικασία θεατρικής δημιουργίας,  που αντιστέκεται στην παθητική υιοθέτηση της γνώμης του άλλου, ενώ ταυτόχρονα παρακάμπτει την αυτοκαταστροφική υπεροχή του συμβατικού πολιτικού θεάτρου. Κεντρικό θέμα της πρότασης αυτής αποτελεί μια θεώρηση της έννοιας του Αγώνα και των ποικίλων εκφάνσεών της στα πεδία του αθλητισμού, του θεάτρου, των θεωριών παιχνιδιού και της πολιτικής. Η υιοθέτηση της δυνατότητας μιας κατ’ αντιμωλίαν συζήτησης επιτρέπει την θεώρηση του θεάτρου/δράματος στο σχολείο ως χωνευτηρίου αγωνιστικής εμπλοκής, κατά την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει τις θέσεις του, να τις θέσει υπό έλεγχο και να τις επαναδιατυπώσει, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι όσες φορές και να επαναληφθεί η διαδικασία αυτή, από την φύση της δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ολοκληρωμένη.

Η παρουσίαση διερευνά, τέλος, πώς η διαδικασία αυτή μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη και πώς οι διαρκείς μεταπτώσεις και η αστάθεια της σύγχρονης εποχής προσφέρουν μια ιδανική ευκαιρία για κάτι τέτοιο.

 

Δράμα, Νευρώνες και Ενσυναίσθηση, ή Πώς Μας Ενώνει Όλους ο Ενθουσιασμός

Patrice Baldwin, πρόεδρος του IDEA (International Drama Theatre and Education Association – Διεθνής Οργανισμός για το Θέατρο στην Εκπαίδευση)

Περίληψη Μαθαίνουν τα παιδιά πιο αποτελεσματικά σε κοινωνικά περιβάλλοντα; Έχουν οι ηθοποιοί εξαιρετικά καλά ανεπτυγμένους κατοπτρικούς νευρώνες; Στο θέατρο, σε μια παράσταση, τι μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό του κοινού; Εάν οι δάσκαλοι χρησιμοποιούν το δράμα ως μέθοδο εκμάθησης, τότε θα πρέπει να βελτιώσουν τη γνώση και την κατανόηση που έχουν τόσο για το δράμα, όσο και τη μάθηση. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον πρώτα οι ίδιοι γνωρίσουν τις πρόσφατες εξελίξεις της κοινωνικής νευροεπιστήμης, μπορούν να ωφεληθούν από αυτές. Η ανακοίνωση αυτή θα ασχοληθεί με το πώς και γιατί τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες προσπαθούν να «διαβάζουν» ο ένας τον άλλον, και το γιατί ενδεχομένως να διαφέρουν σημαντικά ως προς την ικανότητά τους αυτή και άρα στην ικανότητά τους να «συμπάσχουν», να «ενσυναισθάνονται». Αντλώντας υλικό από την δεύτερη ενημερωμένη έκδοση του βιβλίου της “With Drama in Mind: real learning in imagined worlds” (Μάϊος 2012), η Patrice Baldwin θα εξηγήσει πως το δράμα λειτουργεί ως μέσο εκμάθησης και πώς μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης.

 

Το θέατρο/δράμα ως παράγοντας ενίσχυσης της αλληλεγγύης στο πλαίσιο της μαθησιακής διαδικασίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.  Συμπεράσματα μελέτης–Προβληματισμοί

Παναγιώτα (Μπέττυ)  Γιαννούλη είναι εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος

Περίληψη Η αλληλεγγύη προϋποθέτει τη συναίσθηση αμοιβαίων υποχρεώσεων και δικαιωμάτων και την αλληλοϋποστήριξη των μελών μιας ομάδας. Η επικοινωνιακή διαδρομή που λαμβάνει χώρα σε μια σχολική τάξη ως ομάδα, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση των δεσμών και της αποδοχής μεταξύ των μελών της. Το είδος της αλληλεπίδρασης που αναπτύσσεται στην τάξη καθορίζει και το είδος των σχέσεων που διαμορφώνονται, προκειμένου οι μαθητές/μαθήτριες να νιώθουν ότι αποτελούν μέρος ενός συνόλου με κοινούς στόχους που τους δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να αναπτύξουν τους συλλογισμούς και να εκφράσουν τις απόψεις τους χωρίς να «φοβούνται» τα λάθη τους και την αντίδραση των άλλων. Σκοπός της ανακοίνωσης είναι να παρουσιάσει πτυχές της έρευνας που μελέτησε την αξιοποίηση του θεάτρου/δράματος στη διδασκαλία θεωρητικών μαθημάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Θα συζητηθούν μεταξύ άλλων οι αλλαγές που παρατηρήθηκαν ως προς τη δημιουργία πλαισίου συνεργασίας, την ανάπτυξη της συλλογικότητας, την αναζήτηση λύσεων και εναλλακτικών προτάσεων, την απέκδυση του φόβου των μαθητών/μαθητριών να εκφράσουν τις απόψεις τους και την ενεργό συμμετοχή τους στο μάθημα. Το δημιουργικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι μαθητές/μαθήτριες συνεργάστηκαν, ανέλαβαν ρόλους, αυτοσχεδίασαν, δημιούργησαν ομαδικές συνθέσεις καθώς και ο υποστηρικτικός ρόλος του εκπαιδευτικού-εμψυχωτή διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις  για την ανάπτυξη δεσμών αλληλεγγύης στην ομάδα.

Πολλά από τα συμπεράσματα της έρευνας συνεπικουρούνται και από συναφείς έρευνες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και επιδιώκεται να συμβάλουν  στην ανάπτυξη γόνιμου διαλόγου για τη θέση του θεάτρου/δράματος στην εκπαίδευση. Παράλληλα, κείμενα και διακηρύξεις διεθνών οργανισμών, όπως ο Οδικός Χάρτης της Λισσαβόνας για τις Τέχνες και η Ατζέντα της Σεούλ, επισημαίνουν τον ιδιαίτερο ρόλο των τεχνών, μεταξύ των οποίων και του θεάτρου/δράματος, στη διαχείριση των κοινωνικών και πολιτισμικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος.

Η Παναγιώτα (Μπέττυ)  Γιαννούλη είναι εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, με σπουδές στην Εγκληματολογία και τα Οικονομικά. Έχει εργαστεί εθελοντικά στον τομέα κοινωνικής παρέμβασης σε Δήμους και από το 1998 έχει στρέψει τα ενδιαφέροντά της και την πρακτική της στην παιδαγωγική και την πολιτισμική δράση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Η εργασία της περιλαμβάνει την έρευνα και την επιμόρφωση στην παιδαγωγική του θεάτρου, και το σχεδιασμό και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που αξιοποιούν το θέατρο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διατέλεσε πρόεδρός του από το 2008-2011.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ

 

Navarro Antoni: "The Drama-Theatre Workshop - a Mediterranean model inspired by the workshops of Drama at UQAM, Université du Québec à Montréal"

Navarro Antoni Amorós Teacher at the Postgraduates studies Theater and Education (Universidad de Valencia)

Workshop 3 hours. Language English (με βοήθεια στη μετάφραση)

This workshop will introduce the fundamental components of the dramatization analyzing what are the objectives, content and type of activities which we understand, from our practice, drama-theater workshop with young trainees: spatiotemporal organization, figure of the teacher as artist-educator, brainstorming, flexible interactions of the creative process, the art of the mix of all the elements of the workshop, the teaching of the “contraintes”, etc.

We leave the justification of the “added value” of incorporating drama-theater workshop in school environment as this contribute to the formation of individual knowledge, procedures and values​​, whose ultimate goal is the construction of "self" as a personal project interrelating facets cognitive, creative, physical and emotional. As for the contents that will raise the essence of drama is the study of personal relationships in various forms of expression (dance, movement, speaking, improvisation, representation) and propose a series of activities that function as metaphors type of our teaching practice for each of the moments of the drama-theater workshop: icebreakers, warm up, focus (dramatization) and feed-back. Regarding the methodology we will use is practical-theoretical, and elaborates the theory from practice from common reflection. Finally, we offer some suggestions and instruments for assessing and monitoring the work from manuals, files and Internet educational tools that we have created in the Web 2.0.

 

Κακουδάκη Τζωρτζίνα "Ωραία Όρια: κάνοντας θέατρο σε καταστήματα κράτησης"

Τζωρτζίνα Κακουδάκη θεατρολόγος, ηθοποιός

Εργαστήριο 3 ωρών

Μέσα από θεατρικά παιχνίδια και δημιουργικές δράσεις η ομάδα γνωρίζεται, δημιουργούνται προϋποθέσεις εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας και δημιουργείται ένας βιωματικός «διάλογος» για τους τρόπους, τη μεθοδολογία και τους λόγους που μπορούν οι συμμετέχοντες να αντιμετωπίσουν ζητήματα συγκρούσεων με έναν πιο δημιουργικό και διαλλακτικό τρόπο στην εργασία και την τάξη τους και σε περιβάλλοντα εγκλεισμού.

Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος και σκηνοθέτης. Έχει διδάξει στο Διδακτική του Θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας (2004-2007) και «Εμψύχωση κούκλας στο Νηπιαγωγείο» στο Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης Βόλου και το Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Αθηνών (2007-12). Έχει διδάξει Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού και σε πλήθος δημοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012). Διδάσκει Ιστορία/ Δραματουργία Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, στη δραματική σχολή Πράξη Επτά και τη δραματική σχολή Πρώτη Πράξη. Έχει διευθύνει βιωματικά θεατρικά εργαστήρια σε πανεπιστημιακά φεστιβάλ θέατρου σε πολλές χώρες. Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Εθνικού Θεάτρου (1997- 2004).Συγγραφέας του Βιβλίου Θέατρο- Θεατρική Αγωγή του ΙΔΕΚΕ (2007) και Διαδρομές Βιωματικής Μάθησης, εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει παίξει στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε παραστάσεις χορού με τις ομάδες Yelp, Quasi Stellar, Αερίτες. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους Μετά τον Αφρό (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σους το πεζοδρόμιο (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες (Θέατρο Νέου Κόσμου και σε σχολεία Β Βάθμιας Εκπαίδευσης) και βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση Φρανκ Βέντεκιντ X-press Spring και Shakespeare Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας. Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δημιουργών σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και θέατρα.

______________________________________________________________________

 

Lataillade Jean, "Και γιατί όχι Samuel Beckett?
Lataillade Jean, σκηνοθέτης

Εργαστήριο 3 ωρών

Γλώσσα Αγγλικά (με βοήθεια στη μετάφραση)

Και γιατί όχι το «Περιμένοντας τον Godot», ένα από τα πιο διάσημα έργα του Beckett?

Δύο άνδρες παρεκτρέπονται καθώς περιμένουν με μεγάλη προσμονή, πλην όμως μάταια, κάποιον που ονομάζεται Godot να έρθει. Ισχυρίζονται πως είναι γνώριμός τους, αλλά για την ακρίβεια τον ξέρουν ελάχιστα, ενώ παραδέχονται πως δε θα τον αναγνώριζαν καν όταν τελικά τον δουν. Μέσα από σύντομα πολύ προσεκτικά επιλεγμένα αποσπάσματα του «περιμένοντας τον Godot» θα παίξουμε τον «Godot» σε αυτό το εργαστήρι! Θα προσπαθήσουμε να μοιραστούμε την εμπειρία και να δείξουμε πώς τρώμε, κοιμόμαστε, πιάνουμε κουβέντα, μαλώνουμε, τραγουδάμε, παίζουμε παιχνίδια, εξασκούμαστε, ανταλλάζουμε καπέλα… και οργανώνουμε μια αυτοκτονία…

Πράγματι, ας διασκεδάσουμε με τον Godot και άλλους χαρακτήρες και ας παίξουμε…

Ο Jean Lataillade, είναι συνταξιούχος καθηγητής Ιστορίας και Γεωγραφίας, πρόεδρος της Κρατικής Σκηνής της Roche sur Yon, μέλος του Δ.Σ  της ANRAT (Association nationale de Recherche et d’Action théâtrale), συντονιστής του διεθνούς συλλόγου ARTDRALA. Έχει διδάξει σε πολλές χώρες ως εμψυχωτής σε βιωματικά εργαστήρια με στόχο την εκμάθηση της γαλλικής ως ξένη γλώσσα, με τη χρήση θεατρικών τεχνικών. Υπήρξε συνιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Γαλλόφωνου σχολικού θεάτρου για νέους καθώς και σκηνοθέτης και εμψυχωτής ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων.
_______________________________________________________________________

 

Δημητριάδου Κασσιανή/Σταμούλη Ειρήνη: "Θεραπευτική συνέργεια και ενίσχυση της ενσυναίσθησης: πρακτικές εφαρμογές τεχνικών μουσικοθεραπείας και δραματοθεραπείας στην Ειδική Αγωγή και στην συνεκπαίδευση ατόμων με αναπηρίες"

Κασσιανή Δημητριάδου Μουσικοπαιδαγωγός ειδική αγωγής - Μουσικολόγος (E.Ε.Ε.Ε.Κ. Ν. ΧΙΟΥ)Ειρήνη Σταμούλη Θεατρολόγος ( Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ν. ΧΙΟΥ )

Εργαστήριο: 3 ώρες
Βιωματικό εργαστήριο βασισμένο στην πορεία συνδιδασκαλίας μαθημάτων μουσικοκινητικής και θεατρικής αγωγής σε έξι τμήματα του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Ν. Χίου. Στα πλαίσια του εργαστηρίου θα εξερευνήσουμε τα πλεονεκτήματα της συνδιδασκαλίας ως μοντέλου παροχής ειδικής εκπαίδευσης, τη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού και της μουσικοκινητικής αγωγής στην ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας, στην κοινωνική και συναισθηματική εξέλιξη των παιδιών καθώς και στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης ως προϋπόθεσης για την ανάπτυξη δεσμών αλληλεγγύης. Το εργαστήριο στοχεύει στη γνωριμία και εξοικείωση των συμμετεχόντων με τη χρήση θεραπευτικών τεχνικών της μουσικοκινητικής αγωγής σε συνδυασμό με το θεατρικό παιχνίδι. Συγκεκριμένα θα αναπτυχθούν τεχνικές για το «ξύπνημα» του σώματος και τη συγκρότηση της ομάδας, παιχνίδια επικοινωνίας και συνεργασίας, δραστηριότητες αισθησιοκινητικής δράσης, ελεύθερης και συντονισμένης κίνησης με μουσικά και ηχητικά ερεθίσματα και στόχο την κινησιολογική ανάπτυξη σε σχέση με το χώρο, το χρόνο, την ομάδα, τον συμπαίχτη. Στην πορεία του εργαστηρίου θα ανακαλύψουμε πώς τα μουσικοκινητικά και θεατρικά παιχνίδια που αναπτύχθηκαν μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για παιχνίδια ρόλων, αυτοσχεδιασμούς και σκηνικά δρώμενα. Το βιωματικό εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και των ειδικοτήτων, σε ειδικούς παιδαγωγούς και σε εμψυχωτές θεατρικών ομάδων. Οι συμμετέχοντες μπορούν να φέρουν μικρά κρουστά ή αυτοσχέδια μουσικά όργανα

Θα παρασχεθεί στους συμμετέχοντες υλικό σε μορφή κειμένου και αρχείων ήχου (mp3) με τις δραστηριότητες του εργαστηρίου, καθώς και παρτιτούρες σε όσους το επιθυμούν.

Η Κασσιανή Δημητριάδου γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο έδωσε έμφαση στη Μουσική Παιδαγωγική και Ψυχολογία καθώς και στη Μουσική Ανθρωπολογία και Εθνολογία. Συμμετείχε στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ερευνών δράσης στα πεδία της συνεκπαίδευσης ατόμων με αναπηρίες στο κανονικό εκπαιδευτικό σύστημα και της διαπολιτισμικής μουσικής αγωγής στη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια μουσικοθεραπείας, χοροθεραπείας, διδακτικής μεθοδολογίας, καθώς και σε εργαστήρια σχετικά με τις εικαστικές τέχνες και το θέατρο στην ειδική αγωγή. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις της σε Συνέδρια και Ημερίδες. Ως εκπαιδευτικός έχει διδάξει σε γυμνάσια, δημοτικά και ολοήμερα σχολεία στην Κέρκυρα, τη Θεσσαλονίκη, την Πτολεμαΐδα και τη Χίο, καθώς και σε ειδικά δημοτικά σχολεία στην Κέρκυρα και τη Θεσσαλονίκη και στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Χίου.  Είναι μέλος της ΕΕΜΕ (Ελληνική Ένωση για τη Μουσική Εκπαίδευση) και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

Η Ειρήνη Σταµούλη γεννήθηκε στη Χίο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Θεατρικού Παιχνιδιού, Εκφραστικής Κίνησης - Χορού και Σκηνοθεσίας καθώς και ποικίλα σεμινάρια για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Έχει συνεργαστεί με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (∆Η.ΠΕ.ΘΕ.) Βορείου Αιγαίου ως βοηθός σκηνοθέτη αλλά κυρίως ως επιμελήτρια θεατρικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικού υλικού συνοδευτικού των  παιδικών παραστάσεων. Ως εκπαιδευτικός δίδαξε Θεατρικό Παιχνίδι στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης του Ι.Ε.Κ. Ν. Χίου και Θεατρική Αγωγή σε επιμορφωτικά προγράμματα της Ν.Ε.Λ.Ε. Χίου, του Κ.Ε.Ε. Χίου και του ∆Η.ΠΕ.ΘΕ. Β. Αιγαίου. Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει εργασθεί ως θεατρολόγος σε ολοήμερα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χίου (Μουσικό Γυμνάσιο, Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και  Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.). Είναι μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
________________________________________________________________

 

Φανουράκη Κλειώ, "Πλούτος 2012"

Κλειώ Φανουράκη , σκηνοθέτης, ηθοποιός Δρ.Θεατρολογίας-Θέατρου/Δράματος στην Εκπαίδευση. Διδάσκουσα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Εργαστήριο 3 ωρών

Στο εργαστήρι Πλούτος 2012 θα διερευνήσουμε μέσα από τη θεωρία και την πράξη του θεάτρου και του δράματος στην εκπαίδευση πώς η αρχαία ελληνική κωμωδία Πλούτος του Αριστοφάνη μπορεί να προκαλέσει ένα δημιουργικό κοινωνικοπολιτικό και βιωματικό διάλογο ανάμεσα: α. σε μαθητές και εκπαιδευτικούς,  β. στα μέλη της μαθητικής ομάδας ως άτομα και ως σύνολο, γ. στη μαθητική ομάδα και άλλες κοινωνικές ομάδες. Μέσα από τεχνικές της θεατρικής και της μουσικοκινητικής αγωγής, με τη χρήση της ψηφιακής φωτογραφίας και των νέων τεχνολογιών ,θα δραματοποιήσουμε τα ερωτήματα και τις στάσεις μας απέναντι στο θέμα Πλούτος-Φτώχεια 2012... Παράλληλα θα εστιάσουμε στη δημιουργική αξιοποίηση της δραματοποίησηs στο μάθημα της Δραματικής Ποίησηs και στις διαφορετικέs μορφέs τηs σύγχρονης παράστασης στο σχολείο. Το εργαστήρι απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, φοιτητές Θεατρικών, Φιλολογικών και Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών. Οι συμμετέχοντες καλούνται να έχουν μαζί τους: α. σε ένα στικάκι ή σε ένα cd 3-5 φωτογραφίες που έχουν τραβήξει από την πόλη τους και απεικονίζουν σκηνές πλούτου και φτώχειας

β. αντικείμενα που τους φέρνουν στο νου τον πλούτο ή τη φτώχεια.

Η Κλειώ Φανουράκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Eίναι Διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Αρμένη και του Μεταπτυχιακού Τμήματος Σύγχρονου Θεάτρου και Χορού του Πανεπιστημίου του Ηull. Έχει σπουδάσει κινηματογράφο στην Ελλάδα και στην Αγγλία και ασχολείται με την έρευνα στη θεατρική και την κινηματογραφική/ψηφιακή παιδεία. Τα τρέχοντα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη διδακτική της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας μέσω της θεατρικής αγωγής, στη διαθεματική και διαπολιτισμική εφαρμογή της τέχνης στην εκπαίδευση. Διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών το μάθημα της Διδακτικής του Θεάτρου. Ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία για το θέατρο και τον κινηματογράφο για παιδιά και ενήλικες. Συμμετέχει στη δημιουργία και στην οργάνωση δρώμενων και φεστιβάλ με κοινωνικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Ως μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, έχει συντονίσει τις δημιουργικές δράσεις του στην Κρήτη.
____________________________________________________________________

 

Τομασίδου Νάντια: "Ο βασιλιάς με τα αυτιά αλόγου. Εκπαιδευτικό Θέατρο για την ανάπτυξη της προσωπικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής ευημερίας των παιδιών"

Νάντια Τομασίδου Υποψήφια Διδάκτωρ στο Drama and Theatre Education, University of Warwick

Εργαστήριο 3 ωρών

Στο παρόν κλίμα της οικονομικής κρίσης, η ευημερία των παιδιών φαίνεται να απειλείται. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην παραβίαση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, αλλά και στην υποβάθμιση των ευκαιριών για ευχαρίστηση, αλληλεγγύη, κοινωνικοποίηση και αυτοπεποίθηση. Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, μπορεί το Εκπαιδευτικό Θέατρο να αποτελέσει μια δημιουργική διέξοδο για τα παιδιά και ένα μέσο για την ανάπτυξη της ευημερίας τους; Το θεατρικό εργαστήρι απευθύνεται σε δασκάλους και εμψυχωτές θεάτρου που θέλουν να βοηθήσουν τους μαθητές τους (6-12 ετών) ως προς την ανάπτυξη της προσωπικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής τους ευημερίας (well-being). Το εργαστήρι βασίζεται στην ιστορία των Eric Maddern και Paul Hess ‘Ο βασιλιάς με τα αυτιά αλόγου’. Τα θεατρικά παιγνίδια και οι συμβάσεις που θα χρησιμοποιήσουμε μπορούν να προσαρμοστούν στην ηλικία και το μαθησιακό επίπεδο των παιδιών και στοχεύουν στην ανάπτυξη εκείνων των δεξιοτήτων των παιδιών που συντελούν στην ευημερία τους, όπως αυτές προκύπτουν από εκπαιδευτικές και κοινωνιολογικές έρευνες (Rawls, 1971; Ehrenreich, 2007; Neelands, 2008; Phillips and Taylor, 2009; Alexander et al., 2010; Winston, 2012). Κάθε θεατρική δραστηριότητα θα συνοδεύεται από επεξηγηματικά σχόλια και λεπτομερή ανάλυση των εκπαιδευτικών στόχων. Επίσης θα υποστηρίζεται από πρακτικά δεδομένα από έρευνα που διεξάγη πρόσφατα στην Κύπρο. Μερικά από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν είναι: Πώς μπορεί το Εκπαιδευτικό Θέατρο να συμβάλει στους διάφορους τομείς της ευημερίας των παιδιών, δηλαδή: α) Στην τόνωση της αυτοπεποίθησης; β) Στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων και των δεξιοτήτων συνεργασίας; γ) Στην καλλιέργεια δεσμών αλληλεγγύης και καλοσύνης; δ) Στην καλλιέργεια της αυτοπειθαρχίας και στην αντιμετώπιση προβλημάτων πειθαρχίας; ε) Στην παροχή ευκαιριών για διασκέδαση, για εκτόνωση της ενέργειας και στη μείωση του σχολικού άγχους; Τι είδους ιστορίες και δραστηριότητες είναι πιο κατάλληλες στην επιτέλεση αυτών των στόχων;  Ποιες είναι οι δυνατότητες και οι προκλήσεις αυτής της δραματοπαιδαγωγικής προσέγγισης; Προηγούμενη εμπειρία δεν είναι απαραίτητη.

Η Νάντια Τομασίδου κατέχει πτυχίο Επιστημών της Αγωγής (Δημοτική Εκπαίδευση) από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το 2008 αποφοίτησε από το University of Warwick στην Αγγλία και έλαβε το μεταπτυχιακό τίτλο Drama and Theatre Education με άριστα. Έχει διδάξει Εκπαιδευτικό Θέατρο σε δημοτικά σχολεία και θεατρικές ομάδες παιδιών στην Κύπρο. Έχει τελέσει ως παρουσιάστρια ενός νεανικού τηλεοπτικού προγράμματος στην Κύπρο το οποίο φιλοξένησε ρεπορτάζ για το Εκπαιδευτικό Θέατρο. Στο παρόν στάδιο είναι τελειόφοιτη διδακτορική φοιτήτρια στο τμήμα Drama and Theatre Education του University of Warwick. Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζεται ως supportive tutor για τους φοιτητές του μεταπτυχιακού προγράμματος Drama and Theatre Education’, ενώ έχει τελέσει και ως επιτηρήτρια για τις διατριβές τους. Έχει παρουσιάσει την ερευνητική της εργασία στο ακόλουθα συνέδρια:  ‘Theatre Applications Conference’ στο Λονδίνο, Αγγλία (Απρίλιος 2010), IDEA Conference στο Belem, Βραζιλία (Ιούλιος 2010), στο Παγκύπριο Συνέδριο της ΠΟΕΔ στην Πάφο, Κύπρος (Απρίλιος 2011), στο  IDEARI Conference στο Limerick, Ιρλανδία (Ιούλιος 2012) και στο Theatre Applications Conference στο Kent, Αγγλία (Σεπτέμβριος 2012).
__________________________________________________________________

 

Τζαμαργιάς Τάκης: "Δομές παιχνιδιού στην Αντιγόνη για εφήβους"

Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθέτης, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αθήνας

Εργαστήριο 3ώρων

 Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε μετάφραση Νίκου Παναγιωτόπουλου, ήταν η πρόταση για δύο συνεχείς χρονιές του Εθνικού Θεάτρου στην προσπάθειά του να παρέμβει στη σχολική διαδικασία με παράσταση για εφήβους. Με τη συμμετοχή τεσσάρων νέων ηθοποιών ταξίδεψε στα λύκεια της Αττικής και κατάφερνε στην αυτοσχέδια σκηνή της τάξης να μετατρέψει σε ζωντανό θέατρο ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας, με απώτερο στόχο  να επικοινωνήσει με τους μαθητές προκειμένου να δουν από κοντά, ότι τα κείμενα αυτά γράφτηκαν για να παίζονται και οι μεγάλες ιδέες που πραγματεύονται τους αφορούν. Το εργαστήρι για εκπαιδευτικούς αξιοποιεί το υλικό αυτής της παράστασης και δίνει προτάσεις για αυτοσχέδιες σκηνικές απόπειρες και προσεγγίσεις μέσα στην τάξη των συγκρουσιακών σκηνών και των χορικών του έργου. Επικεντρώνεται κυρίως στο κατά πόσο απλές δομές παιχνιδιού θα συναντήσουν τις δομές του δραματικού κειμένου και θα φωτίσουν τη δράση των ηρώων.

Ο Τάκης Τζαμαργιάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου και παιδαγωγικά στο Μαράσλειο και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημ. Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος MΑ του Παν. Αθηνών στη Διδακτική Λογοτεχνίας και ειδίκευση στη Διδακτική Θεάτρου για Παιδιά, υποψήφιος διδάκτορας του και μέλος του ιδίου τμήματος, ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Διδάσκει επίσης στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης και στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής επίσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επί εικοσαετίας δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει διδάξει τεχνικές θεάτρου σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών για το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το Εργαστήρι του τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΠΤΔΕ, το ΠΕΣΥΘ, Θεατρική Εμψύχωση στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, Υποκριτική σε Δραματικές σχολές και σε εργαστήρια δήμων και κοινοτήτων ενώ επί 17 συνεχή χρόνια διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Κερατσινίου. Έχει ανεβάσει έργα ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου είτε ως υπεύθυνος του Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου και της Εταιρείας Δυτικά της Πόλης, που προέκυψε από αυτήν, είτε συνεργαζόμενος με τα κρατικά Θέατρα και τους ελεύθερους θιάσους στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ανάμεσα στα έργα που ανέβασε συγκαταλέγονται: Αγγέλα (Γ. Σεβαστίκογλου), Καλλιφόρνια Ντρίμιν (Β. Κατσικονούρης) , Εις το ρεύμα της ζωής τους,(Διηγήματα του Σ. Δημητρίου), Συνεχιζόμενοι Λυγμοί (Η.Πολλάτος) 2^η Ευκαιρία (Γ.Ηλιόπουλος), Η Πάχνη (Α.Κ. Κούφαλη), Φτωχοί και Άγιοι (Α. Παπαδιαμάντης-Κύπρος-ΕΘΑΛ), Μικροαστικοί Γάμοι, Ο Καλός Άνθρωπος του Σε – Τσουάν, Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ (.Μπρεχτ), Γελώντας άγρια (Ντουράγκ), Black Eyed (Σάμιε), Καυτός Πάγος (Λέιβερι-ΘΟΚ), καθώς και δραματουργικές συνθέσεις :Οι μπαλάντες του Μπραμς, Νυν εστί ξένος, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι :Ιδού Εγώ κ.ά. Επίσης έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για αυτό.
_____________________________________________________________________

 

Σταματίου Εύη: "Η εφαρμογή του μοντέλου GROW στην εκπαίδευση του θεάτρου"

Σταματίου Εύη, ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρολόγος

Εργαστήριο 3 ωρών

Σε κάθε ατομική ή συλλογική προσπάθεια υπάρχει ένας προγραμματισμός που ακολουθείται με σκοπό την επίτευξη του επιθυμητού στόχου. Συχνά, στην πορεία προς την πραγμάτωση εμφανίζονται εμπόδια και κάνουντο στόχο να μοιάζει ανέφικτος. Σήμερα περισσότερο, η παγκόσμια οικονομική κρίση πολλαπλασιάζει τα εμπόδια που παρουσιάζονται στα θεατρικά/καλλιτεχνικά/εκπαιδευτικά σχέδια και στόχους. Το μοντέλο GROW ( Goal, Reality, Obstacles, Will) σε συνδιασμό με την  πρόταση της σκηνοθέτη Αν Μπόγκαρντ (Viewpoints και A Director Prepares) πώς να μετατρέπει κανείς αυτά τα εμπόδια σε ευκαιρίες, βοηθειάει στην πραγματοποίηση κάθε στόχου μέσω ελιγμών. Το εργαστήριο απευθύνεται  σε εκπαιδευτικούς, σε θεατρολόγους, σε καλλιτέχνες, σε ακαδημαϊκούς δασκάλους και ερευνητές, φοιτητές παιδαγωγικών, θεατρικών, μουσικών και εικαστικών σχολών, εμψυχωτές νεανικών ομάδων, κοινωνικούς επιστήμονες και κυρίως σε όποιον ορματίζεται να πραγματοποιήσει οποιονδήποτε καλλιτεχνικό στόχο σε μια εποχή που οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του παρουσιάζουν εμπόδια. Πώς μπορεί να ελιχθεί; Πώς μπορεί να υπερβεί τα εμπόδια και να τα μετατρέψει σε εστίες δημιουργικότητας; Οι συμμετέχοντες καλούνται να φέρουν ένα σχέδιο/πλάνο που φιλοδοξούν να πραγματοποιήσουν στο σύντομο ή όχι μέλλον και να συμμετάσχουν στις τρεις φάσεις του εργαστηρίου. Στην πρώτη φάση θα έρθουν σε επαφή με το μοντέλο. Στη δεύτερη φάση θα κληθούν να το εφαρμόσουν στο πλάνο/ στόχο τους. Στην Τρίτη φάση η ομάδα με συγκεκριμένες δραστηριότητες θα κληθεί να τους βοηθήσει στην επαναπραγμάτευση και ρεαλιστικό σχεδιασμό του στόχου. Ο σκοπός του εργαστηρίου είναι να ενθαρρύνει την εκπαιδευτική/καλλιτεχνική δημιουργία και πραγμάτωση, ακόμη και σε μια εποχή που απειλεί κάθε πλάνο. Το παραπάνω εργαστήριο αποτέλεσε άξονα συνεργασίας στο Drift Project, που πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία (Ρίο ντε Τζανέιρο) από τις ομάδες Zecora Ura και Para Active το Φλεβάρη του 2011. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διδασκαλία του μαθήματος «Σκηνοθετώντας Χορογραφία», για το τμήμα «Μουσικού Θεάτρου» της Wessex Academy of Performing Arts (Weston College/Bath Spa University). Στόχος ήταν η ενθάρρυσνη των φοιτητών να ακολουθήσουν τα σχέδια προς την πραγματοποίηση των παραστάσεών τους χρησιμοποιώντας δημιουργικά κάθε εμπόδιο.

Η Εύη Σταματίου εργάζεται από το 2003 στη θεατρική βιομηχανία και εκπαίδευση της Ελλάδας και της Αγγλίας. Είναι απόφοιτος δραματικής σχολής (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη), θεατρολογίας (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Παν/μίου Πατρών), σκηνοθεσίας (University of East London), μεταπτυχιακού κοινωνικής ψυχιατρικής-παιδοψυχιατρικής (Παν/μιο Ιωαννίνων), νοσηλευτικής (Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών) και στην παρούσα φάση φοιτεί στο μεταπτυχιακό τμήμα Διαχείριση και Στρατηγική Πολιτισμού (Birkbeck University of London). Έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης, εμψθχώτρια και εκπαιδευτικός με θεατρικές εταιρίες και οργανισμούς σε Ελλάδα, Αγγλία και Βραζιλία, με το παιδικό θέατρο και θέατρο για ΑΜσχει στο ﷽12 θα συμμετκαι τη χρ΄τρολeatre. She teaches the modules Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual EΕΑ. Η δουλειά της εστιάζεται στην πρακτική έρευνα του μεταμοντέρνου θεάτρου με άξονες το σωματικό θέατρο, το επινοημένο θέατρο, το πολυεθνικό θέατρο και τη χρήση των πολυμέσων στη σκηνή. Το 2010 ίδρυσε στην Αθήνα την ομάδα Upopirates σχει στο ﷽12 θα συμμετκαι τη χρ΄τρολeatre. She teaches the modules Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual E, με την οποία κέρδισε  διάκριση στο Φεστιβάλ Επί Κολωνώ το 2010 για την παράσταση «Μια Σκέψη πάνω στο Σκοινοβάτη του Ζαν Ζενέ».  Τον Ιούλιο του 2012 θα συμμετάσχει στο Directors’ Lab του Lincoln Centre Theatre στη Νέα Υόρκη. Προς το παρόν διδάσκει στη WAPA (Wessex Academy of Performing Arts/Weston College-Bath Spa University) σαν λέκτορας για τα τμήματα Performing Arts και Musical Theatre. Διδάσκει τα μαθήματα Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual Exploration and Staging Choreography.
___________________________________________________________________

 

Σπυροπούλου Μαρία/Καλκάνης Χρήστος: "Δραματοποιώντας Ήχους και Μουσικές: ως διαδικασία επίλυσης συγκρουσιακών καταστάσεων"

Μαρία Ανδρ. Σπυροπούλου,Θεατρολόγος, Φιλόλογος, ΜΑ Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστήμιου Αθηνών Χρήστος Γεωρ. Καλκάνης,Μουσικός, Παιδαγωγός Μουσικής

Εργαστήριο: 3 ώρες

Στόχος του εργαστηρίου είναι να εντοπιστούν και να αξιοποιηθούν δυναμικά και διαδραστικά σε επίπεδο εφαρμοσμένου θεάτρου οι κοινές αρχετυπικές καλλιτεχνικές δομές του Θεάτρου και της Μουσικής, με προσανατολισμό την επίλυση συγκρουσιακών καταστάσεων. Το εργαστήριο προτείνει βιωματική προσέγγιση ήχων, μουσικής και θεάτρου, βασισμένη στη δραματοποίηση. Το ταξίδι θα ξεκινήσει από το πέρασμα της μετεγγραφής των ανθρώπινων συναισθημάτων σε ήχους. Αντιμετωπίζει τους συμμετέχοντες ως δημιουργούς και τους ζητά να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν συλλογικά το δικό τους συναισθηματικό περιβάλλον επενδυμένο με μουσική και θέατρο, που θα παραχθεί από τους ίδιους με τη χρήση και αξιοποίηση φυσικών υλικών (πέτρες, όστρακα, ξύλα, φύλλα, χαρτί). Η διαδικασία που ακολουθείται απελευθερώνει τη φαντασία, καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και τους επιτρέπει να διερευνήσουν από κοινού τη θεατρικότητα και τη μουσικότητα των συναισθημάτων τους. Περιλαμβάνει εισαγωγικές ασκήσεις και θεατρικές τεχνικές, που θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια για τη μουσική και θεατρική επεξεργασία και σύνθεση των συναισθημάτων. Η εργασία θα πραγματοποιηθεί σε υπό-ομάδες για τη δημιουργία μιας σειράς δυναμικών ανθρώπινων μουσικών εικόνων, που θα αποτυπώνουν την αντίληψη των μελών της ομάδας για συγκεκριμένες συναισθηματικές καταστάσεις. Το τελικό αποτέλεσμα του εργαστηρίου θα έχει τη δυνατότητα να παρασταθεί. Αυτός ο τρόπος δουλειάς είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο λειτουργίας μιας σχολικής τάξης για την αντιμετώπιση συγκρουσιακών καταστάσεων ή να αποτελέσει τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία θεατρικού δρώμενου ή και παράστασης. Απαραίτητα άνετα ρούχα και παπούτσια.

Απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, μουσικούς, μουσικολόγους, ηθοποιούς και θεατρολόγους.

Η Μαρία Ανδρ. Σπυροπούλου γεννήθηκε στη Πάτρα και σπούδασε Θέατρο, Φιλοσοφία – Παιδαγωγική και Ψυχολογία. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης είναι αριστούχος απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τ.Θ.Σ. του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπ. Διδάκτωρ του ιδίου τμήματος. Μιλάει Αγγλικά και Ιταλικά. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και master class θεάτρου, θεατρικού παιχνιδιού, ευρυθμίας, σωματικού θεάτρου, commedia dell’ arte, μάσκας, αρχαίας τραγωδίας, χορού, κλόουν, μουσικής στο θέατρο, θέατρο δρόμου, κινησιολογίας – performing, συναισθηματικής νοημοσύνης, σχολικής ψυχολογίας κ.α. με τους Ανδρέα Μανωλικάκη, Ηλία Πίτσικα, Svetlana Kinganskaia, Mario Gallo, Jonothan Neelands, Roberto Tolledi, Hardwick Lorna, Heyme Hansgunther, Χατζηχρήστου Χρυσή κ.α.. Συμμετέχει ως εμψυχώτρια θεάτρου σε επιμορφωτικά προγράμματα – σεμινάρια όλων των βαθμίδων. Συνεργάζεται με την Ευανθία Στιβανάκη (καθηγήτρια Τ.Θ.Σ. ΕΚΠΑ) και τον Ιωσήφ Βιβιλάκη (καθηγητής Τ.Θ.Σ. ΕΚΠΑ) για την εμψύχωση θεατρικών project για τους φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Από το 2000 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, όπου διδάσκει, διασκευάζει, γράφει, σκηνοθετεί και παίζει θέατρο με τους μαθητές της. Τα τρία τελευταία χρόνια ζει στη Πάτρα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός θεάτρου στο Μουσικό Σχολείο Πάτρας, όπου συστήσει θεατρική ομάδα .Είναι μέλος του ΠΕΣΥΘ, του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

Ο Χρήστος Γεωρ. Καλκάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Μαθήτευσε και αποφοίτησε από το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης. Συνέχισε τις σπουδές του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης (Τ.Μ.Ε.Τ.) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο Κλαρινέτο και αποφοίτησε με τους καθηγητές κ. Μ. Μουμουλίδη και κ. Μ. Πλουμίδη.  Παράλληλα αποφοίτησε από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (Κ.Ω.Θ.) με τον τίτλο του Διπλώματος στο Κλαρινέτο από την τάξη του Γ. Καζίκου. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους καθηγητές: κ. Μίλτο Μουμουλίδη,  κ. Antonio Salguero, κ. Zsolt Oatmari, κ. Chico Freeman. Υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πειραματικού Μουσικού Λυκείου Παλλήνης, της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, της Ορχήστρας Πνευστών και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Έχει συνεργαστεί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Θεσσαλονίκης και την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αιγάλεω. Έχει επίσης συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες πειραματικού είδους στο πλαίσιο παρουσίασης έργων σπουδαστών-φοιτητών του Κ.Ω.Θ. και του Τ.Μ.Ε.Τ.. Έχει συνεργαστεί επίσης με τον κουκλοπαίχτη Άγγελο Ρωμαντζή σε θέατρο δρόμου. Το 2011 πήρε μέρος στα Workshops στο διεθνές συνέδριο  Ακουστικής Οικολογίας (WFAE 2011) στην Κέρκυρα κάθως έχει επίσης συνθέσει μουσική για θέατρο. Τα δύο   τελευταία χρόνια εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής Κλαρινέτου στο Μουσικό Σχολείο της Πάτρας.
_________________________________________________________________

 

Σβορώνου Ελένη: "Σοκολάτα πικρή"

Ελένη Σβορώνου, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης WWF Ελλάς

Εργαστήριο: 3 ώρες

Ένα εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού με θέμα το κρυμμένο κόστος των καταναλωτικών αγαθών. Με αφορμή τη σοκολάτα, οι συμμετέχοντες θα ανακαλύψουν τις αδικίες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και των κανόνων του διεθνούς εμπορίου. Θα διερευνήσουν επίσης την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων του παιδιού και την περιβαλλοντική υποβάθμιση που συνιστούν το κρυμμένο κόστος πίσω από τις φτηνές τιμές των αγαθών που καταναλώνουμε. Στη συνέχεια θα καταθέσουν ιδέες και προτάσεις για δράση. Πώς μπορούμε να αντισταθούμε ως καταναλωτές αλλά και (κυρίως) ως ενεργοί πολίτες; Σε ποιες αξίες βασίζονται οι καταναλωτικές μας επιλογές; Είναι το «δίκαιο εμπόριο» η λύση; Θα ήταν εφικτή και επιθυμητή η ενσωμάτωση του περιβαλλοντικού και κοινωνικού κόστους στην τιμή ενός προϊόντος; Πρόοδος ή ανάπτυξη είναι η έννοια – κλειδί για την ευημερία μιας κοινωνίας; Σε επίπεδο αξιών θα διερευνήσουμε πώς η εκπαίδευση μπορεί να προάγει τους δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους. Και πώς προλαμβάνουμε και αντιμετωπίζουμε τις ανισότητες που εκκολάπτονται ήδη από τη σχολική τάξη. Ξεκινώντας από ένα κομμάτι σοκολάτας θα ξεδιπλώσουμε μαζί το νήμα της ιστορίας της παραγωγής της μέσα από παιχνίδια. Καθώς η σοκολάτα είναι αγαπημένη τροφή μικρών και μεγάλων ενδείκνυται για την έγερση του ενδιαφέροντος σε παιδιά όλων των  ηλικιών. Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και εμψυχωτές εκπαιδευτικών προγραμμάτων για μαθητές ηλικίας 8-17 ετών. Οι συμμετέχοντες καλό είναι να φοράνε άνετα ρούχα και να προσκομίσουν μία ή περισσότερες διαφημίσεις σοκολάτας. Το εργαστήριο βασίζεται σε παιδαγωγικό υλικό του WWF και στο παραμύθι Ο βυθός με τα σοκολατόδεντρα.

Η Ελένη Σβορώνου έχει σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και έχει ειδίκευση (M.Sc.) στη Διαχείριση Πολιτιστικής Κληρονομιάς (University of Birmingham). Έχει καλλιεργήσει δεξιότητες αφήγησης, μουσειακής εκπαίδευσης, θεατρικού παιχνιδιού και εκπαίδευσης ενηλίκων παρακολουθώντας σταθερά βιωματικά σεμινάρια. Εργάζεται εδώ και 15 χρόνια στο WWF Ελλάς, τα τελευταία οκτώ ως Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Μαζί με την παιδαγωγική ομάδα του WWF σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα για την αειφόρο ανάπτυξη και την προστασία περιβάλλοντος. Είναι επίσης συγγραφέας παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Έχει γράψει πάνω από 15 βιβλία (το βιβλίο της Στον Αστερισμό των Διδύμων ήταν υποψήφιο στα Κρατικά Βραβεία, στην κατηγορία των βιβλίων για μεγάλα παιδιά), ένα από τα οποία, ο Βυθός με τα σοκολατόδεντρα, πραγματεύεται το θέμα του εργαστηρίου. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ερευνητές, της Καθημερινής και διδάσκει δημιουργική γραφή στον Πολυχώρο, στο Μεταίχμιο. Περισσότερα στο http://www.paramythistopodilato.blogspot.com και στο http://grafourgeio.blogspot.com
_________________________________________________________________

 

Σαλλιάρη Μαρία/Σκόνδρας Ανδρέας: "Το θεατρικό παιχνίδι στη διδασκαλία της ξένης γλώσσας, Ή όταν ο Θερβάντες μπήκε στην τάξη"

Μαρία Σαλλιάρη, ηθοποιός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιο, σκηνοθέτης, Ανδρέας Σκόνδρας εμψυχωτής θεατρικού παιχνιδιού

Εργαστήριο 3 ωρών

Ο Ανδρέας κι η Μαρία είναι φοιτητές στην ίδια σχολή. Μαθαίνουν ισπανική φιλολογία και τους ενδιαφέρει η διδασκαλία. Όχι όμως και η συμβατική, δασκαλοκεντρική προσέγγιση. Αγαπούν το θεατρικό παιχνίδι και είναι εμψυχωτές σε ομάδες. Σκέφτηκαν να τα συνδυάσουν και τα δύο σ’ένα εργαστήριο ως άλλοι Δον Κιχώτες, όπου πρωταγωνιστούν τα ισπανικά, τα ελληνικά και οι ανεμόμυλοι. Το εργαστήριο αυτό στοχεύει στο να δείξει πώς αλλάζει η διδασκαλία της ξένης γλώσσας όταν ο μαθητής (νέος ή  ενήλικας) δεχθεί να “παίξει”. Με άλλα λόγια, να πειραματιστεί και να διασκεδάσει με τις καινούργιες έννοιες, τα γράμματα, τους ήχους τους, τη διστακτικότητά του, τον καινούργιο κόσμο που ανοίγεται μπροστά του.  Καταλαβαίνει έκπληκτος ότι ήδη ξέρει πολύ περισσότερα απ’όσα νομίζει, ακόμη και σε μια άλλη γλώσσα που δεν έχει μιλήσει ποτέ. Πώς; Αρκεί να δεχτεί να «μπει στο παιχνίδι». Αλήθεια, επιτρέπεται στο δάσκαλο να παίζει; Στο μαθητή; Πώς προχωρά κανείς πιο ομαλά στη δημιουργία ομάδας, ώστε να δημιουργηθεί πλαίσιο παραγωγικής συνεργασίας, επικοινωνία, σύμπνοια και αλληλεγγύη; Σε αυτό το εργαστήριο-τάξη διδασκαλίας ισπανικής γλώσσας φέρνουμε μαζί μας και όποια άλλη γλώσσα μιλά ο καθένας και μέσα σε τρεις ώρες μαθαίνουμε... τι ξέρουμε και τολμάμε να παίξουμε με αυτό.

Η Μαρία Σαλλιάρη σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδη (1996-1999)  και στο Guildford School of Acting στη Μ.Βρετανία (2000-2001). Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (Pierce College ‘96). Εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση από το 1998 ως σήμερα και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και χορογράφους (G.Gregory, Κ.Αρβανιτάκης, Γ.Βαλτινός, Α.Γύρα, Β.Τσελεμέγκος, Α.Αγγελόπουλος, Π.Κροντηροπούλου, Ε.Ανδρέου). Επίσης έχει ασχοληθεί με το σπηκάζ  και τη μετάφραση στην Αγγλική γλώσσα (Hillside Press, M&M Publications, Xpress Publications, Studio Triton). Για την εταιρεία IKK productions έχει ηχογραφήσει το audio book «Η ΦΥΓΗ» της Σώτης Τριανταφύλλου και τους «15 Μύθους από τον Αίσωπο». Το 2008 δημιούργησε την ομάδα ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ, με έντονο ενδιαφέρον στην κοινωνική και εκπαιδευτική διάσταση της τέχνης. Έγραψε και σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «ΤΖΙΖ!Νεοπλασματικές Υστερίες» (2008) και «Γαρνιτούρες» (2009). Από τον 2008 είναι εμψυχώτρια στο θεατρικό εργαστήριο της ομάδας, όπου έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Γνωριμίες» (2011) και «Ταϊλάντερς» (2012).Από το 2007 ως σήμερα εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος, όπου επίσης σκηνοθετεί παραστάσεις ετησίως, προπονεί μαθητές για το διαγωνισμό Forensics στα Αγγλικά (εκφραστική ανάγνωση) και συμμετέχει στην καλλιτεχνική οργάνωση εκδηλώσεων. Διδάσκει Αγγλικά και από φέτος είναι φοιτήτρια Ισπανικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει τα εξής εργαστήρια/σεμινάρια:  Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β’ Αθήνας: εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού σε εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας - Σχολείο Κωφών & Βαρηκόων Αγ.Παρασκευής (2011), Α.Σ.Τ.Ο. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ : διήμερα εργαστήρια υποκριτικής για την κάμερα - σύλλογος Α.Σ.Τ.Ο.Επικοινωνούμε, Πάτρα (2010-11), TESOL: εισήγηση με τίτλο «Drama as a Tool for More Effective EFL Teaching» σε καθηγητές Αγγλικής γλώσσας - Big Sig Day, TESOL, Αθήνα (2009), QLS CONVENTION: εισήγηση με τίτλο «Η θεατρική προσέγγιση ως εργαλείο για αποτελεσματικότερη διδασκαλία» σε καθηγητές ξένων γλωσσών - 6ο συνέδριο Quality in Language Services, Λεπτοκαρυά Πιερίας (2008).

Ο Ανδρέας Σκόνδρας ασχολείται στο χώρο του παιδιού για περισσότερο από δέκα χρόνια. Με σπουδές φιλολογικές, παιδαγωγικής θεάτρου, φωτογραφίας, προπονητικής.  Με πολυετή εμπειρία στην συμμετοχή και οργάνωση σε εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης, εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού, αθλητικών ομάδων, διδασκαλία ισπανικής γλώσσας. Πρόσφατα βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για το επιχειρηματικό πλάνο πάνω στην πλατφόρμα εξ αποστάσεως μάθησης Ερμής.

______________________________________________________________________

Πουταχίδης Γιάννης: "Εκπαίδευση Γλωσσικών Μειονοτήτων και Αρχαιοελληνικό Θέατρο: Ένα σχέδιο εργασίας βασισμένο στους «Ιππείς» του Αριστοφάνη, με τη χρήση μεθόδων του Εκπαιδευτικού Δράματος και του Forum Theatre"
Πουταχίδης Γιάννης, Μ.Α. Θεατροπαιδαγωγός, Θ.Ει.Κ.Κ. ΠΟΥΠΟΥΛΟ

Εργαστήριο: 3 ώρες

Απευθύνεται σε: εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων που εργάζονται σε σχολεία όπου φοιτούν παιδιά γλωσσικών μειονοτήτων, και σε φοιτητές. Έναυσμα του εργαστηρίου αποτελεί η κωμωδία του Αριστοφάνη, «Ιππείς», η οποία μας επιτρέπει να δουλέψουμε με ασφάλεια σ’ ένα περιβάλλον, και με χαρακτήρες που σχετίζονται με τη σημερινή πραγματικότητα. Η ιστορία αυτή αγγίζει μια πληθώρα θεμάτων, όπως: ειλικρίνεια, ενσυναίσθηση, πονηρια, τιμιοτητα και αλληλοσεβασμός.  Ο στόχος του σχεδίου διδασκαλίας που προτείνουμε είναι να εντοπίσουν τα παιδιά τα αίτια που οδηγούν σε προστριβές μεταξύ των συμπολιτών μέσα σε μια δημοκρατία – να δουν τα προβλήματα από την πλευρά των πολιτών, του Παφλαγόνα, του Αλλαντοπώλη. Επιπλέον, επιδιώκουμε τα παιδιά να αναπτύξουν ικανότητες όπως να συνεργάζονται, να κατονομάζουν τα συναισθήματά τους, να εκφράζουν τις γνώμες τους και τις σκέψεις τους. Μέσα από τις δραστηριότητες του σχεδίου εργασίας μας στήνεται ένα πλέγμα αλληλεπίδρασης μεταξύ της μητρικής γλώσσας των παιδιών και της ελληνικής. Τα παιδιά ενθαρρύνονται με παιγνιώδη τρόπο να εκφράσουν σύνθετα συναισθήματα και αφηρημένες έννοιες στη δεύτερη γλώσσα, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν εργαλεία για να εξερευνήσουν, χαρακτήρες διαμέσου του παιχνιδιού ρόλων, ν’ αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση και την έκφρασή τους, να μάθουν να σέβονται τους άλλους, να γνωρίσουν τρόπους και τεχνικές ώστε να μεταδίδουν και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Οι δάσκαλοι/ες, στο εργαστήρι αυτό, θα εξοικειωθούν με τις δημιουργικές μεθόδους του Εκπαιδευτικού Δράματος και του Forum Theatre. Το εργαστήρι που προτείνουμε στοχεύει να ενθαρρύνει και να εμπνεύσει τους/τις εκπαιδευτικούς να αξιοποιήσουν τις τεχνικές του δράματος στην εκπαίδευση γλωσσικών μειονοτήτων στην καθημερινή εκπαιδευτική πράξη, καθώς και να τους δώσει εναύσματα για να ανεβάσουν μία παράσταση.

Ο Γιάννης Πουταχίδης είναι θεατροπαιδαγωγός με Master of Arts στο Drama/Theatre in Education. Είναι εξωτερικός συνεργάτης/λέκτορας, του Janacek Academy of Music and Performing Arts του Brno, Τσεχία. Διδάσκει Θεατρική Αγωγή - Εκπαιδευτικό Δράμα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και σε πολιτιστικούς οργανισμούς, ενώ οργανώνει και διδάσκει σε σεμινάρια για εκπαιδευτικούς, σχετικά με τη χρήση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Έχει διδάξει σε σεμινάρια και συνέδρια στην Τσεχία, Σλοβακία, Μ. Βρετανία, Ελβετία, Ιταλία. Δραστηριοποιείται έντονα σε προγράμματα ανταλλαγής μεταξύ νέων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 50 θεατρικές παραστάσεις με παιδιά, νέους και ενήλικες.   Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος, μέλος του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και βασικό στέλεχος του Θεατρικού Εικαστικού Καλλιτεχνικού Κέντρου «ΠΟΥΠΟΥΛΟ».
_________________________________________________________________

 

Πετρίτης Σπύρος: "Στο σχολείο με τις καρτέλες του Προπ"

Πετρίτης Σπύρος, Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστήμιο Αθηνών

Εργαστήριο 3 ωρών

Τα παιχνίδια με τις κάρτες, προσφιλής δραστηριότητα στα παιδιά, μπορούν όχι απλώς να εικονοποιούν ήδη υπάρχουσες ιστορίες αλλά και να αποτελούν την πρώτη ύλη για τη δημιουργία καινούργιων, πρωτότυπων ιστοριών, προσφέροντας άπειρες δυνατότητες για την αξιοποίησή τους ως εκπαιδευτικού υλικού στη διδακτική πράξη, κατ’ εφαρμογή τόσο της αφηγηματικής όσο και της υπαρξιστικής θεωρίας. Στο προτεινόμενο εργαστήριο, αφού συνοψιστεί η σχετική θεωρία, θα παρουσιαστούν και θα εφαρμοστούν συγκεκριμένες τεχνικές μέσα από τις οποίες μπορούμε να δημιουργήσουμε ιστορίες στο σχολείο αξιοποιώντας τις κάρτες. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο πως ο ορίζοντας των δυνατοτήτων που προσφέρεται είναι απέραντος, αφού μας θυμίζει το απεριόριστο των δυνατοτήτων που μας παρέχουν γενικώς τα παιχνίδια με τα χαρτιά/κάρτες, με τη μεγάλη ιστορία τους, που χάνεται στα βάθη των αιώνων και βρίσκει άπειρες εφαρμογές μέχρι σήμερα. Επομένως στο εργαστήριό μας θα περιοριστούμε ενδεικτικά στην τεχνική της απεικόνισης και της γενικότερης αξιοποίησης των λειτουργιών του Προπ. Το εργαστήριο βασίζεται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία καθώς και στην εμπειρία του εμψυχωτή από την αξιοποίηση των καρτών του Προπ κατά την εκπόνηση του πολιτιστικού προγράμματος με θέμα: “200 χρόνια μετά: Παίζοντας με τα παραμύθια των αδελφών Γκριμμ” με μαθητές του κατά το σχολικό έτος 2011-2012. Απευθύνεται σε θεατρολόγους, σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, σε καλλιτέχνες και γενικότερα σε όσους ενδιαφέρονται για την τέχνη της επινόησης ιστοριών, χωρίς απαραίτητη προηγούμενη εμπειρία. Οπλιστείτε λοιπόν με φαντασία κι ελάτε να παίξουμε και να ταξιδέψουμε σε τόπους άγνωστους αλλά τόσο φιλόξενους. Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν μαζί τους: χαρτόνι, λίγοι μαρκαδόροι, ένα ψαλίδι και καλή διάθεση!

Ο Σπύρος Πετρίτης από το 2005 εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Έχει παρουσιάσει εισηγήσεις σε συνέδρια, ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο, σε πρακτικά συνεδρίων, καθώς και σε επιστημονικά και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Την περίοδο 2007-2009 συμμετείχε στην ομάδα που υλοποίησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα: “Η εκπαίδευση των ηθοποιών στην Αθήνα (1834-1941)”. Ένα από τα θέματα που τον έχουν απασχολήσει επιστημονικά είναι η ένταξη του θεάτρου στην εκπαιδευτική πράξη, ενώ έχει επίσης υπηρετήσει ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και σε Ι.Ε.Κ. Το 2008 δίδαξε επίσης το μάθημα “Ιστορία θεάτρου” στη Σχολή Ξεναγών Αθηνών του Ο.Τ.Ε.Κ., ενώ κατά το σχολικό έτος 2011-2012 εκπόνησε με μαθητές του στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Γλυφάδας το πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα: “200 χρόνια μετά: Παίζοντας με τα παραμύθια των αδελφών Γκριμμ”. Διετέλεσε πρόεδρος και είναι αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Π.Ε.ΣΥ.Θ. Είναι επίσης μέλος του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και άλλων ενώσεων. Τον Νοέμβριο του 2011 δημιούργησε το ιστολόγιο www.spetrit.blogspot.com.
______________________________________________________________

 

Παρούση Αντιγόνη: ¨Χειριστής και κούκλα. Μια σχέση που κτίζεται"

Αντιγόνη Παρούση Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Εργαστήρι κουκλοθέατρου 3 ωρών

Η θεατρική κούκλα -ανεξαρτήτως του υλικού από το οποίο είναι κατασκευασμένη, της αισθητικής της, της πολύπλοκης ή της εντελώς απλής κατασκευής της- βρίσκεται σε αναμονή της δράσης της στη σκηνή. Είναι ένα άψυχο αντικείμενο μέχρις ότου η κίνηση του χειριστή να προεκταθεί στην κίνηση της κούκλας και να ταυτιστεί με αυτήν. Δίνοντάς της κίνηση, ο χειριστής φέρνει στη σκηνή, συμβατικά αλλά αναγκαστικά, την έννοια της ζωής, όποιο κι αν είναι το θέμα του έργου του. Ο τρόπος για να δράσει ή να εκφράσει τα συναισθήματά της μια κούκλα είναι η εναλλαγή κίνησης και ακινησίας. Με την κίνηση θα παραστήσει ότι είναι ζωντανή, ότι μιλάει, εκφράζεται, έχει επιθυμίες, συναισθήματα. Ο χειριστής, όντας αυτός που δίνει ζωή στα αντικείμενα, ασκεί κατά κάποιον τρόπο μία εξουσία, που έχει άμεση σχέση με το χώρο της φαντασίωσης. Η ταυτότητα ενός προσώπου απεικονίζεται και πρέπει να συγκροτηθεί από ένα αντικείμενο, ρεαλιστικό ή συμβολικό, του οποίου η εμψύχωση εξαρτάται αποκλειστικά από τον χειριστή του. Στο εργαστήρι αυτό θα ασχοληθούμε με το ζωντάνεμα της κούκλας και τη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον χειριστή και το χειριζόμενο αντικείμενο.

Η Αντιγόνη Παρούση είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το αντικείμενό της είναι: Παιδαγωγική της Θεατρικής Έκφρασης. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή, μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία της μαριονέτας και διδακτορικό στο Θέατρο της Κούκλας στη Θεατρική Ακαδημία της Σόφιας. Από το 1976 ασχολείται με το κουκλοθέατρο· δούλεψε για δεκαπέντε χρόνια στο κουκλοθέατρο Αθηνών «Ο Μπαρμπα-Μυτούσης» και συμμετείχε με παραστάσεις σε διεθνή φεστιβάλ μαριονέτας. Οργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Μαριονέτας στην Ύδρα και διευθύνει την ομάδα κουκλοθέατρου «Το Γκρι Κουτί». Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “Michael Meschke”, για τη συμβολή της στην ανάπτυξη και ανανέωση της τέχνης του κουκλοθέατρου (12/07/2006).
______________________________________________________________

 

Παπαδόπουλος Σίμος: "Τα δάκρυα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Μια θεατρική διερεύνηση της αλληλεγγύης ως πράξης ζωής"

Παπαδόπουλος Σίμος Λέκτορας, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Εργαστήριο: 3 ώρες

Πρόκειται για βιωματικό εργαστήριο βασισμένο στο αφήγημα του Όσκαρ Ουάιλντ «Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας» που στοχεύει, μέσα από σύντομες δράσεις Διερευνητικής Δραματοποίησης (inquiry drama), να φέρει τους συμμετέχοντες σε βιωματική σχέση με την αλληλεγγύη και τη γενναιοδωρία ως τρόπο κατανόησης της ζωής και της θέσης του άλλου. Επίσης, θα διερευνηθούν τρόποι ώστε καθένας να μπορεί να αξιοποιεί με καλλιτεχνική και παιδαγωγική ευαισθησία κατάλληλες Θεατρικές Τεχνικές που αποσκοπούν στη δημιουργία συγκινησιακών και στοχαστικών βιωμάτων. Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και, ειδικότερα, σε θεατρολόγους, δασκάλους, νηπιαγωγούς, φιλολόγους, εμψυχωτές θεάτρου και κάθε εκπαιδευτικό που ενδιαφέρεται να βιώσει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να πραγματωθεί η Θεατρική Εμψύχωση στο Σχολείο. Προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους είναι η πραγματική διάθεση για γνήσια εμπλοκή στο εργαστήριο. (Ντύσιμο ελαφρό με μάλλινες ή βαμβακερές κάλτσες)

Ο Σίμος Παπαδόπουλος είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα: «Η διδακτική αξιοποίηση της Δραματοποίησης στο μάθημα της Γλώσσας στο Δημοτικό Σχολείο», είναι λέκτορας θεατρολογίας στο ΠΤΔΕ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και εμψυχωτής θεάτρου. Με την ιδιότητα του μέλους ΔΕΠ διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και σε μετεκπαιδευτικά προγράμματα ελληνικών πανεπιστημίων, με αντικείμενα: «Θεατρολογία», «Ιστορία του Θεάτρου», «Θεατρική Παιδεία», «Παιδαγωγική και Διδακτική του Θεάτρου», «Θεατρικό Παιχνίδι και Διερευνητική Δραματοποίηση», «Θέατρο για Παιδιά και Νέους», «Θεατρική Παιδεία και Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών», «Θεατρική Εμψύχωση». Η εργασία του επικεντρώνεται στη θεατρική και θεατροπαιδαγωγική έρευνα και συγγραφή, με δημοσιεύματα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με εισηγήσεις σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά συνέδρια, με τη συμμετοχή του σε ερευνητικά προγράμματα και επιτροπές. Πρόσφατες μελέτες του είναι «Με τη Γλώσσα του Θεάτρου» (Κέδρος, 2007) και «Παιδαγωγική του Θεάτρου» (2010). Οι εργασίες του εστιάζονται στην παιδαγωγική και διδακτική του θεάτρου, στην ανάλυση του δραματικού κειμένου, στο θέατρο για παιδιά και νέους, στο έργο των Μπρεχτ και Τσέχωφ κ.ά.
________________________________________________________________

 

Μπρεντάνου Κατερίνα: "«Αλληλέγγυα» διδασκαλία της Ιστορίας"

Μπρεντάνου Κατερίνα  Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων Πειραιά, Φιλόλογος, Θεατρολόγος

Εργαστήριο: 3 ώρες

Εναλλακτική προσέγγιση της διδασκαλίας της Ιστορίας μέσα από ένα διδακτικό μοντέλο που προωθεί την φαντασία, ενισχύει την ενσυναίσθηση και δημιουργεί δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσα σε άτομα και λαούς. Σκοπός του προτεινόμενου εργαστηρίου είναι να δείξει πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί το θέατρο στη διδασκαλία της ιστορίας και μάλιστα στη διδασκαλία ακανθωδών και συγκρουσιακών ιστορικών θεμάτων, όπως το θέμα της ανταλλαγής πληθυσμών του 1923 και των «χαμένων πατρίδων» ή και το θέμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974. Στο εργαστήριο αυτό, μέσα από την εξατομίκευση των ιστορικών γεγονότων, τη δημιουργία σεναρίων, τον αυτοσχεδιασμό και την  “hot chair” τεχνική, θα βιωθεί το αίσθημα της απώλειας για όλους τους εμπλεκόμενους και θα αναδυθούν οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν τότε (και πάντα) οι άνθρωποι που για οποιοδήποτε λόγο αναγκάζονται να ζήσουν ως πρόσφυγες. Επειδή η ιστορία δεν είναι μία απλή αφήγηση γεγονότων και δεν μπορεί να δράσει καταλυτικά στο σήμερα αν δεν βιωθεί και δε συνδεθεί με τη σημερινή πραγματικότητα θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο οι μαθητές μας να προσεγγίσουν με έναν άλλο τρόπο τα ιστορικά τεκταινόμενα και να αποκτήσουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν το παρελθόν και κατά συνέπεια το μέλλον περισσότερο δημοκρατικά, συνειδητά και με την επίγνωση του ότι σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι τα κοινά αισθήματα των ανθρώπων, η αλληλεγγύη και ο αγώνας για τον προσδιορισμό της ταυτότητας μας, της θέσης μας μέσα στον κόσμο και της ποιότητας της ζωής μας. Το θέατρο και οι μέθοδοι του δίνουν τα απαραίτητα εργαλεία για αυτού του είδους την προσέγγιση επειδή ακριβώς εμπλέκουν τον μαθητή στη διαδικασία με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο, συναισθηματικά, σωματικά, πνευματικά. Με τον τρόπο αυτό ο στόχος της δημιουργίας «δεσμών αλληλεγγύης», βασικός σκοπός της φετινής συνδιάσκεψης, υλοποιείται με τον καλύτερο τρόπο. Το εργαστήριο απευθύνεται σε δασκάλους, σε φιλολόγους, σε φοιτητές καθώς και σε κάθε άλλον ενδιαφερόμενο να βιώσει την Ιστορία.

Η Κατερίνα Μπρεντάνου γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού – Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984) και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου (1995). Έχει τίτλο Μεταπτυχιακών Σπουδών από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (2000) και είναι διδάκτωρ του ίδιου τμήματος (2010). Εργάζεται στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος από το 1987. Σήμερα είναι Σχολική Σύμβουλος των Φιλολόγων του Πειραιά. Έχει  διδάξει (1999-2003) στην Ανώτερη Δραματική σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου Πειραιά, έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής και έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις του Θεατρικού εργαστηρίου Κερατσινίου (1988-1995). Επίσης είναι εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών με ειδίκευση στη χρήση του θεάτρου ως μέσου διδασκαλίας. Έχει παρουσιάσει εισηγήσεις και εργαστήρια πάνω στο θέμα αυτό σε εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και Συνεχούς Επαγγελματικής Κατάρτισης) σε συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
_________________________________________________________________

 

Μποέμη Νάγια: "Το σώμα ως τόπος εμπειρίας και δράσης μέσω του Θεάτρου Εικόνων"

Νάγια Μποέμη Εκπαιδευτικός θεάτρου, Κοινωνική ανθρωπολόγος

Εργαστήρι 3 ωρών

Η τεχνική του Θεάτρου Εικόνων ανήκει στο Θέατρο του Καταπιεσμένου και χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα ως έναν εκφραστικό τόπο για την αναπαράσταση συναισθημάτων, ιδεών και σχέσεων. Οι συμμετέχοντες δημιουργούν ατομικά και συλλογικά εικόνες από προσωπικές ιστορίες κοινωνικής καταπίεσης, από προσωπικές συγκρουσιακές καταστάσεις ώστε να οδηγηθούν σε μια μη συγκρουσιακή κατάσταση. Η διαδικασία αποσκοπεί στην προσωπική και συλλογική εξερεύνηση ενός θέματος, τη διείσδυση στις προσωπικές ιστορίες που έχουμε πλάσει για το κοινωνικό μας περιβάλλον και τους εαυτούς μας και στην αποκάλυψη βαθύτερων προβληματισμών. Όπως υποστηρίζει ο Boal, η κοινωνική καταπίεση είναι ενσωματωμένη· βιώνεται όχι μόνο πνευματικά, αλλά σωματικά και συναισθηματικά (Boal 2006). Αρχικά θα γίνουν κάποια ομαδικά παιχνίδια γνωριμίας, ενεργοποίησης και ‘από-μηχανοποίησης’ που αποσκοπούν στη γνωριμία μεταξύ των συμμετεχόντων και την κατασκευή της ομάδας, στην προετοιμασία του σώματος, στην ενεργοποίηση των αισθήσεων και στη δημιουργία μιας ευχάριστης ατμόσφαιρας.  Ακολουθούν παιχνίδια για ενεργητική ακρόαση και ενσυναίσθηση, ώστε οι συμμετέχοντες να αναπτύξουν σταδιακά ενσυναισθητική κατανόηση των ορίων του άλλου, των ρυθμών, των συναισθημάτων, αλλά και να χαλαρώσουν, να επικοινωνήσουν και να έρθουν σε αρμονία με έναν άλλο άνθρωπο. Σε αυτό το στάδιο σημαντικά στοιχεία είναι η εκπαίδευση των μη λεκτικών δεξιοτήτων επικοινωνίας, η οπτική επικοινωνία, η ενεργοποίηση του σώματος ως εκφραστικού μέσου και η εξερεύνηση των δυνατοτήτων του. Στη συνέχεια το εργαστήρι συνεχίζει με ασκήσεις του Θεάτρου Εικόνων όπως: εικονογραφώντας ένα θέμα με το σώμα μου, εικονογραφώντας ένα θέμα με τα σώματα των άλλων, ακίνητες εικόνες, δυναμικές εικόνες, πολλαπλή εικόνα καταπίεσης, ομαδική εικόνα. Στο σώμα εγγράφονται οι κοινωνικές σημασίες, και κατά το χτίσιμο των εικόνων (ξανά)γράφονται από αυτούς που το «βιώνουν». Μέσα από το Θέατρο Εικόνων αναδεικνύονται οι πολιτισμικοί λόγοι σε σχέση με το σώμα και κατ’ επέκταση οι συμμετέχοντες μέσω του αναστοχασμού μπορούν να αποκτήσουν γνώση της κοινωνικής κατασκευής των σωμάτων τους. Το ανθρώπινο σώμα προσεγγίζεται όχι ως φυσικό αντικείμενο, αλλά ως μια κοινωνικά και ιστορικά συγκροτημένη οντότητα, που δεν έχει καθολικό και ουδέτερο χαρακτήρα. Το προτεινόμενο εργαστήρι απευθύνεται σε εκπαιδευτές της τυπικής και της άτυπης εκπαίδευσης, θεατρολόγους,  καλλιτέχνες, κοινωνικούς λειτουργούς που θέλουν να εμπλουτίσουν το ρεπερτόριό τους με την τεχνική του Θεάτρου Εικόνων. Δεν είναι απαραίτητη προηγούμενη θεατρική εμπειρία.

Η Νάγια Μποέμη σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης (Ανθρωπιστικές σπουδές) και έχει μεταπτυχιακό στην Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Από το 2001 διδάσκει Θεατρική Αγωγή σε σχολεία (Α/βάθμια και Β/βάθμια), συμμετέχοντας σε πολιτιστικά προγράμματα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το Θέατρο του Καταπιεσμένου στη Βαρκελώνη και πλήθος σεμιναρίων σχετικά με το θέατρο και την εκπαίδευση. Συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και ως βοηθός σκηνοθέτη. Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις και θεατρικές δράσεις με μαθητές, εκπαιδευτικούς και ομάδες πολιτών. Έχει διδάξει στο ΤΕΙ Βρεφονηπιοκομίας στη Θεσσαλονίκη, σε θεατρικά εργαστήρια των δήμων και σε δημόσια ΙΕΚ. Είναι μέλος-εμψυχώτρια της Ακτιβιστικής Ομάδας Θεάτρου του Καταπιεσμένου της Διεθνούς Αμνηστίας και της Ώσμωσης. Συμμετέχει μέσω της Ώσμωσης στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα "Αριάδνη - Τέχνες και διαπολιτισμική προσαρμογή" ως εκπαιδεύτρια-ερευνήτρια.
__________________________________________________________________

 

Μήττα Δήμητρα/Φρυδά Αντιγόνη: "Από την παράκληση στην ικεσία"

Δήμητρα Μήττα συγγραφέας, φιλόλογος στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων, Θεσσαλονίκη, Φρυδά Αντιγόνη, Ηθοποιός

Εργαστήριο 3 ωρών

Εκλαμβάνοντας ως σύγχρονους ικέτες τους ανθρώπους που φεύγουν από την πατρίδα τους, γιατί μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή ή η τιμή τους, στο εργαστήριο θα επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε:  α) τη διαφορά ανάμεσα στην παράκληση και την ικεσία, ανάμεσα σε μια καθημερινή κατάσταση επικοινωνίας και αίτησης (παράκληση) και στην ικεσία που τελείται σε έκτακτες καταστάσεις, β) τη διαφορά ανάμεσα στην ατομική πράξη της παράκλησης και της ικεσίας και την ομαδική, γ) τις συνθήκες και τις αιτίες που οδηγούν κάποιον να παρακαλέσει, κυρίως όμως να ικετεύσει, δ) στάσεις του σώματος του ικέτη και τη σωματική διάδραση με τον ικετευόμενο, ε) συναισθήματα τόσο του ικέτη όσο και του ικετευόμενου και πώς αυτά επιδρούν στο σώμα, στ) ζητήματα πολιτικής και ηθικής που εγείρονται με την ικεσία, καθώς και πώς η απουσία πολιτικής θέτει σε δοκιμασία την ηθική συνείδηση του πολίτη και τον ανθρωπισμό του, ζ) τη συνέπειά μας, που αποδεικνύεται στην πράξη, απέναντι στον πληθυντικό αριθμό της λέξης «πολιτισμός» έναντι του ενικού αριθμού «ο Πολιτισμός». Μίτος σε αυτό το ταξίδι ανίχνευσης θα είναι κείμενα από την αρχαία γραμματεία (κυρίως το έπος και την τραγωδία) και έργα των τεχνών που θα λειτουργήσουν καθοδηγητικά στην κατανόηση της σωματικότητας της ικεσίας. Το Εργαστήριο απευθύνεται σε όλους. Οι συμμετέχοντες δεν χρειάζεται να προσκομίσουν τίποτε, αρκεί μόνο να φορούν άνετα ρούχα και να είναι διατεθειμένοι να πάρουν ρίσκα.

Η Δήμητρα Μήττα σπούδασε Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα σε θέματα Φιλοσοφίας της Μυθολογίας. Είναι καθηγήτρια φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης με Λυκειακές Τάξεις) και εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών ενηλίκων. Έχει ασχοληθεί με την ψηφιοποίηση διδακτικών εφαρμογών σε θέματα μυθολογίας και τέχνης, καθώς και με τη διαμόρφωση υλικού για τη λογοτεχνία για διδάσκοντες την ελληνική στο εξωτερικό. Διδάσκει Ιστορία του Αρχαίου Θεάτρου και Δραματολογία σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές Θεάτρου και είναι εισηγήτρια και εμψυχώτρια σε θεατρικά σεμινάρια. Δημοσιεύσεις: Ι. Επιστημονικές μελέτες: Απολογία για τον Μύθο. Μια ιστορικοκριτική προσέγγιση, 1997., Μύθοι της Αρχαίας Μακεδονίας, 2006., Μύθος και Τέχνη. Διάλογος για την απώλεια των ορίων, 2002., Όψεις του προσωπείου, 2004., Μυστήρια των Μεγάλων Θεών και των Καβείρων. Σαμοθράκη, Λήμνος, Θήβα, Θεσσαλονίκη, 2011 (σε συνεργασία με Κ. Σουέρεφ). ΙΙ. Λογοτεχνία: 1. Πεζογραφία: Γραμματοσειρές και Φωτογράμματα, 1999., Μυθιστορίες του εφήμερου, 2004., Ιοκάστη, 2006., Θυμάσαι τα όνειρά σου;, 2007., 2. Παιδικό παραμύθι: Ο χορτοφάγος λύκος, 2000., Ιστορίες του κυρ-Κούνελου, 2000., Με μάτια ζάχαρη, 2005. Ηλεκτρονικές σελίδες: 1. www.komvos.edu.gr/masks/masks, 2. www.komvos.edu.gr/mythology, 3. http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/education/workshop/dokimes/odyssea-cinema.html

Η Αντιγόνη Φρυδά είναι ηθοποιός. Σπουδές: ∆ραματική Σχολή ΚΘΒΕ. Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Πτυχίο Φλάουτου και Ανώτερων Θεωρητικών από το Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης, το θερινό τμήμα της Σχολής Stella Adler στη Νέα Υόρκη καθώς και σεμινάρια μπούτο, χορού και υποκριτικής με τους Ν. Σακαλίδη και Σ. Κακάλα. Πήρε μέρος στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ ∆ραματικών Σχολών «Olive». Συμμετείχε στις παραστάσεις: Ελληνική Νομαρχία (σκην. Γ. Ρήγας), To Lose Lautrec (χορ.-σκην. sinequanon), Ο θρίαμβος του έρωτα (σκην. Ν. Σακαλίδης), Οι δούλες (σκην. Α. Θεοφανίδου), Πίστη, αγάπη, ελπίδα (σκην. Π. Ζηβανός), Mινέττι (σκην. Π. Ζηβανός).
_______________________________________________________________________

 

Μεντβέντεβα Στέλλα/Αλεξάντερ Ρομάνιταν: Συν-Κινούμενοι - Η Δημιουργία Ισχυρών Δεσμών μέσω της Κινητικής και Σωματικής Εμπλοκής

Στέλλα Μεντβέντεβα Θεατροπαιδαγωγός – Κινησιολόγος, Απόφοιτος Τμήματος Θεάτρου, ΑΠΘ Αλεξάντερ Ρομάνιταν MA Movement Studies Δραματοθεραπευτής – Κινησιοθεραπευτής MA Drama and Movement Therapy

Εργαστήριο 3 ωρών

Εμπνευσμένο από τη δουλειά ενός δραματοθεραπευτή και μίας θεατροπαιδαγωγού δίπλα σε παιδιά νεοαφιχθέντων προσφύγων, σε ένα περιβάλλον όπου η κοινή γλώσσα ήταν περιορισμένη ή ανύπαρκτη, το εργαστήρι αυτό εστιάζεται στην κίνηση ως μέσο ενδυνάμωσης της αλληλεπίδρασης μεταξύ των μαθητών, του δασκάλου και του μαθητή ή του μαθητή και της κοινωνίας. Μέσα από την Αναπτυξιακή Κίνηση της Veronica Sherborne και τη μέθοδο Ανάλυσης της Κίνησης του Rudolf Laban το εργαστήρι αυτό θα εξερευνήσει τις δυνατότητες της κίνησης στην θεατροπαιδαγωγική διδασκαλία και θα προσφέρει εργαλεία για την ανάπτυξη της μη λεκτικής επικοινωνίας, της συνείδησης και της ευαισθησίας απέναντι στα μη λεκτικά μηνύματα και στη δημιουργία σχέσεων και ρόλων κατά την δραματοποίηση. Συγκεκριμένα το εργαστήρι θα εστιάσει στην εύρεση τρόπων μη λεκτικής διδασκαλίας και καθοδήγησης, στηρίζονταν τον εκπαιδευτή να ισορροπήσει τη δυναμική της ομάδας των μαθητών δημιουργώντας παράλληλα την απαραίτητη δραματική ατμόσφαιρα για τη διδασκαλία του δράματος. Ακόμα, το εργαστήρι θα εξερευνήσει τους τύπους σχέσεων, όπως εκφράζονται στο σωματικό και κινητικό επίπεδο, προσφέροντας έναν πρακτικό οδηγό κατανόησης των άρρητων δυναμικών της ομάδας και ένα πολύτιμο εργαλείο για τη διαδικασία της δραματοποίησης. Τέλος, θα διερευνηθούν μέθοδοι δημιουργίας κινητικών ποιοτήτων, μία διαδικασία που οδηγεί στην δημιουργία ρόλων και χαρακτήρων μέσω της σωματικής εμπλοκής και στηρίζει την εκ βάθους εμπειρία του εκάστοτε δραματοποιημένου θέματος. Το εργαστήρι φιλοδοξεί να κινητοποιήσει την συνείδηση και την ευαισθησία των θεατροπαιδαγωγών απέναντι στην κίνηση ως μέσο προσβάσιμης και άμεσης επικοινωνίας, οδηγώντας αυτούς και τους μαθητές τους στη σύναψη ισχυρότερων δεσμών αλληλεγγύης. Το εργαστήρι είναι ανοιχτό σε όλους του θεατροπαιδαγωγούς, τους παιδαγωγούς που εργάζονται με παιδιά με ειδικές ανάγκες ή παιδιά άλλων πολιτισμών, δραματοθεραπευτές και φοιτητές αντίστοιχων κατευθύνσεων, ενώ δεν απαιτείται προηγούμενη εμπειρία με την κίνηση. Το εργαστήρι είναι βιωματικό και για το λόγο αυτό οι συμμετέχοντες καλούνται να φέρουν μαζί τους άνετα ρούχα που να επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση.

Η Στέλλα Μεντβέντεβα είναι Θεατροπαιδαγωγός, απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου, ΑΠΘ, Κινησιολόγος και Κινησιοθεραπεύτρια με τον τίτλο MA Movement Studies (University of London), μέλος του Association for Theatre Movement Educators. Ο Αλεξάντερ Ρομάνιταν και η Στέλλα Μεντβέντεβα συνεργάζονται, ειδικευόμενοι στην δραματοθεραπεία και κινησιοθεραπεία παιδιών και εφήβων με ή χωρίς ειδικές ανάγκες. Η εμπειρία τους περιλαμβάνει τη δουλειά με Οικογενειακά Κέντρα στο Λονδίνο και Κέντρα Μεταναστών στην Ελλάδα και στην Έρημο Σαχάρα. Τον τελευταίο χρόνο εργάζονται στην Αθήνα συνεργαζόμενοι με διάφορα κέντρα αφιερωμένα στο παιδί και την ψυχική υγεία.

Ο Αλεξάντερ Ρομανιτάν είναι Δραματοθεραπευτής και Κινησιοθεραπευτής με τίτλoυς στην Ψυχολογία (City University of New York) και MA in Drama and Movement Therapy (University of London), μέλος του Health Professions Council και του British Association of Dramatherapists. Ο Αλεξάντερ Ρομάνιταν και η Στέλλα Μεντβέντεβα συνεργάζονται, ειδικευόμενοι στην δραματοθεραπεία και κινησιοθεραπεία παιδιών και εφήβων με ή χωρίς ειδικές ανάγκες. Η εμπειρία τους περιλαμβάνει τη δουλειά με Οικογενειακά Κέντρα στο Λονδίνο και Κέντρα Μεταναστών στην Ελλάδα και στην Έρημο Σαχάρα. Τον τελευταίο χρόνο εργάζονται στην Αθήνα συνεργαζόμενοι με διάφορα κέντρα αφιερωμένα στο παιδί και την ψυχική υγεία.
___________________________________________________________

 

Μαρκόπουλος Στάθης: " Το Θέατρο της Εμψύχωσης και η Υλο-Ποίηση της Αλληλεγγύης"

Στάθης ΜαρκόπουλοςΚουκλοθέατρο Αγιούσαγια!

Εργαστήριο, 3 ώρες

Μέσω της παραγωγής και παρουσίασης δρώμενου με γιγαντόκουκλες, θα διερευνήσουμε το πως η διαδικασία της εμψύχωσης κουκλών μας διδάσκει για την ανθρώπινη υπευθυνότητα κι αλληλεγγύη. Δράσεις: - σύντομη εισαγωγή στο κουκλοθέατρο- εισαγωγή και ασκήσεις στην εμψύχωση αντικειμένου- κατασκευή επίπεδων φιγούρων μεγάλου μεγέθους- ασκήσεις συνεργατικής εμψύχωσης και πρόβες- παρουσίαση δρώμενου

Ο Στάθης Μαρκόπουλος σπούδασε στην Κρατική Ακαδημία Κουκλοθεάτρου και Εναλλακτικού Θεάτρου της Πράγας (ALD-DAMU), μαθήτευσε στο εργαστήριο και στις παραστάσεις δρόμου  του θιάσου Marionetas del Matadero και έχει παρακολουθήσει διάφορα εργαστήρια (Faulty Optic, Improbable Theatre, M. Khussid, M. Meschke κ.α.). Το 1992 ιδρύει το Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια! (www.ayusaya.com ) και δουλεύει επαγγελματικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό με  δικές του παραγωγές καθώς και σε συνεργασία με άλλους θιάσους. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, συνέδρια και εκπαιδευτικά προγράμματα γύρω από το κουκλοθέατρο. Διδάσκει σε εργαστήρια για  επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ασχολείται με σχετικές εκδόσεις και είναι ενεργό μέλος του Ελληνικού Κέντρου της Διεθνούς Ένωσης Κούκλας.
____________________________________________________________________

 

Μανιτάκης Ευάγγελος: "Σκηνική Πάλη: Η πραγματική όψη της Βίας στο θέατρο και τον κινηματογράφο"

Μανιτάκης Ευάγγελος, Θεατρολόγος, Ηθοποιός, Anatolia College, International Bacalaureat

Εργαστήριο 3 ωρών

Το εργαστήρι στο μάθημα της Σκηνικής Πάλης (Stage Fight)  έχει σαν σκοπό να διδάξει στους συμμετέχοντες έναν μικρό αριθμό από τεχνικές Σκηνικής Πάλης. Οι τεχνικές αυτές επιτρέπουν στον επαγγελματία ή ερασιτέχνη ηθοποιό να συμμετάσχει σε σκηνές που απαιτείται η ρεαλιστική ή μη απεικόνιση πράξεων βίας (ραπίσματα, πνιγμός, λακτίσματα, τράβηγμα μαλλιών  και …γενικώς κλωτσοπατινάδα!). Το εργαστήριο αυτό ανταποκρίνεται στο νέο πνεύμα σωματικής εκπαίδευσης που απαιτεί σήμερα η αγορά εργασίας και το σύγχρονο  θεατρικό ρεπερτόριο για τον επαγγελματία ηθοποιό είτε θέλει να παίξει φανταστικούς ήρωες (Μπάτμαν, Σούπερμαν, το Καλό ή Κακό Μπάτσο κ.α.) είτε ρόλους ρεπερτορίου (Στέλιο από Αυλή των Θαυμάτων, τέλος 1^ης πράξης, Οθέλλο – Δυσδαιμόνα  από Οθέλο (σκηνή κρεβατοκάμαρας) κ.α.) Στο τέλος του εργαστηρίου θα ακολουθήσει παρουσίαση από τους συμμετέχοντες σύντομων σκηνών σκηνικής πάλης το σενάριο των οποίων θα έχει δημιουργηθεί μέσα από απλές τεχνικές αυτοσχεδιασμού και επινοητικού θεάτρου. Για τα παιδιά και τους έφηβους το μάθημα της Σκηνικής Πάλης έχει δύο λειτουργίες. Η πρώτη είναι η αποφόρτιση και η διασκέδαση που εμπεριέχει κάθε σωματική ενασχόληση με το θέατρο. Η δεύτερη  και η κυριότερη είναι η απομυθοποίηση και η αποδόμηση όλων των σκηνών βίας που βλέπουν στο θέατρο και κυρίως στη μεγάλη ή μικρή οθόνη. Η απομυθοποίηση ενισχύεται και από την ίδια τη φύση των τεχνικών σκηνικής μάχης που απαιτούν απόλυτη συνεργασία και αναστροφή της σχέσης θύματος-θύτη.  Προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι αυτή η απομυθοποίηση βοηθά στην ακύρωση των στερεοτυπικών μορφών βίαιης επίλυσης των συγκρούσεων που προβάλει ως πρότυπο ο σύγχρονος εμπορικός κινηματογράφος. Το εργαστήριο απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτου ηλικίας, σωματικής διάπλασης ή εμπειρίας με το θέατρο. Το μόνο απαραίτητο είναι ρούχα που να μην δυσκολεύουν την κίνηση. Βασικός κανόνας του εργαστηρίου είναι ότι η σωματική ασφάλεια υπερέχει του αισθητικού αποτελέσματος και ότι φαίνεται αληθινό δεν είναι ρεαλιστικό.

Ο Βαγγέλης Μανιτάκης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ  και έχει σπουδάσει θεατρολόγος (ΒΑ, ΜΑ in Theatre Studies, Lancaster University) στην Αγγλία. Δούλεψε ως παραγωγός στο χοροθέατρο του ΚΘΒΕ (Μνήμη των Κύκνων) και έχει συνεργαστεί στα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα του ΚΘΒΕ (Σας έχουμε στη…Μπούκα) και της Πειραματικής Σκηνής της “Τέχνης” (Η Κυράνη του Δάσους). Έχει  διδάξει Θεατρική Αγωγή στα Ολοήμερα Δημοτικά και διδάσκει το μάθημα του Theatre Arts στο International Bacaulaureat του Αμερικάνικου Κολλεγίου “Ανατόλια”. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί για 4 χρόνια με την “Ούγκα Κλάρα” (Το Πορτοκάλι με την Περόνη – Σκυλιά στο Πάρκο) και με την Όπερα Θεσσαλονίκης στο Παις Όπερα (Η Έξυπνη - Ποιο παπί έκανε πιπί στη μέση του Μισισιπή;.)'Έχει διδάξει το μάθημα Σκηνική Πάλη στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και στο τμήμα Θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει συνεργαστεί ως σκηνοθέτης σκηνικής πάλης (Stage Fight Director) σε έργα την Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης». Επί του παρόντος διδάσκει στο Θέατρο Φλέμινγκ και στη Δραματική Σχολή Α. Βουτσινάς.
_______________________________________________________________

 

Λουτριανάκη Βάλια: "Προετοιμάζοντας την ομάδα: η αξιοποίηση τεχνικών δημιουργικής σκέψης και δημιουργικής επίλυσης προβλήματος στην ομαδοσυνεργατική διδασκαλία"

Βάλια Λουτριανάκη, φιλόλογος-εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια ρητορικής και επικοινωνίας, DEA, Υπ. Δρ Ρητορικής στην Εκπαίδευση, Επιμορφώτρια για τα νέα Π.Σ.,Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για την Προώθηση της Ρητορικής στην Εκπαίδευση

Εργαστήριο 3 ωρών

Βασικές δυσκολίες της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας είναι αφενός η αποτελεσματική διαμόρφωση και λειτουργία των ομάδων και αφετέρου η γόνιμη, ουσιαστική και άνευ χρονοβόρων συγκρούσεων συνεργασία μεταξύ των μαθητών. Τεχνικές δημιουργικής σκέψης και επίλυσης προβλήματος, όπως έχουν διατυπωθεί στις θεωρίες των J. Dewey, Ed. De Bono, Th. Gordon, Kieran Egan και άλλων θεωρητικών, καθώς και τα ερευνητικά δεδομένα και η θεωρία του Mercer για τη διερευνητική συνομιλία μεταξύ των μαθητών, θα «δεθούν» σε αυτό το εργαστήριο με ποικίλες προφορικές δραστηριότητες (γνωριμίας, εμπιστοσύνης, ομαδικότητας, επικοινωνίας,  διαπραγμάτευσης, ρητορικά αγωνίσματα, δραστηριότητες εκπαιδευτικού δράματος κ.ά.), σε ένα «μάθημα προετοιμασίας των ομάδων» - απολύτως απαραίτητο για την αποδοτική εφαρμογή της ομαδοσυνεργατικής μεθόδου στο πλαίσιο της διδασκαλίας όλων των μαθημάτων και της εκπόνησης ερευνητικών εργασιών (projects). Ο απώτερος στόχος είναι η διαμόρφωση ενός κλίματος τάξης που λειτουργεί ως ένα ανοικτό εργαστήριο δημιουργικής σκέψης και δημοκρατικού διαλόγου.Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και εμψυχωτές ομάδων (μαθητών και ενηλίκων). Δεν είναι απαραίτητη η προηγούμενη εμπειρία.

Η Βάλια Λουτριανάκη γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Είναι κλασική φιλόλογος, κάτοχος DEA του πανεπιστήμιου Paris IV της Σορβόννης και υποψήφια Διδάκτορας του Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας με πεδίο έρευνας τη «Ρητορική ως μέθοδο και ως αντικείμενο διδασκαλίας». Τα τελευταία 11 χρόνια εργάζεται ως φιλόλογος στο Αρσάκειο Ψυχικού και ως εκπαιδεύτρια ρητορικής και επικοινωνίας. Έχει παρουσιάσει ομιλίες και βιωματικά εργαστήρια για το μάθημα της ρητορικής και είναι εμπνεύστρια, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για την Προώθηση της Ρητορικής στην Εκπαίδευση. Από το 2006 διοργανώνει, σε εθελοντική βάση, επιμορφώσεις για εκπαιδευτικούς με αντικείμενο την καλλιέργεια του προφορικού λόγου και της δημιουργικής σκέψης. Από τον Σεπτέμβριο του 2011 ανήκει στην ομάδα επιμορφωτών του Π.Ι. για τα νέα προγράμματα σπουδών. Είναι μέλος της ομάδας σύνταξης λεξικών της Νέας Ελληνικής του καθ. Γ. Μπαμπινιώτη, της συγγραφικής ομάδα των νέων εγχειριδίων Αρχαίων Ελληνικών από το Πρωτότυπο για το Γυμνάσιο, καθώς και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Εκπαίδευση και Θέατρο», που εκδίδει το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
__________________________________________________________________________
 

Κουρετζής Λάκης/Παρζακώνη Αφροδίτη: "Θεατρικό Παιχνίδι η ΔΙΑ του Θεάτρου παίδευση. Δομική συγκρότηση - Φάσεις – Τεχνικές"

Λάκης Κουρετζής Παιδαγωγός, Σκηνοθέτης, Συγγραφέας, Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών. Διευθυντής Σπουδών  Βασικός Εμψυχωτής Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού παιχνιδιού Θεάτρου Ημέρας. Αφροδίτη Παρζακώνη
Παιδαγωγός Θεάτρου, Σκηνοθέτης, Εμψυχώτρια Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού,
Πρόεδρος Σωματίου Εμψυχωτών Θ.Π «Θεώμαι κ Δρω»

Εργαστήριο 6 ωρών, με σύντομες θεωρητικές προσεγγίσεις μεθοδολογικές αναλύσεις. Ενδεικτικές διαδρομές και πρακτικές που θα κινηθεί το εργαστήρι  Α:  Από τι συγκροτείται και σε τι συνιστάται ένα Θ.Π. Τρόποι αναπαραγωγής Θεατρικού Παιχνιδιού, πρακτικές εφαρμογές. Η ομάδα – ο Εμψυχωτής – οι “άλλοι”
Περιβάλλον – Μύθος – Ρόλος. Β:  “Θεώμαι και Δρω”
Τα 13 σημεία της θεατρικής πράξης και του Θεατρικού Παιχνιδιού (πρακτικές εφαρμογές)
Δημιουργία – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΡΩΜΕΝΩΝ. Γ: Αυτοσχεδιασμοί (τα 4 είδη αυτοσχεδιασμών που χρησιμοποιούμε στο Θ.Π. Η τεχνική της επινόησης (Ασκήσεις επινόησης). Βήματα: Τρία_ δύο _ ένα, κανένα, Ά π ε ι ρ α, πού; Μέχρι την Σιωπή, Μετά, Τι; Ο κύκλος της απορίας
Στο θεατρικό παιχνίδι συμμετέχεις σε μια ομάδα. Σε μια κοινωνική συναναστροφή.
Διδάσκεσαι (αν διδάσκεσαι κάτι) να ΝΙΩΘΕΙΣ. δεν πειράζει αν κάνεις λάθος παίζοντας.
Αρκεί να νιώθεις, να νιώθεις αυτό που κάνεις. Τα παιδιά και οι ενήλικες κατανοούν εξοικειώνονται με το θέατρο και το θεατρικό φαινόμενο όταν εμπλακούν στο θεατρικό παιχνίδι. Συλλαμβάνουν την γνώση μέσω της αίσθησης. Δεν δίνουμε πληροφορίες. Πραγματοποιούμε αποφάσεις συλλογικών συναισθημάτων. Ανακαλύπτουμε την Γνώση μέσω της πράξης. Ένας καταιγισμός δεδομένων μας κάνει να ξεχνάμε το ΠΑΙΔΙ που υπάρχει μέσα σε κάθε ΜΑΘΗΤΗ. Το θεατρικό παιχνίδι δεν σου υπενθυμίζει μόνο. Ενεργεί για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Αρκεί ο δάσκαλος – Εμψυχωτής, ο γονέας, ο Ενήλικος να φτάσει στο σημείο να σκέπτεται με τις αισθήσεις και να νιώθει με το ΝΟΥ. Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες στο εργαστήρι να φοράνε άνετα ρούχα και στην διάρκειά του να είναι ανυπόδητοι, φορώντας έστω χοντρές κάλτσες.

Ο Λάκης Κουρετζής σπούδασε Ψυχολογία της Παιδαγωγικής, Αισθητική Αγωγή και έκφραση του παιδιού, Θέατρο - Παιδαγωγική θεάτρου,  Ψυχοδυναμική του ηθοποιού, Σημειολογική- αισθητική ανάλυση θεατρικής πράξης (Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία). Τα  θέματα αυτά συνεχίζει να ερευνά και να παρακολουθεί την εφαρμογή και την εξέλιξη τους στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Εργασιακή Εμπειρία - Διδασκαλία: Δημιουργός και εισηγητής του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα το οποίο άρχισε να παρουσιάζει από το 1976. Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει στο Μαράσλειο, Δ.Δ.Ε του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Διευθυντής Σπουδών - βασικός εμψυχωτής  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ – ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. Εργαστήρια διαρκούς εκπαίδευσης εκπαιδευτικών, θεατρολόγων, ηθοποιών, κ.α. σε Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τμήμα θεάτρου του Α.Π.Θ , Σεμινάρια, διημερίδες Σχολικών συμβούλων, Εκπαιδευτικών φορέων, κ.α. Ερευνητικά εργαστήρια της Εταιρείας Σπουδών Σχολής Μωραΐτη και  Πανεπιστημίου Αθηνών ( τμήμα Φ.Π.Ψ. ), Θεατρικά εργαστήρια ηθοποιών – εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού στη Γαλλία,  Θεατρικό παιχνίδι παιδιών γαλλικών σχολείων στο θέατρο AINU της Βαλανσιάν, στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών και Κύπρο. Συνεργάτης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μέλος σύνταξης αναλυτικών προγραμμάτων και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής του προγράμματος “ ΜΕΛΙΝΑ” των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού. Ως σκηνοθέτης έχει ανεβάσει περισσότερα από 80 έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου, συνεργαζόμενος με διάφορους θιάσους και ομάδες ΔΗΠΕΘΕ, κ.α. Έχει τιμηθεί με το βραβείο σκηνοθεσίας ΔΗΜ.ΡΟΝΤΗΡΗ. Ιδρυτικό μέλος με την Ξένια Καλογεροπούλου, Άλκη Ζέη,  Ζωρζ Σαρρή, Δημ. Ποταμίτη, κ.α. του ελληνικού κέντρου της ASSITEJ. Θεατρικά κείμενα ανεβασμένα από θιάσους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό( Θέατρο ΣΤΟΑ, ΠΑΡΟΔΟΣ, ΘΕΑΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ, ΑΠΛΕΤΟΙ ΚΗΠΟΙ, ΔΗΠΕΘΕ, Θέατρο AINU _ PARIS και WIEN.) Το 1995 εξελέγει στην Γαλλία Πρόεδρος της Association Europeane du Theatre d’ Enfants.  Ιδρυτικό μέλος της Εταιρεία Καλλιτεχνικής Παιδευτικής Έκφρασης  Θέατρο της Ημέρας με την Μάγκυ Μοντζολή. Βιβλία: “ Με την Μαντώ στην λιακάδα” ( εκδ. ΜΠΑΚΟΜΙΧΑΛΗ), “ Το μικρό μας περιβολάκι” ( εκδ. ΓΝΩΣΗ), “Το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα|” (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), “ Θεατρικό Παιχνίδι – Παιδαγωγική Πρακτική και Θεατρολογική Προσέγγιση” ( εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), ΥΠ.Ε.Π.Ο _ Παιδαγωγικό Ινστιτούτο “ Θεατρική Αγωγή Ι’ ( βιβλίο για το δάσκαλο), ( εκδ. Ο.Ε.Δ.Β ), “ Στην αρχή ένα Γραμ… Μόνο” ( εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ), “ Το Θεατρικό Παιχνίδι και οι Διαστάσεις του” ( εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ). Περισσότερες πληροφορίες για τον Λάκη Κουρετζή και το έργο του: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF CONTEMPORARY THEATER (EUROPE). Children’s Theater in Greece by Konstantza Georgakaki Project MUSE, Published by The Jones Hopkins University Press

Η Αφροδίτη Παρζακώνη είναι παιδαγωγός Θεάτρου– Σκηνοθέτης - Εμψυχώτρια Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού, Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Εμψυχωτών Θ.Π « Θεώμαι και Δρώ». Σπουδές: Παιδαγωγική Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού, Νηπιαγωγική, Ειδική Παιδαγωγική. Εξειδίκευση: «Σημειολογία - Αισθητική Θεατρικής Πράξης»,  «Παιδευτική Θεατρική Έκφραση – Θεατρική Αγωγή», « Αίσθηση των 5 αισθήσεων». Εργασιακή Εμπειρία: Βασική Εμψυχώτρια τριετούς Εργαστήριου Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού  Παιχνιδιού «Λάκης Κουρετζής», Θέατρο Ημέρας. Βασική συνεργάτης του Λάκη Κουρετζή (εισηγητής Θεατρικού Παιχνιδιού στην Ελλάδα). Υπεύθυνη ενδυματολογικού- σκηνογραφικού σχεδιασμού «ΣημείΟψης» (θεατρικά κουστούμια- ειδικές κατασκευές). Ως Παιδαγωγός Θεάτρου – Σκηνοθέτης: Εργαστηρίου Έκφρασης - Επικοινωνίας, Δήμος Παπάγου – Χολαργού (2002 έως σήμερα). Θεατρικού Εργαστηρίου «Άπλετοι Κήποι» Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων (2002 έως σήμερα). Σύλλογος Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού «Δια του Θεάτρου», Πάτρα (1999 έως σήμερα).  Θεατρικής ομάδας Πολιτιστικού Συλλόγου « ΙΛΙΣΟΣ», Ιλίσια. Θεατρικής ομάδας  Πανεπιστημίου Αθηνών « Φυσική Σκηνή». Συνεργασία με Ένωση Ελλήνων Φυσικών,  Συνεργασία με περιοδικό «Παιδί και Νέοι Γονείς», Παραστάσεις ενήλικων και παιδιών στα πλαίσια Συνεδρίων - Ειδικών Εκδηλώσεων. Ως Επιμορφώτρια–εκπαιδεύτρια:  «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΛΙΝΑ – Τέχνη και Πολιτισμός στην Εκπαίδευση» Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (1997- 2004). ΙΕΚ Πάτρας Τμήμα Προσχολικής Αγωγής – Δραστηριοτήτων και Έκφρασης. Συνεργασία με σχολικούς συμβούλους, κέντρα Περιβαλλοντικής Αγωγής, τμήματα Αγωγής Υγείας, τμήματα Πολιτιστικών θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων, UNICEF, XEN, OMEP, Πανελλήνιο Δίκτυο Θεάτρου στην Εκπαίδευση, παιδικούς σταθμούς, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, παιδικά φεστιβάλ δήμων, Παιδική Σκηνή  «Θεάτρου Ημέρας».
________________________________________________________________
 

Κοντογιάννη Άλκηστις: "Δεσμοί των λέξεών μας, δεσμοί των κόσμων μας, δεσμοί των ονείρων μας"

Άλκηστις Κοντογιάννη, Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Εργαστήρι 3 ωρών

Αυτό το ευχάριστο εργαστήρι λέξεων και δράσεων στοχεύει στην επισήμανση των κοινών τόπων των κόσμων μας και των πραγματικοτήτων που μας συνιστούν καθώς και στην ανάδυση των κοινών τόπων των «ονείρων» μας, που πραγματώνονται δια των λέξεων δεσμός, αλληλεγγύη, αλληλοϋποστήριξη, υπέρβαση και επίτευξη του είναι μας στο μέλλον. ΖΩ γιατί ΖΕΙΣ και εσύ.

Η Άλκηστις Κοντογιάννη είναι Καθηγήτρια Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.. Η διατριβή της με θέμα τη Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση και την κοινωνικότητα μαθητών με νοητική καθυστέρηση έγινε στο Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Έχει διδάξει ως Αναπληρώτρια καθηγήτρια, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει γράψει (39) βιβλία για παιδιά και για εκπαιδευτικούς. Tο τελευταίο της βιβλίο είναι “Μαύρη Αγελάδα – Άσπρη Αγελάδα. Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση και Διαπολιτισμικότητα” Συμμετέχει σε ερευνητικές ομάδες του εξωτερικού (European network of Affective Education, Dynamic Pedagogy, Caft) και έχει διδάξει σε άλλες χώρες (Αγγλία, Ιταλία, Ιαπωνία).
___________________________________________________________________
 

Κατσαρίδου Μάρθα/Vío Koldobika G.: "Λογοτεχνία και θεατροπαιδαγωγική: Η Τρικυμία αλλιώς"

Μάρθα Κατσαρίδου, δασκάλα, παιδαγωγός θεάτρου, δρ. ΑΠΘ.,Koldobika G. Vío, παιδαγωγός θεάτρου, σκηνοθέτης

Εργαστήριο 3 ωρών

Συνδυάζοντας τη λογοτεχνία, τη θεατροπαιδαγωγική και την ανάλυση κοινωνικών ζητημάτων, το συγκεκριμένο εργαστήριο επιχειρεί να προτείνει τρόπους για την προώθηση της φιλαναγνωσίας και τη δημιουργία κινήτρων για ανάγνωση πρωτίστως σε μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων του δημοτικού σχολείου και του γυμνασίου. Σύμφωνα με τα νέα Προγράμματα Σπουδών, η ανάγνωση αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του μαθήματος της λογοτεχνίας. Βασικός σκοπός της διδασκαλίας της λογοτεχνίας είναι «η κριτική αγωγή στον σύγχρονο πολιτισμό», η κατανόηση του κόσμου καθώς και η συγκρότηση της υποκειμενικότητάς μας. Πόσο κοντά σε όλα τα παραπάνω είναι το θέατρο; Όπως ο αναγνώστης έτσι και ο ηθοποιός ή ο θεατής εισχωρούν στους φανταστικούς κόσμους της λογοτεχνίας και του θεάτρου: βλέπουν πράγματα που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, κρίνουν και νοηματοδοτούν καταστάσεις, προσθέτοντας πάντα τις προσωπικές εμπειρίες και την ιδιοσυγκρασία τους. Οι δύο κόσμοι συνδέονται αναπόδραστα. Έτσι, με κύριο εργαλείο το θέατρο (εκπαιδευτικό δράμα και τεχνικές κοινωνικού θεάτρου) και έχοντας ως υλικό ένα βιβλίο, τη γνωστή Τρικυμία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, θα προτείνουμε θεατρικούς τρόπους και δραματικές τεχνικές για τη νοηματοδότησή του, την ανάλυση σημαντικών κοινωνικών θεμάτων που τίθενται στο έργο και τη σύνδεσή του με τις ανάγκες και εμπειρίες της εκάστοτε τάξης. Θέματα εξουσίας, φιλίας, προδοσίας, συγχώρεσης, διαφορετικότητας που θίγονται στο κείμενο δημιουργούν πλειάδα ενδιαφερόντων που θα μπορούσαν να προσελκύσουν μαθητές διαφόρων ηλικιών. Θα προσεγγίσουμε το σαιξπηρικό έργο μέσα από ποικίλες εκδοχές και μέσα: διασκευή για παιδιά, σύγχρονη μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου, μεταφορά σε κόμικ και κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και μουσική που γράφτηκε με έναυσμα την ιστορία του μεγάλου δραματουργού. Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο η θεματική προσέγγιση του βιβλίου, όσο και η θεατροπαιδαγωγική μέθοδος που θα ακολουθηθεί λαμβάνουν υπόψη τους τις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και τις θέτουν σε προτεραιότητα.

Η Μάρθα Κατσαρίδου είναι δασκάλα σε σχολείο διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Η διδακτορική διατριβή της (Α.Π.Θ.) εξετάζει τη μέθοδο της δραματοποίησης στη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Υπότροφος του Ωνασείου Ιδρύματος, σπούδασε Θέατρο στην εκπαίδευση (MA, Goldsmith’s College) και υποκριτική (Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης). Έχει σχεδιάσει θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κύπρου και το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, στο οποίο είναι αντιπρόεδρος. Έχει συνεργαστεί ως εμψυχώτρια με τα National Theatre και Tricycle Theatre (Λονδίνο), με πολιτιστικούς συλλόγους και σχολεία, και ως ηθοποιός σε παραστάσεις. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά.

Ο Koldobika G. Vío (Μαθητής του Georges La Ferriere, Καναδάς) είναι ένας από τους βασικούς εκπροσώπους αυτής της Παιδαγωγικής της Έκφρασης στην Ισπανία, όπου δίνει μαθήματα και σεμινάρια. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Universidad del País Vasco. Διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Κοινωνικού Θεάτρου στα Πανεπιστήμια Ramon Llull στη Βαρκελώνη και Porto στην Πορτογαλία. Έχει σκηνοθετήσει και συμμετάσχει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Έχει εργαστεί σε διάφορες χώρες: Παλαιστίνη, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Νότιο-Αφρική. Δίδαξε Θέατρο Δρόμου και Κουκλοθέατρο στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου-Παντομίμας του Κιλκίς. Έχει εκδώσει τρία βιβλία σχετικά με το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου.
_________________________________________________________________
 

Καραβόλτσου Αθηνά: "Το προσωπικό σύστημα αξιών και η έννοια του αυτοσεβασμού στην αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας μέσω του εκπαιδευτικού δράματος"

Καραβόλτσου Αθηνά Μαθηματικός, Θεατρολόγος, Εκπαιδευτικός Αγωγής Υγείας

Εργαστήριο 3 ωρών

Το εργαστήριο αποσκοπεί στην ανάπτυξη της κατανόησης, γνωστικά και συναισθηματικά, της έννοιας «αυτοσεβασμός», μέσα από διαδικασίες που αναδεικνύουν τη σημασία του να ανήκουμε σε μια ομάδα-παρέα αληθινών φίλων παράλληλα με τη διατήρηση των προσωπικών μας αξιών, στη διερεύνηση των συνεπειών μιας συμπεριφοράς που συνιστά προδοσία των προσωπικών μας αξιών και των προβλημάτων που δημιουργούνται όταν οι επιλογές των πράξεών μας εκπορεύονται από φόβο. Όλα δε τα παραπάνω  θα ειδωθούν υπό το πρίσμα της δυναμικής των σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα σε ομάδες εφήβων, έτσι ώστε οι τελευταίοι να μπορούν να χειρίζονται καλύτερα βίαιες καταστάσεις στο σχολικό περιβάλλον.Μεθοδολογία: Το εργαστήριο θα χρησιμοποιήσει τη μεθοδολογία του εκπαιδευτικού δράματος, και μέσω μιας ιστορίας με ήρωες εφήβους, θα δώσει έμφαση σε δραματικές τεχνικές που ενθαρρύνουν την ενεργητική εμπλοκή των συμμετεχόντων σε αναπαραστατικές δράσεις, τη δόμηση αυτοσχέδιων διαλόγων, τη συμβολική, σωματική έκφραση, σε ομαδικές δράσεις που διερευνούν τις εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις των ηρώων και αντιπαραβάλλουν τις απόψεις των δρώντων μέσα στα γεγονότα με αυτές των εξωτερικών παρατηρητών ως προς αυτά. Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εμψυχωτές ομάδων παιδιών και εφήβων. Προηγούμενη εμπειρία δεν απαιτείται ενώ οι συμμετέχοντες θα διευκολυνθούν αν φορούν άνετα ρούχα.

Η Αθηνά Καραβόλτσου σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο  Πατρών και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου και φοιτήτρια του μεταπτυχιακού προγράμματος Αγωγής Υγείας της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα ολοκλήρωσε διετή κύκλο σπουδών εμψυχωτή στο Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΙΜΑ και παρακολούθησε ετήσιους κύκλους σεμιναρίων εκπαιδευτικού δράματος (170 ώρες με τους: David Davis, Brian Woolland, κά.). Έχει επίσης παρακολουθήσει σεμινάρια δραματοποίησης παραμυθιού, κινηματογράφου, υποκριτικής και σωματικής έκφρασης. Εμφανίστηκε σε παραγωγές θεατρικών παραστάσεων των Πολιτιστικών  Ομάδων του Πανεπιστημίου Πατρών, σε παραστάσεις παιδικού θεάτρου σε νηπιαγωγεία και δημοτικά  και οργάνωσε παραστάσεις με παιδιά σε συνεργασία με Συλλόγους Γονέων. Διατέλεσε Αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος την περίοδο 2006-2007. Έχει συνεργαστεί  με φορείς επιμόρφωσης εκπαιδευτικών (Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, ΚΕΣΥΠ Χαλκίδας, Τομέας Πρόληψης ΚΕΘΕΑ, Πανελλήνιος Σύλλογος Θεατρολόγων, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Έβρου, Πανεπιστήμιο Αθηνών). Σήμερα σχεδιάζει και εμψυχώνει εκπαιδευτικά προγράμματα στον τομέα της Προαγωγής της Ψυχικής Υγείας  στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
____________________________________________________________________
 

Καπελώνης Κωστής: "Η σκηνή ως τόπος μαγείας και θαυμάτων (που μπορούν να αλλάξουν τον Κόσμο;)"

Κωστής Καπελώνης, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Εργαστήριο 3 ωρών

Η μετάβαση από την Κοινωνία στην Τέχνη.

Η μετάβαση από το Μικρό στο Μεγάλο Εγώ

Η μετάβαση από το άτομο στην ομάδα.

Η επιστροφή από την Τέχνη στην Κοινωνία.

Ελαφρά ενδύματα που θα επιτρέπουν στο σώμα να κινείται παντοιοτρόπως.

Ο Κωστής Καπελώνης αποφοίτησε από το Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976 και από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Tέχνης Kαρόλου Kουν το 1981. Έκτοτε εργάζεται στο Θέατρο Tέχνης ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, σχεδιαστής φωτισμών κλπ. Το 1998 έγινε Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔHΠEΘE Kρήτης και το 2000-2001 υπηρέτησε στο Kρατικό Θέατρο Bορείου Eλλάδος. Tο 2002 ίδρυσε τον θίασο “Θ όπως Θέατρο”. Έπαιξε σε 45 παραστάσεις και σκηνοθέτησε άλλες 35. Διασκεύασε για το Θέατρο αφηγηματικά ή θεατρικά κείμενα για παραστάσεις που σκηνοθέτησε (την Τρικυμία του Σαίξπηρ, Το Αμάρτημα της Μητρός μου του Βιζυηνού, Παραμύθι από Χαρτί (βραβείο δραματουργίας Κ. Κουν), Ο Λιόντας κ.λπ.). Από το 1981 διδάσκει ότι μαθαίνει σε Δραματικές Σχολές (Θεάτρο Tέχνης, ΚΘΒΕ, “IAΣMOΣ”, «δήλος»), σε σεμινάρια κ.λπ. Έχει εκδώσει βιβλία (1997-2010). Έχει εκθέσει φωτογραφίες. Στίχοι του έγιναν τραγούδια από τον Στ. Σιόλα... Κάτι στο ραδιόφωνο... Λίγα στην τηλεόραση και μια ταινία μικρού μήκους (η «Νειλώ», του Τάσου Μπουλμέτη, 1979).
______________________________________________________________________
 

Καλλιαντά Θάλεια/Μαραγκοπούλου Μαρία: "Ταυτίσεις και ταυτότητες: Διαφορετικότητα και δημιουργία Συνέργεια των τεχνών στην πράξη: μια πρόταση για την διερεύνηση των ταυτίσεων και των ταυτοτήτων"

Καλλιαντά Θάλεια Δασκάλα, Δασκάλα Δράματος/ Θεάτρου, Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Τμήματος Θεάτρου Νέων. Μαραγκοπούλου Μαρία Ψυχοθεραπεύτρια, Οικογενειακή θεραπεύτρια, MSc Κοινωνική Ψυχιατρική, Παιδοψυχιατρική Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων.
Υλοποίηση σεμιναρίου: Καλλιαντά Θάλεια, δασκάλα, δασκάλα δράματος/θεάτρου,
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Τμήματος Θεάτρου Νέων & Ψιμούλη Ιωάννα, Ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, σύμβουλος ψυχικής υγείας. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Παναγιώτης Αλεξανδράκης, Μαγδαληνή Παλιούρα

Εργαστήριο 3 ωρών

Τι συμβαίνει όταν οι διαφορετικοί άνθρωποι που ασχολούνται με τα παιδιά συναντώνται; Τι μπορεί να δημιουργηθεί όταν ο ηθοποιός που παίζει θέατρο για παιδιά συνεργάζεται με τον εκπαιδευτικό της τάξης; Ποια κρυφά ερωτήματα μπορούν να διερευνηθούν όταν εμπλέκεται και ένας ειδικός ψυχικής υγείας; Συνήθως, οι ηθοποιοί είναι στην σκηνή και το κοινό τους παρακολουθεί. Τι μπορεί όμως να ζήσει κανείς όταν ηθοποιοί και κοινό παγώνουν στιγμές της παράστασης και δουλεύουν μαζί δημιουργώντας νέες σκέψεις  για συζήτηση με αφορμή τα θέματα που έρχονται στο προσκήνιο, στο εδώ και τώρα; Οι συμμετέχοντες στο πρωτότυπο αυτό βιωματικό εργαστήριο θα προσεγγίσουν μέσα από νέους δρόμους την δυνατότητα να εμπλουτίζεται κανείς μέσα τόσο από την ταύτιση, όσο και από την διαφορετικότητα του με τους άλλους. Διερευνώντας πτυχές του έργου «Αν εσύ… ήμουν εγώ!» του Δ. Σεϊτάνη με τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος και ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, θα δουν ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τον «άλλο» και  ότι ο καθένας μπορεί να κερδίσει από την διαφορετικότητα του άλλου χωρίς κάτι τέτοιο να ισοδυναμεί με απώλεια της δικής του προσωπικότητας. Αντίθετα, εκεί βρίσκεται η ουσία του αληθινού διαλόγου, που μπορεί να φέρει ελπίδα για το μέλλον.

Η Θάλεια Καλλιαντά είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθήνας και μετεκπαιδευόμενη στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό ετήσιων και μικρότερων σεμιναρίων για το Εκπαιδευτικό Δράμα και το Θέατρο στην Εκπαίδευση (ΠΑ.Σ.Ε.Δ., Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση), το κουκλοθέατρο (με δασκάλα τη Σοφία Ντινιακού κ.α.), τα εικαστικά (Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης), τη δυσλεξία (με δασκάλα τη Δώρα Μαυρομάτη) και τη Συστημική προσέγγιση ως μέθοδο Ψυχοθεραπείας (Θεραπευτικό και Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στο Εκπαιδευτικό Δράμα (MA: Drama in Education, U.C.E.), μέλος του Π.Ε.ΣΥ.Θ. και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Από το 2001 εργάζεται ως δασκάλα στο δημόσιο και σ’ αυτό το πλαίσιο έχει διδάξει στα ΠΕΚ, έχει κάνει παρουσιάσεις σε συνέδρια με θέματα σχετικά με τη σύνδεση των τεχνών και της εκπαίδευσης κι έχει λάβει μέρος στην παρουσίαση των νέων διδακτικών πακέτων Α΄θμιας Εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς το 2007. Έχει συνεργαστεί με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στην εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει λάβει μέρος στην οργάνωση παιδικών κατασκηνώσεων. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος, στα πλαίσια του οποίου συμμετείχε στη διοργάνωση ετήσιων και μικρότερων κύκλων σεμιναρίων για τη δραματική τέχνη στην εκπαίδευση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια σχετικά με το θέατρο και την εκπαίδευση, έχει γράψει άρθρα σε εκπαιδευτικά περιοδικά και ιστοσελίδες και είναι υπεύθυνη του Εκπαιδευτικού Τμήματος του Θεάτρου Νέων.

Η Μαρία Μαραγκοπούλου είναι Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Κοινωνική Λειτουργός. M.Sc. Κοινωνική Ψυχιατρική – Παιδοψυχιατρική, Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων. Έχει εξειδίκευση στην Συστημική Προσέγγιση  ως μεθόδου Ψυχοθεραπείας. Είναι αριστούχος κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κοινωνική Ψυχιατρική – Παιδοψυχιατρική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Υπήρξε Εργαστηριακός Συνεργάτης του ΤΕΙ Αθήνας. Έχει πραγματοποιήσει ομιλίες, εργαστήρια, έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων – σεμιναρίων και ημερίδων και έχει δημοσιεύσει άρθρα – ανακοινώσεις - εργασίες σε σχετικά περιοδικά και Επιστημονικά Συνέδρια. Είναι μέλος της ΕΛΕΣΥΘ (Ελληνικής Εταιρίας Συστημικής Θεραπείας) και του ΣΚΛΕ (Συλλόγου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας). Δουλεύει με μεμονωμένα άτομα – ομάδες – ζευγάρια-οικογένειες στον χώρο της ψυχικής υγείας υλοποιώντας ομάδες θεραπείας, βιωματικά εργαστήρια, ομάδες έκφρασης και δημιουργίας κ.α. Πραγματοποιεί παρεμβάσεις με στόχο την αυτογνωσία, την ψυχοθεραπεία, την συμβουλευτική και υποστηρικτική σε γονείς, εκπαιδευτικούς, νέους, οικογένειες, ζευγάρια, εργαζόμενους που επιθυμούν να κατανοήσουν και να βιώσουν μια ζωή σε αρμονία με τον εαυτό τους και τους άλλους. Από το 2010 συνεργάζεται και με το «Θέατρο Νέων» του Δ. Σεϊτάνη στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια» πραγματοποιώντας σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας. Από το 2011, πραγματοποιεί και On - line συνεδρίες Συμβουλευτικής – Ψυχοθεραπείας μέσω της ιστοσελίδας της http://www.maragopoulou.gr
____________________________________________________________________
 

Θεοδωρίδης Μένης: "Ένα βιβλίο... τρεις σκηνοθέτες! Εξοικείωση με τα εκφραστικά μέσα της κινηματογραφικής γλώσσας και τα βασικά εργαλεία της κινηματογραφικής αφήγησης"

Μένης Θεοδωρίδης, σκηνοθέτης

Εργαστήριο 3 ωρών

Τι είναι η κινηματογραφική αφήγηση μιας ιστορίας; Είναι η πλοκή της ή, μήπως, ο τρόπος που την αφηγούμαστε; Πώς γίνεται και τρεις διαφορετικοί σκηνοθέτες αφηγούνται διαφορετικά την ίδια ιστορία; Σε αυτό το εργαστήριο θα παρακολουθήσουμε τρεις διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ιστορίας και θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην αφήγηση. Κατόπιν θα κινηματογραφήσουμε, σχηματικά, την ίδια σκηνή με τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Ο Μένης Θεοδωρίδης είναι σκηνοθέτης που δραστηριοποιείται σε θέματα Οπτικοακουστικής Παιδείας. Εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σκηνοθέτης (1984-2010). Στο πρόγραμμα «ΜΕΛΙΝΑ – Εκπαίδευση και Πολιτισμός» ήταν υπεύθυνος του εργαστηρίου οπτικοακουστικής έκφρασης και συντονιστής της ομάδας σχεδιασμού του εκπαιδευτικού υλικού. Είχε την ευθύνη του εκπαιδευτικού σχεδιασμού και της συγγραφής συνοδευτικών εντύπων για το «ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1999- 2001) και του ECOFILMS στη Ρόδο (2005, 2006 και 2008). Το 2010 πήρε μέρος στο σχεδιασμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για τα Προγράμματα Σπουδών του Νέου Σχολείου, ως υπεύθυνος του πεδίου "Πολιτισμός - Αισθητική Παιδεία" και ως υπεύθυνος του Προγράμματος Σπουδών για την Οπτικοακουστική Έκφραση. Συμμετέχει στην ΑΜΚΕ «Καρπός» (www.karposontheweb.org). (menis.th@gmail.com )
_________________________________________________________________
 

Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ: "«Δεν φοβάμαι...έχω φίλους, εσύ;» θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση του φαινομένου της σχολικής βίας"

Καλλιόπη Βούλγαρη, Γιώργος Μπεκιάρης, Αμαλία Παναγιωτοπούλου Μαρία Στειακάκη

Εργαστήριο 3 ωρών

Τα τελευταία χρόνια γίνονται παγκοσμίως προσπάθειες για την αντιμετώπιση του φαινομένου της σχολικής βίας, η οποία εμφανίζεται κυρίως, με τη μορφή του σχολικού εκφοβισμού (bullying) και εκφράζεται και με τον όρο «θυματοποίηση» (victimization). Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη λεκτική, σωματική και ψυχολογική βία που ασκείται από έναν ή περισσότερους μαθητές (θύτες) σε μεμονωμένους συμμαθητές τους (θύματα), συνήθως με μικρότερα σωματικά προσόντα, ευαίσθητους, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και με υπερπροστατευτικούς γονείς με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού ή ψυχικού πόνου. Στο εργαστήριο θα παρουσιαστεί ένα θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα, με τη μορφή της παράστασης, που αξιοποιεί τις τεχνικές του θεάτρου Φόρουμ. Πρόκειται για ένα είδος συμμετοχικού θεάτρου που αναπτύχθηκε από τον Augusto Boal στα πλαίσια του Θέατρου των Καταπιεσμένων. Στοχεύει στην αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων δίνοντας τη δυνατότητα στους θεατές να παρεμβαίνουν στα δρώμενα παίρνοντας τη θέση του πρωταγωνιστή που υπόκειται σε κάποια καταπίεση και να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις, ώστε μέσω της αλληλεπίδρασης να δημιουργήσουν διόδους επικοινωνίας που θα οδηγήσουν στην αλλαγή των προβληματικών συμπεριφορών. Πιο συγκεκριμένα, η παράσταση θα περιλαμβάνει επιλεγμένες σκηνές από ένα εικονικό σενάριο σχολικής πραγματικότητας στο οποίο κάποιος μαθητής (καταπιεστής) έχοντας και τη βοήθεια ή ανοχή κάποιων άλλων μαθητών θυματοποιεί ένα συμμαθητή του (καταπιεζόμενος-πρωταγωνιστής) οδηγώντας τον σε αποκλεισμό και προσωπικό αδιέξοδο. Σκοπός του εργαστηρίου είναι η προσωπική παρέμβαση των συμμετεχόντων προκειμένου κατά τη διάρκεια της επανάληψης των σκηνών να αντικαταστήσουν στο ρόλο του τον καταπιεζόμενο προτείνοντας μέσα από τη δράση τους στρατηγικές παρέμβασης που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των αιτιών που τον οδηγούν στο αδιέξοδο. Για την εξοικείωση των θεατών θα προηγηθούν της παράστασης ασκήσεις ενεργοποίησης, δημιουργικής εμπλοκής και διερεύνησης (δυναμικές εικόνες, τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος-θεάτρου Φόρουμ, πακέτο εξερεύνησης) με βάση κάποια ερεθίσματα (φωτογραφία, κείμενο) που σχετίζονται με τη σχολική βία . Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς/εμψυχωτές με σκοπό να ευαισθητοποιηθούν στον κοινωνικό/παρεμβατικό ρόλο του εκπαιδευτικού δράματος και σε δεύτερη φάση να προσπαθήσουν να το υιοθετήσουν στην παιδαγωγική τους πράξη. Θα ήταν ωφέλιμο να έχουν μια εξοικείωση με τη χρήση συναφών τεχνικών. Άνετα ρούχα και παπούτσια θα διευκόλυναν τη διαδικασία.

Η Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ αποτελείται από εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ασχολείται με την αξιοποίηση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Έχει αναπτύξει μια σειρά διδακτικών πρακτικών με γνωστικό αντικείμενο βασισμένες σε θεατρικές τεχνικές, θεατρικό παιχνίδι και βιωματικούς τρόπους μάθησης. Ως μέλη της Θεατρικής Ομάδας Εκπαιδευτικών Πάτρας ρωγμή, έχουν παρουσιάσει τις δράσεις τους σε βιωματικά σεμινάρια/συνέδρια σε εκπαιδευτικούς και έχουν πάρει  μέρος στην παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας... ταξιδεύει» που παρουσιάστηκε σε μαθητές των σχολείων της Πάτρας.  Επιπλέον, τα μέλη της συμμετέχουν ως επιμορφωτές/συντονιστές στο δίκτυο για την υποστήριξη εκπαιδευτικών για την λειτουργία της Τέχνης στο δημοτικό σχολείο, «Art School Patras»,  στα πλαίσια του οποίου εμψυχώνουν και μια ομάδα εφήβων. Το τελευταίο διάστημα οι δράσεις της ομάδας επικεντρώθηκαν στη χρήση των τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος και ιδιαίτερα σε τεχνικές του θεάτρου Φόρουμ. Μεταξύ άλλων, παρουσίασε το  θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Διαφυγές... από κάθε εξάρτηση» του Νίκου  Γκόβα  και της Θεατροπαιδαγωγικής Ομάδας δρΑΝ σε εκπαιδευτικούς και εφήβους.

Η Καλλιόπη Βούλγαρη είναι δασκάλα. Ως φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών ασχολείται ερευνητικά με την εξοικείωση των μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με το αρχαίο θέατρο. Ο Γιώργος Μπεκιάρης είναι δάσκαλος και ασχολείται, ιδιαίτερα,με τις δυνατότητες αξιοποίησης του Θεάτρου Σκιών στην εκπαίδευση. Συμμετέχει ως εμπειρογνώμονας στην σύνταξη των Προγραμμάτων Σπουδών για το Νέο Σχολείο στην Επιτροπή Πολιτισμού για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Σπουδάζει θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας. Η Αμαλία Παναγιωτοπούλου είναι δασκάλα. Έχει λάβει μέρος στο πρόγραμμα ‘Μελίνα’ στα Χανιά πάνω στην εισαγωγή των τεχνών στην εκπαίδευση. Πρόσφατα ολοκλήρωσε εκπαιδευτικό-βιωματικό σεμινάριο του Αθηναϊκού Κέντρου Μελέτης Ανθρώπινων Σχέσεων (ΑΚΜΑ) με θέμα: ‘Ευαισθητοποίηση στο συστημικό σκέπτεσθαι’, διάρκειας δύο χρόνων. Η Μαρία Στειακάκη είναι καθηγήτρια αγγλικών, κάτοχος Μεταπτυχιακού από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο πάνω στη διδασκαλία των Αγγλικών, στα πλαίσια του οποίου ασχολήθηκε ερευνητικά με την προσωπική ανάπτυξη και αυτο-βελτίωση του δασκάλου, μέσα από μια σειρά εναλλακτικών μαθημάτων, που συμπεριλάμβαναν τραγούδια, ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα.
_________________________________________________________________
 

Ζώνιου Χριστίνα: "Ενδυναμώνοντας τους μαθητές με τη δύναμη του θεάτρου: ο εμψυχωτής του θεάτρου μεταξύ του Στανισλάβσκι, του Μπρέχτ και του Μποάλ"

Χριστίνα Ζώνιουθεατρολόγος, σκηνοθέτης, διδάσκουσα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Εργαστήριο 3 ωρών

Δυο μεγάλοι δάσκαλοι του θεάτρου του 20^ου αιώνα, ο ρώσος Κονσταντίν Στανσιλάβσκι και ο γερμανός Μπέρτολντ Μπρεχτ, τόνιζαν πως η ικανότητα του ηθοποιού να διαθέτει ταυτόχρονα ενεργοποιημένο το νου και το συναίσθημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άριστη καλλιτεχνική απόδοσή του πάνω στη σκηνή.  Ωστόσο, ο πρώτος τοποθετεί την έμφασή του περισσότερο στο συναίσθημα, στην ανάπτυξη του συναισθηματικής ταύτισης του ηθοποιού με τον χαρακτήρα που παίζει, ενώ ο δεύτερος στην «διάνοια», στη στοχευμένη διακοπή της ταύτισης, στην κριτική αποστασιοποίηση του ηθοποιού από τον ρόλο του, στον κριτικό στοχασμό.  Ο βραζιλιάνος Αουγκούστο Μποάλ με τη μέθοδό του θα συζεύξει αρμονικά και τις δύο αυτές προσεγγίσεις, αλλά θα προχωρήσει και ένα βήμα πιο πέρα, στην ενεργό εμπλοκή του κοινού και στο μετασχηματισμό μέσα από συναισθηματικές και διανοητικές διαδικασίες της δοσμένης σκηνικής πραγματικότητας. Η παιδαγωγική της ενδυνάμωσης απαιτεί την ταυτόχρονη εμπλοκή του συναισθηματικού και του διανοητικού πλούτου του ατόμου, καθώς και τον εφοδιασμό με την ικανότητα ανάληψης δράσης για να επιφέρει ατομικά και συλλογικά την επιθυμητή αλλαγή. Ο εμψυχωτής του θεάτρου αντλώντας δραστηριότητες από τους τρεις μεγάλους δασκάλους, Στανισλάβσκι, Μπρεχτ και Μποάλ, μπορεί να οδηγήσει στην ενδυνάμωση των μαθητών του, ενηλίκων και ανηλίκων.  Έτσι, το εργαστήριο θα μελετήσει συγκριτικά τις τρεις προσεγγίσεις και θα περιλαμβάνει ενδεικτικές δραστηριότητες από την κάθε μία, διασκευασμένες έτσι ώστε να μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ο εμψυχωτής θεάτρου: δραστηριότητες συγκινησιακής και αισθητηριακής μνήμης, δραστηριότητες διακοπής της ταύτισης και αποστασιοποίησης και, τέλος, δραστηριότητες ενδυνάμωσης και αλλαγής. Το εργαστήριο απευθύνεται σε εμψυχωτές, ηθοποιούς, θεατρολόγους, εκπαιδευτικούς, εκπαιδευτές ενηλίκων, κ.ο.κ., με απαραίτητη την προϋπάρχουσα εμπειρία στην εμψύχωση θεατρικών εργαστηρίων.

Η Χριστίνα Ζώνιου είναι θεατρολόγος, σκηνοθέτης, καθηγήτρια υποκριτικής και εμψυχώτρια Θεάτρου του Καταπιεσμένου. Κατέχει οργανική θέση ως μέλος του Ειδικού Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (γνωστικό αντικείμενο Υποκριτική). Ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Ώσμωση - Κέντρο Τεχνών και Διαπολιτισμικής Αγωγής. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (MPhil in Theatre Studies) από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης καθώς και  του ευρωπαϊκού μεταπτυχιακού προγράμματος της Δραματικής Σχολής Laboratorio Nove (Φλωρεντία). Υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
___________________________________________________________________
 

Δημοπούλου Τριανταφυλλιά//Καραβίτη Τζένη: "Σκέφτομαι και παίζω: ξετυλίγοντας μαζί την κόκκινη κλωστή"

Δημοπούλου Τριανταφυλλιά, ηθοποιός. Καραβίτη Τζένη, φιλόλογος, παιδαγωγός θεάτρου/δράματος

Εργαστήριο: 3 ώρες

Στόχος του εργαστηρίου είναι η  συλλογική δημιουργία πρωτότυπου θεατρικού έργου-παραμυθιού. Θα αξιοποιήσουμε τεχνικές σεναρίου και θα ακολουθήσουμε  τους κανόνες του παραδοσιακού παραμυθιού, προκειμένου να  δημιουργήσουμε έναν αφηγηματικό σκελετό με πολλά αδιέξοδα. Για να τα αντιμετωπίσουμε θα προχωρήσουμε σε αυτοσχεδιασμούς, από τους οποίους θα προκύψουν διάλογοι για το θεατρικό μας παραμύθι. Ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης και το περιεχόμενό του, το έργο μας μπορεί να γίνει σημείο συνάντησης πολλών ειδικοτήτων, τόσο κατά τη διαδικασία της δημιουργίας του όσο και για την έκδοση και την παρουσίασή  του σε κοινό. Ενδεικτικά μπορούν να συνεργαστούν δάσκαλοι, μαθηματικοί, φυσικοί, θεατρολόγοι, καθηγητές Εικαστικών, Μουσικής, Γυμναστικής, Χορού, Τεχνολογίας, Πληροφορικής, Φωτογραφίας, Κινηματογράφου κ.ά. Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς οποιασδήποτε βαθμίδας εκπαίδευσης και ειδικότητας και δεν απαιτείται καμιά προηγούμενη γνώση.

Η Τριανταφυλλιά Δημοπούλου είναι απόφοιτoς της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του ΚΘΒΕ και του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Ως ηθοποιός έχει εργαστεί σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., στο ΚΘΒΕ και σε διάφορα θεατρικά σχήματα της Θεσσαλονίκης. Για τέσσερα χρόνια σκηνοθετούσε την Θεατρική Ομάδα του Δήμου Αξιού. Από το 1998 έως το 2007 δίδαξε Θεατρική Αγωγή σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και από το 2007 έως σήμερα διδάσκει στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε  στο 50ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης -Digital wave με την ταινία της Η Ιουλίτα ονειρεύεται (2009). Της έχουν απονεμηθεί τα ακόλουθα βραβεία: Α' Βραβείο Σεναρίου στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ για το σενάριο 21ο ζευγάρι(2009),Α' Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας στο LONDON GREEK FILM FESTIVAL για την σκηνοθεσία στο Έρωτας με ένα κλικ (2009,Α΄ Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Πειραματικής Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Νάουσας για την ταινία της Η Ιουλίτα ονειρεύεται (2010).

Η Τζένη Καραβίτη είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σύγχρονη Θεατρική Πρακτική στο University of Essex του Η. Βασιλείου. Υποψήφια διδάκτορας στο Royal Holloway University of London με αντικείμενο της έρευνάς της το αρχαίο ελληνικό θέατρο στην εκπαίδευση. Διδάσκει σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών στο πεδίο της θεατρικής πρακτικής. Συγγραφικό έργο:  Young Theatre Voices 2007: Ancient Myths & Contemporary Life (2007), Το Πορτοκάλι με την Περόνη-Θεατρικές ασκήσεις και δημιουργικές δραστηριότητες (2005) κ.ά. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του «Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» και συμμετέχει στο σχεδιασμό και στη διοργάνωση των επιμορφωτικών του προγραμμάτων. Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού «εκπαίδευση και θέατρο» και συνεργάτης του περιοδικού «Το παραμύθι». Από το 1989 υπηρετεί ως εκπαιδευτικός στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με Λ.Τ.  Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.
________________________________________________________________
 

Γιαγκούλη Χριστίνα: "«Το όνειρο του Ρο», ένα θεατροπαραμύθι"

Γιαγκούλη Χριστίνα ηθοποιός, θεατροπαιδαγωγός

Εργαστήριο, 3 ώρες

Το εργαστήριο θα επιχειρήσει να δημιουργήσει ένα βιωματικό θεατροπαραμύθι μέσα από μία πλάγια προσέγγιση της ιστορίας του θεατρικού έργου της Στέλλας Μιχαηλίδου «Το όνειρο του Ρο». Κινητήρια δύναμη, η περιπέτεια. Τα παιδιά θα «μπουν» μέσα στο μαγικό χρόνο του παραμυθιού, προκειμένου να βρουν τα χαμένα γράμματα, τα οποία έφυγαν ακολουθώντας το Ρο, γεγονός που έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στις λέξεις. Στο ταξίδι στη χώρα του παραμυθιού οδηγός των παιδιών είναι ο αφηγητής, ενώ συνοδοιπόροι τους κάποια πρόσωπα-ρόλοι από το θεατρικό έργο. Μέσα από τις τεχνικές της αφήγησης,  του «δασκάλου σε ρόλο», των θεατρικών παιχνιδιών, αλλά και της μεταμόρφωσης της σχολικής αίθουσας τα παιδιά καλούνται να γίνουν η ομάδα που θα πετύχει έναν κοινό στόχο. Η προσέγγιση αυτή προτείνεται να εφαρμοστεί σε παιδιά του νηπιαγωγείου  και των  πρώτων τάξεων του δημοτικού (Α’, Β’, Γ’), καθώς είναι πιο εξοικειωμένα με το παραμυθικό στοιχείο και θέλγονται περισσότερο από την περιπέτεια. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πρόγραμμα της φιλαναγνωσίας (σε όποια σχολεία εφαρμόζεται), στο μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, αλλά και στη διδασκαλία κάποιου γνωστικού αντικειμένου του αναλυτικού προγράμματος, όπως για παράδειγμα της γραμματικής. Με τη συγκεκριμένη βιωματική διαδικασία, τα παιδιά μαθαίνουν τη σημασία της συνεργασίας, γνωρίζουν την αλληλεγγύη, αγωνίζονται για έναν κοινό σκοπό, αποκτούν γνώσεις. Το θέατρο κάνει τη διαδικασία παιγνιώδη, διασκεδαστική και ψυχαγωγική. Το εργαστήριο απευθύνεται σε δασκάλους, νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων, θεατρολόγους, εμψυχωτές θεατρικού παιχνιδιού, σπουδαστές θεατρικών και παιδαγωγικών σχολών.

Οι συμμετέχοντες καλό θα ήταν να φοράνε άνετα ρούχα.

Η Χριστίνα Γιαγκούλη γεννήθηκε  στη Θεσσαλονίκη το 1979. Το 2004 αποφοίτησε από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στη κατεύθυνση υποκριτικής. To 2009 ολοκλήρωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Τμήμα Θεάτρου με θέμα «το Θέατρο για Παιδικό Κοινό στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο 1997-2007». Από το 2004 εργάστηκε ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη (Κ.Θ.Β.Ε., Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», θίασος Κάρμεν Ρουγγέρη κ.α.) και ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού σε πολιτιστικούς οργανισμούς δήμων και δημοτικά σχολεία. Τα δύο τελευταία χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής σε ολοήμερα δημοτικά σχολεία με Ε.Α.Ε.Π. και ως καθηγήτρια υποκριτικής στη Σχολή Μελοδραματικής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.
_____________________________________________________________________
 

Βουβούση Μαρία/Μάρρα Μάτα: "Μια σταγόνα νερομπογιάς … Η αλλαγή, η αναταραχή, οι ανθρώπινοι δεσμοί στον πίνακα του Modrian"

Βουβούση Μαρία, Νηπιαγωγός, Δασκάλα Δράματος, Θέατρο Νέων-Ακαδήμεια

Μάρρα Μάτα, Χορεύτρια, Χορογράφος, Δασκάλα Δημιουργικής Κίνησης και Σύγχρονου Χορού

Εργαστήριο 3 ωρών

Το εργαστήριο απευθύνεται σε όσους αγαπούν να διδάσκουν με δημιουργική δράση. Οι συμμετέχοντες ζωντανεύουν έναν πίνακα ζωγραφικής του Modrian και δημιουργούν  το φανταστικό πλαίσιο όπου θα διαδραματιστεί η αρχικά «ευθύγραμμη» και «τετράγωνη» και τελικά η «γεμάτη διαφορετικά σχήματα» ιστορία τους. Εφαρμόζοντας τις τεχνικές του Εκπαιδευτικού Δράματος  θα διερευνήσουμε όλοι μαζί τι συμβαίνει όταν μια «αλλαγή -αναταραχή» μπαίνει στη ζωή μας. Τι κερδίζουμε;  Τι χάνουμε σαν άτομα, σαν ομάδες; Αλλάζουν  οι δεσμοί μας με τους άλλους;

Η Μαρία Βουβούση είναι νηπιαγωγός . Έχει κάνει μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και μεταπτυχιακές σπουδές στο Open University της Αγγλίας (MA of Arts in Education -Leadership and Management). Είναι υποψήφια μεταπτυχιακή(ή διδακτορική) φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στις Θεατρικές Σπουδές. Έχει παρακολουθήσει ετήσια σεμινάρια για το το Δράμα στην Εκπαίδευση  με καθηγητές από το University Of Central England και Trinity College of Dublin. Εφαρμόζει το Εκπαιδευτικό Δράμα σαν εναλλακτική μέθοδο διδασκαλίας στο καθημερινό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου. Επίσης, συνεργάζεται με το Εκπαιδευτικό Τμήμα του Θεάτρου Νέων στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια» οργανώνοντας θεατρικά εργαστήρια για παιδιά και εκπαιδευτικούς.

Η Μάτα Μάρρα γεννήθηκε το 1970. Σπούδασε κλασσικό και σύγχρονο χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Δ. Γρηγοριάδου, όπου και αποφοίτησε. Παρακολούθησε  σεμινάρια χορού και χοροθεάτρου στην Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία. Σπούδασε κλασσικό ινδικό χορό με την Λήδα Shantala και τον Rajib Saha. Παρακολούθησε κύκλο σεμιναρίων κουκλοθέατρου από το Θέατρο της Κούκλας. Χόρεψε με τις ομάδες: "Seresta", "Iώ", "Χορευτές", "Εννιάμορφο", "Χρυσέα Φόρμινξ",  " Ήρως Άγγελος", Χοροθέατρο Λήδα Shantala", "Ιntra Venus", "Ανάσα", " Namaste" κ. ά. Συνεργάστηκε με τους θιάσους "Θέατρο της κούκλας" " Θέατρο κάτω από τη γέφυρα", "Θίασος 81", "Προσωπείο" κ.ά . Σαν δασκάλα δημιουργικής κίνησης και σύγχρονου χορού σε παιδιά  και εκπαιδευτικούς, συνεργάστηκε με  νηπιαγωγεία, δημοτικά σχολεία, σχολές χορού, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Μουσείο Γουλανδρή, εργαστήρια Θεάτρου Πόρτα, Εθνικό Θέατρο κ.α.. Από το 2010 συνεργάζεται και με το Θέατρο Νέων του Δημήτρη Σεϊτάνη στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια»
____________________________________________________________________
 

Βγαγκές Στέλιος: "Μαζί ανακαλύπτουμε το Θεατρικό Παιχνίδι"

Στέλιος Βγαγκές δάσκαλος, εμψυχωτής Θεατρικού Παιχνιδιού

Εργαστήριο 3ωρών

Τι κάνει το Θεατρικό Παιχνίδι

1. Εμψυχώνει

2. Απελευθερώνει τα εκφραστικά μέσα παιδιών και ενηλίκων

3. Προτείνει τρόπους δημιουργικής μάθησης

4. Συνομιλεί και συνδυάζει όλες τις τέχνες (καλλιτεχνικά μαθήματα)

5. Βοηθά στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη

6. Αποκαλύπτει κα διευρύνει ατομικές και ομαδικές δυνατότητες

7. Απενοχοποιεί το παιχνίδι, τη χαρά, το συναίσθημα…

8. Ενισχύει την επικοινωνία, την συνεργασία και την ομαδικότητα

9. Θεωρεί ότι «θέατρο» δεν είναι μόνο «η παράσταση»

10. Καθιστά κάτι ευαίσθητο  μέσα μας και γύρω μας…

Τι δεν κάνει το Θεατρικό Παιχνίδι

1. Δεν επιβάλλει…

2. Δεν ενισχύει τον ανταγωνισμό

3. Δεν έχει ως αυτοσκοπό την παράσταση

4. Δεν ψυχαναγκάζει τους συμμετέχοντες να κάνουν «τέχνη»

5. Δεν συμπαθεί το πολύπλοκο

6. Δεν προσπαθεί να περιγράψει το ορατό αλλά να ζωγραφίσει το «αόρατο»

7. Δεν συμπεριφέρεται στα παιδιά σαν να είναι ενήλικες και στους ενήλικες σαν να είναι παιδιά…

8. Δεν προσπαθεί να πείσει αλλά να εμπνεύσει…

Άρα ΤΙ ΕΙΝΑΙ θεατρικό παιχνίδι; Θα το ανακαλύψουμε μαζί παίζοντας!

Ο Στέλιος Βγαγκές είναι δάσκαλος και εμψυχωτής Θεατρικού παιχνιδιού. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, κάτοχος μετεκπαιδευτικού τίτλου του ΜΔΔΕ, και απόφοιτος του 3ετούς Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού του «ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ». Έχει παρακολουθήσει προγράμματα εργαστηρίων Ρυθμικής και Κινητικής Αγωγής, Μουσικοκινητικής Αγωγής και Δραματοσοφίας. Υπηρετεί στο 15^ο Δημ.Σχ. Καλλιθέας και εφαρμόζει το Θεατρικό Παιχνίδι στη καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία εντάσσοντάς το στο Αναλυτικό Πρόγραμμα. Συμμετέχει ως επιμορφωτής σε σεμινάρια και ημερίδες που οργανώνουν Πανεπιστήμια, Σχολικοί σύμβουλοι, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, Π.Ε.Κ του Υπουργείου Παιδείας, Δημοτικοί και Πολιτιστικοί φορείς. Υπήρξε συνεργάτης στην επιμόρφωση δασκάλων καθώς και στο σχεδιασμό προγραμμάτων και δράσεων στο πλαίσιο εφαρμογής του προγράμματος «ΜΕΛΙΝΑ» (1995 – 2003). Είναι μέλος του «Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» και συμμετέχει ως εισηγητής και εμψυχωτής σε σεμινάρια, ημερίδες και συνέδρια που οργανώνει ο παραπάνω φορέας. Ως μέλος της ομάδας των βασικών συνεργατών του Λάκη Κουρετζή, δίδαξε επί σειρά ετών στο 3ετές Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού του «Θεάτρου της Ημέρας» το αντικείμενο σπουδών « Το Θεατρικό Παιχνίδι στην Εκπαιδευτική Διαδικασία». Έχει συγγραφικό έργο με συμμετοχές σε εκπαιδευτικά περιοδικά και βιβλία εκπαιδευτικού υλικού. Είναι ιδρυτικό στέλεχος του Εργαστηρίου Πολιτιστικής Εκπαίδευσης «Σχολείο Παιχνιδιού» στο οποίο λειτουργεί ομάδες έκφρασης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων και στο οποίο συνεχίζει να διδάσκει το παραπάνω αντικείμενο. Από τον Αύγουστο του 2010 έως τον Οκτώβριο του 2010 ήταν μέλος της συντονιστικής ομάδας σχεδιασμού της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών αισθητικής αγωγής στα «800 Δημοτικά Σχολεία με ενιαίο πρόγραμμα» του Υπουργείου Παιδείας που υλοποιήθηκε από τον ΟΕΠΕΚ. Στο πρόγραμμα αυτό είχε εκτός από το σχεδιασμό και την ευθύνη του εισαγωγικού σεμιναρίου επιμορφωτών της Θεατρικής Αγωγής. Επίσης είναι Συντονιστής της Δράσης ''Θεατρικό Παιχνίδι και Γλώσσα'' στο Πρόγραμμα: «Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά» του Πανεπιστημίου Αθηνών.
_____________________________________________________________________
 

Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος: "Διαδραστικότητα στη σκηνή"

Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, σκηνοθέτης

Εργαστήριο 3ωρών

Οι έμπειροι περί το θέατρο θεωρούν αξιωματική την αλήθεια ότι το σημαντικότερο στήριγμα ενός ηθοποιού στη σκηνή είναι ο άλλος ηθοποιός. (Μια από τις πιο συχνές προτροπές σ’ ένα μάθημα υποκριτικής είναι «παίξε με τον άλλο, μην παίζεις μόνος σου!»)

Σ’ αυτό το εργαστήριο θα τεθούν οι θεωρητικές βάσεις της μεθοδολογίας που αποτελεί κοινό τόπο στο δυτικό θέατρο, και που βασίζεται στην απλή αρχή πως όταν ένας ηθοποιός ή σκηνοθέτης καλείται να ερμηνεύσει ένα κείμενο, ουσιαστικά επιλέγει δράση: βρίσκει μ’ άλλα λόγια τον τρόπο που η ενέργεια θα μεταδοθεί από τον ένα ρόλο στον άλλο, ή πιο απλά, καθορίζει τις παραμέτρους της διαδραστικότητας στη σκηνή.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι διπλωματούχος σολίστ του Ωδείου Αθηνών στο φλάουτο, και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κλασική φιλολογία), του New York University (κινηματογράφος) και του University of California (Master of Fine Arts στη σκηνοθεσία θεάτρου). Έχει πάνω από τριάντα παραγωγές στο ενεργητικό του σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, στις οποίες συγκαταλέγονται δικές του μεταφράσεις ή διασκευές κειμένων των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Brecht, Mishima, Beckett, Cocteau, Lorca, Genet, Pinter, Rimbaud, Müller, Poe, Yourcenar, καθώς και έργα πολλών νέων Αμερικανών συγγραφέων. Στον ελληνικό χώρο σκηνοθέτησε σε δικές του διασκευές και μεταφράσεις τα έργα: Το τέλος του οίκου των Άσερ και Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μιά ώρα για το Θέατρο του Νότου, Ιστορίες αιδοίου στο θέατρο Αυλωνίτη, Ο Καβαλάρης του χιονιού για τη Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και Cabaret στο Βεάκη. Σε δικές του μεταφράσεις τα Πώς έμαθα να οδηγώ για το Απλό Θέατρο, Η κατάρα της Ίρμα Βεπ στο Ήβη, Η Ψευδαίσθηση και Αχαρνής για το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, Ένα καινούριο κόκκινο στο Πόρτα, Proof στο Μουσούρη, Το καλό της χώρας μας στον Τεχνοχώρο υπό Σκιάν, Από ‘δώ και πέρα και Ήταν όλοι τους παιδιά μου στο Κ.Θ.Β.Ε, Hysteria στο Βρετάνια, και Το ημέρωμα της Στρίγγλας στο Εθνικό Θέατρο. Στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη ανέβασε το Υπηρέτης δυό αφεντάδων, για τον Θ.Ο.Κ. πάλι τα Αμερικάνικος βούβαλος και Βαβυλωνία, στο θέατρο Αποθήκη το Σεσουάρ για δολοφόνους, στο Από Μηχανής τους Σιδεράδες, στο Κ.Θ.Β.Ε. τα Αρκαδία, Δον Κάρλος και Με τα παιδιά της πιάτσας, στο Ιλίσια το Μοιραίο προαίσθημα, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον…, στο θέατρο Ροές το Μιά τρελή μέρα, στο Θέατρο Τέχνης Τα μάτια τέσσερα, στο Κιβωτός Τα κορίτσια του ημερολογίου, στο Επί Κολωνώ το Φύλλα της και στο Εθνικό Θέατρο το Πυρκαγιές. Έχει διδάξει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει χρηματίσει πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και είναι διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.
________________________________________________________________________
 

Αγαλιανού Ολυμπία: "Μουσικοκινητικός αυτοσχεδιασμός με βάση τα προσωδιακά στοιχεία του λόγου: μια πρακτική αλληλεπίδρασης και ανταλλαγής"

Ολυμπία Αγαλιανούεκπαιδευτικός φυσικής αγωγής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,

καθηγήτρια στην Επαγγελματική Εκπαίδευση στη Μουσικοκινητική αγωγή C. Orff

Eργαστήριο 3ωρών

Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, καλλιτέχνες και θεραπευτές οι οποίοι εργάζονται με ομάδες όλων των ηλικιών. Δεν απαιτείται κάποια εξειδικευμένη γνώση ή δεξιότητα. Θεωρείται απαραίτητη η εκπαιδευτική ή θεραπευτική εμπειρία τουλάχιστον δύο ετών. Σκοπός του εργαστηρίου είναι η επαφή των συμμετεχόντων με τη μουσικοκινητική δημιουργία μέσω του καθοδηγούμενου αυτοσχεδιασμού και η συνειδητοποίηση ότι η δημιουργικότητα και η δυνατότητα καλλιτεχνικής έκφρασης μέσω της μουσικής και της κίνησης ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Στόχος αυτής της συνειδητοποίησης είναι η προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη καθώς και η αξιοποίησή της στην επίτευξη  επιμέρους παιδαγωγικών και θεραπευτικών στόχων. Το εργαστήριο βασίζεται, κυρίως, σε τεχνικές της μουσικοκινητικής προσέγγισης του Cal Orff και στις αρχές του δημιουργικού χορού, όπως αυτές εκφράστηκαν από τον Rudolph Laban. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στις τεχνικές εκείνες οι οποίες συνδέουν την ομιλία με την κίνηση και τη μουσική. Η αξιοποίηση των τεχνικών αυτών μπορεί να οδηγήσει άμεσα τους συμμετέχοντες στο μουσικό και κινητικό αυτοσχεδιασμό. Στη συνέχεια, η δημιουργική παραγωγή των συμμετεχόντων μπορεί να αποτελέσει τη βάση μουσικών και κινητικών συνθέσεων. Καθ’ όλη τη διαδικασία δίνεται σημασία στην αλληλεπίδραση και στην ανταλλαγή ιδεών και συναισθημάτων. Οι συμμετέχοντες εργάζονται ως μονάδες, δυάδες, ολιγάριθμες ομάδες και ως μέλη της ευρύτερης ομάδας. Αφού βιώσουν τη διαδικασία, αναλύονται και συζητούνται οι εμπειρίες και τα επιμέρους θέματα στο πλαίσιο μιας δομημένης αναστοχαστικής διαδικασίας.

Η Ολυμπία Αγαλιανού είναι Πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής (ΕΚΠΑ) με ειδικότητα σους Ελληνικούς Χορούς. Διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας (ΕΚΠΑ). Απόφοιτος της Διετούς Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης στη Μουσικοκινητική Αγωγή Carl Orff, πτυχιούχος Αρμονίας, τελειόφοιτος χοροθεραπεύτρια. Έχει κάνει ελεύθερη σπουδή χορού και θεάτρου, έχει παρακολουθήσει σεμιναριακά προγράμματα 600 ωρών στο Orff- Institute Universität Mozarteum και βρίσκεται στο 3^ο έτος εκπαίδευσης στη συστημική συμβουλευτική (ΑΚΜΑ). Έχει χορογραφήσει τα έργα «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Το φιόρο του λεβάντε», «Οι περιπέτεις του Τζιτζιρή», «Πριγκίπισσα Τουραντώ», «Αφιέρωμα στο Χορό» (ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας), το μουσικό έργο “RabilaCo” (εταιρία Σπίζα), την «Ασκητική»  (εταιρία Θεατρικές Μορφές του Κόσμου) το musical «Τα παραμύθια του Αλτ Υλί» (Τάσος Καρακατσάνης). Δίδαξε Μουσικοκινητική αγωγή στο Δημοτικού Ωδείου Λαμίας (1995-2002).Έχει διδάξει σε επιμορφωτικά προγράμματα του ΟΕΠΕΚ, των ΠΕΚ και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και των πανεπιστημίων Dortmund και Bochum . Έχει διδάξει στο ΤΕΦΑΑ Αθήνας δημιουργικό χορό και μουσικοκινητική αγωγή (2004-2007) . Είναι μέλος της συγγραφικής ομάδας των βιβλίων Φυσικής Αγωγής Α-Δ δημοτικού και του προγράμματος για τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διδάσκει στον επαγγελματικό κύκλο μουσικοκινητικής αγωγής C.Orff (Σχολή Μωραΐτη).
________________________________________________________________________
 

Winston Joe: "Η αναζήτηση του μύθου ως αναζήτηση της ηθικής: αξιοποιώντας τους αρχαίους ελληνικούς μύθους για τη διερεύνηση της πολυπλοκότητας της ηθικής"

Joe Winston Καθηγητής Πανεπιστήμιο Warwick Ηνωμένο Βασίλειο

Εργαστήριο 3 ωρών

Γλώσσα: Αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά

Το εργαστήριο βασίζεται στο μύθο της αναζήτησης του χρυσόμαλλου δέρατος από τον Ιάσωνα. Οι συμμετέχοντες δεν χρειάζεται παρά να γνωρίζουν στοιχειωδώς το μύθο και το ρόλο που διαδραμάτισε η Μήδεια για να βοηθήσει τον Ιάσωνα να αποκτήσει το χρυσόμαλλο δέρας. Θα διερευνήσουμε βιωματικά την ηθική πολυπλοκότητα των βασικών μυθικών ηρώων Ιάσωνα και Μήδειας, θα δούμε πώς αυτή αποδίδεται στο θεατρικό διάλογο και θα αναζητήσουμε πιθανές ερμηνείες της ηθικής τους στάσης.
____________________________________________________________________
 

Stokes Tríona/Forrest Ruth: "Ο 'άλλος' μέσα μου"

Triona Stokes, ΜΑ Θέατρο και Δράμα στη Εκπαίδευση. Dr Ruth Forrest, Λέκτορας, Θρησκευτική Εκπαίδευση και Ηθική, Παιδαγωγικό Κολέγιο Froebel, Δουβλίνο, Ιρλανδία

Εργαστήριο: 3 ώρες

Γλώσσα: Αγγλικά με βοήθεια στη μετάφραση

Το εργαστήριο βασίζεται σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα εκπαιδευτικού δράματος στην εμψύχωση του οποίου συνεργάστηκαν λέκτορες του Παιδαγωγικού Κολεγίου Froebel από τους τομείς του Θεάτρου στην Εκπαίδευση και της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης και Ηθικής. Το πρόγραμμα σχεδιάστηκε λαμβάνοντας υπόψη την ολιστική ανάπτυξη των φοιτητών σε συλλογικό  αλλά και σε ατομικό επίπεδο και είχε τη μορφή Συμμετοχικής Έρευνας Δράσης. Στόχος της έρευνας ήταν να  αναπτύξει την ενσυναίσθηση των φοιτητών όσον αφορά την  πρακτική της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αλλά και να αναδείξει αυτήν την πρακτική.

Ως ερέθισμα και προ-κείμενο για το εργαστήριο θα χρησιμοποιήσουμε αφηγήσεις διαπολιτισμικών μύθων και θρύλων διαφόρων καταβολών. Θα αξιοποιήσουμε τεχνικές του εκπαιδευτικού δράματος, της καθοδηγούμενης φαντασίας και της αφήγησης, οι οποίες θα επιλεγούν ανάλογα με τα θέματα και τις αφηγήσεις που θα προκύψουν. Το εργαστήριο μπορεί να προσαρμοστεί και να αξιοποιηθεί είτε με μαθητές του Δημοτικού είτε με φοιτητές Παιδαγωγικών Σχολών. Δεν απαιτείται προηγούμενη εμπειρία. Συνιστώνται άνετα ρούχα και παπούτσια.

Η Triona Stokes είναι θεατροπαιδαγωγός στο Παιδαγωγικό Κολέγιο Froebel στο Δουβλίνο, όπου διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Εργάζεται στο Initial Teacher Education από το 2004, ως λέκτορας στον τομέα του Δράματος στην Εκπαίδευση. Δασκάλα Δημοτικής εκπαίδευσης η ίδια με σπουδές επίσης στο χορό στην Εκπαίδευση. Ο Χορός στην Εκπαίδευση και το Θέατρο και η Αναπτυξιακή Εκπαίδευση άπτονται των ερευνητικών της ενδιαφερόντων. Εκπονεί την διδακτορική της διατριβή στο Queen’s University στο Μπέλφαστ.

Η Δρ. Ruth Forrest είναι λέκτορας σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο του Παιδαγωγικού Τμήματος του Παιδαγωγικού Κολεγίου Froebel, στον τομέα της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης και Ηθικής.  Παράλληλα είναι εισηγήτρια σε προαιρετικά μαθήματα Προσωπικής και Επαγγελματικής Ανάπτυξης στο ίδιο Κολέγιο. Πρώην δασκάλα Δημοτικής Εκπαίδευσης και Διευθύντρια, εστίασε την διδακτορική της διατριβή στη διάπλαση της πνευματικότητας των φοιτητών- δασκάλων.
_______________________________________________________________________
 

Somers John: "Πώς μπορεί το μάθημα του Θεάτρου/Δράματος να συνδεθεί με σχολικές παραστάσεις"

John Somers  Ομότιμος καθηγητής στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Exeter της Μ. Βρετανίας

Εργαστήριο: 3 ώρες

Γλώσσα: Αγγλικά με βοήθεια στη μετάφραση

Πολλοί εκπαιδευτικοί θεάτρου/δράματος στο σχολείο δεν καταφέρνουν να συνδέσουν το μάθημα του θεάτρου/δράματος με την ανάγκη να γίνονται σχολικές παραστάσεις. Κατά συνέπεια οι πιο πολλές βασίζονται σε ήδη υπάρχοντα θεατρικά έργα, τα οποία όμως ελάχιστη σχέση έχουν με την επινοητικότητα που συνήθως επιδεικνύουν οι μαθητές κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Το εργαστήριο θα ξεκινήσει με δραστηριότητες αυτοσχεδιασμού. Στη συνέχεια το θέμα του αυτοσχεδιασμού θα μας οδηγήσει στη δημιουργία της δομής μιας παράστασης. Θεωρητικό υπόβαθρο του εργαστηρίου αποτελεί η παραδοχή ότι ο αυτοσχεδιασμός είναι μία μορφή έρευνας, η οποία επιχειρεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις. Η γνώση και η σοφία που έχουν αποκτήσει τα παιδιά από τη συμμετοχή τους στη διαδικασία του μαθήματος του θεάτρου/δράματος μπορεί να δομηθεί και να παρουσιαστεί ως μορφή επικοινωνίας, ως ερευνητική εργασία, ως … παράσταση!

Ο John Somers είναι δημιουργός θεάτρου και θεατρικός συγγραφέας και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι ομότιμος καθηγητής στο τμήμα θεάτρου/δράματος στο πανεπιστήμιο του Exeter. Συνταξιοδοτήθηκε από το πανεπιστήμιο το 2005 αλλά έκτοτε εργάζεται εντατικά σε άλλες χώρες (Φινλανδία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ελλάδα, Τσεχία και Τουρκία για το 2011-12) καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βραβευμένο αλληλεπιδραστικό θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμά του, “on the edge”, ταξίδεψε σε όλη τη χώρα για έξι μήνες και συμπεριλήφθηκε από τον οργανισμό Rethink ως μέρος της καμπάνιας του ‘ώρα για αλλαγή’ ενάντια στο στίγμα ενάντια σε άτομα με ψυχικά νοσήματα, για τη χρονιά 2009-2010. Έχει επίσης δημιουργήσει ένα νέο θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα γύρω από το στρες και την αυτοκτονία στο πεδίο του κτηνιατρικού επαγγέλματος, το οποίο παίχτηκε το 2011 και το 2012. Ο John ήταν κοσμήτορας του τμήματος Εκπαίδευσης του πανεπιστημίου για τα χρόνια 1992-1995. Έχει διατελέσει κοσμήτορας του τμήματος εκπαίδευσης του πανεπιστημίου Exeter (1992-1995). Δημιουργεί εδώ και χρόνια αυθεντικά θεατρικά έργα σε κοινότητες και έχει φτιάξει και σκηνοθετήσει 10 αυθεντικά θεατρικά προγράμματα στο ανατολικό Devon ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Tale Valley Community Theatre (δες tvctheatre.org). Ίδρυσε το περιοδικό “research in drama education” (1995), τη θεατροπαιδαγωγική ομάδα Extream (2002), το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη Δραματική Τέχνη» (MA Applied Drama, 1999) και το διεθνές συνέδριο για την έρευνα γύρω από το θέατρο/δράμα στην εκπαίδευση (1996).Η προσφορά του στο πεδίο έχει αναγνωριστεί με το ειδικό βραβείο Special Recognition Award από την American Alliance of Theatre in Higher Education (2003). Τα γραπτά του έχουν ευρέως εκδοθεί σε βιβλία και περιοδικά.
__________________________________________________________________________
 

Pammenter David/Prenti Tim/Naughton Greg: "Η ζωή στο άστρο του θανάτου. Το Θέατρο ως εκπαίδευση και η πηγή της ελπίδας"

David R. Pammenter, Tim Prentki, Greg Naughton Πανεπιστήμιο του Winchester

Εργαστήριο 6 ώρες

Γλώσσα: Αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά

“Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε” – Μπ. Μπρεχτ

Το εργαστήριο αυτό εστιάζει στις διαδικασίες εκείνες που συμβάλουν στην επινόηση και την κατασκευή ενός συμμετοχικού θεατρικού γεγονότος ως εργαλείου για την εξερεύνηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ της προσωπικής, της κοινωνικής και της πολιτικής πραγματικότητας, οι οποίες καθορίζουν και προσδιορίζουν τόσο την αγωγή μας όσο και την ανάπτυξή μας ως ανθρώπινα όντα. Σε μια ιστορική στιγμή – όπως αυτήν που διάγουμε – η οποία χαρακτηρίζεται από το βάρος των «αντι-ανθρώπινων» συντριπτικών ορθοδοξιών του φόβου και της απελπισίας, πώς μπορεί να συνδυαστεί η φαντασία και η κριτική μας σκέψη με τη δημιουργικότητά μας, ώστε να αυξηθεί η ικανότητά μας για έρευνα και καινοτομία; Στο σύγχρονο περιβάλλον που ζούμε, όπου οι ανθρώπινες ανάγκες καταπιέζονται, τι είναι αυτό που καλούμαστε να κάνουμε από παιδαγωγική και πολιτική σκοπιά, τι πρέπει να κάνουμε εμείς και τα παιδιά μας ώστε να αναπτυχθούμε ως ανθρώπινα όντα; Πώς μπορούμε εμείς, με τα παιδιά μας, να έχουμε τη δυνατότητα παρέμβασης σε και τη δυνατότητα δημιουργίας νοήματος για έναν κόσμο που πλάθεται και καθορίζεται χωρίς εμάς, και, μέσω της διατάραξης του αντί-πολιτιστικού νοήματος, να φέρουμε την αλλαγή στον κόσμο αυτό; Το εργαστήριο αυτό θα ξεκινήσει με μία μικρή θεατρική παρέμβαση, η οποία αμφισβητεί τις προσωπικές και τις πολιτικές μας ιστορίες, πριν προχωρήσουμε στην εξερεύνηση των αντιλήψεων και της πραγματικότητας των ιστοριών αυτών, καθώς επίσης και των ιστοριών τρίτων προσώπων μέσω της δημιουργίας 4 θεατρικών κομματιών ως διαδικασιών εκπαίδευσης, τα οποία θα αποτελέσουν μέρος μιας παράστασης αλλά και αξιολόγησης που θα πραγματοποιηθούν στο τέλος. Μέσω των δικών μας διαδικασιών αναθεώρησης και επινόησης θα αναπτύξουμε, θα αποκαλύψουμε και θα χτίσουμε τις βασικές πηγές της «παιδαγωγικής της ελπίδας». Με τρόπο διαλογικό, διαλεκτικό και με κοινό στόχο, θα εστιάσουμε στην επινόηση και τη δημιουργία ενός θεάτρου ως μία ριζοσπαστική και επείγουσα ανθρωποκεντρική παιδαγωγική που έχει τις ρίζες της στην αντίσταση, με σκοπό την όξυνση της αντίφασης και τη δημιουργία προσωπικών ονείρων για να χτίσουμε ένα μέλλον για και με τα παιδιά μας και τους νέους ανθρώπους.

David R. Pammenter. Από το 1968 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το θέατρο των πολιτών, επινοώντας και δημιουργώντας ως επαγγελματίας σκηνοθέτης, επιμορφωτής και εκπαιδευτής. Προσχώρησε στη Θεατροπαιδαγωγική ομάδα του Belgrade Theatre Coventry’s το 1969, ενώ διετέλεσε διευθυντής της από το 1972 έως το 1978. Σκηνοθέτησε τον TheatreMobile, έναν ενοποιημένο τοπικό θίασο ενηλίκων με τις δικές του εργασίες πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση και τη μουσική. Αμέσως μετά έγινε Principal Lecturer και Διευθυντής Προγράμματος του Community Theatre Arts Course στο Rose Bruford College of Speech and Drama, όπου εκπαίδευε ηθοποιούς για 10 χρόνια, ενώ έγινε επίσης Διευθυντής Ανάπτυξης. Ασχολείται με τη δημιουργία, την ανάπτυξη, τη σκηνοθεσία και τη διοίκηση του θεάτρου της κοινότητας και του πολιτικού θεάτρου, θεατροπαιδαγωγικούς θιάσους και θιάσους που ασχολούνται με το θέατρο για την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων των Theatre Foundry, M6, and Pit Prop. Ως Principal Lecturer στο πανεπιστήμιο του Winchester, συνέβαλε στην ανάπτυξη και την παράδοση ενός μαθήματος μεταπτυχιακού επιπέδου σχετικού με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και το Θέατρο για την Ανάπτυξη, και ήταν επίσης Διευθυντής Προγράμματος για τις Σπουδές Δράματος, Θεάτρου και Τηλεόρασης. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πολιτική της εκπαίδευσης των τεχνών και την ανάπτυξη προγραμμάτων και την εκπαίδευση / καθοδήγηση μέσω των θεατρικών τεχνών με θιάσους, πανεπιστήμια, το Βρετανικό Συμβούλιο και την εκπαίδευση και παροχή ΜΚΟ στην Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλασία. Τα κύρια ενδιαφέροντά του εστιάζουν στη δημιουργία και επινόηση θεάτρου και στην ανάπτυξη μιας πρακτικής παιδαγωγικών τεχνών του θεάτρου των πολιτών.

Ο Tim Prentki είναι Καθηγητής για το Θέατρο για την Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο του Winchester. Είναι συνεπιμελητής του περιοδικού The Applied Theatre Reader, ενώ πρόσφατα έγραψε τη μονογραφία The Fool in European Theatre. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Research in Drama Education. Έχει γράψει άρθρα για το Θέατρο για την Ανάπτυξη σε περιοδικά στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, τον Καναδά, την Ινδία, τη Νότια Αφρική και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Greg Naughton. Εργάστηκε ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας με την Εκπαιδευτική ομάδα του Corporate's Theatre στη Νέα Ζηλανδία, και ίδρυσε την Sun Theatre Company (θέατρο του δρόμου), αφού συνέχισε τις δραστηριότητές του ως σκηνοθέτης, επιμελητής και ηθοποιός αντικαταστάτης στη National Opera Company. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ίδρυσε και εργάστηκε σε Θέατρο για Νέους, καθώς επίσης και με τοπικές ομάδες πάνω στην αυτοεκτίμηση. Επίσης συνεργάστηκε με πολλές ανεξάρτητες κινηματογραφικές και ραδιοφωνικές εταιρείες παραγωγής ως ανεξάρτητος παραγωγός, σκηνοθέτης και μοντέρ. Το 2002, ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Winchester, μελέτησε τις εφαρμογές μέσων Δικτύωσης και Οπτικοακουστικής έκφρασης για την κοινότητα. Η παραπάνω ερευνητική εργασία οδήγησε στη δημιουργία του προπτυχιακού προγράμματος που συνέδεε την παραγωγή στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Ακολούθησε μια σειρά από έρευνες στο δημόσιο τομέα που συνδυάστηκαν με συμμετοχικά προγράμματα και προγράμματα προώθησης και έτσι τώρα προΐσταται του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Θεάτρου για την Ανάπτυξη. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εστιάζουν στο Θέατρο και στα Μέσα Επικοινωνίας ως μέσα ανάπτυξης και αναδημιουργίας της κοινότητας, και στον προσωπικό και πολιτικό αντίκτυπο που ασκούν οι δραματικές φόρμες στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τα νέα μέσα οπτικοακουστικής έκφρασης.
_______________________________________________________________________
 

Oddie David: "Zobodo: The past that lies before us"

David Oddie Visiting Research Fellow in Applied Theatre at the University of Plymouth, UK

Workshop: 3 hours

Language: English (με βοήθεια στη μετάφραση)

‘From the perspective of indigenous people, original violence might best be understood as the disruption – and far too often, outright destruction – of a people’s story.  The challenge lies in how, in the present, interdependent peoples ‘restory’, that is, begin the process of providing space for the story to take its place and begin the weaving of a legitimate and community-determined place among others’ stories.’   John Paul Lederach The workshop seeks to develop structures through which a long view of ‘living’ history can be explored and a peoples’ narrative be given a space and voice.  We will explore the idea of conflict transformation as a window of opportunity through which the web of relationships, which sustain a given conflict, at personal, cultural and structural levels can be understood and explored. Participants enter a museum space in which will be displayed a collection of artefacts from the region of Zobodo, an imagined region based broadly on the climate, geography and communities of West Africa.  This section of the museum contains artefacts created before the time of ‘The Great Change’.

Zobodo is a structured simulation exercise that uses John Paul Lederach’s ‘multiple time frame’, as described in his book, The Moral Imagintion, to re-create events over a wide period of time in the history of an imagined region.   Lederach’s time frame includes the elements of recent events, lived events, remembered events – sometimes focussed on the concept of a ‘chosen trauma’ at a key moment in history; and narrative events - the understanding of how people see their place in the wider scheme of creation, history, myth and geography. Zobodo culminates with a specific incident in recent times arising from the discovery of oil in a sensitive part of the region and participants are engaged in a race against time to address a diplomatic crisis with potentially wide political ramifications.

David Oddie Visiting Research Fellow in Applied Theatre at the University of Plymouth. After some years teaching in secondary education and working as an actor David founded the current Plymouth Barbican Theatre company and then Barefoot, Plymouth’s Art Education Agency. In 1999 he was invited by UCP Marjon (University College Plymouth St Mark and St John) to write and teach a new BA programme for drama and in 2004 he established the highly respected ARROW programme (Art: a Resource for Reconciliation Over the world), praised by Desmond Tutu as being ‘exciting, especially as it is so apt for the times’. The ARROW programme has involved David working in the West Bank, Kosovo, Sierra Leone, South Africa and elsewhere and in 2006 David became a National Teaching Fellow of the British Higher Education Academy and in 2008 was awarded an MBE. He also wrote a pilot MA programme for UCP Marjon, ‘The Creative transformation of Conflict through the Arts’, drawing together the threads of his diverse experience in the field. David has now left UCP Marjon and, building on the work of ARROW is heading up a new initiative, The Indra Congress (International Development of Reconciliation through the Arts).
____________________________________________________________
 

Nickel Hans-Wolfgang: "Από το τίποτα στα πάντα: Αξιοποίηση διαφορετικών θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών με βάση μικρές αφορμίσεις"

Hans-Wolfgang Nickel Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Βερολίνου, Γερμανία

Εργαστήριο 3 ωρών στα γερμανικά, με παράλληλη μετάφραση στα ελληνικά

Η θεατροπαιδαγωγική εμψύχωση παραπέμπει σε ένα διάλογο ανάμεσα στον εμψυχωτή και τον παίχτη/την ομάδα. Ο εμψυχωτής ανοίγει το διάλογο με ένα ερέθισμα (παιχνίδι, άσκηση), στη συνέχεια η ομάδα απαντά μέσω του παιχνιδιού. Την απάντηση αυτή αξιοποιεί ο εμψυχωτής δίνοντας μια νέα συμπληρωματική ώθηση, σημειώνοντας μια εξέλιξη ή εμβαθύνοντας σε κάτι που κατέθεσε η ομάδα στο παιχνίδι. Έτσι, αναπτύσσεται ένας ζωντανός διάλογος, ο οποίος εξαρχής επιτρέπει αυθόρμητες εξελίξεις, ανοίγει νέες οπτικές και είναι ένας τρόπος αλληλογνωριμίας του εμψυχωτή με τα μέλη της ομάδας. Ένας άλλος τρόπος θεατροπαιδαγωγικής εμψύχωσης (ένας άλλος διάλογος) δρομολογείται όταν ανακοινώνεται ένα συγκεκριμένο θέμα, θεματοποιείται ένα πρόβλημα, ένα εμπόδιο, το οποίο η ομάδα καλείται να επεξεργαστεί. Στην περίπτωση αυτή, η εμψύχωση εξυπηρετεί την καλλιέργεια συγκεκριμένων δεξιοτήτων από τα μέλη της ομάδας, είναι όμως περισσότερο κατευθυντική και στοχευμένη. Στο Εργαστήριό μας θα δουλέψουμε με μικρές αφορμίσεις, οι οποίες θα ανοίξουν μια διαδικασία παιχνιδιού και θα επιτρέψουν τη συμμετοχή της ομάδας και του κάθε παίχτη στο παιχνίδι. Η ίδια προσέγγιση αφορά σε μια διερευνητική και ανοιχτή εξέλιξη της θεατροπαιδαγωγικής εμψύχωσης και παραπέμπει σε ένα περιπετειώδες ταξίδι με συνεχείς ανακαλύψεις. Οι αφορμίσεις μας θα είναι πολλές και διαφορετικές, αλλά σε ποιους δρόμους θα μας οδηγήσουν, αυτό θα περιμένω με αγωνία να το γνωρίσω.

Ο Prof. Dr. Hans-Wolfgang Nickel γεννήθηκε το 1933 στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Σπούδασε θεατρολογία, γερμανική φιλολογία, παιδαγωγικά, ιστορία πολιτισμού στο Σάαρμπρουκεν, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στη Βιέννη. Διδάκτορας θεατρολογίας στη Βιέννη (1960), εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Βερολίνο (1961), λέκτορας στην Παιδαγωγική Ακαδημία Βερολίνου (1964), εμπνευστής του «εκπαιδευτικού δράματος», καθηγητής Θεατροπαιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Βερολίνου (από το 1981) και ιδρυτής του Τμήματος Θεατροπαιδαγωγικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Πρόεδρος της ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση στο Βερολίνο (1983-1992). Πρόεδρος της γερμανικής ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση (1987-1993). Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου (1985-1989). Συνεργασίες με φορείς και πανεπιστήμια σε Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία,  Τουρκία, Ισραήλ, Σιγκαπούρη, Κίνα, Η.Π.Α., Λατινική Αμερική, Μανίλα και Μπανγκόκ. Συνεργάτης της AITA/IATA. Πολλές δημοσιεύσεις για παιχνίδι, θεατρικό παιχνίδι, κούκλα, μάσκα, θεατροπαιδαγωγική. Από το 1970 γράφει συστηματικά κριτικές για το παιδικό και νεανικό θέατρο στο μηνιαίο περιοδικό Berliner Lehrerzeitung. Πρόσφατες δημοσιεύσεις: α) Hoffmann, K./Krieger, U./Nickel, H.-W. (επιμ.): Masken – eine Bestandsaufnahme mit Beiträgen aus Pädagogik, Geschichte, Religion, Theater, Therapie (Μάσκες – καταθέσεις από την Παιδαγωγική, την Ιστορία, τη Θεολογία, το Θέατρο, τη Θεραπεία). Βερολίνο: Schibri 2004. Β) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Spiel- und Theaterpädagogik studieren (Σπουδάζοντας  Θεατροπαιδαγωγική). Βερολίνο: Schibri 2005. Γ) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Improvisationstheater. Das Publikum als Autor. Ein Überblick (Αυτοσχεδιαστικό θέατρο. Το κοινό ως συγγραφέας). Βερολίνο: Schibri 2008. Δ) Nickel, H.-W.: Regie: Thema und Konzept  (Σκηνοθεσία: Ερμηνεία και Πρόθεση). Βερολίνο: Schibri 2009 (2η έκδ.).
____________________________________________________________________
 

Nicholson Helen: "The Grateful Statues"

Helen NicholsonProfessor of Theatre and Performance, Royal Holloway, University of London

Εργαστήριο 3 ωρών

Γλώσσα αγγλικά με βοήθεια στη μετάφραση

In this workshop will be consider how to use a traditional Japanese story to raise questions with children and young people about their role as citizens. We will use elements of devising, script-writing and improvisation to tell a story that raises moral and ethical debates. The workshop is built on the idea that citizenship finds expression in personal and public narratives, and finds expression in the languages, metaphors, images and symbols that are present in drama and theatre. Part of the process of questioning what citizenship means to young people involves exploring how stories and events are represented and framed. This workshop takes a traditional Japanese tale, and therefore has an inter-cultural dimension. It explores how solidarity can be found through small acts of kindness and empathy, and invites young people to imagine the situations of others.

Helen Nicholson is Professor of theatre and performance at Royal Holloway, University of London where she specialises in contemporary theatre, including applied and educational theatre. She is the co-editor of RiDE: The Journal of Applied Theatre and Performance, and author of several books, including Theatre & Education (Palgrave, 2009), Theatre, Education and Performance (Palgrave, 2011), and co-author of Making a Performance (2007) and Learning to Teach Drama (2007). She continues to work as a practitioner in many different settings, including Japan, South Africa and London.
______________________________________________________________________
 

 

Neelands Jonothan: "Αντιγόνη 2012"

Jonothan Neelands  Καθηγητής, Warwick University, Ηνωμένο Βασίλειο

Εργαστήριο 3 ωρών
Γλώσσα: αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά
Η Αντιγόνη, που αγγίζει την καρδιά του δημοκρατικού ιδεώδους, είναι έργο διαχρονικό. Τώρα που η Ευρώπη βυθίζεται στο χάος τι μπορεί να μας διδάξει για το «ίσον φρονείν», το «μόνος φρονείν», την τυραννία και την ύβρι των «ηγετών» μας; Στο εργαστήριο θα αναζητήσουμε τα ίχνη της Αντιγόνης στην εποχή μας. Θα διερευνήσουμε επίσης πώς μπορεί το έργο να ξαναδώσει στους νέους τη δυνατότητα να αρθρώσουν λόγο για το ποιοι τρόποι συμμετοχής στα πράγματα της «πόλεως» απαιτούνται σήμερα!
_____________________________________________________________________
 

Hentschel Ulrike: "Δεν είμαι αυτό που είμαι"

Ulrike Hentschel Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου, Γερμανία

Εργαστήριο, 3 ώρες

Γλώσσα: Αγγλικά με βοήθεια στη μετάφραση

Στις σύγχρονες παραστάσεις «περφόρμανς» έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν αναπαριστούν ένα χαρακτήρα, αλλά παρουσιάζουν μιαν εκδοχή του εαυτού τους. Γνωρίζοντας ότι υπό τις συνθήκες της σκηνής δεν πρόκειται για μία απλή  αυτο-παρουσίαση ή αυθεντικότητα, το εργαστήριο αποσκοπεί στη διερεύνηση καλλιτεχνικών στρατηγικών παρουσίασης του εαυτού επί σκηνής. Θα ξεκινήσουμε με επιλεγμένες ασκήσεις "απλής υποκριτικής" (Michael Kirby) και στη συνέχεια θα δούμε τις διαφορές μεταξύ του υποδυόμενου και εκείνου τον οποίο αυτός υποδύεται. Πώς μπορούμε να παίξουμε με αυτές τις διαφορές; Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν θέτουμε ένα πλαίσιο και ποιο όταν το καταργούμε;

H Ulrike Hentschel, σπούδασε κοινωνικές επιστήμες, παιδαγωγική και παιδαγωγική του θεάτρου, εργάστηκε ως δάσκαλος (1980-1987), είναι κάτοχος Phd στoν τομέα της θεατροπαιδαγωγικής (1996) και από το 2001 εργάζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Βερολίνου και είναι υπεύθυνος του μεταπτυχιακού προγράμματος "theatrepedagogy". Από το 2009 είναι κοσμήτορας της Σχολής Καλών Τεχνών, συν-εκδότης του "Zeitschrift für Theaterpädagogik" και αριθμεί πολλές δημοσιεύσεις σχετικά με αισθητική στην εκπαίδευση, το σύγχρονο θέατρο και την παιδαγωγική, το θέατρο στο σχολείο.
__________________________________________________________________________
 

Eijssen Linda: "The Visual Voice An exploration of Theatrical Images as a medium for Social Change"

Linda Eijssen TfD Practitioner, Professional Costume Designer, The Netherlands

Workshop 3 hours
Language English

In theatre as well as in protest/ politics it is key the audience watches you. It is key you create attention. If nobody watches, if nobody is interested in what you have to say, there is no point in letting your voice be heard. A strong visual is necessary to force people to listen, to demand attention. The more collective this images is, the stronger. Examples can be found everywhere, the visual design of the nazis, or the masks that everybody wore at the recent protest of Occupy. All these examples are all seen in real life, but they are in essence theatrical images. The design of the nazis or the masks of Occupy represent solidarity. Visuals create solidarity. A small group with a shocking visual image demands more attention than a large crowd without a collective image. Due to internet, news coverage is fast, the image is taking over the written word. If you want people’s attention, theatre has to play by the rules of the audience or, in case of real life: the news. But how to create these theatrical signs? How do you visualize a concept such asdemocracy, or education? How do you spice up Theatre/Drama in Education to feed the minds of the young, fast and visual?  This workshop is aimed at those who know nothing about theatre design or how to create theatrical images. It is aimed at those who work in or study the field of Theatre/Drama in Education, but have never hold a paintbrush or a sewing machine. I will guide the participants in exploring their visual voice as well as looking at examples of strong visuals. We will discuss, explore and off course also actually collectively create a strong visual during the workshop.

Linda Eijssen before started working in the field of Theatre as Development she was designing costumes for artistic theatre productions. As a costume designer she is expressing her own artistic voice. As A TfD practitioner she gets a great big smile on her face when she sees other people find their voice. Education:2008‐ 2009 Master of Arts: Theatre and Media for Development Winchester University, Winchester, United Kingdom. Graduated with distinction. 1996‐ 1999 Bachelor of Arts: Stage and Costume Design National Theatre and Art Academy Maastricht, The Netherlands. 1995‐ 1996 Bachelor of Arts: Costume Design National Art Academy Antwerp, Belgium. Work: 2007‐ now: Freelance Practitioner ‘Theatre as Development’. Indonesia, worked with e.g. Red Cross and Unicef, urban streetkids and male prisoners. 1999‐ now: Freelance Professional Stage and Costume Designer (Youth) Theatre and Film. The Netherlands/ Germany, 35 professional productions up to date. 2008 Awarded Artist College Fund. 2002 Awarded Stipendium Starting Artists. 1999 UNESCO Student Group Price, Exposition Quadrennial Theatre Design, Prague.
_____________________________________________________________________
 

 

Baldwin Patrice: "Δύο νησιά σε έναν κόσμο"

Patrice Baldwinπρόεδρος του IDEA (International Drama Theatre and Education Association – Διεθνής Οργανισμός για το Θέατρο στην Εκπαίδευση)

3ωρο Εργαστήριο

Γλώσσα: Αγγλικά (με βοήθεια στα ελληνικά)

Αυτό το πρακτικό εργαστήριο «ιστοριοδράματος» αφορά στη δημιουργία και την εξερεύνηση δύο φανταστικών χωρών οι οποίες έχουν αναπτύξει πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις και πρακτικές. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να εξετάσουν το αν και το πώς θα μπορούσαν αυτές οι δύο χώρες να δουλέψουν μαζί για το κοινό καλό. Το εργαστήριο χρησιμοποιεί ως αφετηρία του, την ιστορία «Τα Δύο Νησιά» του Ivan Gantschev αλλά η κατεύθυνση που θα πάρει τελικά θα καθοριστεί από το ρόλο των συμμετεχόντων. Θα δημιουργήσουμε αντιθετικές κοινωνίες, θα εξετάσουμε το πώς και το γιατί εξελίσσονται διαφορετικά, όπως επίσης και τα υπέρ και τα κατά της καθεμιάς, καθώς και την πιθανή μελλοντική εξέλιξη και των δύο.   Τα παγκόσμια θέματα που θα εξετάσει το εργαστήριο περιλαμβάνουν την ηγεσία, την βιομηχανοποίηση, την εξουσία, τον καπιταλισμό, την περιβαλλοντική αειφορία και την επίλυση συγκρούσεων.

Η Patrice Baldwin είναι Πρόεδρος του International Drama Theatre and Education Association (IDEA) και Πρόεδρος του National Drama στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Επίσης είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Συμμαχίας για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση (World Alliance for Arts Education-WAAE) καθώς και διευθύντρια του Προγράμματος Drama for Learning and Creativity (D4LC). Η Patrice έχει εργαστεί ως διευθύντρια σχολείου, σύμβουλος, επιθεωρήτρια καθώς και ως σύμβουλος στα εκπαιδευτικά προγράμματα του BBC. Έχει γράψει πολλα βιβλία για το Θέατρο/Δράμα στην εκπαίδευση και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σε θέματα θεάτρου και νευροεπιστημών.

 

Προσκεκλημένοι ομιλητές

 

Η Συνδιάσκεψη 2012, με μεγάλη χαρά, φιλοξενεί ως κεντρικούς ομιλητές τον ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Βερολίνου Prof. Dr. Hans-Wolfgang Nickel και την Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Helen Nicholson.

Η ομιλία του Hans-Wolfgang Nickel με τίτλο "Mimesis and techne (art): What can the structure of the classical theatre tell us about play and theatre pedagogy?” θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 24/11/2012 και η ομιλία της Helen Nicholson με τίτλο "Performing Social Space: Theatre and Learning" την Παρασκευή 23/11/2012.

Καλεσμένοι στο "στρογγυλό τραπέζι" 
Κυριακή 25/11/2012, 14:30 "σε σκοτεινούς καιρούς;" πολιτισμός και εκπαίδευση σήμερα. 
Μάκης Κουζέλης Καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας και Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθήνας, Μάνια Παπαδημητρίου σκηνοθέτης, ηθοποιός, Βασίλης Τσελφές Καθηγητής Παιδαγωγικής και Διδακτικής Πανεπιστήμιο Αθήνας

Τη Συνδιάσκεψη 2012 θα χαιρετίσει επίσης και η Patrice Baldwin Πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση IDEA (International Drama/Theatre Education Association).

ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Διάρκεια: 6 ώρες
γλώσσα εργασίας: αγγλικά
 

Στις ομάδες εργασίας δίνεται ο χώρος σε συνέδρους με διαφορετικές εμπειρίες και ενδιαφέροντα να συζητήσουν δημιουργικά γύρω από ένα θεματικό άξονα. Πρόκειται για χρονικές ζώνες μέσα στο πρόγραμμα της Συνδιάσκεψης όπου οι συμμετέχοντες σε αυτές μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους σε διαφορετικά περιβάλλοντα και διαφορετικές χώρες, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις, να διαφωνήσουν. Σκοπός των ομάδων αυτών είναι στη λήξη της Συνδιάσκεψης να παρουσιάσουν στην ολομέλεια κάποια συμπεράσματα.

Ενώ στα εργαστήρια οι συμμετέχοντες έρχονται σε επαφή με καινούριες τεχνικές βιωματικά, και στις παράλληλες συνεδρίες παρακολουθούν την ανακοίνωση ενός ομιλητή, στις ομάδες εργασίας καλούνται να συνεισφέρουν στο διάλογο επί ίσοις όροις. Το πλαίσιο είναι ομαδικό και το ενδιαφέρον εστιάζεται στο να βρεθεί ένας κοινός τόπος συνάντησης ιδεών και ερωτημάτων ώστε να προχωρήσει ο διάλογος σε άλλο επίπεδο.

Η μεθοδολογία της διαδικασίας και η παρουσίαση των συμπερασμάτων μπορεί να είναι δημιουργική, βιωματική και θεατρική, χωρίς ωστόσο, να χάνεται ο επιστημονικός προσανατολισμός της ομάδας.

 

Ομάδα Εργασίας 1: "θέατρο & αξίες" (Σάββατο 24/11, 09:00-12:00 & 15:15-18:15)
συντονισμός: Koldobika Vio, σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός, Ισπανία
Τα τελευταία χρόνια διανύουμε μια δύσκολη περίοδο κρίσης, διαμάχης, αμφισβήτησης και ανταγωνισμού. Η προσωπική ευθύνη και θέση του καθενός είναι μείζονος σημασίας για την κοινωνική συμβίωση και εξέλιξη. Έτσι, ένας βασικός στόχος της σημερινής εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια αξιών στο άτομο. Σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει το θέατρο στην εκπαίδευση: οι αρχές, οι στόχοι, οι μέθοδοι και οι κινήσεις που ακολουθούνται προς αυτή την κατεύθυνση είναι ανάγκη να εξετάζονται κριτικά, ώστε να προωθούν μια εκπαίδευση βασισμένη σε εκείνες τις αξίες όπου το κάθε άτομο διαμορφώνεται με βάση τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη αλλά και την ευαισθησία και την υπευθυνότητα.

 

Ομάδα Εργασίας 2: "θέατρο & ευπαθείς κοινωνικές ομάδες" (Σάββατο 24/11, 15:15-18:15 & Κυριακή 25/11, 09:00-12:00)
συντονισμός: Hugo Cruz, κοινωνικό θέατρο, ψυχολόγος, Πορτογαλία
Σε περίοδο κρίσης οι κοινωνικές ομάδες ανθρώπων που ζουν και δρουν έξω από τα καθορισμένα όρια αντιμετωπίζουν προβλήματα οικονομικά, οικογενειακά, κοινωνικά, ψυχολογικά κ.ά. Ως εκ τούτου, το θέατρο θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή του στα προβλήματα αυτά. Το κοινωνικό θέατρο, που θίγει τέτοια ζητήματα, δεν αποτελεί μια σύγχρονη μορφή τέχνης. Υπάρχει μεγάλη εμπειρία σε προγράμματα, καταστάσεις και προβλήματα που υπήρξε θεατρική παρέμβαση. Σε αυτή την κατεύθυνση οι θεατροπαιδαγωγοί-καλλιτέχνες οφείλουν να στρέψουν το βλέμμα. Η εμπειρία του κοινωνικού θεάτρου μπορεί να φανερώσει δρόμους για την αντιμετώπιση των νέων συνθηκών ζωής. Το θέμα που θα συζητηθεί είναι σχετικό με το πώς το κοινωνικό θέατρο προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες κρίσης παγκοσμίως σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα: πώς αυτή βιώνεται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ποια μπορεί να είναι η συμβολή του.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το ωρολόγιο πρόγραμμα της Συνδιάσκεψης 2012
 

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012
09:00-12:00  International Partnerships meetings
16:30-17:30 Προσέλευση-εγγραφές
17:30-19:00 Καλωσόρισμα. Καλεσμένοι ομιλητές (θέατρο)
19:00-19:30 Διάλειμμα-καφές
19:30-21:00 Ανακοινώσεις (διάφορες αίθουσες. Οι Ανακοινώσεις της Παρασκευής εδώ)
21:00-21:30 Δρώμενα

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
09:00-12:00 Εργαστήρια/Ομάδες εργασίας (διάφορες αίθουσες. Πρόγραμμα Εργαστηρίων εδώ)
12:00-12:30 Διάλειμμα-καφές
12:30-12:45 Ολομέλεια: παρουσίαση του Παγκόσμιου Συνεδρίου IDEA 2013 στο Παρίσι (θέατρο)
12:45–13:30 Ολομέλεια – κεντρική εισήγηση (θέατρο)
13:30-14:30 Ελαφρύ γεύμα
14:30-15:00 Καλλιτεχνικά δρώμενα
15:15-18:15 Εργαστήρια/Ομάδες εργασίας (διάφορες αίθουσες. Πρόγραμμα Εργαστηρίων εδώ)
18:15-18:45 Διάλειμμα - καφές
18:45-20:15 Καλλιτεχνικά δρώμενα – παράσταση νέων

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012
09:00-12:00 Εργαστήρια/Ομάδες εργασίας (διάφορες αίθουσες. Πρόγραμμα Εργαστηρίων εδώ)
12:00-12:30 Διάλειμμα - καφές
12:30-13:30 Ανακοινώσεις (διάφορες αίθουσες. Οι Ανακοινώσεις της Κυριακής εδώ)
13:30-14:30 Διάλειμμα (δεν περιλαμβάνεται φαγητό)
14:30-15:45 Στρογγυλό τραπέζι (θέατρο)
15:45–16:30 Καλλιτεχνικά δρώμενα - κλείσιμο

 

ΔΡΩΜΕΝΑ

στο αμφιθέατρο της Ελληνογαλλικής σχολής Ευγένιος Ντελακρουά

 

23/11/2012
21.00- 21.30

"DEMO"
Μουσικοθεατρικό σχήμα Το Λουκούμι

Σάββατο 24/11/2012
18.45 με 19.15

"Xτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης"
Liverpool Institute for Performing Arts και Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών

Μια μικρή παρουσίαση, αποτέλεσμα της συνεργασίας των ομάδων των φοιτητών των δύο σχολών. Μετά από 3 μέρες εντατικού σεμιναρίου οι φοιτητές εξερευνούν την δημιουργική σχέση του ονείρου και της επιχειρηματολογίας μέσα από μονταρισμένες σκηνές αυτοσχεδιασμού και κειμένου.
Εμψυχωτής: Brendon Burns

και

19.15 με 20.15
Σσς Κάποιος έρχεται!
Ομάδα Ω²/4frontal

 

Kυριακή 25-11-2012
15.45 με 16.30
Αισχύλου Ορέστεια
Γυμνάσιο-Λύκειο Κωφών και Βαρηκόων της Αγίας Παρασκευής

Κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών 2010-11 και 2011-12, το σχολείο υλοποίησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση της Αισχύλειας τραγωδίας Ορέστεια στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα. Οι Ερινύες κυνηγούν τον Ορέστη για εκδίκηση και τελικά μεταμορφώνονται σε Ευμενίδες. Το απόσπασμα που θα παρουσιαστεί υπογραμμίζει το διαχρονικό μήνυμα της Ορέστειας για δικαιοσύνη και ειρήνη πάνω στη γη.
Υπεύθυνοι καθηγητές: Βιβή Κρεωνίδου, Δημήτρης Μαυρέας, Μαριλένα Παπακωνσταντίνου, Χρυσόστομος Παπασπύρου, Μαρία Τσεκούρα

 

ΚΟΣΤΟΣ – ΕΓΓΡΑΦΕΣ

 

Οι Εγγραφές στη Συνδιάσκεψη 2012 καθώς και η δήλωση Εργαστηρίων γίνονται αποκλειστικά ηλεκτρονικά μέσω αυτής της σελίδας. Οι θέσεις στα Εργαστήρια είναι περιορισμένες. 

Το κόστος εγγραφής στη Συνδιάσκεψη είναι: 

50Ε για τα μέλη (με τακτοποιημένη τη συνδρομή του 2012) και 
70Ε για τα μή μέλη

 

Στο κόστος εγγραφής περιλαμβάνονται:
- η παρακολούθηση κεντρικών ομιλιών
- η παρακολούθηση εισηγήσεων-ομιλιών (σε παράλληλες αίθουσες – επιλογή)
- η συμμετοχή σε Εργαστήρια ή/και Ομάδες Εργασίας (σε παράλληλες αίθουσες - για τους περιορισμούς δείτε στο κουμπί «εργαστήρια»)
- ελαφρύ γεύμα το Σάββατο το μεσημέρι
- καφές στα διαλλείματα
- παρακολούθηση καλλιτεχνικών δρώμενων/παραστάσεων κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης
- τσάντα της Συνδιάσκεψης με έντυπο υλικό

[Η εξόφληση του κόστους εγγραφής μπορεί να γίνει με επώνυμη κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό του Δικτύου ή με συναλλαγή μέσω VISA. Τυχόν τραπεζικά έξοδα ή χρεώσεις συναλλαγής VISA βαρύνουν το σύνεδρο και προστίθενται στο παραπάνω ποσό. Σε κάθε περίπτωση ο σύνεδρος καλό θα είναι να ενημερώνεται από την τράπεζα για τυχόν έξτρα χρεώσεις για τη συναλλαγή του.]
 

ΕΓΓΡΑΦΕΣ - ΟΔΗΓΙΕΣ: 

(παρακαλούμε διαβάστε ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ)

 

Βήμα 1ο: Πριν την εγγραφή σας στη Συνδιάσκεψη, πρέπει να δημιουργήσετε ένα λογαριασμό χρήστη στην ιστοσελίδα μας. Στην αρχική σελίδα και πάνω δεξιά ξεκινάτε με "Δημιουργία λογαριασμού". Συμπληρώνετε τα στοιχεία σας και δίνετε δικό σας "ονομα χρήστη" (λατινικοί χαρακτήρες) και "κωδικό πρόσβασης" τα οποία θα πρέπει να θυμάστε. Θα λάβετε αυτόματα ένα εμαιλ με ένα λινκ, στο οποίο θα πρέπει να κάνετε κλικ προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο λογαριασμός σας.
 

Βήμα 2ο: Συνδέεστε στην ιστοσελίδα με το "όνομα χρήστη" και "κωδικό" που ήδη έχετε αποκτήσει. Στο μενού της Συνδιάσκεψης και στο Κοστος - εγγραφές κάνετε κλίκ πάνω στη ΦΟΡΜΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ (παρακάτω). Συμπληρώνετε τα στοιχεία σας (θερμή παράκληση: προσοχή στις οδηγίες!), επιλέγετε αν θα πληρώσετε με κατάθεση στη τράπεζα ή με πιστωτική κάρτα, βλέπετε τη διαθεσιμότητα στα Εργαστήρια (αν έχετε ήδη πληρώσει, στο σημείο αυτό θα έχετε τη δυνατότητα του βήματος 3. Προσοχή να μη συμπίπτουν οι ώρες) και μετά αποθηκεύετε την φόρμα αίτησής σας. Μην ξεχάσετε να συμπληρώσετε το πεδίο email. Εάν πληρώσετε με κάρτα ηλεκτρονικά, στο σημείο αυτό θα λάβετε ένα 2 mail από την υπηρεσία delta pay που θα λέει ότι η συναλλαγή σας προωθήθηκε.
 

Βήμα 3ο: Όταν η πληρωμή σας εμφανιστεί στο λογαρισμό του Δικτύου (πληρώνετε είτε στην Τράπεζα είτε με πιστωτική -παρακαλούμε να εμφανίζεται το ΕΠΩΝΥΜΟ σας στη κατάθεση) η Γραμματεία θα ενεργοποιήσει την Αίτησή. [ΠΡΟΣΟΧΗ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΗ ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΜΗ ΜΕΡΑ]. 
Στο σημείο αυτό θα λάβετε email από το Δίκτυο, που σας ευχαριστεί για την ολοκλήρωση της πληρωμής και σας καλεί να δηλώσετε πλέον εργαστήρια.
Μπείτε ξανά στη Φόρμα Αίτησης σας (με την παραπάνω διαδικασία), επιλέξτε Εργαστηρια, αποθηκεύσετε και αν θέλετε, εκτυπώστε την Αίτησή σας. 
ΠΡΟΣΟΧΗ: Εάν δηλώσετε εργαστήρι 6 ωρών θα πρέπει υποχρεωτικά να παρακολουθήσετε (και δηλώσετε) και τα δύο του μέρη (Μέρος Α &  Μέρος Β).
 

Πληρ: 2110120322 , κα Ελένη Μολύβα, καθημερινές 9.30πμ-2.30μμ

 

Είσοδος στη ΦΟΡΜΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ

 

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

 

Joëlle Aden, Λέκτορας Διαπολιτισμικής Γλωσσικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Paris Est Créteil, Γαλλία
Η Joëlle Aden είναι Λέκτορας Διαπολιτισμικής Γλωσσικής Εκπαίδευσης. Προΐσταται του Τομέα των Γλωσσών στο IUFM (Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Επιμόρφωσης Δασκάλων) του Πανεπιστημίου Paris Est Créteil στη Γαλλία, όπου συντονίζει την επιμόρφωση φοιτητών Σύγχρονων Γλωσσών και επιμορφωτών. Επίσης, διευθύνει την ερευνητική ομάδα ALDIDAC (Γλωσσολογική και Διδακτική Προσέγγιση στην Πολιτιστική Διαφορετικότητα), η οποία λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο του CICC (Συγκριτικοί Πολιτισμοί και Πολιτιστικές Ταυτότητες) στο Πανεπιστήμιο Cergy Pontoise. Η έρευνά της εστιάζει στην διαπολιτισμική επικοινωνία καθώς και στη σύνδεση των πολιτισμών μέσω των τεχνών για τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών και αναπτύσσει ένα γνωστικό πλαίσιο αναφοράς για τις σύγχρονες γλώσσες το οποίο στηρίζεται στη θεωρία της αναπαράστασης και κυρίως στις έννοιες της ενσωμάτωσης και της ενσυναίσθησης στην επικοινωνία. Κατά το διάστημα 2001 με 2009 ήταν εκπαιδευτική σύμβουλος στη Drama Ties Theatre Company (Θεατρική Ομάδα Δεσμοί Δράματος), μια διεθνή ομάδα η οποία αναπτύσσει προγράμματα δημιουργικής εκπαίδευσης και έχει έδρα το Παρίσι.

 

 

Cruz Hugo, ψυχολόγος, κοινωνικό θέατρο, Πορτογαλία
Ο Hugo Cruz (Πορτογαλία) είναι ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία της οικογένειας, στη σεξουαλικότητα και στο Κοινωνικό θέατρο. Είναι δημιουργός της ομάδας «PELE» για το θέατρο του καταπιεσμένου στο Πόρτο. Δουλεύει σε διάφορα κοινωνικά προγράμματα για την πρόληψη με παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένων περιοχών, για τη βία στην οικογένεια και για το AIDS, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του κοινωνικού θεάτρου. Διδάσκει ψυχολογία και κοινωνικό θέατρο σε τμήματα μεταπτυχιακών σε Πανεπιστήμια της Πορτογαλίας.

 

 

Corrales Juanjo, Διευθυντής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας του Δήμου Κιλκίς

Ο Juanjo Corrales γεννήθηκε το 1963 στο Bilbao, στη Χώρα των Βάσκων. Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Bilbao εξειδικεύτηκε στην Παιδαγωγική της Έκφρασης. Με διετή κρατική υποτροφία έκανε έρευνα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και εκπόνησε το μεταπτυχιακό του με θέμα την εμψύχωση εφήβων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στο πλαίσιο κοινωνικών και πολιτιστικών δράσεων. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός παιδικού και οικογενειακού θεάτρου από το 1980. Από το 1986 έχει εργαστεί ως Ειδικός Σύμβουλος σε Ευρωπαϊκά Αναπτυξιακά Προγράμματα για τον πολιτισμό, τη νεολαία, την επαγγελματική κατάρτιση και την κοινωνική αλληλεγγύη. Είναι παραγωγός καλλιτεχνικών προγραμμάτων και πολιτιστικών πρωτοβουλιών. Από το 1999 διευθύνει το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας του Δήμου Κιλκίς ενώ από το 2007 το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κύπρου.

 

 

Φιλίππογλου Κώστας, ηθοποιός

Ο Κώστας Φιλίππογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Ξεκίνησε τις θεατρικές του σπουδές στην Αθήνα και συνέχισε την εκπαίδευσή του με ηθοποιούς δασκάλους από τον Πήτερ Μπρούκ την Αριάν Μνουσκίν και την Theatre de complicite. Από το 1985 εργάζεται στην Ελλάδα ως ηθοποιός έχοντας συμμετάσχει σε αρκετές παραγωγές. Έχει δουλέψει στο θέατρο "Τεχνοχώρος", με την ομάδα "Θέαμα" του Γιάννη Κακλέα, στο θέατρο "Αμόρε" με το "Θέατρο του Νότου" και σε πολλά άλλα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια δουλεύει κυρίως στο εξωτερικό με την θεατρική ομάδα "Complicite" και παίρνει μέρος στις παραστάσεις και τα εργαστήρια που δίνει η ομάδα στην Αγγλία, την Ευρώπη και τις Η Π Α. Έχει παίξει στο έργο "mnemonic", που ξεκίνησε να παίζεται το 1999 και συνεχίστηκε μέχρι το 2003. Με αυτό το έργο έπαιξε στο National Theatre του Λονδίνου και σε θέατρα της Αγγλίας, της Ευρώπης και της Ν. Υόρκης. Από το 2004 έως το 2006 έπαιζε στο έργο του Σαίξπηρ "measure for measure" για το National Τheatre του Λονδίνου καθώς και σε θέατρα της Ευρώπης και της Ινδίας. Έχει επίσης συμμετάσχει σε ερευνητικά workshops της ομάδας για άλλες της παραγωγές. Το 2005 έπαιξε στην παράσταση "Beauty and the Beast", σε σκηνοθεσία John Wright, στον καθεδρικό ναό του Κόβεντρυ. Από το 1997 εργάζεται και ως δάσκαλος θεάτρου. Με αυτήν την ιδιότητα στην Ελλάδα έχει διδάξει: ως επίκουρος καθηγητής στο θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών, στη δραματική σχολή «Αρχή» της Ν Καρά, στα σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας για το θέατρο στα σχολεία, καθώς και σε οργανωμένα εργαστήρια με συμμετέχοντες ηθοποιούς ή σπουδαστές. Στο εξωτερικό έχει διδάξει θέατρο στο Λονδίνο, σε σχολεία, δραματικές σχολές και στα εργαστήρια που διοργανώνει η complicite. Στο Ισραήλ, δίδαξε στο ΜΑΤΑΝ, ειδικό σχολείο καλών τεχνών. Στη Νέα Υόρκη έχει διδάξει στο Lee Strasberg institute, στο Actor's studio και στο Actor's center καθώς και στο ανοιχτό εργαστήρι που διοργάνωσε η complicite την άνοιξη του 2001. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός στην ταινία "Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι" και παράλληλα επιμελήθηκε την κίνηση στις σκηνές του πλήθους. Το 2003 σκηνοθέτησε για το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας την "Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων" και το 2006 τον "Οδυσσεβάχ" για το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης.

 

 

Τσελφές Βασίλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ο Βασίλης Τσελφές είναι καθηγητής της Φυσικής και της Διδακτικής της στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει, μόνος και σε συνεργασία, άρθρα στην περιοχή της Φυσικής Στερεού Σώματος και στη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών. Μερικοί τίτλοι από τις πιο πρόσφατες δουλειές του είναι: «Δοκιμή και πλάνη: το εργαστήριο στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών», Νήσος (2002), “Science Education in the Knowledge Based Society” (co-ed), Kluwer (2003), “Cultural obstacles in the science learning process: The case of the Greek elementary education” (2003), “Knowledge in the new technologies” (co-ed), Peter Lang (2005), “Crossing Cultural Borders between Science and Shadow Theatre: the Case of Light Part I & II” (2006, 2007), “Science and Theatre Education: A Cross-disciplinary Approach of Scientific Ideas Addressed to Student Teachers of Early Childhood Education (2009), “Η εικονικότητα της εκπαιδευτικής πράξης και η περίπτωση της διδασκαλίας-μάθησης των Φυσικών Επιστημών” (2010).

 

 

Παρούση Αντιγόνη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η Αντιγόνη Παρούση είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το αντικείμενό της είναι: Παιδαγωγική της Θεατρικής Έκφρασης. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή, μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία της μαριονέτας και διδακτορικό στο Θέατρο της Κούκλας στη Θεατρική Ακαδημία της Σόφιας. Από το 1976 ασχολείται με το κουκλοθέατρο· δούλεψε για δεκαπέντε χρόνια στο κουκλοθέατρο Αθηνών «Ο Μπαρμπα-Μυτούσης» και συμμετείχε με παραστάσεις σε διεθνή φεστιβάλ μαριονέτας. Οργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Μαριονέτας στην Ύδρα και διευθύνει την ομάδα κουκλοθέατρου «Το Γκρι Κουτί». Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “Michael Meschke”, για τη συμβολή της στην ανάπτυξη και ανανέωση της τέχνης του κουκλοθέατρου (12/07/2006).

 

Παπαδαμάκη Αποστολία, χορογράφος

Η Αποστολία Παπαδαμάκη γεννήθηκε το 1967 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τα ΤΕΦΑΑ Θεσ/νίκης και την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη με υποτροφίες του Ιδρύματος Ωνάση, Ιδρύματος Γουλανδρή και Merce Cunningham (1993-95). Από το 1992 ως το 2002 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας χορού sinequanon και καλλιτεχνική διευθύντρια από το 1996 έως το 2002. Στο διάστημα αυτό χορογράφησε επτά έργα (Transmutations, Jarden, Buster Keaton, Έρως και Ψυχή κ.ά.), τα οποία παρουσιάστηκαν στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Φινλανδία, την Κύπρο και τη Δανία. Με στόχο την πολιτιστική ανταλλαγή μεταξύ Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, διοργάνωσε δυο ευρωπαϊκά προγράμματα, το Travelogue (1997) και το ΤαχυΔρόμιο(1999). Καλεσμένη του Βέλγου σκηνοθέτη-visual artist Jan Fabre συμμετείχε ως performer στα έργα I am Blood (2001) και History of Tears (2005) στο Festival d' Avignon. Το καλοκαίρι του 2002 σκηνοθέτησε τη λυρική τραγωδία του Γιώργου Κουρουπού Ιοκάστη. Είναι μέλος της ΙΕΤΜ (Informal European Τheater Meeting). Το Σεπτέμβρη του 2002 αποχώρησε από τη sinequanon και ίδρυσε το χοροθέατρο quasistellar με στόχο την έρευνα και τον πειραματισμό πάνω στις νέες τεχνικές χορού και τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με τη μουσική, τα εικαστικά, τα νέα μέσα, τη θεατρική πράξη, τη διάδραση με το κοινό (συμμετοχή στα φεστιβάλ Fabricca Ευρώπη, Julidans, Aerowaves, Nadine κ.ά.) Έχει συνεργαστεί ως χορογράφος σε θεατρικές παραστάσεις και σε παραστάσεις όπερας με το Εθνικό Θέατρο, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Αμφιθέατρο Σ. Ευαγγελάτου, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το ΚΘΒΕ, την Brooklyn Academy of Music, την Opera of Ankara, το Tanec Praha, το Zodiak Center for New Dance, Helsinki, το Lyon Opera Amphitheater, το Centre Culturel Aragon, Paris. Το Σεπτέμβρη του 2004 χορογράφησε την τελετή έναρξης των 12ων Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της Κρατικής Σχολής Χορού και μέλος του συμβουλίου του Κέντρου Αρχαίου Δράματος. Είναι μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διδάσκει στα σεμινάριά του.

 

 

O'Toole John, Ομότιμος Καθηγητής Melbourne University, Αυστραλία

Ο John O’ Toole είναι πρόεδρος του Τμήματος Εκπαίδευσης μέσω των Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Υπήρξε καθηγητής Εφαρμοσμένου Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Griffith του Brisbane. Περισσότερο από 30 χρόνια διδάσκει και ασχολείται έμπρακτα με το θέατρο στην εκπαίδευση, το εφαρμοσμένο θέατρο και το θέατρο στην κοινότητα. Δουλεύει με όλες τις ηλικιακές ομάδες και σε όλες τις ηπείρους. Έχει γράψει κι έχει συνεργαστεί στη συγγραφή πολλών από τα πιο δημοφιλή και ευρέως χρησιμοποιούμενα επιστημονικά βιβλία και διδακτικά εγχειρίδια σ’ αυτόν τον τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου βιβλίου Theatre in Education (1977). Ακολουθούν τα Dramawise (με τον Brad Haseman, 1987), The Process of Drama (1992), Pretending to Learn (με την Julie Dunn-καλύτερο αυστραλέζικο διδακτικό εγχειρίδιο 2002), Cooling Conflict (με τον Bruce Burton, 2005) και Doing Drama Research (2006). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα κινεζικά, τα ιταλικά και τα δανέζικα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Drama Australia, του Drama Queensland και του IDEA. Συνεργάστηκε στη διοργάνωση του δευτέρου παγκόσμιου συνεδρίου του IDEA στο Brisbane (1995) και διετέλεσε διευθυντής εκδόσεων του IDEA κατά το διάστημα 1995-2004. Το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο Δια Βίου Έρευνας (Lifetime Research Award) της Αμερικανικής Ένωσης για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (American Alliance for Theatre and Education-AATE). Είναι επίσης θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης.

 

 

O'Farrell Larry, Καθηγητής Queen's University, UNESCO Chair in Arts and Learning, Καναδάς
Ο Larry O' Farrell είναι πρόεδρος της UNESCO για τις Τέχνες και την Εκπαίδευση και καθηγητής Θεάτρου και Τεχνών στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Queen's του Καναδά. Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε διάφορους τομείς του επιστημονικού του πεδίου καθώς και συμμετοχές ως βασικός ομιλητής και ως εμψυχωτής εργαστηρίων σε πολλά εθνικά και διεθνή συνέδρια. Ως συντονιστής του προγράμματος για τη Δια Βίου Επιμόρφωση Καθηγητών στο Πανεπιστήμιο Queen's, έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία στο σχεδιασμό εξ αποστάσεως μαθημάτων για καθηγητές. Είναι ο συντονιστής μιας ιδιαίτερα σημαντικής πρωτοβουλίας στο Υπουργείο Παιδείας που αφορά το σχεδιασμό του αναλυτικού προγράμματος στην επαρχία του Ontario. Αυτόν τον καιρό ασχολείται με δύο διεθνή ερευνητικά προγράμματα για το θέατρο στην εκπαίδευση, ένα με θέμα την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ένα με θέμα τη δημιουργικότητα. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του έχει τίτλο Issues in Arts Education in Latin America (από κοινού επιμέλεια με τη Δρ. Rachel Mason). Υπήρξε πρόεδρος του IDEA (International Drama/Theatre and Education Association) για έξι χρόνια. Με την ιδιότητα αυτή, συντόνισε μια διεθνή ομάδα επιλεγμένων ειδικών από το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, που σκοπό είχε να παρέχει υποστήριξη στη δουλειά των καθηγητών δράματος/θεάτρου και των παιδαγωγών των τεχνών σε όλη την υφήλιο. Τώρα διανύει τη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής του IDEA. Με την ιδιότητα του προέδρου της UNESCO για τις Τέχνες και την Εκπαίδευση, μοιράζεται επίσης την προεδρία του Εθνικού Συμποσίου Τεχνών και Παιδείας και την προεδρία της οργανωτικής επιτροπής του Τμήματος Εκπαίδευσης για το PS 2009, ένα εθνικό συνέδριο για τη βιωσιμότητα της ειρήνης. Τέλος, είναι συντονιστής δύο διαδικτυακών συμποσίων.

 

 

Oddie David, σκηνοθέτης, ηθοποιός, Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ, Ηνωμένο Βασίλειο
Ο David Oddie Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δίδαξε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δούλεψε ως ηθοποιός, και στη συνέχεια ίδρυσε το θεατρικό οργανισμό Plymouth Barbican Theatre Company και τον καλλιτεχνικό εκπαιδευτικό οργανισμό Barefoot του Πλύμουθ. Το 1999 σχεδίασε το προπτυχιακό πρόγραμμα θεατρικών σπουδών για το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ St. Mark and St. John (UCP Marjon), στο οποίο και δίδαξε. Το 2004 σχεδίασε και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμα ARROW - Art: a Resource for Reconciliation Over the World (Τέχνη: μια Δύναμη Συμφιλίωσης ανά τον Κόσμο), το οποίο ο υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου χαρακτήρισε ως «συναρπαστικό και άκρως επίκαιρο». Με το πρόγραμμα ARROW δούλεψε μεταξύ άλλων στη Δυτική Όχθη, στο Κόσσοβο, στη Σιέρα Λεόνε και στη Νότια Αφρική. Το 2006 έλαβε το βαθμό του National Teaching Fellow της Ακαδημίας Ανώτερης Εκπαίδευσης της Βρετανίας, ενώ το 2008 του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος MBE (Member of the Order of the British Empire) για τις υπηρεσίες και το έργο του. Αντλώντας από την πολύπλευρη εμπειρία του σχεδίασε και ένα πιλοτικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το UCP Marjon με τίτλο «Δημιουργικός μετασχηματισμός των συγκρούσεων μέσα από τις τέχνες». Αυτήν την περίοδο αναπτύσσει μια νέα πρωτοβουλία, το Συνέδριο INDRA - IΝternational Development of Reconciliation through the Arts (Πρωτοβουλία για την Ανάπτυξη της Διεθνούς Συμφιλίωσης μέσω των Τεχνών).

 

 

Μπινιάρης Γιώργος, ηθοποιός, δάσκαλος θεάτρου

Ο Γιώργος Π. Μπινιάρης γεννήθηκε στην Αρχαία Κόρινθο. Θέατρο σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και στην Κινηματογραφική Σχολή Ε. Χατζίκου. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, το Χοροθέατρο Ροές, το Θέατρο Σφενδόνη, και το Απλό Θέατρο. Ως σκηνοθέτηςσυνεργάστηκε με τα Δημοτικά Θέατρα Λουτρακίου, ΚαστοριάςκαιΝαυπλίου και με τοΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου, με έδρα τη Χίο. Σκηνοθέτησε τα έργα: "Ερωτόκριτος" του Β. Κορνάρου, "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ, "Ο ματωμένος γάμος" του Φ. Γκ. Λόρκα, "Τα ρόδα της αυγής" του Αλέξ. Παπαδιαμάντη, "Των ερώτων τα θαύματα", θεατρική σύνθεση, "Ο Φιάκας" του Δ. Μισιτζή, "Η σονάτα του σεληνόφωτος" του Γ. Ρίτσου κ.α.. Ως εμψυχωτής και δάσκαλος θεάτρου συνεργάστηκε με καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς, όπως η Δραματική Σχολή Μορφές-Εμπρός, το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης, το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Λετονίας στη Ρίγα. Είναι μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διδάσκει στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Ίδρυσε την καλλιτεχνική εταιρεία "Μυθολογία" για το θέατρο, το μύθο και τον ποιητικό λόγο (1994-1998). Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής εταιρείας "Αντίλαλοι", με πρώτη παραγωγή Σοφοκλέους "Αντιγόνη", παράσταση βασισμένη στην αρχαία μετρική (2007-2008).

 

 

Μόσχος Γιώργος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Ο Γιώργος Μόσχος είναι Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και Εγκληματολογία στο Λονδίνο. Επιμορφώθηκε σε θέματα αυτογνωσίας, εκπαίδευσης ενηλίκων, εργασίας με νέους και θεατρικής δουλειάς με παιδιά. Από το 1984 δούλεψε στην Ελλάδα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των παιδιών, την πρόληψη του κοινωνικού αποκλεισμού των νέων, τη νεανική εμψύχωση και επανένταξη, τη θεατρική έκφραση των παιδιών και την εκπαίδευση ενηλίκων. Είναι συνιδρυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΑΡΣΙΣ (Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων) και έχει δραστηριοποιηθεί σε πολλά ευρωπαϊκά προγράμματα και δίκτυα. Το 2006 εκλέχθηκε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για τα δικαιώματα των παιδιών και των νέων.

 

 

Λενακάκης Αντώνης, Λέκτορας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ο Αντώνης Λενακάκης είναι  Λέκτορας Θεατρικής Τέχνης και Αγωγής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.  Απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Διπλωματούχος Παιδαγωγός (Dipl. Päd.) του Πανεπιστημίου Έσσεν Γερμανίας, θεατροπαιδαγωγός της Σχολής Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου και Διδάκτορας Φιλοσοφίας (Dr. phil.) της Σχολής Επιστημών Αγωγής και Κοινωνικών Επιστημών του ίδιου Πανεπιστημίου.  Έχει διδάξει στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και, παράλληλα, Θεατροπαιδαγωγική, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Π.Τ.Δ.Ε., Διδασκαλεία Π. & Δ.Ε., Πρόγραμμα «Εξομοίωση»), στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Π.Τ.Π.Ε.), στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Π.Τ.Δ.Ε. και Διδασκαλείο Δ.Ε.), και έχει εμψυχώσει, στο πλαίσιο επιμορφωτικών σεμιναρίων, πλήθος θεατροπαιδαγωγικών εργαστηρίων και εργαστηρίων αισθητικής διαπαιδαγώγησης με εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συμμετείχε στην ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τη σύνταξη Προγραμμάτων Σπουδών για το «Νέο Σχολείο» στο πεδίο «Πολιτισμός-Τέχνες» και στην ομάδα Εμπειρογνωμόνων Εκπαιδευτικής Πρακτικής και Εφαρμογών για την Παραγωγή Επιμορφωτικού Υλικού και την Επιμόρφωση Επιμορφωτών του Μείζονος Προγράμματος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ενώ μελετήματά του βρίσκονται σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.

 

 

Κουρετζής Λάκης , παιδαγωγός, σκηνοθέτης, συγγραφέας
Ο Λάκης Κουρετζής σπούδασε Ψυχολογία της Παιδαγωγικής,  Αισθητική Αγωγή  και έκφραση του παιδιού, Θέατρο - Παιδαγωγική θεάτρου,  Ψυχοδυναμική του ηθοποιού, Σημειολογική- αισθητική ανάλυση θεατρικής πράξης (Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία). Τα  θέματα αυτά συνεχίζει να ερευνά και να παρακολουθεί την εφαρμογή και την εξέλιξη τους στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Εργασιακή Εμπειρία - Διδασκαλία: Δημιουργός και εισηγητής του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα το οποίο άρχισε να παρουσιάζει από το 1976. Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει στο Μαράσλειο, Δ.Δ.Ε του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Διευθυντής Σπουδών - βασικός εμψυχωτής  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ – ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. Εργαστήρια διαρκούς εκπαίδευσης εκπαιδευτικών, θεατρολόγων, ηθοποιών, κ.α. σε Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τμήμα θεάτρου του Α.Π.Θ , Σεμινάρια, διημερίδες Σχολικών συμβούλων, Εκπαιδευτικών φορέων, κ.α. Ερευνητικά εργαστήρια της Εταιρείας Σπουδών Σχολής Μωραΐτη και  Πανεπιστημίου Αθηνών ( τμήμα Φ.Π.Ψ. ), Θεατρικά εργαστήρια ηθοποιών – εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού στη Γαλλία,  Θεατρικό παιχνίδι παιδιών γαλλικών σχολείων στο θέατρο AINU της Βαλανσιάν, στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών και Κύπρο. Συνεργάτης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μέλος σύνταξης αναλυτικών προγραμμάτων και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής του προγράμματος “ ΜΕΛΙΝΑ” των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού. Ως σκηνοθέτης έχει ανεβάσει περισσότερα από 80 έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου, συνεργαζόμενος με διάφορους θιάσους και ομάδες ΔΗΠΕΘΕ, κ.α. Έχει τιμηθεί με το βραβείο σκηνοθεσίας ΔΗΜ.ΡΟΝΤΗΡΗ. Ιδρυτικό μέλος με την Ξένια Καλογεροπούλου, Άλκη Ζέη,  Ζωρζ Σαρρή, Δημ. Ποταμίτη, κ.α. του ελληνικού κέντρου της ASSITEJ. Θεατρικά κείμενα ανεβασμένα από θιάσους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό( Θέατρο ΣΤΟΑ, ΠΑΡΟΔΟΣ, ΘΕΑΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ, ΑΠΛΕΤΟΙ ΚΗΠΟΙ, ΔΗΠΕΘΕ, Θέατρο AINU _ PARIS και WIEN.) Το 1995 εξελέγει στην Γαλλία Πρόεδρος της Association Europeane du Theatre d’ Enfants.  Ιδρυτικό μέλος της Εταιρεία Καλλιτεχνικής Παιδευτικής Έκφρασης  Θέατρο της Ημέρας με την Μάγκυ Μοντζολή. Βιβλία: “ Με την Μαντώ στην λιακάδα” ( εκδ. ΜΠΑΚΟΜΙΧΑΛΗ), “ Το μικρό μας περιβολάκι” ( εκδ. ΓΝΩΣΗ), “Το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα|” (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), “ Θεατρικό Παιχνίδι – Παιδαγωγική Πρακτική και Θεατρολογική Προσέγγιση” ( εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), ΥΠ.Ε.Π.Ο _ Παιδαγωγικό Ινστιτούτο “ Θεατρική Αγωγή Ι’ ( βιβλίο για το δάσκαλο), ( εκδ. Ο.Ε.Δ.Β ), “ Στην αρχή ένα Γραμ… Μόνο” ( εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ), “ Το Θεατρικό Παιχνίδι και οι Διαστάσεις του” ( εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ). Περισσότερες πληροφορίες για τον Λάκη Κουρετζή και το έργο του: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF CONTEMPORARY THEATER (EUROPE). Children’s Theater in Greece by Konstantza Georgakaki Project MUSE, Published by The Jones Hopkins University Press

 

 

Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος, σκηνοθέτης, τ. Πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι διπλωματούχος σολίστ του Ωδείου Αθηνών στο φλάουτο, και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κλασική φιλολογία), του New York University (κινηματογράφος) και του University of California (Master of Fine Arts στη σκηνοθεσία θεάτρου). Έχει πάνω από τριάντα παραγωγές στο ενεργητικό του σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, στις οποίες συγκαταλέγονται δικές του μεταφράσεις ή διασκευές κειμένων των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Brecht, Mishima, Beckett, Cocteau, Lorca, Genet, Pinter, Rimbaud, Müller, Poe, Yourcenar, καθώς και έργα πολλών νέων Αμερικανών συγγραφέων. Στον ελληνικό χώρο σκηνοθέτησε σε δικές του διασκευές και μεταφράσεις τα έργα: Το τέλος του οίκου των Άσερ και Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μιά ώρα για το Θέατρο του Νότου, Ιστορίες αιδοίου στο θέατρο Αυλωνίτη, Ο Καβαλάρης του χιονιού για τη Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και Cabaret στο Βεάκη. Σε δικές του μεταφράσεις τα Πώς έμαθα να οδηγώ για το Απλό Θέατρο, Η κατάρα της Ίρμα Βεπ στο Ήβη, Η Ψευδαίσθηση και Αχαρνής για το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, Ένα καινούριο κόκκινο στο Πόρτα, Proof στο Μουσούρη, Το καλό της χώρας μας στον Τεχνοχώρο υπό Σκιάν, Από ‘δώ και πέρα και Ήταν όλοι τους παιδιά μου στο Κ.Θ.Β.Ε, Hysteria στο Βρετάνια, και Το ημέρωμα της Στρίγγλας στο Εθνικό Θέατρο. Στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη ανέβασε το Υπηρέτης δυό αφεντάδων, για τον Θ.Ο.Κ. πάλι τα Αμερικάνικος βούβαλος και Βαβυλωνία, στο θέατρο Αποθήκη το Σεσουάρ για δολοφόνους, στο Από Μηχανής τους Σιδεράδες, στο Κ.Θ.Β.Ε. τα Αρκαδία, Δον Κάρλος και Με τα παιδιά της πιάτσας, στο Ιλίσια το Μοιραίο προαίσθημα, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον…,στο θέατρο Ροές το Μιά τρελή μέρα, στο Θέατρο Τέχνης Τα μάτια τέσσερα, στο Κιβωτός Τα κορίτσια του ημερολογίου, στο Επί Κολωνώ το Φύλλα της και στο Εθνικό Θέατρο το Πυρκαγιές. Έχει διδάξει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει χρηματίσει πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και είναι διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.

 

 

Θοδωρής Αμπαζής, Συνθέτης και σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας

Με υποτροφία από το "Ίδρυμα  Α. Ωνάσης”, σπούδασε σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στη Μουσική Ακαδημία της Ουτρέχτης (1989-1993). Παράλληλα συνεργάστηκε με την Ακαδημία Θεάτρου της Ουτρέχτης σε μουσικοθεατρικές παραγωγές και σεμινάρια (1989-1993).Το 2006, του απονεμήθηκε από το Μουσείο Θεάτρου το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος» για τη μουσική του στις παραστάσεις «Όνειρο» και «Οι τρεις αδελφές- Ut Consecutivum».Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή συμπόσια και σεμινάρια για τη μουσική, το θέατρο και το μουσικό θέατρο.Έργα του έχουν παιχτεί σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και στις Η.Π.Α. από διάφορα μουσικά σύνολα, ενώ έχει συνεργαστεί με χορογράφους, σκηνοθέτες, ποιητές και εικαστικούς καλλιτέχνες. Έχει συνθέσει Όπερα, Ορατόριο, Κοντσέρτο για βιολί και Ορχήστρα, Χορωδιακή μουσική, μουσική δωματίου, ηλεκτρονική μουσική.Στην Ελλάδα έχει συνθέσει μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις (μ.α. «Ο Ηλίθιος», «Βασιλιάς Λήρ», «Καβαλλάρηδες στη θάλασσα»). Τέλος, έχει σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις, τις περισσότερες με την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου OΠERA, της οποίας είναι συνιδρυτής.

 

 

Nickel Hans-Wolfgang, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Βερολίνου, Γερμανία
Ο Prof. Dr. Hans-Wolfgang Nickel γεννήθηκε το 1933 στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Σπούδασε θεατρολογία, γερμανική φιλολογία, παιδαγωγικά, ιστορία πολιτισμού στο Σάαρμπρουκεν, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στη Βιέννη. Διδάκτορας θεατρολογίας στη Βιέννη (1960), εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Βερολίνο (1961), λέκτορας στην Παιδαγωγική Ακαδημία Βερολίνου (1964), εμπνευστής του «εκπαιδευτικού δράματος», καθηγητής Θεατροπαιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Βερολίνου (από το 1981) και ιδρυτής του Τμήματος Θεατροπαιδαγωγικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Πρόεδρος της ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση στο Βερολίνο (1983-1992). Πρόεδρος της γερμανικής ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση (1987-1993). Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου (1985-1989). Συνεργασίες με φορείς και πανεπιστήμια σε Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία,  Τουρκία, Ισραήλ, Σιγκαπούρη, Κίνα, Η.Π.Α., Λατινική Αμερική, Μανίλα και Μπανγκόκ. Συνεργάτης της AITA/IATA. Πολλές δημοσιεύσεις για παιχνίδι, θεατρικό παιχνίδι, κούκλα, μάσκα, θεατροπαιδαγωγική. Από το 1970 γράφει συστηματικά κριτικές για το παιδικό και νεανικό θέατρο στο μηνιαίο περιοδικό Berliner Lehrerzeitung. Πρόσφατες δημοσιεύσεις: α) Hoffmann, K./Krieger, U./Nickel, H.-W. (επιμ.): Masken – eine Bestandsaufnahme mit Beiträgen aus Pädagogik, Geschichte, Religion, Theater, Therapie (Μάσκες – καταθέσεις από την Παιδαγωγική, την Ιστορία, τη Θεολογία, το Θέατρο, τη Θεραπεία). Βερολίνο: Schibri 2004. Β) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Spiel- und Theaterpädagogik studieren (Σπουδάζοντας  Θεατροπαιδαγωγική). Βερολίνο: Schibri 2005. Γ) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Improvisationstheater. Das Publikum als Autor. Ein Überblick (Αυτοσχεδιαστικό θέατρο. Το κοινό ως συγγραφέας). Βερολίνο: Schibri 2008. Δ) Nickel, H.-W.: Regie: Thema und Konzept  (Σκηνοθεσία: Ερμηνεία και Πρόθεση). Βερολίνο: Schibri 2009 (2η έκδ.).
 

 

Τζαμαργιάς Τάκης, σκηνοθέτης, Παιδαγωγικό Τμήμα Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Τάκης Τζαμαργιάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου και παιδαγωγικά στο Μαράσλειο και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημ. Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος MΑ του Παν. Αθηνών στη Διδακτική Λογοτεχνίας και ειδίκευση στη Διδακτική Θεάτρου για Παιδιά, υποψήφιος διδάκτορας του και μέλος του ιδίου τμήματος, ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό για το  Θέατρο στην Εκπαίδευση. Διδάσκει επίσης στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης και στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής επίσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επί εικοσαετίας δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει διδάξει τεχνικές θεάτρου σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών για το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στηνΕκπαίδευση, το Εργαστήρι του τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΠΤΔΕ, το ΠΕΣΥΘ, Θεατρική Εμψύχωση στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, Υποκριτική σε Δραματικές σχολές και σε εργαστήρια δήμων και κοινοτήτων ενώ επί 17 συνεχή χρόνια διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Κερατσινίου. Έχει ανεβάσει έργα ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου είτε ως υπεύθυνος  του Θεατρικής  Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου και της  Εταιρείας Δυτικά της Πόλης, που προέκυψε από αυτήν, είτε συνεργαζόμενος με τα κρατικά Θέατρα και τους ελεύθερους θιάσους στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ανάμεσα στα έργα που ανέβασε συγκαταλέγονται: Αγγέλα (Γ. Σεβαστίκογλου), Καλλιφόρνια Ντρίμιν (Β. Κατσικονούρης) , Εις το ρεύμα της ζωής τους,(Διηγήματα του Σ. Δημητρίου), Συνεχιζόμενοι Λυγμοί (Η.Πολλάτος) 2^ηΕυκαιρία (Γ.Ηλιόπουλος),  Η Πάχνη (Α.Κ. Κούφαλη), Φτωχοί και Άγιοι (Α. Παπαδιαμάντης-Κύπρος-ΕΘΑΛ), Μικροαστικοί Γάμοι, Ο Καλός Άνθρωπος του Σε – Τσουάν, Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ (.Μπρεχτ), Γελώντας άγρια (Ντουράγκ), Black Eyed (Σάμιε),  Καυτός Πάγος (Λέιβερι-ΘΟΚ), καθώς και δραματουργικές συνθέσεις :Οι μπαλάντες του Μπραμς, Νυν εστί ξένος,  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι :Ιδού Εγώ κ.ά. Επίσης έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για αυτό.

 

 

Κοντογιάννη Άλκηστις, Καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Η Άλκηστις Κοντογιάννη είναι Καθηγήτρια Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.. Η διατριβή της με θέμα τη Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση και την κοινωνικότητα μαθητών με νοητική καθυστέρηση έγινε στο Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Έχει διδάξει ως Αναπληρώτρια καθηγήτρια, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει γράψει (39) βιβλία για παιδιά και για εκπαιδευτικούς.Tο τελευταίο της βιβλίο είναι “Μαύρη Αγελάδα – Άσπρη Αγελάδα. Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση και Διαπολιτισμικότητα” Συμμετέχει σε ερευνητικές ομάδες του εξωτερικού (European network of Affective Education, Dynamic Pedagogy, Caft) και έχει διδάξει σε άλλες χώρες (Αγγλία, Ιταλία, Ιαπωνία).

 

 

Pammenter David, Επισκέπτης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Winshester, Ηνωμένο Βασίλειο

Ο David R. Pammenter από το 1968 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το θέατρο των πολιτών, επινοώντας και δημιουργώντας ως επαγγελματίας σκηνοθέτης, επιμορφωτής και εκπαιδευτής. Προσχώρησε στη Θεατροπαιδαγωγική ομάδα του Belgrade Theatre Coventry’s το 1969, ενώ διετέλεσε διευθυντής της από το 1972 έως το 1978. Σκηνοθέτησε τον TheatreMobile, έναν ενοποιημένο τοπικό θίασο ενηλίκων με τις δικές του εργασίες πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση και τη μουσική. Αμέσως μετά έγινε Principal Lecturer και Διευθυντής Προγράμματος του Community Theatre Arts Course στο Rose Bruford College of Speech and Drama, όπου εκπαίδευε ηθοποιούς για 10 χρόνια, ενώ έγινε επίσης Διευθυντής Ανάπτυξης. Ασχολείται με τη δημιουργία, την ανάπτυξη, τη σκηνοθεσία και τη διοίκηση του θεάτρου της κοινότητας και του πολιτικού θεάτρου, θεατροπαιδαγωγικούς θιάσους και θιάσους που ασχολούνται με το θέατρο για την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων των Theatre Foundry, M6, and Pit Prop. Ως Principal Lecturer στο πανεπιστήμιο του Winchester, συνέβαλε στην ανάπτυξη και την παράδοση ενός μαθήματος μεταπτυχιακού επιπέδου σχετικού με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και το Θέατρο για την Ανάπτυξη, και ήταν επίσης Διευθυντής Προγράμματος για τις Σπουδές Δράματος, Θεάτρου και Τηλεόρασης. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πολιτική της εκπαίδευσης των τεχνών και την ανάπτυξη προγραμμάτων και την εκπαίδευση / καθοδήγηση μέσω των θεατρικών τεχνών με θιάσους, πανεπιστήμια, το Βρετανικό Συμβούλιο και την εκπαίδευση και παροχή ΜΚΟ στην Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλασία. Τα κύρια ενδιαφέροντά του εστιάζουν στη δημιουργία και επινόηση θεάτρου και στην ανάπτυξη μιας πρακτικής παιδαγωγικών τεχνών του θεάτρου των πολιτών.

 

 

Somers John, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Exeter, Ηνωμένο Βασίλειο

John Somers is a freelance theatre maker and writer and an honorary fellow in the Department of Drama at Exeter University.  He retired from the University on 2005 but works extensively abroad (Finland, Palestine, Poland, Greece, Czech Republic and Turkey in 2011/12) and in the UK.  His award-winning Interactive Theatre programme ‘On the Edge’ toured nationally for six months and was commissioned by Rethink as part of its ‘Time to Change’ anti-stigma mental health campaign 2009/10.  He also originated a new Interactive Theatre programme on stress and suicide in the veterinary profession, performed in 2011 and 2012. John was Dean of the Faculty of Education in the period 1992/95.  He makes original theatre in communities and has created and directed ten original theatre projects in East Devon as Artistic Director of Tale Valley Community Theatre (see tvctheatre.org).  He is the founder editor of the research journal ‘Research in Drama Education’ (1995), founder director of Exstream Theatre Company (2002), founder of the Exeter MA Applied Drama degree (1999) and founder director of the Exeter international drama research conference (1996).  He is the holder of the 2003 American Alliance of Theatre in Higher Education Special Recognition Award.  John has published widely in research journals and books.

 

 

Nicholson Helen, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Λονδίνου, Ηνωμένο Βασίλειο
Η Helen Nicholson είναι Καθηγήτρια Δράματος και Θεάτρου στο Royal Holloway Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ειδικεύεται στο θέατρο στην εκπαίδευση και το εφαρμοσμένο θέατρο. Συμμετέχει ως υπεύθυνη έκδοσης του περιοδικού Research in Drama Education. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται και τα: Applied Drama: The Gift ofTheatre, Learning to Teach Drama 11-18 (σε συνεργασία με τον Andy Kempe), Theatre & Education (Palgrave, 2009), Theatre, Education and Performance (Palgrave, 2011), Making a Performance: Devising Histories andContemporary Practices -με την Emma Govan και την Katie Normington- (Routledge, 2007). Συνεχίζει να εργάζεται σε πολλές διαφορετικές δομές στην Ιαπωνία, τη Νότιο Αφρική, το Λονδίνο και αλλού.
 

 

Baldwin Patrice, Πρόεδρος IDEA
Η Patrice Baldwin είναι Πρόεδρος του International Drama Theatre and Education Association (IDEA) και Πρόεδρος του National Drama στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι επίσης μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Συμμαχίας για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση (World Alliance for Arts Education-WAAE) και διευθύντρια του Προγράμματος Drama for Learning and Creativity (D4LC). Η Patrice έχει εργαστεί ως διευθύντρια σχολείου, σύμβουλος, επιθεωρήτρια καθώς και ως σύμβουλος στα εκπαιδευτικά προγράμματα του BBC. Έχει γράψει πολλα βιβλία για το Θέατρο/Δράμα στην εκπαίδευση και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σε θέματα θεάτρου και νευροεπιστημών.

 

 

Winston Joe, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Warwick, Ηνωμένο Βασίλειο
Ο Joe Winston είναι Καθηγητής στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Warwick, όπου συντονίζει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση. Το πρόγραμμα το παρακολουθούν πολλοί φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την Ελλάδα και την Κύπρο. Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα (συν-εκδότης)του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Research in Drama Education. Στις δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα Drama, Narrative and Moral Education (Routledge Falmer, 1998) και πιο πρόσφατα το Drama and English at the Heart of the Curriculum (David Fulton, 2004).

 

 

Neelands Jonothan, Professor, Warwick University, UK
Professor Jonothan Neelands is a National Teaching Fellow, and Chair of Creative Education in the Warwick Business School (WBS) at the University of Warwick. In addition to his academic profile, he is an experienced workshop leader and drama practitioner, with a national and international reputation for delivering high quality professional training and development opportunities. Research interests include: the theory and practice of drama and theatre education; teaching artistry and the work of teaching artists; models of cultural and creative learning; the politics of cultural and education policy-making; teaching in urban settings, the sociology of educational disadvantage and the articulation of a pro-social pedagogy of arts education. He enjoys a close working relationship with the Royal Shakespeare Company and has developed accredited teaching Shakespeare courses for teachers and actors. He has been involved in developing resources and the business plan for Teaching Shakespeare which is a partnership between the RSC and The University of Warwick producing professional development for teachers that can transform the classroom experience of Shakespeare. Professor Neelands has advised government on the identification and training of exceptionally able and motivated young performers and is Research Consultant for the theatre industry’s National Council of Drama Training and a member of the RSC Education Advisory Group. He is the Patron of the International Schools Theatre Association. Recent research projects have been in partnership with the Higher Education Academy for the Open Space Learning project at Warwick; Birmingham Royal Ballet; RSC and the National Association of Youth Theatres amongst others. Professor Neelands is the author of several texts for teachers and students, which have influenced the development of drama in recent years including Structuring Drama Work; Beginning Drama 11-14; Drama and Theatre Studies at A/S and A level and Improving Your Primary School Through Drama. Peter O’Connor΄s Creating Democratic Citizens through Drama Education: the writings of Jonothan Neelands is published by Trentham.

 

Γκόβας Νίκος, παιδαγωγός θεάτρου

Ο Νίκος Γκόβας είναι παιδαγωγός θεάτρου με μεγάλη εμπειρία στο σχεδιασμό και υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για εκπαιδευτικούς. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (πανεπιστήμια, επιστημονικές ενώσεις, θέατρα, μουσικές ομάδες, κ.ά.) Έχει γράψει και επιμεληθεί πολλά βιβλία και άρθρα για το θέατρο στην εκπαίδευση, είναι ιδρυτής και υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «Εκπαίδευση & Θέατρο», μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Research in Drama Education (RiDE) και ιδρυτής και πρόεδρος από 1998-2008 της επιστημονικής ένωσης «Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση». Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Προγραμμάτων (2005-2007) του International Drama/Theatre & Education Association (IDEA) και μέλος της πρώτης Συντονιστικής Επιτροπής του IDEA-Europe (2006-2007). Εργάζεται ως υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ανατολικής Αττικής αναπτύσσοντας επιμορφωτικές δράσεις και δίκτυα εκπαιδευτικών.

 

Γιαννούλη Μπέττυ, Ε.Ε., κοινωνιολόγος

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

 

Γεωργακοπούλου Ιωάννα, καθηγήτρια, θεατροπαιδαγωγός
Γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στις 17/5/1985 και μεγάλωσε στη Βαλύρα Μεσσηνίας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε Μεταπτυχιακό στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο πανεπιστήμιο του Γουόρικ, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αγαπάει τα Αγγλικά και τις γλώσσες γιατί είναι ο κώδικας επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους και χρησιμοποιεί το θέατρο και το δράμα για να κάνει τη μάθηση μιας γλώσσας βιωματική για τους μαθητές, δημιουργώντας τους κίνητρα για να έρθουν πιο κοντά σε αυτήν. Εργάζεται στο IST College ως λέκτορας, ως καθηγήτρια Αγγλικών και στο παρελθόν έχει διευθύνει σεμινάρια για το Δίκτυο με θέμα την Dorothy Heathcote αλλά και τη χρήση του Θεάτρου στην Διαδασκαλία των Αγγλικών.

 

Βάλια Γκότση, καθηγήτρια, θεατροπαιδαγωγός

Η Βάλια Γκότση σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με κατεύθυνση Λογοτεχνεία-Πολιτισμός. Συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Εκπαίδευση Δράματος και Θεάτρου στο University of Warwick της Μεγάλης Βρετανίας, δίνοντας έμφαση στη διδασκαλία της Αγγλικής Γλώσσας μέσω Θεάτρου.Κατά τη διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε εθελοντικά με ομάδες παιδιών στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Αγγλία και τη Βραζιλία, στην εκμάθηση Αγγλικών και στη βιωματική προσέγγιση του κώδικα της γλώσσας μέσω του Δράματος. Παρακολούθησε ακόμα σεμινάρια πάνω σε διάφορες δραματικές τεχνικές, τη διδασκαλία και τη δημιουργηκότητα. Από το 2005, έχει εργαστεί ως μεταφράστρια και ως καθηγήτρια Αγγλικών και Θεάτρου σε διάφορα δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Επίσης, από το 2010 είναι μέλος του συντονιστικού γραφείου Αθήνας του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέτρο στην Εκπαίδευση και έχει εισηγηθεί σεμιναρίων με θέμα το Εκπαιδευτικό Θέατρο σε ημερίδές του.

 

Ποταμούση Ηρώ, κοινωνιολόγος, θεατροπαιδαγωγός

Η Ηρώ Ποταμούση είναι κοινωνιολόγος και θεατροπαιδαγωγός, απόφοιτη του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και του Κέντρου Καλλιτεχνικής και Δημιουργικής Εκπαίδευσης «ΑΝΙΜΑ». Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο University of Warwick της Μ. Βρετανίας, όπου και ασχολήθηκε ερευνητικά με τα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα. Η μεταπτυχιακή της εργασία είχε θέμα «Τα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα και η κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη των παιδιών». Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (2008-2011). Ως θεατροπαιδαγωγός συνεργάζεται με δήμους, σχολεία και θεατρικές ομάδες της Αττικής από το 2007 και είναι μέλος της θεατροπαιδαγωγικής ομάδας (TiE Company) 'Κύκλος' από το 2009. Επίσης έχει ασχοληθεί με τη δημιουργία εκπαιδευτικού συνοδευτικού υλικού σε παιδικές και εφηβικές παραστάσεις (ο Καραγκιόζης και ο Καταραμένος Δράκος, Ρισπέκτ, Η Γάζα είναι, Αριστοφάνη-Όρνιθες μια rock παράσταση για εφήβους).

 

Χολέβα Νάσια, θεατροπαιδαγωγός

Η Νάσια Χολέβα είναι απόφοιτος του τμήματος Θεάτρου του Α.Π.Θ. Έχει Μaster στο Εφαρμοσμένο Δράμα (Θέατρο-Εκπαίδευση-Κοινωνική Παρέμβαση). Ως θεατροπαιδαγωγός, έχει δουλέψει με μια μεγάλη γκάμα ομάδων, με διαφορετικές ηλικιακές, μαθησιακές, κοινωνικές, κινητικές και άλλες ιδιαιτερότητες, στα πλαίσια πολύ διαφορετικών δομών της τυπικής και μη τυπικής εκπαίδευσης (δημοτικά, σχολεία 2^ης ευκαιρίας, κατασκηνώσεις, πολιτιστικά εργαστήρια κτλ). Έχει επίσης συντονίσει επιμορφωτικά εργαστήρια εκπαιδευτικών, θεατρολόγων κτλ με έμφαση στο θέατρο στην εκπαίδευση. Από το 2007 υλοποιεί για λογαριασμό του Δικτύου το πρόγραμμα «Εσύ όπως κι Εγώ – εξερευνώντας τη διαφορετικότητα μέσα από το θέατρο», για το οποίο έχει γράψει και το ομότιτλο βιβλίο (2010). Είναι Γενική Γραμματέας του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και από το 2004 μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού ‘Εκπαίδευση & Θέατρο’.

 

Vio Koldobika, σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός, Ισπανία
Μαθητής του Georges La Ferriere (Καναδάς), o Koldobika G. Vío είναι ένας από τους βασικούς εκπροσώπους αυτής της Παιδαγωγικής της Έκφρασης στην Ισπανία, όπου δίνει μαθήματα και σεμινάρια. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Universidad del País Vasco. Διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Κοινωνικού Θεάτρου στα Πανεπιστήμια Ramon Llull στη Βαρκελώνη και Porto στην Πορτογαλία. Έχει σκηνοθετήσει και συμμετάσχει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Έχει εργαστεί σε διάφορες χώρες: Παλαιστίνη, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Νότιο-Αφρική. Δίδαξε Θέατρο Δρόμου και Κουκλοθέατρο στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου-Παντομίμας του Κιλκίς. Έχει εκδώσει τρία βιβλία σχετικά με το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου.

 

Τσολάκη Ντίνα, εκπαιδευτικός, Πρόεδρος ΔΣ Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
Η Ντίνα Τσολάκη είναι εκπαιδευτικός (πτυχίο Γαλλικής Φιλολογίας) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1987. Στα πλαίσια της ΣΕΛΜΕ Θεσ/νίκης παρακολούθησε διετές πρόγραμμα θεατρικής παιδείας και συνέχισε την εκπαίδευση της στο στούντιο Παράθλαση, σε σεμινάρια της ΝΕΛΕ, του ΥΠΕΠΘ και αργότερα του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Είναι μέλος της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «Εξ αμάξης» από το 1993. Υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας του Γυμνασίου Γαλάτιστας Χαλκιδικής. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου καθηγητών Γαλλικής και εμψυχώτρια σε σεμινάρια και συνέδρια για τη διδακτική της γλώσσας με τη χρήση θεατρικών τεχνικών στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Από το 2003 έως το 2006, ως Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων στη Δ/νση Δ.Ε Χαλκιδικής, έχει οργανώσει βιωματικά σεμινάρια θεατρικής παιδείας. Είναι πρόεδρος του ΔΣ του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

 

Βάσω Παπαβραμίδου, φιλόλογος
Η Βάσω Παπαβραμίδου είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής τουΑΠΘ και εργάζεται ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1984. Τα τελευταία 10 χρόνια, από τότε που ήρθε σε επαφή με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, ασχολείται με το θέατρο στην εκπαίδευση. Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια, και Συδιασκέψεις του Δικτύου,καθώς και την πρώτη θεατρική κατασκήνωση στις Σπέτσες. Από το 2007 είναι μέλος του Συντονιστικού Γραφείου Βόρειας Ελλάδας και από τον Ιούνιο του 2011 μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

 

Μολογούση Σόνια, θεατροπαιδαγωγός

Η Σόνια Μολογούση είναι θεατρολόγος και θεατροπαιδαγωγός, απόφοιτη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και του University of Warwick της Μ. Βρετανίας, όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση. Έχει εργαστεί εθελοντικά με ομάδες παιδιών και νέων στην Ελλάδα (Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, Δρόμοι Ζωής) και το εξωτερικό. Έχει παρακολουθήσει, επίσης, σεμινάρια πάνω σε διάφορες δραματικές τεχνικές, τo κουκλοθέατρο και τo θέατρο στην εκπαίδευση. Ως θεατροπαιδαγωγός έχει εργαστεί σε δήμους και σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από το 2008, ενώ από το 2011 είναι μέλος του Δ.Σ. του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

 

Μουστακλίδου Δάφνη, οργάνωση παραγωγής, υπεύθυνη επικοινωνίας

Η Δάφνη Μουστακλίδου είναι απόφοιτος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Α.Π.Θ. Υπήρξε ενεργό μέλος της θεατρικής ομάδας του τμήματος, BALD THEATRE. Εργάστηκε στο γραφείο παραγωγής του ΚΘΒΕ την περίοδο 2000-2002. Το 2003 συμμετείχε στην οργανωτική επιτροπή του παγκόσμιου συνεδρίου Το Σώμα ως Κείμενο: Πολιτισμικές, Θεωρητικές και Πρακτικές Προσεγγίσεις στην Τρίτη Χιλιετία, που διοργάνωσε το Τμήμα Αγγλικής. Για 3 χρόνια εργάστηκε στην οργάνωση των εκδηλώσεων της Φοιτητικής Εβδομάδας, Α.Π.Θ. Από το 2003 εργάζεται στο Γραφείο Σπουδών του Τμήματος Αγγλικής, ΑΠΘ, με κύρια ευθύνη τα ευρωπαϊκά προγράμματα του Τμήματος. Από το 2008 συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με το γραφείο οργάνωσης παραγωγής και προώθησης Art Minds ως υπεύθυνη επικοινωνίας θεατρικών παραστάσεων. Έχει διδάξει αγγλικά σε όλα τα επίπεδα σε παιδιά και ενήλικες. Είναι ταμίας του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

 

Μαυρέας Δημήτρης, φιλόλογος

Ο Δημήτρης Μαυρέας εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση και τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η αξιοποίηση του θεάτρου στη διδασκαλία του. Σήμερα διδάσκει σε Κωφούς και Βαρήκοους μαθητές και είναι επίσης διερμηνέας της ελληνικής νοηματικής γλώσσας (ΕΝΓ). Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου πήρε και Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με ειδίκευση στη Γλωσσολογία. Στο ίδιο τμήμα εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα το γλωσσικό σχεδιασμό της ΕΝΓ. Έχει παρουσιάσει μελέτες του σε διάφορα συνέδρια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Πρόσφατα ανέλαβε το συντονισμό του Γραφείου της Αθήνας του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

 

Κορράλες Χουάνχο

 

Κατσαρίδου Μάρθα, δασκάλα, θεατροπαιδαγωγός

Η Μάρθα Κατσαρίδου είναι δασκάλα σε σχολείο διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Η διδακτορική διατριβή της (Α.Π.Θ.) εξετάζει τη μέθοδο της δραματοποίησης στη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Υπότροφος του Ωνασείου Ιδρύματος, σπούδασε Θέατρο στην εκπαίδευση (MA, Goldsmith’s College) και υποκριτική (Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης). Έχει σχεδιάσει θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κύπρου και το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, στο οποίο είναι αντιπρόεδρος. Έχει συνεργαστεί ως εμψυχώτρια με τα National Theatre και Tricycle Theatre (Λονδίνο), με πολιτιστικούς συλλόγους και σχολεία, και ως ηθοποιός σε παραστάσεις. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά.
 

Καλδή Μαίρη, φιλόλογος

H Μαίρη Καλδή είναι φιλόλογος. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1983 είναι διορισμένη στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και από το 1997 εργάζεται στο 3^ο Γυμνάσιο Αχαρνών. Μελέτησε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο και έφθασε μέχρι την Ανωτέρα Σχολή του Πιάνου. Συνεργάστηκε παίζοντας πιάνο σε συναυλίες με το συγκρότημα Εναπομείναντες του Νικόλα Άσιμου (1983-1986). Έχει παρακολουθήσει επιμορφωτικούς κύκλους σπουδών Ιστορίας της Τέχνης, Σημειολογίας του Θεάτρου και σεμινάρια για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Εμψυχώνει θεατρικά εργαστήρια με μαθητές και έχει λάβει μέρος σε Διεθνείς Συνδιασκέψεις, ημερίδες και σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών για το θέατρο στην εκπαίδευση ως μέλος Οργανωτικής Επιτροπής. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και υπεύθυνη της Επιτροπής Εκδόσεων. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Εκπαίδευση & Θέατρο και της ομάδας που γράφει το μηνιαίο Ενημερωτικό Δελτίο του Δικτύου. Από το 2004 βιντεοσκοπεί και επεξεργάζεται ψηφιακά το οπτικοακουστικό υλικό από εργαστήρια και συνδιασκέψεις του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. makaldi@sch.gr

 

Καραβίτη, Τζένη, φιλόλογος, εκπαιδευτικός θεάτρου

Η Τζένη Καραβίτη είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σύγχρονη Θεατρική Πρακτική στο University of Essex του Η. Βασιλείου. Υποψήφια διδάκτορας στο Royal Holloway University of London με αντικείμενο της έρευνάς της το αρχαίο ελληνικό θέατρο στην εκπαίδευση. Διδάσκει σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών στο πεδίο της θεατρικής πρακτικής. Συγγραφικό έργο:  Young Theatre Voices 2007: Ancient Myths & Contemporary Life (2007), Το Πορτοκάλι με την Περόνη-Θεατρικές ασκήσεις και δημιουργικές δραστηριότητες (2005) κ.ά. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του «Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» και συμμετέχει στο σχεδιασμό και στη διοργάνωση των επιμορφωτικών του προγραμμάτων. Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού «εκπαίδευση και θέατρο» και συνεργάτης του περιοδικού «Το παραμύθι». Από το 1989 υπηρετεί ως εκπαιδευτικός στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με Λ.Τ. Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.

 

Κακουδάκη Τζωρτζίνα θεατρολόγος, ηθοποιός

Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος και σκηνοθέτης. Έχει διδάξει στο Διδακτική του Θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας (2004-2007) και «Εμψύχωση κούκλας στο Νηπιαγωγείο» στο Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης Βόλου και το Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Αθηνών (2007-12). Έχει διδάξει Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού και σε πλήθος δημοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012). Διδάσκει Ιστορία/ Δραματουργία Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, στη δραματική σχολή Πράξη Επτά και τη δραματική σχολή Πρώτη Πράξη. Έχει διευθύνει βιωματικά θεατρικά εργαστήρια σε πανεπιστημιακά φεστιβάλ θέατρου σε πολλές χώρες. Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Εθνικού Θεάτρου (1997- 2004).Συγγραφέας του Βιβλίου Θέατρο- Θεατρική Αγωγή του ΙΔΕΚΕ (2007) και Διαδρομές Βιωματικής Μάθησης, εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει παίξει στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε παραστάσεις χορού με τις ομάδες Yelp, Quasi Stellar, Αερίτες. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους Μετά τον Αφρό (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σους το πεζοδρόμιο (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες (Θέατρο Νέου Κόσμου και σε σχολεία Β Βάθμιας Εκπαίδευσης) και βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση Φρανκ Βέντεκιντ X-press Spring και Shakespeare Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας. Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δημιουργών σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και θέατρα.

 

Γιαννούλη Παναγιώτα (Μπέττυ), εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος

Η Παναγιώτα (Μπέττυ) Γιαννούλη είναι εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, με σπουδές στην Εγκληματολογία και τα Οικονομικά. Έχει εργαστεί εθελοντικά στον τομέα κοινωνικής παρέμβασης σε Δήμους και από το 1998 έχει στρέψει τα ενδιαφέροντά της και την πρακτική της στην παιδαγωγική και την πολιτισμική δράση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Η εργασία της περιλαμβάνει την έρευνα και την επιμόρφωση στην παιδαγωγική του θεάτρου, και το σχεδιασμό και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που αξιοποιούν το θέατρο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διατέλεσε πρόεδρός του την περίοδο 2008-2011.

 

Αλεξιάδη Κατερίνα, φιλόλογος, θεατρολόγος, μουσικοπαιδαγωγός
Η Κατερίνα Αλεξιάδη είναι πτυχιούχος του Τομέα Φιλοσοφικών και Παιδαγωγικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι απόφοιτος του Διετούς Επαγγελματικού Κύκλου Σπουδών Μουσικοκινητικής Αγωγής C. ORFF της Σχολής Μωραΐτη και πτυχιούχος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (κατεύθυνση Θεατρολογία – Μουσικολογία). Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικού τραγουδιού, αρμονίας της μουσικής και κλασικού και σύγχρονου χορού. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις εμπνευσμένες από τις τραγωδίες του Ευριπίδη Τρωάδες, Βάκχες, Μήδεια, με την ομάδα Θεάτρου Οψ της Κατερίνας Παπαϊακώβου. Συμμετείχε ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής σε διεθνή συνέδρια για το θέατρο και τη μουσική στην εκπαίδευση. Εργάζεται ως φιλόλογος στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού 'Εκπαίδευση & Θέατρο' και της ομάδας που γράφει το μηνιαίο Ενημερωτικό Δελτίο του Δικτύου. Από τον Σεπτέμβρη του 2009 είναι πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Μουσικοκινητικής Αγωγής Carl Orff. (ΕΣΜΑ Carl Orff).

 

ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

 

Προσυνεδριακά σεμινάρια

Φέτος θα πραγματοποιηθούν προ/και μετα-συνεδριακά σεμινάρια διάρκειας 2 ημερών (10 διδακτικών ωρών) από διακεκριμένους δασκάλους του χώρου, στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Παρακάτω λεπτομέρειες, οι ημερομηνίες και οι πόλεις διεξαγωγής τους.
Το κόστος συμμετοχής στα έξοδα της δοργάνωσης είναι:
- 30Ε για τα μέλη του Δικτύου με τακτοποιημένη τη συνδρομή για το 2012
- 40Ε για τα μη μέλη

Αιτήσεις και τρόπος καταβολής της συμμετοχής:
Οι θέσεις είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να καταθέσουν επωνύμως το ανάλογο ποσό στο λογαριασμό 202 00 2002 000277 ALPHA BANK και να στέλνουν την αίτηση που θα βρουν κάτω από τον τίτλο του εργαστηρίου συμπληρωμένη, στο info@theatroedu.gr.
Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής

1. Patrice Baldwin, πρόεδρος του IDEA (Ην. Βασίλειο) - Αθήνα
2. Joe Winston, καθηγητής, πανεπιστήμιομιο Warwick (Ην. Βασίλειο) - Αθήνα
3. Jean Lataillade, σκηνοθέτης (Γαλλία) - Αθήνα
4. John Somers, ομότιμος καθηγητής του παν/μιου Exter (Ην. Βασίλειο) - Κέρκυρα
5.Hugo Cruz, ψυχολόγος, κοινωνικό θέατρο (Πορτογαλία) - Πάτρα
________________________________________________________________________

1. ‘Κάτω από τη γη’
Patrice Baldwin, πρόεδρος IDEA
21,22 Nοεμβρίου, Αθήνα
ώρες: 16.00 - 20.00
γλώσσα: αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά
χώρος: θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι (πλησίον στ. μετρό Κεραμεικός)
φόρμα αίτησης
πληροφορίες: valia.gkotsi@gmail.com, Βάλια Γκότση, τηλ. 6977764544, Δευτέρα-Παρασκευή 17:30-20:00

Το εργαστήρι βασίζεται σε ένα απλό κείμενο των 50 λέξεων για ένα ταξίδι προς την ελευθερία. Μέσα στην πορεία της ιστορίας οι άνθρωποι το έσκαγαν κρυφά και με κίνδυνο από μια χώρα ή κατάσταση σε μια άλλη και θα συνεχίσουν να το κάνουν.  Παγκόσμια θέματα όπως η ελευθερία και η δουλεία, το φώς και το σκοτάδι, η φιλία και η εχθρότητα, ο κίνδυνος και η ασφάλεια που αντιτίθενται μεταξύ τους, εξερευνώνται αισθητικά, γνωστικά και συναισθηματικά. Το αρχικό ερέθισμα θα εξερευνηθεί και θα επεκταθεί μέσω του διαδικαστικού δράματος περιλαμβάνοντας και κάποιo αυτοσχεδιαστικό δρώμενο και συνεργατική συγγραφή. Το εργαστήρι θα χρησιμοποιήσει κάποιες αυθεντικές εικόνες και έγγραφα.

Η Patrice Baldwin είναι Πρόεδρος του International Drama Theatre and Education Association (IDEA) και Πρόεδρος του National Drama στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Επίσης είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Συμμαχίας για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση (World Alliance for Arts Education-WAAE) καθώς και διευθύντρια του Προγράμματος Drama for Learning and Creativity (D4LC). Η Patrice έχει εργαστεί ως διευθύντρια σχολείου, σύμβουλος, επιθεωρήτρια καθώς και ως σύμβουλος στα εκπαιδευτικά προγράμματα του BBC. Έχει γράψει πολλα βιβλία για το Θέατρο/Δράμα στην εκπαίδευση και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σε θέματα θεάτρου και νευροεπιστημών.
 

2. “Αυτοί που είναι σιωπηλοί”
Joe Winston, Καθηγητής, Institute of Education, Πανεπιστήμιο Warwick, Ηνωμένο Βασίλειο
21-22 Νοεμβρίου 2012
ώρες: 17.00 - 21.15: εργαστήριο
τόπος: γραφεία Πανελληνίου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ)
γλώσσα: Αγγλικά με μετάφραση στα Ελληνικά
φόρμα αίτησης
πληροφορίες: angelinest79@hotmail.com, Αγγελίνα Σταυροπούλου, τηλ. 6972227325, Δευτέρα-Παρασκευή 17:30-21:00

Το Θέατρο/Δράμα θεωρείται συχνά σαν μία παιδαγωγική μέθοδος ικανή να ενθαρρύνει τους νέους ανθρώπους να ταυτιστούν συναισθηματικά με αυτούς που ζουν στο περιθώριο και των οποίων οι φωνές χάνονται μέσα στην κακοφωνία της κοινωνικής προκατάληψης, της μεροληψίας των Μ.Μ.Ε και των πολιτικών ψεμμάτων Επίσης, αντιμετωπίζεται συχνά σαν μία παιδαγωγική μέθοδος κατάλληλη για να δουλέψει κανείς με περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες δίνοντας τους φωνή. Παρ’όλα αυτά, οι προβληματισμοί που αφορούν τη  σωστή δραματική απόσταση που οφείλει να διατηρήσει κανείς στις παραπάνω περιπτώσεις καθώς και οι προσπάθειες αποφυγής μιας δουλειάς πολύ ευσεβούς ή υπερβολικά διδακτικής μπορούν να αποπροσανατολίσουν τον θεατροπαιδαγωγό η τον εμψυχωτή μιας ομάδας.
Το εργαστήριο θα επικεντρωθεί σε δύο παραδείγματα εκπαιδευτικού δράματος που καταδεικνύουν δύο περιπτώσεις ανθρώπων που είναι σιωπηλοί- το ένα αφορά τη περίπτωση μίας διασυρμένης ηλικιωμένης γυναίκας, και το άλλο μία νεαρής γυναίκας αιτούσας ασύλου (πολιτική πρόσφυγας, μετανάστρια). Τα δυο αυτά παραδείγματα Εκπαιδευτικού Δράματος έχουν σαν στόχο να είναι έντονα, ενδιαφέροντα και απολαυστικά χωρίς να χάσουν την ικανότητα τους να προκαλέσουν συναισθηματική ταύτιση και να ενθαρρύνουν την κριτική σκέψη όσον αφορά τους συμμετέχοντες
Αφορά άμεσα τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Στους συμμετέχοντες θα δοθεί σχετικό υλικό και βιβλιογραφία- πηγές.

Ο Joe Winston είναι Καθηγητής στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Warwick, όπου συντονίζει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση. Το πρόγραμμα το παρακολουθούν πολλοί φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την Ελλάδα και την Κύπρο. Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα (συν-εκδότης)του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Research in Drama Education. Στις δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα Drama, Narrative and Moral Education (Routledge Falmer, 1998) και πιο πρόσφατα το Drama and English at the Heart of the Curriculum (David Fulton, 2004).

 

3. “Jouer la langue Francaise”
Jean Lataillade, σκηνοθέτης, Γαλλία
26-27 Νοεμβρίου, Αθήνα
ώρες: 16.45 - 17.00 προσέλευση, 17.00 - 21.15: εργαστήριο
γλώσσα: Γαλλικά - ** απευθύνεται αποκλειστικά σε καθηγητές γαλλικής**
τόπος: 2^ο Πρότυπο Πειραματικό ΓΕΛ Αθηνών, Παναγή Κυριακού 12, Αμπελόκηποι (πλησίον στ. μετρό Αμπελόκηποι, απέναντι από το μαιευτήριο Έλενα)
φόρμα αίτησης
πληροφορίες: maritaloli@sch.gr, Μαρίτα Λώλη, τηλ. 6972827857, ώρες επικοινωνίας 18:00-22:00

Contenu: La formation permet la mise en perspective d’un certain nombre d’exercices  théâtraux au service de l'apprentissage d'une langue étrangère . Le travail sera basé sur un certain nombre d'axes fondamentaux pour appréhender l’ensemble des composantes de l’acte théâtral sans jamais oublier la dimension linguistique (le français langue étrangère).
Par ailleurs, jouer, c’est d’abord du plaisir, si possible communicatif.
Déroulement:
Première aprés midi :
1^er temps : CORPS, VOIX, ESPACE
Exercices de présentation: supports corporels et verbaux individuels, à deux ou trois, collectifs.
Exercices d’occupation de l’espace: Prise de conscience de son corps et de celui des autres dans un espace non théâtral au départ qui le devient au fur et à mesure de son appropriation par les stagiaires.
Approche d’un dialogue simple : 4 répliques. Mémorisation, prononciation et exercices   d’articulation,  diction   théâtrale.
Mise en jeu et en espace de ce dialogue: Nombreuses variantes.
Travaux sur la voix (niveau sonore et intonation).
Création d’images en fonction de thèmes choisis en commun par l' animateur et les stagiaires.
Choix d’un texte littéraire simple permettant de mettre en jeu la création d’images précédentes.
2^ème temps : VERS LE PERSONNAGE
Exercices d’échauffement corporels et vocaux ; Reprise et approfondissement de la maîtrise de l’espace.
Travaux sur les sentiments: Comment exprimer sans les mots différents états.
Travaux d’association: voix, sentiments, mots, textes...
Construire un personnage (déplacement, démarche, voix, attitude...)
Rencontre des personnages créés avec une approche de situation théâtrale.
Deuxième aprés midi:
3ème temps : VERS LA REPRESENTATION
Réactivation des acquis de la première après midi autour d’échauffements ludiques
Mise en place d’un exercice collectif intégrant l’ensemble des techniques approchées
Deux voies s’ouvrent à ce niveau de travail:
*Improvisations par groupe avec consignes précises données par l'animateur sur les situations à créer.
*Courts textes théâtraux et/ou non théâtraux à mettre en jeu et en scène par les stagiaires.

Ο Jean Lataillade, είναι συνταξιούχος καθηγητής Ιστορίας και Γεωγραφίας, πρόεδρος της Κρατικής Σκηνής της Roche sur Yon, μέλος του Δ.Σ  της ANRAT (Association nationale de Recherche et d’Action théâtrale), συντονιστής του διεθνούς συλλόγου ARTDRALA. Έχει διδάξει σε πολλές χώρες ως εμψυχωτής σε βιωματικά εργαστήρια με στόχο την εκμάθηση της γαλλικής ως ξένη γλώσσα, με τη χρήση θεατρικών τεχνικών. Υπήρξε συνιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Γαλλόφωνου σχολικού θεάτρου για νέους καθώς και σκηνοθέτης και εμψυχωτής ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων.

 

4. “Το θέατρο/δράμα ως ερευνητική διαδικασία στο σχολείο: τεχνικές και εφαρμογές”
JOHN SOMERS, ομότιμος καθηγητής Exeter university, UK
21-22 Νοεμβρίου, Κέρκυρα
ώρες: 16.45 - 17.00: προσέλευση, 17.00 - 21.15: εργαστήριο
γλώσσα: αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά
φόρμα αίτησης
πληροφορίες: Μαργαρίτα Απέργη, mapergi@hotmail.com, 6942044333

Την  πρώτη μέρα του εργαστηρίου οι συμμετέχοντες θα εισαχθούν στην πρακτική του θεάτρου/δράματος ως ερευνητικής διαδικασίας. Θα δουν πώς μπορούν να αξιοποιήσουν αυτοσχεδιασμούς για να διερευνήσουν με τους μαθητές τους ζητήματα και καταστάσεις που αφορούν συγκεκριμένες πλευρές της ζωής. Θα δουν επίσης πώς μπορούν οι μαθητές να μοιραστούν με άλλους αυτή τη συλλογική έρευνα χωρίς την πίεση της «παράστασης» και πώς μπορούν να δείξουν όσα ανακάλυψαν στους συμμαθητές τους, στους μαθητές των άλλων τάξεων, στο σχολείο και σε ευρύτερο κοινό.  Θα γνωρίσουν εμπειρικά και θα αξιοποιήσουν θεατρικές τεχνικές όπως «ο στοχευμένος αυτοσχεδιασμός», «οι κάρτες ρόλων», «οι μαρτυρίες ως αφορμή για τη διερεύνηση μιας ιστορίας» και  «το πακέτο εξερεύνησης».
Τη δεύτερη μέρα θα δουλέψουμε με υλικό που θα έχουν προετοιμάσει οι συμμετέχοντες και θα σχετίζεται με τη διδακτική τους πρακτική και με τις ηλικίες των μαθητών τους. Θα δούμε τρόπους επεξεργασίας και «τελειοποίησης» του υλικού μέσα στο πλαίσιο της ομάδας. Επιδίωξή μας είναι να διατηρήσουν οι συμμετέχοντες τη μεταξύ τους επικοινωνία ηλεκτρονικά και μετά το εργαστήριο με στόχο να συνεχίσουν το διάλογο για την αξιοποίηση του θεάτρου/δράματος ως ερευνητικής διαδικασίας και να τον εμπλουτίσουν με νέες ιδέες. Ο εμψυχωτής προσφέρεται να συνεισφέρει ηλεκτρονικά σε αυτόν τον δημιουργικό διάλογο.

Ο John Somers είναι δημιουργός θεάτρου και θεατρικός συγγραφέας και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι ομότιμος καθηγητής στο τμήμα θεάτρου/δράματος στο πανεπιστήμιο του Exeter. Συνταξιοδοτήθηκε από το πανεπιστήμιο το 2005 αλλά έκτοτε εργάζεται εντατικά σε άλλες χώρες (Φινλανδία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ελλάδα, Τσεχία και Τουρκία για το 2011-12) καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βραβευμένο αλληλεπιδραστικό θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμά του, “on the edge”, ταξίδεψε σε όλη τη χώρα για έξι μήνες και συμπεριλήφθηκε από τον οργανισμό Rethink ως μέρος της καμπάνιας του ‘ώρα για αλλαγή’ ενάντια στο στίγμα ενάντια σε άτομα με ψυχικά νοσήματα, για τη χρονιά 2009-2010. Έχει επίσης δημιουργήσει ένα νέο θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα γύρω από το στρες και την αυτοκτονία στο πεδίο του κτηνιατρικού επαγγέλματος, το οποίο παίχτηκε το 2011 και το 2012.
Ο John ήταν κοσμήτορας του τμήματος Εκπαίδευσης του πανεπιστημίου για τα χρόνια 1992-1995.
Έχει διατελέσει κοσμήτορας του τμήματος εκπαίδευσης του πανεπιστημίου Exeter (1992-1995). Δημιουργεί εδώ και χρόνια αυθεντικά θεατρικά έργα σε κοινότητες και έχει φτιάξει και σκηνοθετήσει 10 αυθεντικά θεατρικά προγράμματα στο ανατολικό Devon ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Tale Valley Community Theatre (δες tvctheatre.org). Ίδρυσε το περιοδικό “research in drama education” (1995), τη θεατροπαιδαγωγική ομάδα Extream (2002), το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη Δραματική Τέχνη» (MA Applied Drama, 1999) και το διεθνές συνέδριο για την έρευνα γύρω από το θέατρο/δράμα στην εκπαίδευση (1996).
Η προσφορά του στο πεδίο έχει αναγνωριστεί με το ειδικό βραβείο Special Recognition Award από την American Alliance of Theatre in Higher Education (2003). Τα γραπτά του έχουν ευρέως εκδοθεί σε βιβλία και περιοδικά.

 

5. "Θέατρο στην Κοινότητα (Community Theatre)"
Hugo Cruz, κοινωνικό θέατρο, ψυχολόγος, Πορτογαλία
21,22 Nοεμβρίου, Πάτρα
ώρες: 16.45 - 17.00: προσέλευση, 17.00 - 21.15: εργαστήριο
χώρος: Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, πλ. Γεωργίου, Πάτρα
γλώσσα: αγγλικά με βοήθεια στα ελληνικά
φόρμα αίτησης
πληροφορίες: Γιύλη Δούβου, 6976878104, gioulidouvou@yahoo.gr
με την υποστήριξη του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πατρών & του Συλλόγου Αποφοίτων του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πατρών

Το θέατρο στην κοινότητα (Community Theatre)

Το θέατρο μας δίνει τη δυνατότητα να φέρουμε σε επαφή τον εσωτερικό μας κόσμο με τον έξω κόσμο, να δημιουργήσουμε «γέφυρες», να φτιάξουμε δίκτυα επικοινωνίας. Μπορούμε να βιώσουμε την εμπειρία νέων γλωσσών και να ανοίξουμε ή/και να ξεκλειδώσουμε κανάλια επικοινωνίας που μέχρι τότε μας ήταν άγνωστα, και/ή παγιωμένα σε επίπεδα επικοινωνίας που δε μας ικανοποιούσαν. Το θέατρο είναι εξορισμού μια συνάντηση, ένας τρόπος να προσεγγίσουμε τους άλλους.
Σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε κρίση παγκοσμίως, αναζητούμε άλλα πιθανά μονοπάτια. Σε αντίθεση με τον κόσμο των απρόσωπων εταιριών ή αυτών που πιστεύουν/επενδύουν πολύ λίγο στον άνθρωπο, είναι απαραίτητο να εμπιστευτούμε διαδικασίες συλλογικές, με τις οποίες μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να (ξανα)βρούμε τις αναμνήσεις, τις παραδόσεις, την ταυτότητα και την αίσθηση του ανήκειν, που μέχρι τώρα φάνταζαν

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

 

Αρμένης Νίκος, διευθυντής 2ου δημοτικού σχολείου Αυλώνος

Πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας.
Από το 1999 δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Από το 2002 ως το 2004 εργάστηκε ως αναπληρωτής δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης (ΕΚΚΝ) Αυλώνα.
Από το 2004 ως σήμερα υπηρετεί στο ίδιο Σχολείο από τη θέση του προϊσταμένου.

Ιωάννα Ψιμούλη, Ψυχολόγoς- Ψυχοθεραπεύτρια και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Έλαβε πτυχίο Ψυχολόγου από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, ενώ στην συνέχεια ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου του Strathclyde, όπου πήρε και την εξειδίκευση της στην Προσωποκεντρική Προσέγγιση, ως μέθοδο Ψυχοθεραπείας.

Υπήρξε εκπαιδευόμενη Ψυχολόγος στη Μονάδα Θεραπείας Συμπεριφοράς του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής, Αθηνών, ενώ στην συνέχεια εργάστηκε στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής του Πειραιά, στη Μονάδα Ενηλίκων.

Έχει εργασθεί ως ψυχολόγος σε Νευροψυχιατρικές Κλινικές και έχει προσφέρει εθελοντική εργασία σε Μονάδες Απεξάρτησης Τοξικομανών του ΚΕΘΕΑ (Νόστος, ΕΞΑΝΤΑΣ), αλλά και του ΟΚΑΝΑ (Μονάδα Εφήβων ΑΤΡΑΠΟΣ), στη Μ.Κ.Ο. ΑΡΣΙΣ, στο Α1 και Β1 ΚΑΠΗ του Δήμου Πειραιά (όπου συνεργάζεται από το 2011 έως και σήμερα), ως καθηγήτρια Ψυχολογίας στα ΙΕΚ ΞΥΝΗ Αθηνών και στο Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, όπου εργάζεται ακόμα όργανώνοντας ομάδες ψυχοθεραπείας.

Έχει επίσης εργασθεί ως συντονίστρια ομάδων ψυχοθεραπείας στο ICPS Ελλάδος, αλλά και ως εισιγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του ίδιου Κέντρου Εκπαίδευσης Συμβούλων Ψυχικής Υγείας και Ψυχολογίας.

Δουλεύει μεμονομένα με άτομα, ζευγάρια και οικογένειες στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, υλοποιώντας ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, ομάδε θεραπείας και βιωματικά εργαστήρια. Υλοποιεί παρεμβάσεις με στόχο την αυτογνωσία, την ψυχοθεραπεία, την συμβουλευτική και υποστηρικτική σε γονείς, νέους και ενήλικες, ζευγάρια οικογένειες.

 

Ο Hugo Cruz έχει πτυχίο Ψυχολογίας και έχει ολοκληρώσει μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών πάνω στην Σεξουαλική Θεραπεία στο Πανεπιστήμιο του Πόρτο και πάνω στο Κοινωνικό Θέατρο και στην Κοινωνικό-Εκπαιδευτική Παρέμβαση στο Πανεπιστήμιο Ramon Llull της Βαρκελώνης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Ινστιτούτο της Μεθόδου Gestalt στη Βαρκελώνη και στο Κέντρο για το Θέατρο του Καταπιεσμένου στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Έχει υλοποιήσει καλλιτεχνικά και κοινωνικά προγράμματα με φυλακισμένους, ιδρυματοποιημένους νέους και ηλικιωμένους, άστεγους καθώς και με ομάδες γονέων. Έχει δραστηριοποιηθεί επίσης, στο τομέα της οικογενειακής βίας, του εκφοβισμού, του HIV αναπτύσσοντας διαπολιτισμική δουλειά με χρήση της μεθόδου του θεάτρου φόρουμ. Είναι καθηγητής στο Μεταπτυχιακό «Θέατρο: ένα Εργαλείο Παρέμβασης σε Εκπαιδευτικά Περιβάλλοντα» στο Πανεπιστήμιο του Πόρτο. Διδάσκει σε μεταπτυχιακά προγράμματα ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα εθνικά και διεθνή ιδρύματα. Είναι καθηγητής στο «Θέατρο στο πλαίσιο – (Theatre in Context)» στην Ακαδημία Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών στο Πόρτο. Είναι σύμβουλος στο Πρόγραμμα Παιδιά και Νέοι σε Κίνδυνο του Ιδρύματος Calouste Gulbenkian. Είναι συν-ιδρυτής του PELE (www.apele.org) και συντονιστής του Θεάτρου του Καταπιεσμένου στο Πόρτο.

Navarro Antoni Amorós, Teacher at the Postgraduates studies Theater and Education (Universidad de Valencia)

 

Antoni Navarro Amoroso (Valencia 1960) has a degree in Hispanic Studies from the University of Valencia, diploma in audiovisual language by UNED and Masters in Teaching of Drama in the UQAM (University of Quebec at Montreal). Language arts teacher since 1984, currently working in the educational advisor of Sagunt CEFIRE (Valencia).While drama-theater specialist coordinator of Graduate Theatre in Education of the UV, has published numerous tutorials, articles on theater magazines, and manuals of literature Itineraris and Workshop skit-Ed Theatre. He has also translated several plays: TU PEUX TOUJOURS DANCER (teen drama) of L.D. Lavigne, and Les Cunyades-LES BELLES-SOEURS (landmark of Quebec literature) by Michel Tremblay. As tallerista teaches courses throughout the Spanish territory and in several European countries, on the teaching of literature, drama in young and Web 2.0 as a teaching tool.

Κακουδάκη Τζωρτζίνα θεατρολόγος, ηθοποιός

Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος και σκηνοθέτης. Έχει διδάξει στο Διδακτική του Θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας (2004-2007) και «Εμψύχωση κούκλας στο Νηπιαγωγείο» στο Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης Βόλου και το Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Αθηνών (2007-12). Έχει διδάξει Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού και σε πλήθος δημοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012). Διδάσκει Ιστορία/ Δραματουργία Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, στη δραματική σχολή Πράξη Επτά και τη δραματική σχολή Πρώτη Πράξη. Έχει διευθύνει βιωματικά θεατρικά εργαστήρια σε πανεπιστημιακά φεστιβάλ θέατρου σε πολλές χώρες. Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Εθνικού Θεάτρου (1997- 2004).Συγγραφέας του Βιβλίου Θέατρο- Θεατρική Αγωγή του ΙΔΕΚΕ (2007) και Διαδρομές Βιωματικής Μάθησης, εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει παίξει στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε παραστάσεις χορού με τις ομάδες Yelp, Quasi Stellar, Αερίτες. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους Μετά τον Αφρό (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σους το πεζοδρόμιο (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες (Θέατρο Νέου Κόσμου και σε σχολεία Β Βάθμιας Εκπαίδευσης) και βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση Φρανκ Βέντεκιντ X-press Spring και Shakespeare Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας. Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δημιουργών σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και θέατρα.

Lataillade Jean, σκηνοθέτης, Γαλλία

Ο Jean Lataillade, είναι συνταξιούχος καθηγητής Ιστορίας και Γεωγραφίας, πρόεδρος της Κρατικής Σκηνής της Roche sur Yon, μέλος του Δ.Σ  της ANRAT (Association nationale de Recherche et d’Action théâtrale), συντονιστής του διεθνούς συλλόγου ARTDRALA. Έχει διδάξει σε πολλές χώρες ως εμψυχωτής σε βιωματικά εργαστήρια με στόχο την εκμάθηση της γαλλικής ως ξένη γλώσσα, με τη χρήση θεατρικών τεχνικών. Υπήρξε συνιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Γαλλόφωνου σχολικού θεάτρου για νέους καθώς και σκηνοθέτης και εμψυχωτής ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων.

Ο Michael Patterson έχει διδάξει θέατρο σε διάφορα πανεπιστήμια στην Αγγλία την Ιρλανδία και την Ουαλία. Έχοντας σπουδάσει Γερμανική Φιλολογία στην Οξφόρδη, ξεκίνησε γράφοντας  για το Γερμανικό Θέατρο και έχει δημοσιεύσει ή συμβάλλει σε διάφορα βιβλία που αφορούν την Ιστορία του Γερμανικού Θεάτρου, το Γερμανικό Εξπρεσιονισμό, τον Μπρεχτ και τη σύγχρονη θεατρική σκηνή, συμπεριλαμβανομένης μιας μονογραφίας για τον Peter Stein που έτυχε ευνοϊκής αποδοχής. Πιο πρόσφατα δημοσίευσε μία δουλειά πάνω στο Βρετανικό πολιτικό θέατρο και συνέταξε μόνος Το Λεξικό Έργων της Οξφόρδης. Πέρα από τη διδασκαλία και την έρευνα, ο Patterson έχει σκηνοθετήσει και παίξει σε πολλές μαθητικές παραγωγές, συμπεριλαμβανομένων περιοδειών του Shakespeare, αρχικά σχεδιασμένων για σχολεία. Έχει επίσης πραγματοποιήσει σεμινάρια, κυρίως για δασκάλους, σε Μ.Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Τουρκία και Ινδία.

Gallagher Kathleen, Professor University of Toronto, Canada

Kathleen Gallagher is Professor and Canada Research Chair in Theatre, Youth, and Research in Urban Schools at the University of Toronto. Dr. Gallagher's award-winning books include, The Theatre of Urban: Youth and Schooling in Dangerous Times (University of Toronto Press, 2007) Drama Education in the Lives of Girls: Imagining Possibilities (University of Toronto Press, 2000). Her two edited collections are: How Theatre Educates: Convergences and Counterpoints with Artists, Scholars, and Advocates (University of Toronto, 2003) and The Methodological Dilemma: Creative, Critical and Collaborative Approaches to Qualitative Research (Routledge, 2008). Dr. Gallagher has published many articles on theatre, youth, pedagogy, methodology and gender and travels widely giving international addresses and workshops for practitioners. Her research continues to focus on questions of youth engagement and artistic practice, as well as the pedagogical and methodological possibilities of learning and researching with theatre.

 

Σταμούλη Ειρήνη Θεατρολόγος ( Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ν. ΧΙΟΥ )

Η Ειρήνη Σταµούλη γεννήθηκε στη Χίο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Θεατρικού Παιχνιδιού, Εκφραστικής Κίνησης - Χορού και Σκηνοθεσίας καθώς και ποικίλα σεμινάρια για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Έχει συνεργαστεί με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (∆Η.ΠΕ.ΘΕ.) Βορείου Αιγαίου ως βοηθός σκηνοθέτη αλλά κυρίως ως επιμελήτρια θεατρικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικού υλικού συνοδευτικού των  παιδικών παραστάσεων. Ως εκπαιδευτικός δίδαξε Θεατρικό Παιχνίδι στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης του Ι.Ε.Κ. Ν. Χίου και Θεατρική Αγωγή σε επιμορφωτικά προγράμματα της Ν.Ε.Λ.Ε. Χίου, του Κ.Ε.Ε. Χίου και του ∆Η.ΠΕ.ΘΕ. Β. Αιγαίου. Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει εργασθεί ως θεατρολόγος σε ολοήμερα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χίου (Μουσικό Γυμνάσιο, Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και  Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.). Είναι μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

Δημητριάδου Κασσιανή Μουσικοπαιδαγωγός ειδική αγωγής - Μουσικολόγος (.Ε.Ε.Ε.Κ. Ν. ΧΙΟΥ)

Η Κασσιανή Δημητριάδου γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο έδωσε έμφαση στη Μουσική Παιδαγωγική και Ψυχολογία καθώς και στη Μουσική Ανθρωπολογία και Εθνολογία. Συμμετείχε στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ερευνών δράσης στα πεδία της συνεκπαίδευσης ατόμων με αναπηρίες στο κανονικό εκπαιδευτικό σύστημα και της διαπολιτισμικής μουσικής αγωγής στη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια μουσικοθεραπείας, χοροθεραπείας, διδακτικής μεθοδολογίας, καθώς και σε εργαστήρια σχετικά με τις εικαστικές τέχνες και το θέατρο στην ειδική αγωγή. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις της σε Συνέδρια και Ημερίδες. Ως εκπαιδευτικός έχει διδάξει σε γυμνάσια, δημοτικά και ολοήμερα σχολεία στην Κέρκυρα, τη Θεσσαλονίκη, την Πτολεμαΐδα και τη Χίο, καθώς και σε ειδικά δημοτικά σχολεία στην Κέρκυρα και τη Θεσσαλονίκη και στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Χίου.  Είναι μέλος της ΕΕΜΕ (Ελληνική Ένωση για τη Μουσική Εκπαίδευση) και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

 

Γκόβας, Νίκος, παιδαγωγός θεάτρου

Ο Νίκος Γκόβας είναι παιδαγωγός θεάτρου με μεγάλη εμπειρία στο σχεδιασμό και υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για εκπαιδευτικούς. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (πανεπιστήμια, επιστημονικές ενώσεις, θέατρα, μουσικές ομάδες, κ.ά.) Έχει γράψει και επιμεληθεί πολλά βιβλία και άρθρα για το θέατρο στην eκπαίδευση, είναι ιδρυτής και υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «Εκπαίδευση & Θέατρο», μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Research in Drama Education (RiDE) και ιδρυτής και πρόεδρος από 1998-2008 της επιστημονικής ένωσης «Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση». Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Προγραμμάτων (2005-2007) του International Drama/Theatre & Education Association (IDEA) και μέλος της πρώτης Συντονιστικής Επιτροπής του IDEA-Europe (2006-2007). Εργάζεται ως υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ανατολικής Αττικής αναπτύσσοντας επιμορφωτικές δράσεις και δίκτυα εκπαιδευτικών.

Κρητικού Ελένη εκπαιδευτικός

Η Ελένη Κρητικού είναι εκπαιδευτικός, καθηγήτρια Φυσικών Επιστημών στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Έχει σπουδάσει Χημεία και έχει Διδακτορικό στη Βιοχημεία. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Δημόσια Εκπαίδευση από το 1985. Το χρονικό διάστημα 2003-2011 ήταν Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΠΕ) στη Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αν. Αττικής. Έχει υλοποιήσει πολλά προγράμματα ΠΕ στα σχολεία και έχει εμπειρία στη διεξαγωγή έρευνας στο πεδίο της Χημείας και της ΠΕ και στη διοργάνωση σεμιναρίων και εργαστηρίων ΠΕ. Έχει συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκά προγράμματα Comenius και από το 2010 συμμετέχει (ως μέλος της συντονιστικής ομάδας) στο Πρόγραμμα Comenius – Regio “The Youth Videomuseums Partnership, Recording traces of our subjective culture”.

Nofri Carlo, Professor, Director of Glottodrama Project, Italy

Prof. Carlo Nofri is the chief editor of the linguistic review Culturiana (www.culturiana.it). He holds a university degree in Philosophy of language and has been teaching Language Pedagogy at The CLICI centre for foreigners of the University of Rome “Tor Vergata”. He is the author of several articles and publications on the teaching of modern languages and has focused his research in particular on the relationship between language and thought (see “Language and Mental Imagery”, 1991, Introduction by Tullio De Mauro) and on the humanistic approach to language teaching. Since 1995 he coordinates European projects in the field of language teaching & learning approved by the major Europan programmes (Lingua, Socrates, Leonardo Da Vinci) and is currently leading the project “Glottodrama” (Lifelong Learning Programme).

Vida Kazragytė, Διδάκτωρ, Αναπληρώτρια καθηγήτρια, Τμήμα Τεχνών και Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο των Επιστημών της Εκπαίδευσης, Λιθουανία

Η Vida Kazragytė αποφοίτησε από την Σχολή Θεατρικών Τεχνών του Κρατικού Ωδείου της Λιθουανίας στην Klaipėda το 1984. Για τέσσερα χρόνια εργάστηκε ως δασκάλα Λιθουανικής Γλώσσας και Δράματος. Από το 1888 εργάζεται στον τομέα της ανάπτυξης προγραμμάτων σπουδών που αφορούν τις Τέχνες και την Εκπαίδευση σε εθνικό επίπεδο. Διεξήγε έρευνα  στο πεδίο της Θεατρικής Εκπαίδευσης. Το θέμα της διδακτορικής της διατριβής (2001) ήταν η ανάπτυξη των υποκριτικών ικανοτήτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Σήμερα εργάζεται στο πεδίο της διδακτικής του θεάτρου και εκπαιδεύει προετοιμάζοντας μελλοντικούς δασκάλους θεάτρου.

Η Katie Charlton πέρασε τις αρχές του τρέχοντος έτους (Μάρτιος-Ιούλιος 2012) αναπτύσσοντας δεσμούς με την Βολιβιανή ΜΚΟ Creative Cultural Space έτσι ώστε να βελτιώσει τα ποσοστά της τοπικής συμμετοχής στις πρακτικές του Θεάτρου και Νέων Τεχνολογιών για την Ανάπτυξη με εμψυχωτές, νέους ανθρώπους και μαθητευόμενους δασκάλους, στο πλαίσια του μεταπτυχιακού της στο Πανεπιστήμιο Winchester από το οποίο και ξεκίνησε το παραπάνω πρότζεκτ. Ως επαγγελματίας των συμμετοχικών τεχνών, η Katie έχει περάσει πάνω από πέντε χρόνια δουλεύοντας ως με ποικίλες κοινωνικές ομάδες, από τη Μ. Βρετανία, την Ολλανδία και τη Λατινική Αμερική, ώστε να δημιουργήσει ανθρωποκεντρικές πρακτικές που τοποθετούν την ανθρώπινη αλληλεγγύη και συλλογική δράση στο κέντρο της προσωπικής, κοινωνικής και πολιτικής ανάπτυξης.Charlton Katie, MA (University of Winchester UK) and Creative Cultural Space (Bolivia).

Μαρκόπουλος Στάθης, Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια!

Ο Στάθης Μαρκόπουλος σπούδασε στην Κρατική Ακαδημία Κουκλοθεάτρου και Εναλλακτικού Θεάτρου της Πράγας (ALD-DAMU), μαθήτευσε στο εργαστήριο και στις παραστάσεις δρόμου του θιάσου Marionetas del Matadero και έχει παρακολουθήσει διάφορα εργαστήρια (Faulty Optic, Improbable Theatre, M. Khussid, M. Meschke κ.α.). Το 1992 ιδρύει το Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια! (www.ayusaya.com) και δουλεύει επαγγελματικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό με δικές του παραγωγές καθώς και σε συνεργασία με άλλους θιάσους. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, συνέδρια και εκπαιδευτικά προγράμματα γύρω από το κουκλοθέατρο. Διδάσκει σε εργαστήρια για  επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ασχολείται με σχετικές εκδόσεις και είναι ενεργό μέλος του Ελληνικού Κέντρου της Διεθνούς Ένωσης Κούκλας.

Eijssen Linda, Freelance TfD Practitioner, Professional Costume Designer, The Netherlands

 

Σταματίου Εύη, ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρολόγος

Η Εύη Σταματίου εργάζεται από το 2003 στη θεατρική βιομηχανία και εκπαίδευση της Ελλάδας και της Αγγλίας. Είναι απόφοιτος δραματικής σχολής (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη), θεατρολογίας (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Παν/μίου Πατρών), σκηνοθεσίας (University of East London), μεταπτυχιακού κοινωνικής ψυχιατρικής-παιδοψυχιατρικής (Παν/μιο Ιωαννίνων), νοσηλευτικής (Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών) και στην παρούσα φάση φοιτεί στο μεταπτυχιακό τμήμα Διαχείριση και Στρατηγική Πολιτισμού (Birkbeck University of London). Έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης, εμψθχώτρια και εκπαιδευτικός με θεατρικές εταιρίες και οργανισμούς σε Ελλάδα, Αγγλία και Βραζιλία, με το παιδικό θέατρο και θέατρο για ΑΜσχει στο ﷽12 θα συμμετκαι τη χρ΄τρολeatre. She teaches the modules Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual EΕΑ. Η δουλειά της εστιάζεται στην πρακτική έρευνα του μεταμοντέρνου θεάτρου με άξονες το σωματικό θέατρο, το επινοημένο θέατρο, το πολυεθνικό θέατρο και τη χρήση των πολυμέσων στη σκηνή. Το 2010 ίδρυσε στην Αθήνα την ομάδα Upopirates σχει στο ﷽12 θα συμμετκαι τη χρ΄τρολeatre. She teaches the modules Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual E, με την οποία κέρδισε  διάκριση στο Φεστιβάλ Επί Κολωνώ το 2010 για την παράσταση «Μια Σκέψη πάνω στο Σκοινοβάτη του Ζαν Ζενέ».  Τον Ιούλιο του 2012 θα συμμετάσχει στο Directors’ Lab του Lincoln Centre Theatre στη Νέα Υόρκη. Προς το παρόν διδάσκει στη WAPA (Wessex Academy of Performing Arts/Weston College-Bath Spa University) σαν λέκτορας για τα τμήματα Performing Arts και Musical Theatre. Διδάσκει τα μαθήματα Acting, Physical Theatre, Professional Practice, Individual Exploration and Staging Choreography.

Πουταχίδης Γιάννης, Μ.Α. Θεατροπαιδαγωγός, Θ.Ει.Κ.Κ. ΠΟΥΠΟΥΛΟ

Ο Γιάννης Πουταχίδης είναι θεατροπαιδαγωγός με Master of Arts στο Drama/Theatre in Education. Είναι εξωτερικός συνεργάτης/λέκτορας, του Janacek Academy of Music and Performing Arts του Brno, Τσεχία. Διδάσκει Θεατρική Αγωγή - Εκπαιδευτικό Δράμα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και σε πολιτιστικούς οργανισμούς, ενώ οργανώνει και διδάσκει σε σεμινάρια για εκπαιδευτικούς, σχετικά με τη χρήση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Έχει διδάξει σε σεμινάρια και συνέδρια στην Τσεχία, Σλοβακία, Μ. Βρετανία, Ελβετία, Ιταλία. Δραστηριοποιείται έντονα σε προγράμματα ανταλλαγής μεταξύ νέων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 50 θεατρικές παραστάσεις με παιδιά, νέους και ενήλικες.   Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος, μέλος του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και βασικό στέλεχος του Θεατρικού Εικαστικού Καλλιτεχνικού Κέντρου «ΠΟΥΠΟΥΛΟ».

Πετρίτης Σπύρος, Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο Σπύρος Πετρίτης από το 2005 εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Έχει παρουσιάσει εισηγήσεις σε συνέδρια, ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο, σε πρακτικά συνεδρίων, καθώς και σε επιστημονικά και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Την περίοδο 2007-2009 συμμετείχε στην ομάδα που υλοποίησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα: “Η εκπαίδευση των ηθοποιών στην Αθήνα (1834-1941)”. Ένα από τα θέματα που τον έχουν απασχολήσει επιστημονικά είναι η ένταξη του θεάτρου στην εκπαιδευτική πράξη, ενώ έχει επίσης υπηρετήσει ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και σε Ι.Ε.Κ. Το 2008 δίδαξε επίσης το μάθημα “Ιστορία θεάτρου” στη Σχολή Ξεναγών Αθηνών του Ο.Τ.Ε.Κ., ενώ κατά το σχολικό έτος 2011-2012 εκπόνησε με μαθητές του στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Γλυφάδας το πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα: “200 χρόνια μετά: Παίζοντας με τα παραμύθια των αδελφών Γκριμμ”. Διετέλεσε πρόεδρος και είναι αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Π.Ε.ΣΥ.Θ. Είναι επίσης μέλος του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και άλλων ενώσεων. Τον Νοέμβριο του 2011 δημιούργησε το ιστολόγιο www.spetrit.blogspot.com.

Παπαδόπουλος Σίμος, Λέκτορας, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Ο Σίμος Παπαδόπουλος είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα: «Η διδακτική αξιοποίηση της Δραματοποίησης στο μάθημα της Γλώσσας στο Δημοτικό Σχολείο», είναι λέκτορας θεατρολογίας στο ΠΤΔΕ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και εμψυχωτής θεάτρου. Με την ιδιότητα του μέλους ΔΕΠ διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και σε μετεκπαιδευτικά προγράμματα ελληνικών πανεπιστημίων, με αντικείμενα: «Θεατρολογία», «Ιστορία του Θεάτρου», «Θεατρική Παιδεία», «Παιδαγωγική και Διδακτική του Θεάτρου», «Θεατρικό Παιχνίδι και Διερευνητική Δραματοποίηση», «Θέατρο για Παιδιά και Νέους», «Θεατρική Παιδεία και Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών», «Θεατρική Εμψύχωση». Η εργασία του επικεντρώνεται στη θεατρική και θεατροπαιδαγωγική έρευνα και συγγραφή, με δημοσιεύματα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με εισηγήσεις σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά συνέδρια, με τη συμμετοχή του σε ερευνητικά προγράμματα και επιτροπές. Πρόσφατες μελέτες του είναι «Με τη Γλώσσα του Θεάτρου» (Κέδρος, 2007) και «Παιδαγωγική του Θεάτρου» (2010). Οι εργασίες του εστιάζονται στην παιδαγωγική και διδακτική του θεάτρου, στην ανάλυση του δραματικού κειμένου, στο θέατρο για παιδιά και νέους, στο έργο των Μπρεχτ και Τσέχωφ κ.ά.

Μπρεντάνου Κατερίνα Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων Πειραιά, Φιλόλογος, Θεατρολόγος

Η Κατερίνα Μπρεντάνου γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού – Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984) και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου (1995). Έχει τίτλο Μεταπτυχιακών Σπουδών από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (2000) και είναι διδάκτωρ του ίδιου τμήματος (2010). Εργάζεται στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος από το 1987. Σήμερα είναι Σχολική Σύμβουλος των Φιλολόγων του Πειραιά. Έχει  διδάξει (1999-2003) στην Ανώτερη Δραματική σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου Πειραιά, έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής και έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις του Θεατρικού εργαστηρίου Κερατσινίου (1988-1995). Επίσης είναι εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών με ειδίκευση στη χρήση του θεάτρου ως μέσου διδασκαλίας. Έχει παρουσιάσει εισηγήσεις και εργαστήρια πάνω στο θέμα αυτό σε εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και Συνεχούς Επαγγελματικής Κατάρτισης) σε συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Φρυδά Αντιγόνη, Ηθοποιός

Η Αντιγόνη Φρυδά είναι ηθοποιός. Σπουδές: ∆ραματική Σχολή ΚΘΒΕ. Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Πτυχίο Φλάουτου και Ανώτερων Θεωρητικών από το Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης, το θερινό τμήμα της Σχολής Stella Adler στη Νέα Υόρκη καθώς και σεμινάρια μπούτο, χορού και υποκριτικής με τους Ν. Σακαλίδη και Σ. Κακάλα. Πήρε μέρος στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ ∆ραματικών Σχολών «Olive». Συμμετείχε στις παραστάσεις: Ελληνική Νομαρχία (σκην. Γ. Ρήγας), To Lose Lautrec (χορ.-σκην. sinequanon), Ο θρίαμβος του έρωτα (σκην. Ν. Σακαλίδης), Οι δούλες (σκην. Α. Θεοφανίδου), Πίστη, αγάπη, ελπίδα (σκην. Π. Ζηβανός), Mινέττι (σκην. Π. Ζηβανός).

Μήττα Δήμητρα , συγγραφέας, φιλόλογος στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων, Θεσσαλονίκη

Η Δήμητρα Μήττα σπούδασε Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα σε θέματα Φιλοσοφίας της Μυθολογίας. Είναι καθηγήτρια φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης με Λυκειακές Τάξεις) και εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών ενηλίκων. Έχει ασχοληθεί με την ψηφιοποίηση διδακτικών εφαρμογών σε θέματα μυθολογίας και τέχνης, καθώς και με τη διαμόρφωση υλικού για τη λογοτεχνία για διδάσκοντες την ελληνική στο εξωτερικό. Διδάσκει Ιστορία του Αρχαίου Θεάτρου και Δραματολογία σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές Θεάτρου και είναι εισηγήτρια και εμψυχώτρια σε θεατρικά σεμινάρια. Δημοσιεύσεις: Ι. Επιστημονικές μελέτες: Απολογία για τον Μύθο. Μια ιστορικοκριτική προσέγγιση, 1997., Μύθοι της Αρχαίας Μακεδονίας, 2006., Μύθος και Τέχνη. Διάλογος για την απώλεια των ορίων, 2002., Όψεις του προσωπείου, 2004., Μυστήρια των Μεγάλων Θεών και των Καβείρων. Σαμοθράκη, Λήμνος, Θήβα, Θεσσαλονίκη, 2011 (σε συνεργασία με Κ. Σουέρεφ). ΙΙ. Λογοτεχνία: 1. Πεζογραφία: Γραμματοσειρές και Φωτογράμματα, 1999., Μυθιστορίες του εφήμερου, 2004., Ιοκάστη, 2006., Θυμάσαι τα όνειρά σου;, 2007., 2. Παιδικό παραμύθι: Ο χορτοφάγος λύκος, 2000., Ιστορίες του κυρ-Κούνελου, 2000., Με μάτια ζάχαρη, 2005. Ηλεκτρονικές σελίδες: 1. www.komvos.edu.gr/masks/masks, 2. www.komvos.edu.gr/mythology, 3. http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/education/workshop/dokimes/odyssea-cinema.html

Μανιτάκης Ευάγγελος, Θεατρολόγος, Ηθοποιός, Anatolia College, International Bacalaureat

Ο Βαγγέλης Μανιτάκης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ  και έχει σπουδάσει θεατρολόγος (ΒΑ, ΜΑ in Theatre Studies, Lancaster University) στην Αγγλία. Δούλεψε ως παραγωγός στο χοροθέατρο του ΚΘΒΕ (Μνήμη των Κύκνων) και έχει συνεργαστεί στα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα του ΚΘΒΕ (Σας έχουμε στη…Μπούκα) και της Πειραματικής Σκηνής της “Τέχνης” (Η Κυράνη του Δάσους). Έχει  διδάξει Θεατρική Αγωγή στα Ολοήμερα Δημοτικά και διδάσκει το μάθημα του Theatre Arts στο International Bacaulaureat του Αμερικάνικου Κολλεγίου “Ανατόλια”. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί για 4 χρόνια με την “Ούγκα Κλάρα” (Το Πορτοκάλι με την Περόνη – Σκυλιά στο Πάρκο) και με την Όπερα Θεσσαλονίκης στο Παις Όπερα (Η Έξυπνη - Ποιο παπί έκανε πιπί στη μέση του Μισισιπή;.)'Έχει διδάξει το μάθημα Σκηνική Πάλη στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και στο τμήμα Θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει συνεργαστεί ως σκηνοθέτης σκηνικής πάλης (Stage Fight Director) σε έργα την Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης». Επί του παρόντος διδάσκει στο Θέατρο Φλέμινγκ και στη Δραματική Σχολή Α. Βουτσινάς.

Λουτριανάκη Βάλια, φιλόλογος-εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια ρητορικής και επικοινωνίας, DEA, Υπ. Δρ Ρητορικής στην Εκπαίδευση, Επιμορφώτρια για τα νέα Π.Σ.,Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για την Προώθηση της Ρητορικής στην Εκπαίδευση

Η Βάλια Λουτριανάκη γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Είναι κλασική φιλόλογος, κάτοχος DEA του πανεπιστήμιου Paris IV της Σορβόννης και υποψήφια Διδάκτορας του Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας με πεδίο έρευνας τη «Ρητορική ως μέθοδο και ως αντικείμενο διδασκαλίας». Τα τελευταία 11 χρόνια εργάζεται ως φιλόλογος στο Αρσάκειο Ψυχικού και ως εκπαιδεύτρια ρητορικής και επικοινωνίας. Έχει παρουσιάσει ομιλίες και βιωματικά εργαστήρια για το μάθημα της ρητορικής και είναι εμπνεύστρια, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για την Προώθηση της Ρητορικής στην Εκπαίδευση. Από το 2006 διοργανώνει, σε εθελοντική βάση, επιμορφώσεις για εκπαιδευτικούς με αντικείμενο την καλλιέργεια του προφορικού λόγου και της δημιουργικής σκέψης. Από τον Σεπτέμβριο του 2011 ανήκει στην ομάδα επιμορφωτών του Π.Ι. για τα νέα προγράμματα σπουδών. Είναι μέλος της ομάδας σύνταξης λεξικών της Νέας Ελληνικής του καθ. Γ. Μπαμπινιώτη, της συγγραφικής ομάδα των νέων εγχειριδίων Αρχαίων Ελληνικών από το Πρωτότυπο για το Γυμνάσιο, καθώς και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Εκπαίδευση και Θέατρο», που εκδίδει το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

Καραβόλτσου Αθηνά Μαθηματικός, Θεατρολόγος, Εκπαιδευτικός Αγωγής Υγείας

Η Αθηνά Καραβόλτσου σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο  Πατρών και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου και φοιτήτρια του μεταπτυχιακού προγράμματος Αγωγής Υγείας της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα ολοκλήρωσε διετή κύκλο σπουδών εμψυχωτή στο Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΙΜΑ και παρακολούθησε ετήσιους κύκλους σεμιναρίων εκπαιδευτικού δράματος (170 ώρες με τους: David Davis, Brian Woolland, κά.). Έχει επίσης παρακολουθήσει σεμινάρια δραματοποίησης παραμυθιού, κινηματογράφου, υποκριτικής και σωματικής έκφρασης. Εμφανίστηκε σε παραγωγές θεατρικών παραστάσεων των Πολιτιστικών  Ομάδων του Πανεπιστημίου Πατρών, σε παραστάσεις παιδικού θεάτρου σε νηπιαγωγεία και δημοτικά  και οργάνωσε παραστάσεις με παιδιά σε συνεργασία με Συλλόγους Γονέων. Διατέλεσε Αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος την περίοδο 2006-2007. Έχει συνεργαστεί  με φορείς επιμόρφωσης εκπαιδευτικών (Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, ΚΕΣΥΠ Χαλκίδας, Τομέας Πρόληψης ΚΕΘΕΑ, Πανελλήνιος Σύλλογος Θεατρολόγων, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Έβρου, Πανεπιστήμιο Αθηνών). Σήμερα σχεδιάζει και εμψυχώνει εκπαιδευτικά προγράμματα στον τομέα της Προαγωγής της Ψυχικής Υγείας  στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Μαραγκοπούλου Μαρία Ψυχοθεραπεύτρια, Οικογενειακή θεραπεύτρια, MSc Κοινωνική Ψυχιατρική, Παιδοψυχιατρική Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων

Η Μαρία Μαραγκοπούλου είναι Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Κοινωνική Λειτουργός. M.Sc. Κοινωνική Ψυχιατρική – Παιδοψυχιατρική, Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων. Έχει εξειδίκευση στην Συστημική Προσέγγιση  ως μεθόδου Ψυχοθεραπείας. Είναι αριστούχος κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κοινωνική Ψυχιατρική – Παιδοψυχιατρική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.Υπήρξε Εργαστηριακός Συνεργάτης του ΤΕΙ Αθήνας. Έχει πραγματοποιήσει ομιλίες, εργαστήρια, έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων – σεμιναρίων και ημερίδων και έχει δημοσιεύσει άρθρα – ανακοινώσεις - εργασίες σε σχετικά περιοδικά και Επιστημονικά Συνέδρια. Είναι μέλος της ΕΛΕΣΥΘ (Ελληνικής Εταιρίας Συστημικής Θεραπείας) και του ΣΚΛΕ (Συλλόγου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας). Δουλεύει με μεμονωμένα άτομα – ομάδες – ζευγάρια-οικογένειες στον χώρο της ψυχικής υγείας υλοποιώντας ομάδες θεραπείας, βιωματικά εργαστήρια, ομάδες έκφρασης και δημιουργίας κ.α. Πραγματοποιεί παρεμβάσεις με στόχο την αυτογνωσία, την ψυχοθεραπεία, την συμβουλευτική και υποστηρικτική σε γονείς, εκπαιδευτικούς, νέους, οικογένειες, ζευγάρια, εργαζόμενους που επιθυμούν να κατανοήσουν και να βιώσουν μια ζωή σε αρμονία με τον εαυτό τους και τους άλλους. Από το 2010 συνεργάζεται και με το «Θέατρο Νέων» του Δ. Σεϊτάνη στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια» πραγματοποιώντας σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας. Από το 2011, πραγματοποιεί και On - line συνεδρίες Συμβουλευτικής – Ψυχοθεραπείας μέσω της ιστοσελίδας της http://www.maragopoulou.gr

Καλλιαντά Θάλεια Δασκάλα, Δασκάλα Δράματος/ Θεάτρου, Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Τμήματος Θεάτρου Νέων

Η Θάλεια Καλλιαντά είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθήνας και μετεκπαιδευόμενη στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό ετήσιων και μικρότερων σεμιναρίων για το Εκπαιδευτικό Δράμα και το Θέατρο στην Εκπαίδευση (ΠΑ.Σ.Ε.Δ., Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση), το κουκλοθέατρο (με δασκάλα τη Σοφία Ντινιακού κ.α.), τα εικαστικά (Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης), τη δυσλεξία (με δασκάλα τη Δώρα Μαυρομάτη) και τη Συστημική προσέγγιση ως μέθοδο Ψυχοθεραπείας (Θεραπευτικό και Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στο Εκπαιδευτικό Δράμα (MA: Drama in Education, U.C.E.), μέλος του Π.Ε.ΣΥ.Θ. και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Από το 2001 εργάζεται ως δασκάλα στο δημόσιο και σ’ αυτό το πλαίσιο έχει διδάξει στα ΠΕΚ, έχει κάνει παρουσιάσεις σε συνέδρια με θέματα σχετικά με τη σύνδεση των τεχνών και της εκπαίδευσης κι έχει λάβει μέρος στην παρουσίαση των νέων διδακτικών πακέτων Α΄θμιας Εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς το 2007. Έχει συνεργαστεί με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στην εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει λάβει μέρος στην οργάνωση παιδικών κατασκηνώσεων. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτικού Δράματος, στα πλαίσια του οποίου συμμετείχε στη διοργάνωση ετήσιων και μικρότερων κύκλων σεμιναρίων για τη δραματική τέχνη στην εκπαίδευση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια σχετικά με το θέατρο και την εκπαίδευση, έχει γράψει άρθρα σε εκπαιδευτικά περιοδικά και ιστοσελίδες και είναι υπεύθυνη του Εκπαιδευτικού Τμήματος του Θεάτρου Νέων.

Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ (Καλλιόπη Βούλγαρη, Γιώργος Μπεκιάρης, Αμαλία Παναγιωτοπούλου, Μαρία Στειακάκη)

Η Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ αποτελείται από εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ασχολείται με την αξιοποίηση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Έχει αναπτύξει μια σειρά διδακτικών πρακτικών με γνωστικό αντικείμενο βασισμένες σε θεατρικές τεχνικές, θεατρικό παιχνίδι και βιωματικούς τρόπους μάθησης. Ως μέλη της Θεατρικής Ομάδας Εκπαιδευτικών Πάτρας ρωγμή, έχουν παρουσιάσει τις δράσεις τους σε βιωματικά σεμινάρια/συνέδρια σε εκπαιδευτικούς και έχουν πάρει μέρος στην παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας... ταξιδεύει» που παρουσιάστηκε σε μαθητές των σχολείων της Πάτρας.  Επιπλέον, τα μέλη της συμμετέχουν ως επιμορφωτές/συντονιστές στο δίκτυο για την υποστήριξη εκπαιδευτικών για την λειτουργία της Τέχνης στο δημοτικό σχολείο, «Art School Patras»,  στα πλαίσια του οποίου εμψυχώνουν και μια ομάδα εφήβων. Το τελευταίο διάστημα οι δράσεις της ομάδας επικεντρώθηκαν στη χρήση των τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος και ιδιαίτερα σε τεχνικές του θεάτρου Φόρουμ. Μεταξύ άλλων, παρουσίασε το  θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Διαφυγές... από κάθε εξάρτηση» του Νίκου Γκόβα και της Θεατροπαιδαγωγικής Ομάδας δρΑΝ σε εκπαιδευτικούς και εφήβους.

Τη Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ αποτελούν:

Η Καλλιόπη Βούλγαρη είναι δασκάλα. Ως φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών ασχολείται ερευνητικά με την εξοικείωση των μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με το αρχαίο θέατρο. Ο Γιώργος Μπεκιάρης είναι δάσκαλος και ασχολείται, ιδιαίτερα,με τις δυνατότητες αξιοποίησης του Θεάτρου Σκιών στην εκπαίδευση. Συμμετέχει ως εμπειρογνώμονας στην σύνταξη των Προγραμμάτων Σπουδών για το Νέο Σχολείο στην Επιτροπή Πολιτισμού για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Σπουδάζει θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας. Η Αμαλία Παναγιωτοπούλου είναι δασκάλα. Έχει λάβει μέρος στο πρόγραμμα ‘Μελίνα’ στα Χανιά πάνω στην εισαγωγή των τεχνών στην εκπαίδευση. Πρόσφατα ολοκλήρωσε εκπαιδευτικό-βιωματικό σεμινάριο του Αθηναϊκού Κέντρου Μελέτης Ανθρώπινων Σχέσεων (ΑΚΜΑ) με θέμα: ‘Ευαισθητοποίηση στο συστημικό σκέπτεσθαι’, διάρκειας δύο χρόνων. Η Μαρία Στειακάκη είναι καθηγήτρια αγγλικών, κάτοχος Μεταπτυχιακού από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο πάνω στη διδασκαλία των Αγγλικών, στα πλαίσια του οποίου ασχολήθηκε ερευνητικά με την προσωπική ανάπτυξη και αυτο-βελτίωση του δασκάλου, μέσα από μια σειρά εναλλακτικών μαθημάτων, που συμπεριλάμβαναν τραγούδια, ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα.

Καραβίτη Τζένη, φιλόλογος, παιδαγωγός θεάτρου/δράματος

Η Τζένη Καραβίτη είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σύγχρονη Θεατρική Πρακτική στο University of Essex του Η. Βασιλείου. Υποψήφια διδάκτορας στο Royal Holloway University of London με αντικείμενο της έρευνάς της το αρχαίο ελληνικό θέατρο στην εκπαίδευση. Διδάσκει σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών στο πεδίο της θεατρικής πρακτικής. Συγγραφικό έργο:  Young Theatre Voices 2007: Ancient Myths & Contemporary Life (2007), Το Πορτοκάλι με την Περόνη-Θεατρικές ασκήσεις και δημιουργικές δραστηριότητες (2005) κ.ά. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του «Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» και συμμετέχει στο σχεδιασμό και στη διοργάνωση των επιμορφωτικών του προγραμμάτων. Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού «εκπαίδευση και θέατρο» και συνεργάτης του περιοδικού «Το παραμύθι». Από το 1989 υπηρετεί ως εκπαιδευτικός στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με Λ.Τ.  Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.

Δημοπούλου Τριανταφυλλιά, ηθοποιός

Η Τριανταφυλλιά Δημοπούλου είναι απόφοιτoς της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του ΚΘΒΕ και του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Ως ηθοποιός έχει εργαστεί σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., στο ΚΘΒΕ και σε διάφορα θεατρικά σχήματα της Θεσσαλονίκης. Για τέσσερα χρόνια σκηνοθετούσε την Θεατρική Ομάδα του Δήμου Αξιού. Από το 1998 έως το 2007 δίδαξε Θεατρική Αγωγή σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και από το 2007 έως σήμερα διδάσκει στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε  στο 50ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης -Digital wave με την ταινία της Η Ιουλίτα ονειρεύεται (2009). Της έχουν απονεμηθεί τα ακόλουθα βραβεία: Α' Βραβείο Σεναρίου στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ για το σενάριο 21ο ζευγάρι(2009),Α' Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας στο LONDON GREEK FILM FESTIVAL για την σκηνοθεσία στο Έρωτας με ένα κλικ (2009,Α΄ Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Πειραματικής Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Νάουσας για την ταινία της Η Ιουλίτα ονειρεύεται (2010).

Γιαγκούλη Χριστίνα ηθοποιός, θεατροπαιδαγωγός

Η Χριστίνα Γιαγκούλη γεννήθηκε  στη Θεσσαλονίκη το 1979. Το 2004 αποφοίτησε από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στη κατεύθυνση υποκριτικής. To 2009 ολοκλήρωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Τμήμα Θεάτρου με θέμα «το Θέατρο για Παιδικό Κοινό στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο 1997-2007». Από το 2004 εργάστηκε ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη (Κ.Θ.Β.Ε., Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», θίασος Κάρμεν Ρουγγέρη κ.α.) και ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού σε πολιτιστικούς οργανισμούς δήμων και δημοτικά σχολεία. Τα δύο τελευταία χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής σε ολοήμερα δημοτικά σχολεία με Ε.Α.Ε.Π. και ως καθηγήτρια υποκριτικής στη Σχολή Μελοδραματικής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.

Μάρρα Μάτα, Χορεύτρια, Χορογράφος, Δασκάλα Δημιουργικής Κίνησης και Σύγχρονου Χορού

Η Μάτα Μάρρα γεννήθηκε το 1970. Σπούδασε κλασσικό και σύγχρονο χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Δ. Γρηγοριάδου, όπου και αποφοίτησε. Παρακολούθησε  σεμινάρια χορού και χοροθεάτρου στην Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία. Σπούδασε κλασσικό ινδικό χορό με την Λήδα Shantala και τον Rajib Saha. Παρακολούθησε κύκλο σεμιναρίων κουκλοθέατρου από το Θέατρο της Κούκλας. Χόρεψε με τις ομάδες: "Seresta", "Iώ", "Χορευτές", "Εννιάμορφο", "Χρυσέα Φόρμινξ",  " Ήρως Άγγελος", Χοροθέατρο Λήδα Shantala", "Ιntra Venus", "Ανάσα", " Namaste" κ. ά. Συνεργάστηκε με τους θιάσους "Θέατρο της κούκλας" " Θέατρο κάτω από τη γέφυρα", "Θίασος 81", "Προσωπείο" κ.ά . Σαν δασκάλα δημιουργικής κίνησης και σύγχρονου χορού σε παιδιά  και εκπαιδευτικούς, συνεργάστηκε με  νηπιαγωγεία, δημοτικά σχολεία, σχολές χορού, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Μουσείο Γουλανδρή, εργαστήρια Θεάτρου Πόρτα, Εθνικό Θέατρο κ.α.. Από το 2010 συνεργάζεται και με το Θέατρο Νέων του Δημήτρη Σεϊτάνη στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια»

 

Βουβούση Μαρία, Νηπιαγωγός, Δασκάλα Δράματος, Θέατρο Νέων-Ακαδήμεια

Η Μαρία Βουβούση είναι νηπιαγωγός. Έχει κάνει μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και μεταπτυχιακές σπουδές στο Open University της Αγγλίας (MA of Arts in Education -Leadership and Management). Είναι υποψήφια μεταπτυχιακή(ή διδακτορική) φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στις Θεατρικές Σπουδές. Έχει παρακολουθήσει ετήσια σεμινάρια για το το Δράμα στην Εκπαίδευση  με καθηγητές από το University Of Central England και Trinity College of Dublin. Εφαρμόζει το Εκπαιδευτικό Δράμα σαν εναλλακτική μέθοδο διδασκαλίας στο καθημερινό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου. Επίσης, συνεργάζεται με το Εκπαιδευτικό Τμήμα του Θεάτρου Νέων στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ακαδήμεια» οργανώνοντας θεατρικά εργαστήρια για παιδιά και εκπαιδευτικούς.

Dr Ruth Forrest, Λέκτορας, Θρησκευτική Εκπαίδευση και Ηθική,

Παιδαγωγικό Κολέγιο Froebel, Δουβλίνο, Ιρλανδία

 

Η Δρ.Ruth Forrest είναι λέκτορας σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο του Παιδαγωγικού Τμήματος του Παιδαγωγικού Κολεγίου Froebel, στον τομέα της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης και Ηθικής.  Παράλληλα είναι εισηγήτρια σε προαιρετικά μαθήματα Προσωπικής και Επαγγελματικής Ανάπτυξης στο ίδιο Κολέγιο. Πρώην δασκάλα Δημοτικής Εκπαίδευσης και Διευθύντρια, εστίασε την διδακτορική της διατριβή στη διάπλαση της πνευματικότητας των φοιτητών- δασκάλων.

 

Tríona Stokes

Παιδαγωγικό Κολέγιο Froebel, Δουβλίνο, Ιρλανδία

Η Triona Stokes είναι θεατροπαιδαγωγός στο Παιδαγωγικό Κολέγιο Froebel στο Δουβλίνο, όπου διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Εργάζεται στο Initial Teacher Education από το 2004, ως λέκτορας στον τομέα του Δράματος στην Εκπαίδευση. Δασκάλα Δημοτικής εκπαίδευσης η ίδια με σπουδές επίσης στο χορό στην Εκπαίδευση. Ο Χορός στην Εκπαίδευση και το Θέατρο και η Αναπτυξιακή Εκπαίδευση άπτονται των ερευνητικών της ενδιαφερόντων. Εκπονεί την διδακτορική της διατριβή στο Queen’s University στο Μπέλφαστ.

 

 

Τσεφαλά Ελένη Υποψήφια Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η Ελένη Τσεφαλά γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά όπου και ολοκλήρωσε τη βασική και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία (BA) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και «Συγκριτική Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (M. Ed). " Το θέμα της διατριβής: "Το θέατρο ως εργαλείο για την αντιμετώπιση της πολιτισμικής ετερότητας." Σπούδασε θέατρο  στις κάτωθι σχολές: Central Scool of Speech and Drama του Λονδίνου και στη Δραματική Σχολή του Βόλου, στο  Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ιδρυτικό μέλος της θεατροπαιδαγωγικής ομάδας «Χώρα…Παντού»'  με στόχο την οργάνωση  σεμιναρίων και ημερίδων  κατάρτισης εκπαιδευτικών. Συμμετοχή στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Σκηνοθεσία παραστάσεων. Μετάφραση της ποίησης του «Ήχοι» Βασίλι Καντίνσκι, Εκδόσεις Ευμουσία,  1994 και θεατρικά έργα. Διασκευή για παιδιά το έργο του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη», σε έμμετρο λόγο και παρουσίασε την μουσική παράσταση με 39 μαθητές, ηλικίας 9-13, τρίτης γενιάς Ελλήνων της Αυστραλίας, στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας. Συμμετοχή σε συνέδρια με εισηγήσεις και δημοσιεύσεις άρθρων για το σύγχρονο θέατρο.   Υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης με τίτλο: «Το Δίγλωσσο Μεταπολεμικό Θέατρο της Διασποράς: η περίπτωση των ελλήνων θεατρικών συγγραφέων  πρώτης και δεύτερης γενιάς στην Αυστραλία». Έχει ολοκληρώσει την πρώτη της συλλογή ποιημάτων "Φαιά Ουσία", η οποία θα παρουσιαστεί σύντομα.

Ρήγα Βασιλική Λέκτορας του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Πανεπιστήμιο Πατρών

Η Βασιλική Ρήγα είναι πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με Δίπλωμα Ειδικότητας στο άθλημα της Ρυθμικής Αγωνιστικής Γυμναστικής και Δίπλωμα Αθλητικής Δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1990). Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (D.E.A., 1991) και Διδακτορικού Διπλώματος (Doctorat, 1995) Επιστημών και Θεωρίας των Μορφών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Επιστημών του Στρασβούργου (U.S.H.S., Γαλλία), καθώς και Πιστοποιητικού Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης στην Ανοικτή και Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση (1999) από τη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (I.K.Y.) για τις προπτυχιακές σπουδές, και της Ακαδημίας του Στρασβούργου για τις μεταπτυχιακές σπουδές. Από το 1997 έχει συνεργαστεί με τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλίας, το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ Αθήνας. Από το 1999 είναι Λέκτορας στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Πατρών στο γνωστικό αντικείμενο "Θεατρική έκφραση, ρυθμός και κίνηση στην προσχολική αγωγή". Είναι εμπειρογνώμων/ αξιολογήτρια Εκπαιδευτών Ενηλίκων (Ε.ΚΕ.ΠΙΣ.), πρώην επιστημονική υπεύθυνη (2006-2009) και επιστημονικός συνεργάτης (2000-2009) της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ΕΑΔΑΠ, πρώην μέλος της επταμελούς διεθνούς συμβουλευτικής επιτροπής “International Standards Advisory Board” της ISSA (International Step by Step Association), μέλος της ΟΜΕΡ (Organisation Mondiale pour L'Éducation Préscolaire), της Ελ.Επ.Ε.Ψ. (Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Ψυχοκινητικής), του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων.

Νικολούδη Τριανταφυλλιά, Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής, Συγγραφέας, Δασκάλα Δράματος στην Εκπαίδευση

Η Φυλλιώ Νικολούδη είναι  Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε θέματα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής, Συγγραφέας, Δασκάλα Δράματος στην Εκπαίδευση Έχει συνεργαστεί με το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε πιλοτικά προγράμματα εφαρμογής της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και στο πρόγραμμα εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων. Ήταν επί χρόνια μέλος της ομάδας  τέχνης «ΠΑΡΟΔΟΣ» και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Έχει παρακολουθήσει το θεατρικό εργαστήρι της ίδιας ομάδας και πήρε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις. Έχει παρακολουθήσει στο Summer School  του Πανεπιστημίου του Birmingham το “Drama in Education”. Έχει διδάξει επί τέσσερα εξάμηνα στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, το μάθημα:   «ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Ι&ΙΙ». Έχει συμμετάσχει ως εισηγήτρια σε συνέδρια παιδαγωγικού, θεατρικού, διαπολιτισμικού περιεχομένου και ως επιμορφώτρια ενηλίκων σε ημερίδες και προγράμματα με θέματα  διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, θεατρικής παιδείας και ανάπτυξης σχεδίων εργασίας. Αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά περιοδικά, είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του παιδαγωγικού περιοδικού «Σύγχρονο Νηπιαγωγείο» και υπεύθυνη μόνιμων στηλών του ίδιου περιοδικού . Έχει συγγράψει παιδικά και παιδαγωγικά βιβλία.

 

Ζυμαράκη Ελένη, Δασκάλα

Η Ελένη Ζυμαράκη είναι δασκάλα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης από το αντίστοιχο τμήμα του πανεπιστημίου του Essex/UK. Αυτή τη περίοδο παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με τίτλο «Learning and Visitor Studies in Museums and Galleries”  στο τμήμα Μουσειολογίας του πανεπιστημίου του Leicester/UK. Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων/συνεδρίων/εργαστηρίων σχετικών με την Τέχνη, την Ιστορία και τη Διδακτική της. Υπήρξε επιμορφώτρια της ειδικότητας των εικαστικών στην Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών Αισθητικής Αγωγής στα Δημοτικά Σχολεία, που πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2010-2011. Έχει συμμετάσχει ως εισηγήτρια σε συνέδρια, ημερίδες και εργαστήρια με αντικείμενο την Τέχνη και την Εκπαίδευση. Έχει λάβει τρεις φορές Υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών της Ελλάδας (ΙΚΥ) για τη συμμετοχή της σε διεθνή σεμινάρια ενδουπηρεσιακής κατάρτισης σε Μάλτα, Σιέννα και Ρώμη. Έχει επιμεληθεί δύο εκθέσεις τέχνης και πρόσφατα ήταν υπεύθυνη για το σύνολο του εκπαιδευτικού υλικού και των προγραμμάτων που αναπτύχθηκαν για την 3^η Μπιενάλε της Αθήνας Μονόδρομος, 23/10-11/12/2011.

Μπιρπίλη Σπυριδούλα, Θεατρολόγος, Εκπαιδευτικός Θεάτρου

H Σπυριδούλα Μπιρπίλη είναι θεατρολόγος, απόφοιτη του τμήματος Θεατρικών Σπουδών (Φιλοσοφική Σχολή/ Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος με τίτλο ‘’Το Δράμα και οι δημιουργικές τέχνες στην εκπαίδευση’’ (University of Exeter/ UK). Από το 2004 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία της Αττικής θεατρική αγωγή και σε δημόσια ΙΕΚ τα μαθήματα Ιστορία Ενδυμασίας και Θεατρικό Παιχνίδι, καθώς και το μάθημα Ιστορία Θεάτρου σε Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΚΕΕ). Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων, ημερίδων και συνδιασκέψεων με θέμα το θεατρικό παιχνίδι, το εκπαιδευτικό δράμα, τον αυτοσχεδιασμό, το παραμύθι, το κουκλοθέατρο και τη δραματοθεραπεία, με Έλληνες και ξένους εισηγητές- εμψυχωτές. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια ως εισηγήτρια και εμψυχώτρια βιωματικών εργαστηρίων (1^ο Forum νέων επιστημόνων- 2008/ 2^ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Εκπαιδευτικών Πολιτιστικών Θεμάτων (Π.Ε.Ε.ΠΟ.ΘΕ) / Διεθνές Συνέδριο Τέχνες και Γλώσσα- 2011/ Β΄ Θεατρολογικό Συνέδριο-  2012). Υπήρξε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του προγράμματος ‘’Η θεατρική αγωγή ως μέσο ένταξης των αλλοδαπών μαθητών στο Ελληνικό Σχολείο’’ (Νέα Γενιά & Πανελλήνιος Σύλλογος Θεατρολόγων).

Μαργαρώνη Μαίρη Φιλόλογος – Κοινωνική Ανθρωπολόγος – Υποψήφια Διδάκτωρ Κοινωνικής Ιστορίας, Ερευνήτρια – Συνεργάτιδα στο Κέντρο Αντισημιτικών Ερευνών του Βερολίνου

Η Μαίρη Μαργαρώνη σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Freie Universität Βερολίνου και στο Αμβούργο Γερμανίας (1987-1991), Γερμανική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο της Caen στη Γαλλία (1996-2000), Ιστορία, Αρχαιολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία (2000-2005) και Ειδική Αγωγή (2006-2010) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όπου ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και την Κοινωνική Ανθρωπολογία (2004-2006). Το 2006 έλαβε υποτροφία από το Κέντρο Αντισημιτικών Ερευνών του Βερολίνου για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής για τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα 1879-1914. Παράλληλα, το τελευταίο χρονικό διάστημα, κάνει επιπλέον μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (από το ακαδημ. έτος 2010-2011 κ.εξ.), τo Θέατρο στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (από το ακαδημ. έτος 2011-2012 κ.εξ.), και την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία και Πολιτισμό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (από το ακαδημ. έτος 2011-2012 κ.εξ.).  Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της (2 μονογραφίες, 2 κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους, και περισσότερες από 35 δημοσιευμένες ή υπό δημοσίευση ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα, την Γερμανία, την Σουηδία, την Ισπανία και την Κύπρο) εστιάζονται σε ζητήματα γλώσσας, εκπαίδευσης και κοινωνικού βίου μειονοτικών ομάδων.

Μάντακα Χρύσα Λέκτορας Ενδυματολογίας ΑΠΘ, διδάκτορας Θεάτρου, σκηνογράφος-ενδυματολόγος

Η Xρύσα Μάντακα σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο ΑΠΘ και Σχεδιασμό Υποδημάτων στη σχολή ARS SUTORIA στο Μιλάνο. Είναι επίσης απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ με ειδίκευση στη Σκηνογραφία-Ενδυματολογία και  κάτοχος διδακτορικού  διπλώματος στο  Θέατρο από το ίδιο Τμήμα. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με το σχεδιασμό Υποδημάτων (βραβείο HELEXPO 1991), καθώς και με ειδικές σκηνογραφικές και ενδυματολογικές κατασκευές για θέατρα όπως η Εθνική Όπερα της Σόφιας, η Εθνική Λυρική Σκηνή, η Όπερα Δωματίου Θεσσαλονίκης κα. Συνεργάστηκε  ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος με το ΚΘΒΕ, την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, την Όπερα Δωματίου, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Νέο Θέατρο και πολλές θεατρικές ομάδες. Δίδαξε το ειδικό μάθημα Ενδυματολογίας σε ΙΕΚ, σε Εικαστικά και Θεατρικά Εργαστήρια Σπουδών καθώς και το μάθημα Θεατρικής Αγωγής στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Από το 2002 διδάσκει Ενδυματολογία στο Τμήμα Θεάτρου και  από το 2007 στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. καθώς και σε σεμινάρια που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς. Το επιστημονικό της έργο επικεντρώνεται  στην έρευνα γύρω από τη σημειολογία του θεατρικού κοστουμιού, τις σχέσεις τέχνης – μόδας και λαογραφίας καθώς και το θέατρο στην εκπαίδευση.

Ιωακειμίδης Παντελής, εκπαιδευτικός, Διδάκτωρ Επιστημών Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ο Παντελής Ιωακειμίδης γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 2004 απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης από το ίδιο Τμήμα στις Επιστήμες της Αγωγής με έμφαση στη «Θεατρική Παιδεία και Αγωγή του Λόγου». Η εργασία του βαθμολογήθηκε με ‘Άριστα’ και είχε ως θέμα το παρακάτω: «Δραματοποίηση και Θεατρικό Παιχνίδι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: στάσεις εκπαιδευτικών και πλαίσιο εφαρμογής στη σχολική τάξη». Το Φεβρουάριο του 2012 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα Διατριβής «Η Θεατρική Αγωγή στο Ολοήμερο Σχολείο: εμπειρική διερεύνηση στα δημοτικά σχολεία της Κρήτης» (Άριστα). Η επιστημονική και ερευνητική του δραστηριότητα  επικεντρώνεται σε θέματα θεάτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία (Δραματοποίηση, Θεατρικό Παιχνίδι, Κουκλοθέατρο, Θέατρο Σκιών, Αυτοσχεδιασμοί, Παντομίμα, Σκετς, Θεατρικό Αναλόγιο, Εργαστήρι Γραφής κειμένων, Θεατρική Παράσταση, Χάπενινγκ κ.τ.λ.). Υπηρετεί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από το 2003 σε σχολικές μονάδες του Νομού Ρεθύμνης. Έχει λάβει μέρος  με εισήγηση σε αρκετά Συνέδρια και Ημερίδες. Ο ίδιος έχει παρακολουθήσει πολλά άλλα Επιστημονικά Συνέδρια-εντός και εκτός Πανεπιστημίου Κρήτης-και έχει συμμετάσχει στην Οργανωτική Επιτροπή αρκετών Συνεδρίων του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε.

Ζαννέτου-Παπακώστα Μαρία, Πρόεδρος ΙΔΕΑ Κύπρου / Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου.

Η Μαρία Ζαννέτου-Παπακώστα είναι κάτοχος πτυχίου της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου και ‘Postgraduate Diploma’, MA και διδακτορικού διπλώματος στο Δράμα στην Εκπαίδευση, του ‘University of Central England’ της Μεγάλης Βρετανίας.   Μέσα από τη διδακτορική της διατριβή έχει συστηματοποιήσει ολόκληρη τη δουλειά της πρωτοπόρου του δράματος στην Εκπαίδευση, ‘Dorothy Heathcote’.  Από την έρευνά της αυτή έχει προκύψει ένα  δομημένο  σύστημα διδασκαλίας και μάθησης, η Αναδυόμενη Μάθηση μέσω του Δράματος,  το  οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιοδήποτε εκπαιδευτικό που θα ήθελε να το θέσει σε εφαρμογή στην εκπαιδευτική πράξη.  Είναι Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης Γενικών Μαθημάτων και Σύνδεσμος Επιθεωρήτρια για τη Θεατρική Αγωγή.  Είναι Ιδρυτικό Μέλος και Πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου  για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση (ΙΔΕΑ Κύπρου). Έχει πολύχρονη πείρα στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών στο δράμα, μέσα από την οργάνωση πολλών σεμιναρίων, βιωματικών εργαστηρίων και διαλέξεων στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και στο τμήμα προδημοτικής Εκπαίδευσης, στο Frederick Institute of Technology   και στην εκπαίδευση μεταπτυχιακών φοιτητών του εξωτερικού στο ‘University of Central England’ (PGCert/PGDip/MA in Drama in Education). Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και σεμινάρια στην Κύπρο και στο εξωτερικό,  καθώς επίσης και σε Ευρωπαϊκά προγράμματα.   Έχει σκηνοθετήσει πάρα πολλές σχολικές θεατρικές παραστάσεις.

Γαλάνης Βαγγέλης, δάσκαλος, υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών

Ο Βαγγέλης Γαλάνης είναι δάσκαλος και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και του Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Διδασκαλείου «Δημήτρης Γληνός». Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του (Master of Arts) στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ με τίτλο: «Ελληνικό θέατρο σκιών: μια μελέτη για την ιστορική του διαδρομή». Είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών του Πανεπιστημίου  του Γιοχάνεσμπουργκ και το διδακτορικό του έχει τίτλο: «Το νεοελληνικό λαϊκό θέατρο ως μέσο παιδείας του ελληνικού λαού από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως σήμερα». Είναι καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών και έχει δώσει πλήθος παραστάσεων στα σχολεία όπου εργάστηκε και στα πλαίσια άλλων εκδηλώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διδάξει σε εργαστήρια σχετικά με το θέατρο σκιών και τo κουκλοθέατρο. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά έντυπα στην Ελλάδα και στη Νότια Αφρική.

Βενιέρη Φωτεινή, Υποψήφια Διδάκτορας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Η Φωτεινή Βενιέρη αποφοίτησε από το τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2004. Το 2006 εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Πολιτιστική Διαχείριση», του τμήματος «Επικοινωνία, Μέσα και Πολιτισμός» του Παντείου Πανεπιστημίου με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 2008, με υποτροφία του ΙΚΥ, του ιδρύματος Λεβέντη και του κληροδοτήματος Παπαδάκη, ξεκίνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «Το θέατρο στο Μουσείο ως Μέσο Ερμηνείας» στο τμήμα «Πολιτισμικής Τεχνολογίας» του Πανεπιστημίου Αιγαίου, υπό την επίβλεψη της επ. καθ. Ν. Νικονάνου. Από το 2011 συνεχίζει τη διατριβή της στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.  Είναι μέλος του Εργαστηρίου Μουσειακής Έρευνας και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕ.ΣΥ.Θ.) και της International Museum Theatre Alliance (IMTAL) Ευρώπης και Αμερικής και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση .

Πίγκου-Ρεπούση Μυρτώ , Θεατροπαιδαγωγός,  διδάκτωρ στο University of Warwick

Η Μυρτώ Πίγκου-Ρεπούση εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του University of Warwick. Η διδακτορική διατριβή της επικεντρώνεται στο θέμα «Συλλογικό Θέατρο και Πολιτειότητα» και ερευνά τόσο τη θεωρητική σχέση μεταξύ Θεάτρου και Δημοκρατίας, όσο και το πώς το συλλογικό θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως μια έμπρακτη μορφή ανάπτυξης της ιδιότητας του πολίτη μέσω μιας δια-θεματικής εφαρμογής στο σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στον πολιτικό εγγραματισμό, στο ρόλο του θεάτρου ως μορφή κοινωνικής παρέμβασης καθώς και στις δυνατότητες ένταξης του δράματος στο επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα. Είναι μέλος της Συντακτικής Ομάδας του Περιοδικού «Εκπαίδευση και Θέατρο» και εργάζεται ως θεατροπαιδαγωγός στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Ι. & Μ. Θεοχαράκη όπου διοργανώνει και εμψυχώνει θεατρικά εργαστήρια για παιδιά και εφήβους, για σχολικές τάξεις καθώς και επιμορφώσεις καθηγητών και δασκάλων.

Σταθοπούλου Χαρούλα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Η Χαρούλα Σταθοπούλου είναι Μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία και στη Διδακτική και Μεθοδολογία των  Μαθηματικών. Το 2003 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή, με τίτλο «Σύνδεση Πολιτισμικού Πλαισίου με τη Μάθηση και τη Διδασκαλία των Μαθηματικών: Εθνογραφική Μελέτη μιας Σχολικής Τάξης Τσιγγανοπαίδων και της Κοινότητας Προέλευσης τους», στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και από το 2007 μέχρι σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, στο γνωστικό αντικείμενο «Μαθηματικά και η Διδακτική τους». Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται: Κοινωνικοπολιτισμικές  προσεγγίσεις στη διδασκαλία των μαθηματικών, Εθνομαθηματικά, Η κουλτούρα της τάξης των μαθηματικών (κοινωνικοπολιτισμικές αλληλεπιδράσεις), Χρήση ΤΠΕ στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Εθνομαθηματικά: διερευνώντας την πολιτισμική διάσταση των μαθηματικών και της μαθηματικής εκπαίδευσης», ενώ εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων.

 

Κοταρίνου Παναγιώτα, Μαθηματικός

Η Παναγιώτα Κοταρίνου είναι καθηγήτρια μαθηματικών στο καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος  στη Διδακτική των Μαθηματικών και είναι υποψηφία διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με θέμα τη διδασκαλία των μαθηματικών μέσα από τη χρήση τεχνικών της ''Δραματικής τέχνης στην εκπαίδευση''(Drama in Education). Έχει παρακολουθήσει επιμορφώσεις, σεμινάρια, ημερίδες σχετικές με καινοτόμες μεθόδους στη διδασκαλία  (Εκπαίδευση σε Μουσεία, Οι παραστατικές τέχνες στη διδασκαλία των θετικών επιστημών) και έχει επίσης συμμετάσχει ως επιμορφώτρια σε εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας των μαθηματικών. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια με εισηγήσεις που αφορούν στην αξιοποίηση της Λογοτεχνίας, του Θεάτρου, της Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση και της Ρητορικής στη διδασκαλία των Μαθηματικών.

Τομαζινάκης Αριστόκριτος, Δάσκαλος, Εμψυχωτής Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού

Ο Αριστόκριτος Τομαζινάκης είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού «Λάκης Κουρετζής» του Θεάτρου της Ημέρας. Ως εκπαιδευτικός συμμετέχει από το 2004 στο πρόγραμμα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» – Η τηλεδιάσκεψη στο σχολείο. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε αρκετά συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια σχετικά με τα ΤΠΕ στην εκπαίδευση και τη Θεατρική Αγωγή. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Παιδαγωγών – Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού «Παιδαγωγική Θεάτρου Κρήτης» και το 2010 συμμετείχε ως εισηγητής στο Π.Ε.Κ. Κρήτης με θέμα τη Θεατρική Αγωγή. Επίσης έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα σε πρακτικά συνεδρίων. Υπηρετεί ως διευθυντής στο Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο Ναυστάθμου Κρήτης.

Δρακάκη Μαρία, Δασκάλα, Μsc Διοίκησης Πολιτισμικών Μονάδων, υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η Μαρία Δρακάκη είναι δασκάλα και νηπιαγωγός, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος  ειδίκευσης του τμήματος «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και υποφήφια διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Υπηρετεί ως  Δασκάλα στο 8^ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων.Έχει διατελέσει γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής Συντονισμού του προγράμματος «ΜΕΛΙΝΑ-Εκπαίδευση και Πολιτισμός»  στο Ν. Χανίων και έχει παρακολουθήσει  όλους τους κύκλους επιμόρφωσής του. Έχει συμμετάσχει στα ευρωπαϊκά  προγράμματα  Comenius I και Grundtving. Έχει εκπονήσει  εκπαιδευτικό υλικό για τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, έχει παρουσιάσει εισηγήσεις σε συνδιασκέψεις και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά.  Δραστηριοποιείται στο χώρο του Τύπου  με μόνιμες στήλες στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα». Ανήκει στο Μητρώο Εκπαιδευτών Ενηλίκων του ΕΚΕΠΙΣ και είναι μέλος της Επιστημονικής Ένωσης  Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΕΕΕΕ).  Είναι επίσης επιμορφώτρια στο  Μείζον Πρόγραμμα Σπουδών, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και στα Νέα Προγράμματα Σπουδών στο  επιστημονικό πεδίο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Από το 1998 ασχολείται με  την οργάνωση και  υλοποίηση της ιδέας του Μουσείου Σχολικής Ζωής  Είναι ιδρυτικό του μέλος  του Μουσείου,  μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του και  Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του. Είναι επιστημονική συνεργάτης του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας

Φανουράκη Κλειώ, σκηνοθέτης, ηθοποιός, Δρ.Θεατρολογίας-Θέατρου/Δράματος στην Εκπαίδευση, Διδάσκουσα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η Κλειώ Φανουράκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Eίναι Διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Αρμένη και του Μεταπτυχιακού Τμήματος Σύγχρονου Θεάτρου και Χορού του Πανεπιστημίου του Ηull. Έχει σπουδάσει κινηματογράφο στην Ελλάδα και στην Αγγλία και ασχολείται με την έρευνα στη θεατρική και την κινηματογραφική/ψηφιακή παιδεία. Τα τρέχοντα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη διδακτική της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας μέσω της θεατρικής αγωγής, στη διαθεματική και διαπολιτισμική εφαρμογή της τέχνης στην εκπαίδευση. Διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών το μάθημα της Διδακτικής του Θεάτρου. Ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία για το θέατρο και τον κινηματογράφο για παιδιά και ενήλικες. Συμμετέχει στη δημιουργία και στην οργάνωση δρώμενων και φεστιβάλ με κοινωνικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Ως μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, έχει συντονίσει τις δημιουργικές δράσεις του στην Κρήτη.

Κουκουνάρας-Λιάγκης Μάριος, Θεολόγος, Φιλόλογος, Λέκτορας Διδακτικής Θρησκευτικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο Μάριος Κουκουνάρας-Λιάγκης σπούδασε θεολογία στο Α.Π.Θ. και ελληνική φιλολογία στο Δ.Π.Θ., Έχει μεταπτυχιακό τίτλο Παιδαγωγικής και διδακτορικό στην Κοινωνιολογία της θρησκείας από το τμ. Θεολογίας του Α.Π.Θ.. Διδάσκει από το 2003 Θρησκευτικά στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχει εκλεγεί Λέκτορας στη Διδακτική στο τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ. Διετέλεσε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας την περίοδο 2007-2009. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το Θέατρο στην Εκπαίδευση κι έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τα Θεατροπαιδαγωγικά Προγράμματα (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, Γ.Γ.Ν.Γ.). Έχει πάρει μέρος σε διεθνή συνέδρια κι έχει δημοσιεύσει άρθρα σε πρακτικά κι επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει κυκλοφορήσει τρία βιβλία για την εκπαίδευση (Ο Θεός, ο δικός μου, ο δικός σου. Πολιτισμός, Εκπαίδευση, Ετερότητα-Εκδόσεις Γρηγόρης, Εκπαιδευτικοί εν δράσει-Εκδόσεις Γρηγόρης, Τάξη και Αταξία- Εκδόσεις Ακρίτας).

Καλκάνης Χρήστος, Μουσικός, Παιδαγωγός Μουσικής

Ο Χρήστος Γεωρ. Καλκάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Μαθήτευσε και αποφοίτησε από το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης. Συνέχισε τις σπουδές του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης (Τ.Μ.Ε.Τ.) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο Κλαρινέτο και αποφοίτησε με τους καθηγητές κ. Μ. Μουμουλίδη και κ. Μ. Πλουμίδη.  Παράλληλα αποφοίτησε από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (Κ.Ω.Θ.) με τον τίτλο του Διπλώματος στο Κλαρινέτο από την τάξη του Γ. Καζίκου. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους καθηγητές: κ. Μίλτο Μουμουλίδη,  κ. Antonio Salguero, κ. Zsolt Oatmari, κ. Chico Freeman. Υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πειραματικού Μουσικού Λυκείου Παλλήνης, της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, της Ορχήστρας Πνευστών και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Έχει συνεργαστεί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Θεσσαλονίκης και την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αιγάλεω. Έχει επίσης συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες πειραματικού είδους στο πλαίσιο παρουσίασης έργων σπουδαστών-φοιτητών του Κ.Ω.Θ. και του Τ.Μ.Ε.Τ.. Έχει συνεργαστεί επίσης με τον κουκλοπαίχτη Άγγελο Ρωμαντζή σε θέατρο δρόμου. Το 2011 πήρε μέρος στα Workshops στο διεθνές συνέδριο  Ακουστικής Οικολογίας (WFAE 2011) στην Κέρκυρα κάθως έχει επίσης συνθέσει μουσική για θέατρο. Τα δύο   τελευταία χρόνια εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής Κλαρινέτου στο Μουσικό Σχολείο της Πάτρας.

 

Σπυροπούλου Μαρία, Θεατρολόγος, Φιλόλογος, ΜΑ Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστήμιου Αθηνών
 

Η Μαρία Ανδρ. Σπυροπούλου γεννήθηκε στη Πάτρα και σπούδασε Θέατρο, Φιλοσοφία – Παιδαγωγική και Ψυχολογία. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης είναι αριστούχος απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τ.Θ.Σ. του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπ. Διδάκτωρ του ιδίου τμήματος. Μιλάει Αγγλικά και Ιταλικά. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και master class θεάτρου, θεατρικού παιχνιδιού, ευρυθμίας, σωματικού θεάτρου, commedia dell’ arte, μάσκας, αρχαίας τραγωδίας, χορού, κλόουν, μουσικής στο θέατρο, θέατρο δρόμου, κινησιολογίας – performing, συναισθηματικής νοημοσύνης, σχολικής ψυχολογίας κ.α. με τους Ανδρέα Μανωλικάκη, Ηλία Πίτσικα, Svetlana Kinganskaia, Mario Gallo, Jonothan Neelands, Roberto Tolledi, Hardwick Lorna, Heyme Hansgunther, Χατζηχρήστου Χρυσή κ.α.. Συμμετέχει ως εμψυχώτρια θεάτρου σε επιμορφωτικά προγράμματα – σεμινάρια όλων των βαθμίδων. Συνεργάζεται με την Ευανθία Στιβανάκη (καθηγήτρια Τ.Θ.Σ. ΕΚΠΑ) και τον Ιωσήφ Βιβιλάκη (καθηγητής Τ.Θ.Σ. ΕΚΠΑ) για την εμψύχωση θεατρικών project για τους φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Από το 2000 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, όπου διδάσκει, διασκευάζει, γράφει, σκηνοθετεί και παίζει θέατρο με τους μαθητές της. Τα τρία τελευταία χρόνια ζει στη Πάτρα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός θεάτρου στο Μουσικό Σχολείο Πάτρας, όπου συστήσει θεατρική ομάδα .Είναι μέλος του ΠΕΣΥΘ, του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

 

Τομασίδου Νάντια, Υποψήφια Διδάκτωρ στο Drama and Theatre Education, University of Warwick

Η Νάντια Τομασίδου κατέχει πτυχίο Επιστημών της Αγωγής (Δημοτική Εκπαίδευση) από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το 2008 αποφοίτησε από το University of Warwick στην Αγγλία και έλαβε το μεταπτυχιακό τίτλο Drama and Theatre Education με άριστα. Έχει διδάξει Εκπαιδευτικό Θέατρο σε δημοτικά σχολεία και θεατρικές ομάδες παιδιών στην Κύπρο. Έχει τελέσει ως παρουσιάστρια ενός νεανικού τηλεοπτικού προγράμματος στην Κύπρο το οποίο φιλοξένησε ρεπορτάζ για το Εκπαιδευτικό Θέατρο. Στο παρόν στάδιο είναι τελειόφοιτη διδακτορική φοιτήτρια στο τμήμα Drama and Theatre Education του University of Warwick. Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζεται ως supportive tutor για τους φοιτητές του μεταπτυχιακού προγράμματος Drama and Theatre Education’, ενώ έχει τελέσει και ως επιτηρήτρια για τις διατριβές τους. Έχει παρουσιάσει την ερευνητική της εργασία στο ακόλουθα συνέδρια:  ‘Theatre Applications Conference’ στο Λονδίνο, Αγγλία (Απρίλιος 2010), IDEA Conference στο Belem, Βραζιλία (Ιούλιος 2010), στο Παγκύπριο Συνέδριο της ΠΟΕΔ στην Πάφο, Κύπρος (Απρίλιος 2011), στο  IDEARI Conference στο Limerick, Ιρλανδία (Ιούλιος 2012) και στο Theatre Applications Conference στο Kent, Αγγλία (Σεπτέμβριος 2012).

 

Σβορώνου Ελένη, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,  Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης WWF Ελλάς

Η Ελένη Σβορώνου έχει σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και έχει ειδίκευση (M.Sc.) στη Διαχείριση Πολιτιστικής Κληρονομιάς (University of Birmingham). Έχει καλλιεργήσει δεξιότητες αφήγησης, μουσειακής εκπαίδευσης, θεατρικού παιχνιδιού και εκπαίδευσης ενηλίκων παρακολουθώντας σταθερά βιωματικά σεμινάρια. Εργάζεται εδώ και 15 χρόνια στο WWF Ελλάς, τα τελευταία οκτώ ως Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Μαζί με την παιδαγωγική ομάδα του WWF σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα για την αειφόρο ανάπτυξη και την προστασία περιβάλλοντος. Είναι επίσης συγγραφέας παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Έχει γράψει πάνω από 15 βιβλία (το βιβλίο της Στον Αστερισμό των Διδύμων ήταν υποψήφιο στα Κρατικά Βραβεία, στην κατηγορία των βιβλίων για μεγάλα παιδιά), ένα από τα οποία, ο Βυθός με τα σοκολατόδεντρα, πραγματεύεται το θέμα του εργαστηρίου. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ερευνητές, της Καθημερινής και διδάσκει δημιουργική γραφή στον Πολυχώρο, στο Μεταίχμιο. Περισσότερα στο http://www.paramythistopodilato.blogspot.com και στο http://grafourgeio.blogspot.com

Σκόνδρας Ανδρέας, εμψυχωτής θεατρικού παιχνιδιού

Ο Ανδρέας Σκόνδρας ασχολείται στο χώρο του παιδιού για περισσότερο από δέκα χρόνια. Με σπουδές φιλολογικές, παιδαγωγικής θεάτρου, φωτογραφίας, προπονητικής.  Με πολυετή εμπειρία στην συμμετοχή και οργάνωση σε εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης, εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού, αθλητικών ομάδων, διδασκαλία ισπανικής γλώσσας. Πρόσφατα βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για το επιχειρηματικό πλάνο πάνω στην πλατφόρμα εξ αποστάσεως μάθησης Ερμής.

Σαλλιάρη Μαρία, ηθοποιός, εμψυχωτής θεατρικού παιχνιδιού-σκηνοθέτης

Η Μαρία Σαλλιάρη σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδη (1996-1999)  και στο Guildford School of Acting στη Μ.Βρετανία (2000-2001). Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (Pierce College ‘96). Εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση από το 1998 ως σήμερα και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και χορογράφους (G.Gregory, Κ.Αρβανιτάκης, Γ.Βαλτινός, Α.Γύρα, Β.Τσελεμέγκος, Α.Αγγελόπουλος, Π.Κροντηροπούλου, Ε.Ανδρέου). Επίσης έχει ασχοληθεί με το σπηκάζ  και τη μετάφραση στην Αγγλική γλώσσα (Hillside Press, M&M Publications, Xpress Publications, Studio Triton). Για την εταιρεία IKK productions έχει ηχογραφήσει το audio book «Η ΦΥΓΗ» της Σώτης Τριανταφύλλου και τους «15 Μύθους από τον Αίσωπο». Το 2008 δημιούργησε την ομάδα ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ, με έντονο ενδιαφέρον στην κοινωνική και εκπαιδευτική διάσταση της τέχνης. Έγραψε και σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «ΤΖΙΖ!Νεοπλασματικές Υστερίες» (2008) και «Γαρνιτούρες» (2009). Από τον 2008 είναι εμψυχώτρια στο θεατρικό εργαστήριο της ομάδας, όπου έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Γνωριμίες» (2011) και «Ταϊλάντερς» (2012).Από το 2007 ως σήμερα εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος, όπου επίσης σκηνοθετεί παραστάσεις ετησίως, προπονεί μαθητές για το διαγωνισμό Forensics στα Αγγλικά (εκφραστική ανάγνωση) και συμμετέχει στην καλλιτεχνική οργάνωση εκδηλώσεων. Διδάσκει Αγγλικά και από φέτος είναι φοιτήτρια Ισπανικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει τα εξής εργαστήρια/σεμινάρια:  Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β’ Αθήνας: εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού σε εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας - Σχολείο Κωφών & Βαρηκόων Αγ.Παρασκευής (2011), Α.Σ.Τ.Ο. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ : διήμερα εργαστήρια υποκριτικής για την κάμερα - σύλλογος Α.Σ.Τ.Ο.Επικοινωνούμε, Πάτρα (2010-11), TESOL: εισήγηση με τίτλο «Drama as a Tool for More Effective EFL Teaching» σε καθηγητές Αγγλικής γλώσσας - Big Sig Day, TESOL, Αθήνα (2009), QLS CONVENTION: εισήγηση με τίτλο «Η θεατρική προσέγγιση ως εργαλείο για αποτελεσματικότερη διδασκαλία» σε καθηγητές ξένων γλωσσών - 6ο συνέδριο Quality in Language Services, Λεπτοκαρυά Πιερίας (2008).

Πολυκάρπου Χάρις, Σύμβουλος εκπαιδευτικών στο αντικείμενο της Θεατρικής Αγωγής, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.

Η Χάρις Πολυκάρπου είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στο Δράμα και το Θέατρο από το Πανεπιστήμιο του Warwick, μεταπτυχιακού στο Δράμα στην Εκπαίδευση και τις Πολιτισμικές σπουδές από το ίδιο πανεπιστήμιο και πτυχιούχος στα Παιδαγωγικά από το Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Τα τελευταία 14 χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός και εκπαιδευτικός θεάτρου στα δημόσια σχολεία της Κύπρου και χρησιμοποιεί το θέατρο/δράμα τόσο ως μορφή τέχνης όσο και ως εργαλείο για μάθηση, κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη. Έχει εισαγάγει το μάθημα της Θεατρικής Παιδείας και Αγωγής στο υποχρεωτικό αναλυτικό.Ήταν ένα από τα μέλη της συγγραφικής ομάδας για το Αναλυτικό Πρόγραμμα για τη Θεατρική Παιδεία και Αγωγή στο Ολοήμερο Δημοτικό σχολείοκαι για το Αναλυτικό Πρόγραμμα της Θεατρικής Αγωγής που ακολούθησε. Από το 2011 εργάζεται ως Λειτουργός στο Γραφείο Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το αντικείμενο της Θεατρικής Αγωγής. Εργάστηκε ως επισκέπτρια λέκτορας στα Πανεπιστήμια Frederickκαι Κύπρου. Συμμετείχε ως εισηγήτρια σε διάφορα εκπαιδευτικά και επιστημονικά σεμινάρια και συνέδρια στην Κύπρο και το εξωτερικό, και δημοσίευσε άρθρα σε διάφορα περιοδικά. Λειτουργούσε για 6 συναπτά έτη (2005-2011) το Ελεύθερο Εργαστήρι Θεάτρου, ρόλος του οποίου ήταν η κοινωνική παρέμβαση. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΙΔΕΑ Κύπρου- Παγκύπριου Συνδέσμου για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση (2012).

Μποέμη Νάγια, Εκπαιδευτικός θεάτρου, Κοινωνική ανθρωπολόγος

Η Νάγια Μποέμη σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης (Ανθρωπιστικές σπουδές) και έχει μεταπτυχιακό στην Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Από το 2001 διδάσκει Θεατρική Αγωγή σε σχολεία (Α/βάθμια και Β/βάθμια), συμμετέχοντας σε πολιτιστικά προγράμματα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το Θέατρο του Καταπιεσμένου στη Βαρκελώνη και πλήθος σεμιναρίων σχετικά με το θέατρο και την εκπαίδευση. Συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και ως βοηθός σκηνοθέτη. Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις και θεατρικές δράσεις με μαθητές, εκπαιδευτικούς και ομάδες πολιτών. Έχει διδάξει στο ΤΕΙ Βρεφονηπιοκομίας στη Θεσσαλονίκη, σε θεατρικά εργαστήρια των δήμων και σε δημόσια ΙΕΚ. Είναι μέλος-εμψυχώτρια της Ακτιβιστικής Ομάδας Θεάτρου του Καταπιεσμένου της Διεθνούς Αμνηστίας και της Ώσμωσης. Συμμετέχει μέσω της Ώσμωσης στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα "Αριάδνη - Τέχνες και διαπολιτισμική προσαρμογή" ως εκπαιδεύτρια-ερευνήτρια.

Ρομάνιταν Αλεξάντερ, Δραματοθεραπευτής – Κινησιοθεραπευτής MA Drama and Movement Therapy

Ο Αλεξάντερ Ρομάνιταν είναι Δραματοθεραπευτής και Κινησιοθεραπευτής με τίτλoυς στην Ψυχολογία (City University of New York) και MA in Drama and Movement Therapy (University of London), μέλος του Health Professions Council και του British Association of Dramatherapists. Ο Αλεξάντερ Ρομάνιταν και η Στέλλα Μεντβέντεβα συνεργάζονται, ειδικευόμενοι στην δραματοθεραπεία και κινησιοθεραπεία παιδιών και εφήβων με ή χωρίς ειδικές ανάγκες. Η εμπειρία τους περιλαμβάνει τη δουλειά με Οικογενειακά Κέντρα στο Λονδίνο και Κέντρα Μεταναστών στην Ελλάδα και στην Έρημο Σαχάρα. Τον τελευταίο χρόνο εργάζονται στην Αθήνα συνεργαζόμενοι με διάφορα κέντρα αφιερωμένα στο παιδί και την ψυχική υγεία.

Μεντβέντεβα Στέλλα, Θεατροπαιδαγωγός – Κινησιολόγος, Απόφοιτος Τμήματος Θεάτρου, ΑΠΘ MA Movement Studies

Η Στέλλα Μεντβέντεβα είναι Θεατροπαιδαγωγός, απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου, ΑΠΘ, Κινησιολόγος και Κινησιοθεραπεύτρια με τον τίτλο MA Movement Studies (University of London), μέλος του Association for Theatre Movement Educators. Ο Αλεξάντερ Ρομάνιταν και η Στέλλα Μεντβέντεβα συνεργάζονται, ειδικευόμενοι στην δραματοθεραπεία και κινησιοθεραπεία παιδιών και εφήβων με ή χωρίς ειδικές ανάγκες. Η εμπειρία τους περιλαμβάνει τη δουλειά με Οικογενειακά Κέντρα στο Λονδίνο και Κέντρα Μεταναστών στην Ελλάδα και στην Έρημο Σαχάρα. Τον τελευταίο χρόνο εργάζονται στην Αθήνα συνεργαζόμενοι με διάφορα κέντρα αφιερωμένα στο παιδί και την ψυχική υγεία.

Γράψας Στάθης, Ηθοποιός, Καθοδηγητής Θεατρικών Εργαστηρίων στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα

Ο Στάθης Γράψας έχει σπουδάσει υποκριτική στην Αυστραλία, στην Αγγλία και στην Ελλάδα, όπου πρόσφατα συμμετείχα στις παραστάσεις του ‘Μάουζερ’ και του ‘Προμηθέα Δεσμώτη’ με το Θέατρο Άττις. Ήταν μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου για μερικά χρόνια, και έχει συνεργαστεί στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους θιάσους. To 2010 είχε αναλάβει την διδασκαλία και σκηνοθεσία των μαθητών στο 66ο και 136ο δημοτικό σχολείο στο Μεταξουργείο όπου παρουσιάστηκε το κείμενο του Θανάση Αλευρά με τίτλο ‘Λαθραία ζωή’ . Στη συνέχεια, οργάνωσε και δημιούργησε την θεατρική ομάδα μέσα στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων του Αυλώνα, όπου η ομάδα τώρα παρουσιάζει το θεατρικό δρώμενο με τίτλο ‘Αφετηρία’. Το 2008 ήταν καλεσμένος στην Καλιφόρνια, όπου σκηνοθέτησα μια δική μου διασκευή της κωμωδίας του Αριστοφάνη ‘Όρνιθες’. Το 2000 βρέθηκε στο Βελιγράδι όπου οργάνωσε και υλοποίησε θεατρικά εργαστήρια σε ιδρύματα με ορφανά και άστεγα παιδιά. Επίσης συνεργάστηκα με το BBC ως βοηθός σκηνοθέτη στο ντοκιμαντέρ με θέμα την 17Νοέμβρη. Από το 2003 συνεργάζομαι με το Hydrama – Κέντρο Θεάτρου και Τεχνών, ως σκηνοθέτης και καθοδηγητής θεατρικών εργαστηρίων.

Μακρίδης Γιώργος, κοινωνιολόγος

Ο Γιώργος Μακρίδης γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στις γειτονιές του. Πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνιολογίας και διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ως ερευνητής. Διετέλεσε συνεργάτης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για δύο χρόνια στα τμήματα δευτεροβάθμιας και ερευνών και ως εξωτερικός συνεργάτης στο τμήμα ποιότητας της εκπαίδευσης όπου συμμετείχε σε δύο πανελλαδικές εκπαιδευτικές έρευνες. Μέλος ερευνητικών ομάδων σε αρκετές επιστημονικές έρευνες που δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικά περιοδικά ή παρουσιάσθηκαν σε επιστημονικά συνέδρια (ΠΙ, ΠΑΝΤΕΙΟ, ΕΚΚΕ, κλπ). Υπεύθυνος για τη διεξαγωγή κοινωνιολογικών ερευνών κυρίως στο χώρο της εκπαίδευσης είτε με δική του πρωτοβουλία είτε με τη στήριξη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά ή στον ημερήσιο τύπο.

Αγαλιανού Ολυμπία, εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθηγήτρια στην Επαγγελματική Εκπαίδευση στη Μουσικοκινητική αγωγή C. Orff

Η Ολυμπία Αγαλιανού είναι Πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής (ΕΚΠΑ) με ειδικότητα σους Ελληνικούς Χορούς. Διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας (ΕΚΠΑ). Απόφοιτος της Διετούς Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης στη Μουσικοκινητική Αγωγή Carl Orff, πτυχιούχος Αρμονίας, τελειόφοιτος χοροθεραπεύτρια. Έχει κάνει ελεύθερη σπουδή χορού και θεάτρου, έχει παρακολουθήσει σεμιναριακά προγράμματα 600 ωρών στο Orff- Institute Universität Mozarteum και βρίσκεται στο 3ο έτος εκπαίδευσης στη συστημική συμβουλευτική (ΑΚΜΑ). Έχει χορογραφήσει τα έργα «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Το φιόρο του λεβάντε», «Οι περιπέτεις του Τζιτζιρή», «Πριγκίπισσα Τουραντώ», «Αφιέρωμα στο Χορό» (ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας), το μουσικό έργο “RabilaCo” (εταιρία Σπίζα), την «Ασκητική» (εταιρία Θεατρικές Μορφές του Κόσμου) το musical «Τα παραμύθια του Αλτ Υλί» (Τάσος Καρακατσάνης). Δίδαξε Μουσικοκινητική αγωγή στο Δημοτικού Ωδείου Λαμίας (1995-2002).Έχει διδάξει σε επιμορφωτικά προγράμματα του ΟΕΠΕΚ, των ΠΕΚ και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και των πανεπιστημίων Dortmund και Bochum . Έχει διδάξει στο ΤΕΦΑΑ Αθήνας δημιουργικό χορό και μουσικοκινητική αγωγή (2004-2007) . Είναι μέλος της συγγραφικής ομάδας των βιβλίων Φυσικής Αγωγής Α-Δ δημοτικού και του προγράμματος για τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διδάσκει στον επαγγελματικό κύκλο μουσικοκινητικής αγωγής C.Orff (Σχολή Μωραΐτη).

Βγαγκές Στέλιος, δάσκαλος, εμψυχωτής Θεατρικού Παιχνιδιού

Ο Στέλιος Βγαγκές είναι δάσκαλος και εμψυχωτής Θεατρικού παιχνιδιού. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, κάτοχος μετεκπαιδευτικού τίτλου του ΜΔΔΕ, και απόφοιτος του 3ετούς Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού του «ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ». Έχει παρακολουθήσει προγράμματα εργαστηρίων Ρυθμικής και Κινητικής Αγωγής, Μουσικοκινητικής Αγωγής και Δραματοσοφίας. Υπηρετεί στο 15^ο Δημ.Σχ. Καλλιθέας και εφαρμόζει το Θεατρικό Παιχνίδι στη καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία εντάσσοντάς το στο Αναλυτικό Πρόγραμμα. Συμμετέχει ως επιμορφωτής σε σεμινάρια και ημερίδες που οργανώνουν Πανεπιστήμια, Σχολικοί σύμβουλοι, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, Π.Ε.Κ  του Υπουργείου Παιδείας, Δημοτικοί και Πολιτιστικοί φορείς. Υπήρξε συνεργάτης στην επιμόρφωση δασκάλων καθώς και στο σχεδιασμό προγραμμάτων και δράσεων στο πλαίσιο εφαρμογής του προγράμματος «ΜΕΛΙΝΑ» (1995 – 2003). Είναι μέλος του «Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση» και συμμετέχει ως εισηγητής και εμψυχωτής σε σεμινάρια, ημερίδες και συνέδρια που οργανώνει ο παραπάνω φορέας. Ως μέλος  της ομάδας των βασικών συνεργατών του Λάκη Κουρετζή,  δίδαξε  επί σειρά ετών στο 3ετές Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού του «Θεάτρου της Ημέρας» το  αντικείμενο σπουδών  « Το Θεατρικό Παιχνίδι στην Εκπαιδευτική Διαδικασία». Έχει συγγραφικό έργο με συμμετοχές σε εκπαιδευτικά περιοδικά και βιβλία εκπαιδευτικού υλικού. Είναι ιδρυτικό στέλεχος του Εργαστηρίου Πολιτιστικής Εκπαίδευσης «Σχολείο Παιχνιδιού» στο οποίο λειτουργεί ομάδες έκφρασης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων  και στο οποίο συνεχίζει να διδάσκει το παραπάνω αντικείμενο. Από τον Αύγουστο του 2010 έως τον Οκτώβριο του 2010 ήταν μέλος της συντονιστικής ομάδας σχεδιασμού της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών αισθητικής αγωγής στα «800 Δημοτικά Σχολεία με ενιαίο πρόγραμμα» του Υπουργείου Παιδείας που υλοποιήθηκε από τον ΟΕΠΕΚ. Στο πρόγραμμα αυτό είχε εκτός από  το σχεδιασμό και την ευθύνη του εισαγωγικού σεμιναρίου επιμορφωτών της Θεατρικής Αγωγής. Επίσης είναι Συντονιστής της Δράσης ''Θεατρικό Παιχνίδι και Γλώσσα'' στο Πρόγραμμα: «Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά» του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 

Ζώνιου Χριστίνα, θεατρολόγος, σκηνοθέτης, διδάσκουσα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Η Χριστίνα Ζώνιου είναι θεατρολόγος, σκηνοθέτης, καθηγήτρια υποκριτικής και εμψυχώτρια Θεάτρου του Καταπιεσμένου. Κατέχει οργανική θέση ως μέλος του Ειδικού Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (γνωστικό αντικείμενο Υποκριτική). Ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Ώσμωση - Κέντρο Τεχνών και Διαπολιτισμικής Αγωγής. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (MPhil in Theatre Studies) από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης καθώς και του ευρωπαϊκού μεταπτυχιακού προγράμματος της Δραματικής Σχολής Laboratorio Nove (Φλωρεντία). Υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Καπελώνης Κωστής, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Ο Κωστής Καπελώνης αποφοίτησε από το Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976 και από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Tέχνης Kαρόλου Kουν το 1981. Έκτοτε εργάζεται στο Θέατρο Tέχνης ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, σχεδιαστής φωτισμών κλπ. Το 1998 έγινε Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔHΠEΘE Kρήτης και το 2000-2001 υπηρέτησε στο Kρατικό Θέατρο Bορείου Eλλάδος. Tο 2002 ίδρυσε τον θίασο “Θ όπως Θέατρο”. Έπαιξε σε 45 παραστάσεις και σκηνοθέτησε άλλες 35. Διασκεύασε για το Θέατρο αφηγηματικά ή θεατρικά κείμενα για παραστάσεις που σκηνοθέτησε (την Τρικυμία του Σαίξπηρ, Το Αμάρτημα της Μητρός μου του Βιζυηνού, Παραμύθι από Χαρτί (βραβείο δραματουργίας Κ. Κουν), Ο Λιόντας κ.λπ.). Από το 1981 διδάσκει ότι μαθαίνει σε Δραματικές Σχολές (Θεάτρο Tέχνης, ΚΘΒΕ, “IAΣMOΣ”, «δήλος»), σε σεμινάρια κ.λπ. Έχει εκδώσει βιβλία (1997-2010). Έχει εκθέσει φωτογραφίες. Στίχοι του έγιναν τραγούδια από τον Στ. Σιόλα... Κάτι στο ραδιόφωνο... Λίγα στην τηλεόραση και μια ταινία μικρού μήκους (η «Νειλώ», του Τάσου Μπουλμέτη, 1979).

Θεοδωρίδης Μένης, σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής

Ο Μένης Θεοδωρίδης είναι σκηνοθέτης που δραστηριοποιείται σε θέματα Οπτικοακουστικής Παιδείας. Εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σκηνοθέτης (1984-2010). Στο πρόγραμμα «ΜΕΛΙΝΑ – Εκπαίδευση και Πολιτισμός» ήταν υπεύθυνος του εργαστηρίου οπτικοακουστικής έκφρασης και συντονιστής της ομάδας σχεδιασμού του εκπαιδευτικού υλικού. Είχε την ευθύνη του εκπαιδευτικού σχεδιασμού και της συγγραφής συνοδευτικών εντύπων για το «ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1999- 2001) και του ECOFILMS στη Ρόδο (2005, 2006 και 2008). Το 2010 πήρε μέρος στο σχεδιασμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για τα Προγράμματα Σπουδών του Νέου Σχολείου, ως υπεύθυνος του πεδίου "Πολιτισμός - Αισθητική Παιδεία" και ως υπεύθυνος του Προγράμματος Σπουδών για την Οπτικοακουστική Έκφραση. Συμμετέχει στην ΑΜΚΕ «Καρπός» (www.karposontheweb.org)

Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος, σκηνοθέτης, τ. Πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι διπλωματούχος σολίστ του Ωδείου Αθηνών στο φλάουτο, και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κλασική φιλολογία), του New York University (κινηματογράφος) και του University of California (Master of Fine Arts στη σκηνοθεσία θεάτρου). Έχει πάνω από τριάντα παραγωγές στο ενεργητικό του σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, στις οποίες συγκαταλέγονται δικές του μεταφράσεις ή διασκευές κειμένων των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Brecht, Mishima, Beckett, Cocteau, Lorca, Genet, Pinter, Rimbaud, Müller, Poe, Yourcenar, καθώς και έργα πολλών νέων Αμερικανών συγγραφέων. Στον ελληνικό χώρο σκηνοθέτησε σε δικές του διασκευές και μεταφράσεις τα έργα: Το τέλος του οίκου των Άσερ και Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μιά ώρα για το Θέατρο του Νότου, Ιστορίες αιδοίου στο θέατρο Αυλωνίτη, Ο Καβαλάρης του χιονιού για τη Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και Cabaret στο Βεάκη. Σε δικές του μεταφράσεις τα Πώς έμαθα να οδηγώ για το Απλό Θέατρο, Η κατάρα της Ίρμα Βεπ στο Ήβη, Η Ψευδαίσθηση και Αχαρνής για το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, Ένα καινούριο κόκκινο στο Πόρτα, Proof στο Μουσούρη, Το καλό της χώρας μας στον Τεχνοχώρο υπό Σκιάν, Από ‘δώ και πέρα και Ήταν όλοι τους παιδιά μου στο Κ.Θ.Β.Ε, Hysteria στο Βρετάνια, και Το ημέρωμα της Στρίγγλας στο Εθνικό Θέατρο. Στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη ανέβασε το Υπηρέτης δυό αφεντάδων, για τον Θ.Ο.Κ. πάλι τα Αμερικάνικος βούβαλος και Βαβυλωνία, στο θέατρο Αποθήκη το Σεσουάρ για δολοφόνους, στο Από Μηχανής τους Σιδεράδες, στο Κ.Θ.Β.Ε. τα Αρκαδία, Δον Κάρλος και Με τα παιδιά της πιάτσας, στο Ιλίσια το Μοιραίο προαίσθημα, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον…, στο θέατρο Ροές το Μιά τρελή μέρα, στο Θέατρο Τέχνης Τα μάτια τέσσερα, στο Κιβωτός Τα κορίτσια του ημερολογίου, στο Επί Κολωνώ το Φύλλα της και στο Εθνικό Θέατρο το Πυρκαγιές. Έχει διδάξει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει χρηματίσει πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και είναι διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.

Φραγκή Μαρία, Δρ. Θεατρικών Σπουδών, Σκηνοθέτης, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής
 

Η Μαρία Φραγκή γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από  τη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1986. Από το 1987 έκανε μεταπτυχιακές στο Παρίσι. Ονομάζεται Διδάκτωρ  Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών με ειδίκευση στις ΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ-ΘΕΑΤΡΟ, του Πανεπιστημίου PARIS X-NANTERRE (1996). Έχει σκηνοθετήσει επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς θιάσους  . Δίδαξε θέατρο (θεωρία και πράξη) στα  Πανεπιστήμια Κρήτης, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ,  Πατρών καθώς και σε πολλά επιμορφωτικά προγράμματα εκπαιδευτικών. Εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα ως συνεργάτης του Νεοελληνικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, όπου δίδαξε Νεοελληνικό θέατρο στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα (Μάστερ2). Ως Διευθύντρια του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ίδρυσε και διηύθυνε την έκδοση «Πάπυροι» τ.1-7, (2007-2010).Συμμετείχε στην επιτροπή θεάτρου του προγράμματος ΜΕΛΙΝΑ, στη δημιουργία του Ενιαίου Πλαισίου Προγραμμάτων Σπουδών για το Θέατρο (Π.Ι.,1998) και του Προγράμματος Σπουδών για το Πεδίο Πολιτισμού του Νέου Σχολείου (Π.Ι. 2010) και Εγκαρσίων Δράσεων στο Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης(Π.Ι.2011). Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Θεατρική Αγωγή Ε΄ & Στ΄ Δημοτικού »  ,2006 και «Η Σκηνική πράξη στο Σχολείο», 2011

Τσιάρας Αστέριος, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Ο Αστέριος Τσιάρας έχει σπουδάσει Παιδαγωγικές και Κοινωνικές Επιστήμες στην Ελλάδα και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με θέμα: Η συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ψυχοκοινωνιολογία της σχολικής τάξης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Συμμετείχε ως εισηγητής σε σεμινάρια επιμόρφωσης φοιτητών και εκπαιδευτικών, σε σχέση με το θεατρικό παιχνίδι, και βραβεύθηκε για το ερευνητικό του έργο. Ήταν σχολικός σύμβουλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και εργάστηκε ως δάσκαλος ειδικότητας στη διδασκαλία της Θεατρικής Αγωγής στο Δημοτικό σχολείο. Από το ακαδημαϊκό έτος 2005-6 διδάσκει στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου και κατέχει τη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει σημαντικό ερευνητικό έργο στην παιδαγωγική του θεάτρου σε θέματα που αφορούν στη συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, στην ενίσχυση της παιδικής αυτοαντίληψης, στη διαχείριση των συγκρούσεων στη σχολική τάξη και στη διδασκαλία μαθημάτων του Δημοτικού σχολείου με τη χρήση δραματικών τεχνικών. Τέλος, έχει δημοσιεύσει έξι βιβλία και πολλά άρθρα σε σχέση με το θεατρικό παιχνίδι και το Εκπαιδευτικό Δράμα.

Λενακάκης Αντώνης, Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ο Αντώνης Λενακάκης είναι  Λέκτορας Θεατρικής Τέχνης και Αγωγής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.  Απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Διπλωματούχος Παιδαγωγός (Dipl. Päd.) του Πανεπιστημίου Έσσεν Γερμανίας, θεατροπαιδαγωγός της Σχολής Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου και Διδάκτορας Φιλοσοφίας (Dr. phil.) της Σχολής Επιστημών Αγωγής και Κοινωνικών Επιστημών του ίδιου Πανεπιστημίου.  Έχει διδάξει στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και, παράλληλα, Θεατροπαιδαγωγική, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Π.Τ.Δ.Ε., Διδασκαλεία Π. & Δ.Ε., Πρόγραμμα «Εξομοίωση»), στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Π.Τ.Π.Ε.), στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Π.Τ.Δ.Ε. και Διδασκαλείο Δ.Ε.), και έχει εμψυχώσει, στο πλαίσιο επιμορφωτικών σεμιναρίων, πλήθος θεατροπαιδαγωγικών εργαστηρίων και εργαστηρίων αισθητικής διαπαιδαγώγησης με εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συμμετείχε στην ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τη σύνταξη Προγραμμάτων Σπουδών για το «Νέο Σχολείο» στο πεδίο «Πολιτισμός-Τέχνες» και στην ομάδα Εμπειρογνωμόνων Εκπαιδευτικής Πρακτικής και Εφαρμογών για την Παραγωγή Επιμορφωτικού Υλικού και την Επιμόρφωση Επιμορφωτών του Μείζονος Προγράμματος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ενώ μελετήματά του βρίσκονται σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.

 

Παρζακώνη Αφροδίτη, Παιδαγωγός Θεάτρου, Σκηνοθέτης, Εμψυχώτρια Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού, Πρόεδρος Σωματίου Εμψυχωτών Θ.Π «Θεώμαι κ Δρω»
 

Η Αφροδίτη Παρζακώνη είναι παιδαγωγός Θεάτρου, Σκηνοθέτης, Εμψυχώτρια Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού, Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Εμψυχωτών Θ.Π. «Θεώμαι και Δρώ». Σπουδές: Παιδαγωγική Θεάτρου-Θεατρικού Παιχνιδιού, Νηπιαγωγική, Ειδική Παιδαγωγική. Εξειδίκευση: «Σημειολογία-Αισθητική Θεατρικής Πράξης»,  «Παιδευτική Θεατρική Έκφραση–Θεατρική Αγωγή», «Αίσθηση των 5 αισθήσεων». Εργασιακή Εμπειρία: Βασική Εμψυχώτρια τριετούς Εργαστήριου Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού «Λάκης Κουρετζής», Θέατρο Ημέρας. Βασική συνεργάτης του Λάκη Κουρετζή (εισηγητής Θεατρικού Παιχνιδιού στην Ελλάδα). Υπεύθυνη ενδυματολογικού- σκηνογραφικού σχεδιασμού «ΣημείΟψης» (θεατρικά κουστούμια-ειδικές κατασκευές). Ως Παιδαγωγός Θεάτρου–Σκηνοθέτης: Εργαστήριο Έκφρασης-Επικοινωνίας Δήμου Παπάγου–Χολαργού (2002 έως σήμερα). Θεατρικό Εργαστήρι «Άπλετοι Κήποι» Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων (2002 έως σήμερα). Σύλλογος Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού «Δια του Θεάτρου», Πάτρα (1999 έως σήμερα). Θεατρική ομάδα Πολιτιστικού Συλλόγου «ΙΛΙΣΟΣ», Ιλίσια. Θεατρική ομάδα Πανεπιστημίου Αθηνών «Φυσική Σκηνή». Συνεργασία με Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Συνεργασία με περιοδικό «Παιδί και Νέοι Γονείς», παραστάσεις ενήλικων και παιδιών στα πλαίσια Συνεδρίων-Ειδικών Εκδηλώσεων. Ως Επιμορφώτρια–εκπαιδεύτρια: «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΛΙΝΑ–Τέχνη και Πολιτισμός στην Εκπαίδευση» Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (1997-2004). ΙΕΚ Πάτρας Τμήμα Προσχολικής Αγωγής–Δραστηριοτήτων και Έκφρασης. Συνεργασία με σχολικούς συμβούλους, κέντρα Περιβαλλοντικής Αγωγής, τμήματα Αγωγής Υγείας, τμήματα Πολιτιστικών θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων, UNICEF, XEN, OMEP, Πανελλήνιο Δίκτυο Θεάτρου στην Εκπαίδευση, παιδικούς σταθμούς, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, παιδικά φεστιβάλ δήμων, Παιδική Σκηνή «Θεάτρου Ημέρας».

Τσελφές Βασίλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο Βασίλης Τσελφές είναι καθηγητής της Φυσικής και της Διδακτικής της στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει, μόνος και σε συνεργασία, άρθρα στην περιοχή της Φυσικής Στερεού Σώματος και στη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών. Μερικοί τίτλοι από τις πιο πρόσφατες δουλειές του είναι: «Δοκιμή και πλάνη: το εργαστήριο στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών», Νήσος (2002), “Science Education in the Knowledge Based Society” (co-ed), Kluwer (2003), “Cultural obstacles in the science learning process: The case of the Greek elementary education” (2003), “Knowledge in the new technologies” (co-ed), Peter Lang (2005), “Crossing Cultural Borders between Science and Shadow Theatre: the Case of Light Part I & II” (2006, 2007), “Science and Theatre Education: A Cross-disciplinary Approach of Scientific Ideas Addressed to Student Teachers of Early Childhood Education (2009), “Η εικονικότητα της εκπαιδευτικής πράξης και η περίπτωση της διδασκαλίας-μάθησης των Φυσικών Επιστημών” (2010).

Παρούση Αντιγόνη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών
 

Η Αντιγόνη Παρούση είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το αντικείμενό της είναι: Παιδαγωγική της Θεατρικής Έκφρασης. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή, μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία της μαριονέτας και διδακτορικό στο Θέατρο της Κούκλας στη Θεατρική Ακαδημία της Σόφιας. Από το 1976 ασχολείται με το κουκλοθέατρο· δούλεψε για δεκαπέντε χρόνια στο κουκλοθέατρο Αθηνών «Ο Μπαρμπα-Μυτούσης» και συμμετείχε με παραστάσεις σε διεθνή φεστιβάλ μαριονέτας. Οργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Μαριονέτας στην Ύδρα και διευθύνει την ομάδα κουκλοθέατρου «Το Γκρι Κουτί». Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “Michael Meschke”, για τη συμβολή της στην ανάπτυξη και ανανέωση της τέχνης του κουκλοθέατρου (12/07/2006).

Oddie David σκηνοθέτης, ηθοποιός, Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ, Ηνωμένο Βασίλειο


Ο David Oddie Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δίδαξε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δούλεψε ως ηθοποιός, και στη συνέχεια ίδρυσε το θεατρικό οργανισμό Plymouth Barbican Theatre Company και τον καλλιτεχνικό εκπαιδευτικό οργανισμό Barefoot του Πλύμουθ. Το 1999 σχεδίασε το προπτυχιακό πρόγραμμα θεατρικών σπουδών για το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ St. Mark and St. John (UCP Marjon), στο οποίο και δίδαξε. Το 2004 σχεδίασε και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμα ARROW - Art: a Resource for Reconciliation Over the World (Τέχνη: μια Δύναμη Συμφιλίωσης ανά τον Κόσμο), το οποίο ο υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου χαρακτήρισε ως «συναρπαστικό και άκρως επίκαιρο». Με το πρόγραμμα ARROW δούλεψε μεταξύ άλλων στη Δυτική Όχθη, στο Κόσσοβο, στη Σιέρα Λεόνε και στη Νότια Αφρική. Το 2006 έλαβε το βαθμό του National Teaching Fellow της Ακαδημίας Ανώτερης Εκπαίδευσης της Βρετανίας, ενώ το 2008 του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος MBE (Member of the Order of the British Empire) για τις υπηρεσίες και το έργο του. Αντλώντας από την πολύπλευρη εμπειρία του σχεδίασε και ένα πιλοτικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το UCP Marjon με τίτλο «Δημιουργικός μετασχηματισμός των συγκρούσεων μέσα από τις τέχνες». Αυτήν την περίοδο αναπτύσσει μια νέα πρωτοβουλία, το Συνέδριο INDRA - IΝternational Development of Reconciliation through the Arts (Πρωτοβουλία για την Ανάπτυξη της Διεθνούς Συμφιλίωσης μέσω των Τεχνών).

Oddie David σκηνοθέτης, ηθοποιός, Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ, Ηνωμένο Βασίλειο


Ο David Oddie Ειδικός Ερευνητής Πανεπιστήμιο Πλύμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δίδαξε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δούλεψε ως ηθοποιός, και στη συνέχεια ίδρυσε το θεατρικό οργανισμό Plymouth Barbican Theatre Company και τον καλλιτεχνικό εκπαιδευτικό οργανισμό Barefoot του Πλύμουθ. Το 1999 σχεδίασε το προπτυχιακό πρόγραμμα θεατρικών σπουδών για το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ St. Mark and St. John (UCP Marjon), στο οποίο και δίδαξε. Το 2004 σχεδίασε και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμα ARROW - Art: a Resource for Reconciliation Over the World (Τέχνη: μια Δύναμη Συμφιλίωσης ανά τον Κόσμο), το οποίο ο υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου χαρακτήρισε ως «συναρπαστικό και άκρως επίκαιρο». Με το πρόγραμμα ARROW δούλεψε μεταξύ άλλων στη Δυτική Όχθη, στο Κόσσοβο, στη Σιέρα Λεόνε και στη Νότια Αφρική. Το 2006 έλαβε το βαθμό του National Teaching Fellow της Ακαδημίας Ανώτερης Εκπαίδευσης της Βρετανίας, ενώ το 2008 του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος MBE (Member of the Order of the British Empire) για τις υπηρεσίες και το έργο του. Αντλώντας από την πολύπλευρη εμπειρία του σχεδίασε και ένα πιλοτικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το UCP Marjon με τίτλο «Δημιουργικός μετασχηματισμός των συγκρούσεων μέσα από τις τέχνες». Αυτήν την περίοδο αναπτύσσει μια νέα πρωτοβουλία, το Συνέδριο INDRA - IΝternational Development of Reconciliation through the Arts (Πρωτοβουλία για την Ανάπτυξη της Διεθνούς Συμφιλίωσης μέσω των Τεχνών).

Κουρετζής Λάκης , παιδαγωγός, σκηνοθέτης, συγγραφέας
 

Ο Λάκης Κουρετζής σπούδασε Ψυχολογία της Παιδαγωγικής, Αισθητική Αγωγή  και έκφραση του παιδιού, Θέατρο - Παιδαγωγική θεάτρου,  Ψυχοδυναμική του ηθοποιού, Σημειολογική- αισθητική ανάλυση θεατρικής πράξης (Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία). Τα  θέματα αυτά συνεχίζει να ερευνά και να παρακολουθεί την εφαρμογή και την εξέλιξη τους στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Εργασιακή Εμπειρία - Διδασκαλία: Δημιουργός και εισηγητής του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα το οποίο άρχισε να παρουσιάζει από το 1976. Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει στο Μαράσλειο, Δ.Δ.Ε του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διευθυντής Σπουδών - βασικός εμψυχωτής  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ – ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. Εργαστήρια διαρκούς εκπαίδευσης εκπαιδευτικών, θεατρολόγων, ηθοποιών, κ.α. σε Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τμήμα θεάτρου του Α.Π.Θ, Σεμινάρια, διημερίδες Σχολικών συμβούλων, Εκπαιδευτικών φορέων, κ.α. Ερευνητικά εργαστήρια της Εταιρείας Σπουδών Σχολής Μωραΐτη και  Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα Φ.Π.Ψ.), Θεατρικά εργαστήρια ηθοποιών – εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού στη Γαλλία, Θεατρικό παιχνίδι παιδιών γαλλικών σχολείων στο θέατρο AINU της Βαλανσιάν, στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών και Κύπρο. Συνεργάτης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μέλος σύνταξης αναλυτικών προγραμμάτων και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής του προγράμματος “ ΜΕΛΙΝΑ” των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού. Ως σκηνοθέτης έχει ανεβάσει περισσότερα από 80 έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου, συνεργαζόμενος με διάφορους θιάσους και ομάδες ΔΗΠΕΘΕ, κ.α. Έχει τιμηθεί με το βραβείο σκηνοθεσίας ΔΗΜ.ΡΟΝΤΗΡΗ. Ιδρυτικό μέλος με την Ξένια Καλογεροπούλου, Άλκη Ζέη,  Ζωρζ Σαρρή, Δημ. Ποταμίτη, κ.α. του ελληνικού κέντρου της ASSITEJ. Θεατρικά κείμενα ανεβασμένα από θιάσους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Θέατρο ΣΤΟΑ, ΠΑΡΟΔΟΣ, ΘΕΑΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ, ΑΠΛΕΤΟΙ ΚΗΠΟΙ, ΔΗΠΕΘΕ, Θέατρο AINU _ PARIS και WIEN.) Το 1995 εξελέγει στην Γαλλία Πρόεδρος της Association Europeane du Theatre d’ Enfants. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρεία Καλλιτεχνικής Παιδευτικής Έκφρασης  Θέατρο της Ημέρας με την Μάγκυ Μοντζολή. Βιβλία: “Με την Μαντώ στην λιακάδα” (εκδ. ΜΠΑΚΟΜΙΧΑΛΗ), “ Το μικρό μας περιβολάκι” (εκδ. ΓΝΩΣΗ), “Το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα|” (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), “Θεατρικό Παιχνίδι – Παιδαγωγική Πρακτική και Θεατρολογική Προσέγγιση” (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), ΥΠ.Ε.Π.Ο-Παιδαγωγικό Ινστιτούτο “Θεατρική Αγωγή Ι’" (βιβλίο για το δάσκαλο), (εκδ. Ο.Ε.Δ.Β ), “Στην αρχή ένα Γραμ… Μόνο” (εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ), “Το Θεατρικό Παιχνίδι και οι Διαστάσεις του” (εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ). Περισσότερες πληροφορίες για τον Λάκη Κουρετζή και το έργο του: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF CONTEMPORARY THEATER (EUROPE). Children’s Theater in Greece by Konstantza Georgakaki Project MUSE, Published by The Jones Hopkins University Press.

Nickel Hans-Wolfgang, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Βερολίνου, Γερμανία
 

Ο Prof. Dr. Hans-Wolfgang Nickel γεννήθηκε το 1933 στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Σπούδασε θεατρολογία, γερμανική φιλολογία, παιδαγωγικά, ιστορία πολιτισμού στο Σάαρμπρουκεν, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στη Βιέννη. Διδάκτορας θεατρολογίας στη Βιέννη (1960), εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Βερολίνο (1961), λέκτορας στην Παιδαγωγική Ακαδημία Βερολίνου (1964), εμπνευστής του «εκπαιδευτικού δράματος», καθηγητής Θεατροπαιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Βερολίνου (από το 1981) και ιδρυτής του Τμήματος Θεατροπαιδαγωγικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Πρόεδρος της ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση στο Βερολίνο (1983-1992). Πρόεδρος της γερμανικής ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση (1987-1993). Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου (1985-1989). Συνεργασίες με φορείς και πανεπιστήμια σε Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία,  Τουρκία, Ισραήλ, Σιγκαπούρη, Κίνα, Η.Π.Α., Λατινική Αμερική, Μανίλα και Μπανγκόκ. Συνεργάτης της AITA/IATA. Πολλές δημοσιεύσεις για παιχνίδι, θεατρικό παιχνίδι, κούκλα, μάσκα, θεατροπαιδαγωγική. Από το 1970 γράφει συστηματικά κριτικές για το παιδικό και νεανικό θέατρο στο μηνιαίο περιοδικό Berliner Lehrerzeitung. Πρόσφατες δημοσιεύσεις: α) Hoffmann, K./Krieger, U./Nickel, H.-W. (επιμ.): Masken – eine Bestandsaufnahme mit Beiträgen aus Pädagogik, Geschichte, Religion, Theater, Therapie (Μάσκες – καταθέσεις από την Παιδαγωγική, την Ιστορία, τη Θεολογία, το Θέατρο, τη Θεραπεία). Βερολίνο: Schibri 2004. Β) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Spiel- und Theaterpädagogik studieren (Σπουδάζοντας  Θεατροπαιδαγωγική). Βερολίνο: Schibri 2005. Γ) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Improvisationstheater. Das Publikum als Autor. Ein Überblick (Αυτοσχεδιαστικό θέατρο. Το κοινό ως συγγραφέας). Βερολίνο: Schibri 2008. Δ) Nickel, H.-W.: Regie: Thema und Konzept  (Σκηνοθεσία: Ερμηνεία και Πρόθεση). Βερολίνο: Schibri 2009 (2η έκδ.).

 

Τζαμαργιάς Τάκης, σκηνοθέτης, Παιδαγωγικό Τμήμα Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Τάκης Τζαμαργιάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου και παιδαγωγικά στο Μαράσλειο και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημ. Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος MΑ του Παν. Αθηνών στη Διδακτική Λογοτεχνίας και ειδίκευση στη Διδακτική Θεάτρου για Παιδιά, υποψήφιος διδάκτορας του και μέλος του ιδίου τμήματος, ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό για το  Θέατρο στην Εκπαίδευση. Διδάσκει επίσης στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης και στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής επίσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επί εικοσαετίας δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει διδάξει τεχνικές θεάτρου σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών για το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το Εργαστήρι του τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΠΤΔΕ, το ΠΕΣΥΘ, Θεατρική Εμψύχωση στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, Υποκριτική σε Δραματικές σχολές και σε εργαστήρια δήμων και κοινοτήτων ενώ επί 17 συνεχή χρόνια διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Κερατσινίου. Έχει ανεβάσει έργα ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου είτε ως υπεύθυνος  του Θεατρικής  Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου και της  Εταιρείας Δυτικά της Πόλης, που προέκυψε από αυτήν, είτε συνεργαζόμενος με τα κρατικά Θέατρα και τους ελεύθερους θιάσους στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ανάμεσα στα έργα που ανέβασε συγκαταλέγονται: Αγγέλα (Γ. Σεβαστίκογλου), Καλλιφόρνια Ντρίμιν (Β. Κατσικονούρης) , Εις το ρεύμα της ζωής τους,(Διηγήματα του Σ. Δημητρίου), Συνεχιζόμενοι Λυγμοί (Η.Πολλάτος) 2^η Ευκαιρία (Γ.Ηλιόπουλος),  Η Πάχνη (Α.Κ. Κούφαλη), Φτωχοί και Άγιοι (Α. Παπαδιαμάντης-Κύπρος-ΕΘΑΛ), Μικροαστικοί Γάμοι, Ο Καλός Άνθρωπος του Σε – Τσουάν, Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ (.Μπρεχτ), Γελώντας άγρια (Ντουράγκ), Black Eyed (Σάμιε),  Καυτός Πάγος (Λέιβερι-ΘΟΚ), καθώς και δραματουργικές συνθέσεις :Οι μπαλάντες του Μπραμς, Νυν εστί ξένος,  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι :Ιδού Εγώ κ.ά. Επίσης έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για αυτό.

 

Κοντογιάννη Άλκηστις, Καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
 

Η Άλκηστις Κοντογιάννη είναι Καθηγήτρια Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η διατριβή της με θέμα τη Δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση και την κοινωνικότητα μαθητών με νοητική καθυστέρηση έγινε στο Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Έχει διδάξει ως Αναπληρώτρια καθηγήτρια, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει γράψει (39) βιβλία για παιδιά και για εκπαιδευτικούς. Συμμετέχει σε ερευνητικές ομάδες του εξωτερικού (European network of Affective Education, Dynamic Pedagogy, Caft) και έχει διδάξει σε άλλες χώρες (Αγγλία, Ιταλία, Ιαπωνία).

Naughton Greg, Πανεπιστήμιο Winchester, Ηνωμένο Βασίλειο
 

Ο Greg Naughton εργάστηκε ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας με την Εκπαιδευτική ομάδα του Corporate's Theatre στη Νέα Ζηλανδία, και ίδρυσε την Sun Theatre Company (θέατρο του δρόμου), αφού συνέχισε τις δραστηριότητές του ως σκηνοθέτης, επιμελητής και ηθοποιός αντικαταστάτης στη National Opera Company. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ίδρυσε και εργάστηκε σε Θέατρο για Νέους, καθώς επίσης και με τοπικές ομάδες πάνω στην αυτοεκτίμηση. Επίσης συνεργάστηκε με πολλές ανεξάρτητες κινηματογραφικές και ραδιοφωνικές εταιρείες παραγωγής ως ανεξάρτητος παραγωγός, σκηνοθέτης και μοντέρ. Το 2002, ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Winchester, μελέτησε τις εφαρμογές μέσων Δικτύωσης και Οπτικοακουστικής έκφρασης για την κοινότητα. Η παραπάνω ερευνητική εργασία οδήγησε στη δημιουργία του προπτυχιακού προγράμματος που συνέδεε την παραγωγή στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Ακολούθησε μια σειρά από έρευνες στο δημόσιο τομέα που συνδυάστηκαν με συμμετοχικά προγράμματα και προγράμματα προώθησης και έτσι τώρα προΐσταται του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Θεάτρου για την Ανάπτυξη. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εστιάζουν στο Θέατρο και στα Μέσα Επικοινωνίας ως μέσα ανάπτυξης και αναδημιουργίας της κοινότητας, και στον προσωπικό και πολιτικό αντίκτυπο που ασκούν οι δραματικές φόρμες στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τα νέα μέσα οπτικοακουστικής έκφρασης.

 

Burns Brendon, καθηγητής, Liverpool Institute for Performing Arts, Ηνωμένο Βασίλειο

Ο Brendon Burns είναι σκηνοθέτης, λέκτορας και εμψυχωτής με μεγάλη εμπειρία. Έχει εκπονήσει σημαντικά προγράμματα συμμετοχικού και εκπαιδευτικού θεάτρου/δράματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ευρώπη και στην Δυτική Αφρική. Σπούδασε υποκριτική στο Arts Educational School του Λονδίνου, και έκανε  μεταπτυχιακές σπουδές  σ το Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Middlesex. Έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Solent Peoples Theatre , του Indefinite Article και του First Draft Theatre και   Αναπληρωτής Διευθυντής τουThe Haymarket Basingstoke και του Proteus Theatre. Είναι Διευθυντής του Τμήματος Θεάτρου στην Κοινότητα στο Ινστιτούτο Παραστατικών Τεχνών του Λίβερπουλ, όπου και διδάσκει, καθώς και  Διευθυντής του Foundation for Citizen Arts. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται: η δουλειά του πολίτη-καλλιτέχνη, το Θέατρο για τη Δημοκρατία και η εκπαίδευση εμψυχωτών θεάτρου/δράματος.

Pammenter David, Επισκέπτης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Winchester, Ηνωμένο Βασίλειο
 

Ο David R. Pammenter από το 1968 ασχολείται με το Θέατρο στην Εκπαίδευση, το θέατρο των πολιτών, επινοώντας και δημιουργώντας ως επαγγελματίας σκηνοθέτης, επιμορφωτής και εκπαιδευτής. Προσχώρησε στη Θεατροπαιδαγωγική ομάδα του Belgrade Theatre Coventry’s το 1969, ενώ διετέλεσε διευθυντής της από το 1972 έως το 1978. Σκηνοθέτησε τον TheatreMobile, έναν ενοποιημένο τοπικό θίασο ενηλίκων με τις δικές του εργασίες πάνω στο Θέατρο στην Εκπαίδευση και τη μουσική. Αμέσως μετά έγινε Principal Lecturer και Διευθυντής Προγράμματος του Community Theatre Arts Course στο Rose Bruford College of Speech and Drama, όπου εκπαίδευε ηθοποιούς για 10 χρόνια, ενώ έγινε επίσης Διευθυντής Ανάπτυξης. Ασχολείται με τη δημιουργία, την ανάπτυξη, τη σκηνοθεσία και τη διοίκηση του θεάτρου της κοινότητας και του πολιτικού θεάτρου, θεατροπαιδαγωγικούς θιάσους και θιάσους που ασχολούνται με το θέατρο για την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων των Theatre Foundry, M6, and Pit Prop. Ως Principal Lecturer στο πανεπιστήμιο του Winchester, συνέβαλε στην ανάπτυξη και την παράδοση ενός μαθήματος μεταπτυχιακού επιπέδου σχετικού με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και το Θέατρο για την Ανάπτυξη, και ήταν επίσης Διευθυντής Προγράμματος για τις Σπουδές Δράματος, Θεάτρου και Τηλεόρασης. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πολιτική της εκπαίδευσης των τεχνών και την ανάπτυξη προγραμμάτων και την εκπαίδευση / καθοδήγηση μέσω των θεατρικών τεχνών με θιάσους, πανεπιστήμια, το Βρετανικό Συμβούλιο και την εκπαίδευση και παροχή ΜΚΟ στην Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλασία. Τα κύρια ενδιαφέροντά του εστιάζουν στη δημιουργία και επινόηση θεάτρου και στην ανάπτυξη μιας πρακτικής παιδαγωγικών τεχνών του θεάτρου των πολιτών.

 

Prentki Tim, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Winchester, Ηνωμένο Βασίλειο
 

Ο Tim Prentki είναι Καθηγητής για το Θέατρο για την Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο του Winchester. Είναι συνεπιμελητής του περιοδικού The Applied Theatre Reader, ενώ πρόσφατα έγραψε τη μονογραφία The Fool in European Theatre. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Research in Drama Education. Έχει γράψει άρθρα για το Θέατρο για την Ανάπτυξη σε περιοδικά στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, τον Καναδά, την Ινδία, τη Νότια Αφρική και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Somers John, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Exeter, Ηνωμένο Βασίλειο
 

Ο John Somers είναι δημιουργός θεάτρου και θεατρικός συγγραφέας και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι ομότιμος καθηγητής στο τμήμα θεάτρου/δράματος στο πανεπιστήμιο του Exeter. Συνταξιοδοτήθηκε από το πανεπιστήμιο το 2005 αλλά έκτοτε εργάζεται εντατικά σε άλλες χώρες (Φινλανδία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ελλάδα, Τσεχία και Τουρκία για το 2011-12) καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βραβευμένο αλληλεπιδραστικό θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμά του, “on the edge”, ταξίδεψε σε όλη τη χώρα για έξι μήνες και συμπεριλήφθηκε από τον οργανισμό Rethink ως μέρος της καμπάνιας του ‘ώρα για αλλαγή’ ενάντια στο στίγμα ενάντια σε άτομα με ψυχικά νοσήματα, για τη χρονιά 2009-2010. Έχει επίσης δημιουργήσει ένα νέο θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα γύρω από το στρες και την αυτοκτονία στο πεδίο του κτηνιατρικού επαγγέλματος, το οποίο παίχτηκε το 2011 και το 2012.
Ο John ήταν κοσμήτορας του τμήματος Εκπαίδευσης του πανεπιστημίου για τα χρόνια 1992-1995.
Έχει διατελέσει κοσμήτορας του τμήματος εκπαίδευσης του πανεπιστημίου Exeter (1992-1995). Δημιουργεί εδώ και χρόνια αυθεντικά θεατρικά έργα σε κοινότητες και έχει φτιάξει και σκηνοθετήσει 10 αυθεντικά θεατρικά προγράμματα στο ανατολικό Devon ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Tale Valley Community Theatre (δες tvctheatre.org). Ίδρυσε το περιοδικό “research in drama education” (1995), τη θεατροπαιδαγωγική ομάδα Extream (2002), το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη Δραματική Τέχνη» (MA Applied Drama, 1999) και το διεθνές συνέδριο για την έρευνα γύρω από το θέατρο/δράμα στην εκπαίδευση (1996).Η προσφορά του στο πεδίο έχει αναγνωριστεί με το ειδικό βραβείο Special Recognition Award από την American Alliance of Theatre in Higher Education (2003). Τα γραπτά του έχουν ευρέως εκδοθεί σε βιβλία και περιοδικά.

Oddie David, σκηνοθέτης, Επισκέπτης Καθηγητής Πανεπιστήμιο Plymouth, Ηνωμένο Βασίλειο

 

Nicholson Helen, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Λονδίνου, Ηνωμένο Βασίλειο

Η Helen Nicholson είναι Καθηγήτρια Δράματος και Θεάτρου στο Royal Holloway Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ειδικεύεται στο θέατρο στην εκπαίδευση και το εφαρμοσμένο θέατρο. Συμμετέχει ως υπεύθυνη έκδοσης του περιοδικού Research in Drama Education. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται και τα: Applied Drama: The Gift of Theatre, Learning to Teach Drama 11-18 (σε συνεργασία με τον Andy Kempe), Theatre & Education (Palgrave, 2009), Theatre, Education and Performance (Palgrave, 2011), Making a Performance: Devising Histories and Contemporary Practices -με την Emma Govan και την Katie Normington- (Routledge, 2007). Συνεχίζει να εργάζεται σε πολλές διαφορετικές δομές στην Ιαπωνία, τη Νότιο Αφρική, το Λονδίνο και αλλού.

Hentschel Ulrike, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Βερολίνου, Γερμανία
 

Η Ulrike Hentschel, σπούδασε κοινωνικές επιστήμες, παιδαγωγική και παιδαγωγική του θεάτρου, εργάστηκε ως δάσκαλος (1980-1987), είναι κάτοχος Phd στoν τομέα της θεατροπαιδαγωγικής (1996) και από το 2001 εργάζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Βερολίνου και είναι υπεύθυνος του μεταπτυχιακού προγράμματος "theatrepedagogy". Από το 2009 είναι κοσμήτορας της Σχολής Καλών Τεχνών, συν-εκδότης του "Zeitschrift für Theaterpädagogik" και αριθμεί πολλές δημοσιεύσεις σχετικά με αισθητική στην εκπαίδευση, το σύγχρονο θέατρο και την παιδαγωγική, το θέατρο στο σχολείο.

Baldwin Patrice, Πρόεδρος IDEA

Η Patrice Baldwin είναι Πρόεδρος του International Drama Theatre and Education Association (IDEA) και Πρόεδρος του National Drama στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Επίσης είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Συμμαχίας για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση (World Alliance for Arts Education-WAAE) καθώς και διευθύντρια του Προγράμματος Drama for Learning and Creativity (D4LC). Η Patrice έχει εργαστεί ως διευθύντρια σχολείου, σύμβουλος, επιθεωρήτρια καθώς και ως σύμβουλος στα εκπαιδευτικά προγράμματα του BBC. Έχει γράψει πολλα βιβλία για το Θέατρο/Δράμα στην εκπαίδευση και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σε θέματα θεάτρου και νευροεπιστημών.

Winston Joe, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Warwick, Ηνωμένο Βασίλειο

Ο Joe Winston είναι Καθηγητής στο Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Warwick, όπου συντονίζει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα για το Θέατρο/Δράμα στην Εκπαίδευση. Το πρόγραμμα το παρακολουθούν πολλοί φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την Ελλάδα και την Κύπρο. Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα (συν-εκδότης)του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Research in Drama Education. Στις δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα Drama, Narrative and Moral Education (Routledge Falmer, 1998) και πιο πρόσφατα το Drama and English at the Heart of the Curriculum (David Fulton, 2004).

Neelands Jonothan, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Warwick, Ηνωμένο Βασίλειο
 

Nickel Wolfgang, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Βερολίνου

 

Prof. Dr. Hans-Wolfgang Nickel γεννήθηκε το 1933 στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Σπούδασε θεατρολογία, γερμανική φιλολογία, παιδαγωγικά, ιστορία πολιτισμού στο Σάαρμπρουκεν, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στη Βιέννη. Διδάκτορας θεατρολογίας στη Βιέννη (1960), εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Βερολίνο (1961), λέκτορας στην Παιδαγωγική Ακαδημία Βερολίνου (1964), εμπνευστής του «εκπαιδευτικού δράματος», καθηγητής Θεατροπαιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Βερολίνου (από το 1981) και ιδρυτής του Τμήματος Θεατροπαιδαγωγικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Πρόεδρος της ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση στο Βερολίνο (1983-1992). Πρόεδρος της γερμανικής ένωσης εκπαιδευτικού δράματος και θεάτρου στην εκπαίδευση (1987-1993). Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Βερολίνου (1985-1989). Συνεργασίες με φορείς και πανεπιστήμια σε Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία,  Τουρκία, Ισραήλ, Σιγκαπούρη, Κίνα, Η.Π.Α., Λατινική Αμερική, Μανίλα και Μπανγκόκ. Συνεργάτης της AITA/IATA. Πολλές δημοσιεύσεις για παιχνίδι, θεατρικό παιχνίδι, κούκλα, μάσκα, θεατροπαιδαγωγική. Από το 1970 γράφει συστηματικά κριτικές για το παιδικό και νεανικό θέατρο στο μηνιαίο περιοδικό Berliner Lehrerzeitung. Πρόσφατες δημοσιεύσεις: α) Hoffmann, K./Krieger, U./Nickel, H.-W. (επιμ.): Masken – eine Bestandsaufnahme mit Beiträgen aus Pädagogik, Geschichte, Religion, Theater, Therapie (Μάσκες – καταθέσεις από την Παιδαγωγική, την Ιστορία, τη Θεολογία, το Θέατρο, τη Θεραπεία). Βερολίνο: Schibri 2004. Β) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Spiel- und Theaterpädagogik studieren (Σπουδάζοντας  Θεατροπαιδαγωγική). Βερολίνο: Schibri 2005. Γ) Dörger, D./Nickel, H.-W.: Improvisationstheater. Das Publikum als Autor. Ein Überblick (Αυτοσχεδιαστικό θέατρο. Το κοινό ως συγγραφέας). Βερολίνο: Schibri 2008. Δ) Nickel, H.-W.: Regie: Thema und Konzept (Σκηνοθεσία: Ερμηνεία και Πρόθεση). Βερολίνο: Schibri 2009 (2η έκδ.).

7Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
«Θέατρο & Εκπαίδευση: δεσμοί αλληλεγγύης»

Προσκεκλημένοι ομιλητές, Ανακοινώσεις, Εργαστήρια, Ομάδες Εργασίας, Δρώμενα

Αθήνα, 23, 24, 25 Νοεμβρίου 2012

Vio Koldobika σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός, Ισπανία
 

Μαθητής του Georges La Ferriere (Καναδάς), o Koldobika G. Vío είναι ένας από τους βασικούς εκπροσώπους αυτής της Παιδαγωγικής της Έκφρασης στην Ισπανία, όπου δίνει μαθήματα και σεμινάρια. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Universidad del País Vasco. Διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Κοινωνικού Θεάτρου στα Πανεπιστήμια Ramon Llull στη Βαρκελώνη και Porto στην Πορτογαλία. Έχει σκηνοθετήσει και συμμετάσχει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Έχει εργαστεί σε διάφορες χώρες: Παλαιστίνη, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Νότιο-Αφρική. Δίδαξε Θέατρο Δρόμου και Κουκλοθέατρο στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου-Παντομίμας του Κιλκίς. Έχει εκδώσει τρία βιβλία σχετικά με το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου.

.....

.....

Κατσαρίδου Μάρθα, δασκάλα, θεατροπαιδαγωγός

Η Μάρθα Κατσαρίδου είναι δασκάλα σε σχολείο διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Η διδακτορική διατριβή της (Α.Π.Θ.) εξετάζει τη μέθοδο της δραματοποίησης στη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Υπότροφος του Ωνασείου Ιδρύματος, σπούδασε Θέατρο στην εκπαίδευση (MA, Goldsmith’s College) και υποκριτική (Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης). Έχει σχεδιάσει θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κύπρου και το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, στο οποίο είναι αντιπρόεδρος. Έχει συνεργαστεί ως εμψυχώτρια με τα National Theatre και Tricycle Theatre (Λονδίνο), με πολιτιστικούς συλλόγους και σχολεία, και ως ηθοποιός σε παραστάσεις. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά.

....

Γιαννούλη Παναγιώτα (Μπέττυ), εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος

Η Παναγιώτα (Μπέττυ)  Γιαννούλη είναι εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, με σπουδές στην Εγκληματολογία και τα Οικονομικά. Έχει εργαστεί εθελοντικά στον τομέα κοινωνικής παρέμβασης σε Δήμους και από το 1998 έχει στρέψει τα ενδιαφέροντά της και την πρακτική της στην παιδαγωγική και την πολιτισμική δράση του θεάτρου στην εκπαίδευση. Η εργασία της περιλαμβάνει την έρευνα και την επιμόρφωση στην παιδαγωγική του θεάτρου, και το σχεδιασμό και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που αξιοποιούν το θέατρο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διατέλεσε πρόεδρός του από το 2008-2011.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
 

Tόπος διεξαγωγής:
Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά
Χλόης & Τρικάλων, Αγ. Παρασκευή
Δείτε το σημείο στο χάρτη.

Πώς να φτάσετε...
Με αυτοκίνητο:
Η σχολή από τη μια της μεριά έχει πολύ κοντά την έξοδο της Αττικής Οδού - περιφερειακό Υμηττού, έξοδος Αγ. Παρασκευή/οδός Γραβιάς.
Από την άλλη της μεριά έχει πολύ κοντά τη λεωφόρο Μεσογείων, στο ρεύμα της ανόδου στο ύψος του Σταυρού.

Με λεωφορείο: στάση ΓΕΛΑΔΑΚΗ
Διερχόμενα λεωφορεία
- Γραμμή Α5 ΑΚΑΔΗΜΙΑ - ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΑΝΘΟΥΣΑ
- Γραμμή 125 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΠΑΙΑΝΙΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ
- Γραμμή 303 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜ. - ΓΕΡΑΚΑΣ (Μέσω ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)
- Γραμμή 304 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ (ΒΡΑΥΡΩΝΑ)
- Γραμμή 305 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ (ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ)
- Γραμμή 308 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΠΑΙΑΝΙΑ - ΚΟΡΩΠΙ
- Γραμμή 315 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΠΑΛΛΗΝΗ
- Γραμμή 316 ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ
περισσότερες πληροφορίες: www.oasa.gr

Στην ευρύτερη περιοχή της Αγ. Παρασκευής (ΟΧΙ με τα πόδια) υπάρχουν σταθμοί μετρό (Νομισματοκοποείο & Αγ. Παρασκευή), καθώς και στάστη του λεωφορείου Χ95 - ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ (πλατεία Αγ. Παρασκευής, λεωφόρος Μεσογείων).

Διαμονή:
Για τους φίλους που έρχονται από μακριά, δείτε εδώ τη λίστα με προτεινόμενα ξενοδοχεία στο κέντρο της πόλης, που επιμελήθηκε η οργανωτική επιτροπή.