1ο Επιστημονικό Σεμινάριο για το Θέατρο και τις Παραστατικές Τέχνες στην εκπαίδευση - Θεατρικές διαδρομές στο Περιβάλλον με χώρο δράσης το Σχολείο

1^ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

για το Θέατρο και τις Παραστατικές Τέχνες στην εκπαίδευση

«Θεατρικές διαδρομές στο Περιβάλλον με χώρο δράσης το Σχολείο»

ΡΟΔΟΣ 7-8-9 Απριλίου 2006

Φωτογραφίες Σεμιναρίου

Περιεχόμενα πρακτικών

Οργάνωση

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Γραφείο Δωδεκανήσου

 

Σε συνεργασία με τα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ

«ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»

Με την υποστήριξη του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών Δήμου Ροδίων, των Υπεύθυνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας Β/θμιας, του Νοτίου συγκροτήματος Δωδεκανήσου, των Υπευθύνων Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών Προγραμμάτων της Α/θμιας Εκπ/σης Δωδεκανήσου, της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση/Παράρτημα Ρόδου, της Ελληνικής Επιτροπής Προσχολικής Αγωγής (Ο.Μ.Ε.Ρ.) /Παράρτημα Ρόδου και του Ecofilms

 

Περιεχόμενο-σκοπός: Σκοπός του σεμιναρίου είναι να αναζητηθούν εφαρμογές του θεάτρου, του θεατρικού παιχνιδιού, του εκπαιδευτικού δράματος και γενικά των παραστατικών τεχνών πάνω σε περιβαλλοντικά θέματα και πάνω σε θέματα που αφορούν γενικά στη διδακτική πράξη. Να αναζητηθεί η σχέση θεατρικής πράξης και εκπαιδευτικής διαδικασίας. Να αναζητηθούν μέθοδοι και τεχνικές του δράματος, τις οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί στην καθημερινή πρακτική, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν διάφορα γνωστικά αντικείμενα. Το μεγαλύτερο μέρος του σεμιναρίου καταλαμβάνουν βιωματικά εργαστήρια με εμψυχωτές ανθρώπους της τέχνης και της εκπαίδευσης του θεάτρου.

 

Διάρκεια: συνολική διάρκεια σεμιναρίου 25 διδακτικές ώρες

Παρασκευή: 17.00 – 21.00

Σάββατο: 09.00 – 20.30

Κυριακή: 09.00 – 14.00

 

Τόπος: εγκαταστάσεις των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

 

Το σεμινάριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς (δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης), σε φοιτητές παιδαγωγικών σχολών και σε θεατροπαιδαγωγούς.

Περιλαμβάνει επιλεγμένες εισηγήσεις, πολλά βιωματικά εργαστήρια και καλλιτεχνικά δρώμενα.

Προσοχή: Λόγω του πρακτικού χαρακτήρα των εργαστηρίων, οι θέσεις στο Σεμινάριο είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας σύμφωνα με την ημερομηνία κατάθεσης του ποσού. Η αποστολή μόνο της αίτησης δεν συνιστά κράτηση θέσης στο σεμινάριο.

 

Στο τέλος του σεμιναρίου χορηγούνται βεβαιώσεις

 

Οργανωτική Επιτροπή (αλφαβητική σειρά):

Νίκος Γκόβας, εκπαιδευτικός Θεάτρου, Πρόεδρος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Δώρα Γκουτζιαμάνη, εκπαιδευτικός, μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Καζούλης Καζουλλάκης, δικηγόρος, Πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών Δήμου Ροδίων, Δήμητρα Καφρίτσα, Υπεύθυνη Προγραμμάτων Αγωγής Υγείας Α/θμιας Εκπ/σης Δωδ/σου, Κυριάκος Κυριακούλης, Γενικός Διευθυντής Εκπαιδευτηρίων Ροδίων Παιδεία, Μυρσίνη Λενούδια, εκπαιδευτικός θεάτρου, μέλος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Λόη Ποθητή, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Προγραμμάτων Α/θμιας Εκπ/σης Δωδ/σου, Μέλπα Μαυριδή, φιλόλογος, μέλος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Κατερίνα Οικονόμου, Πρόεδρος Ελληνικής Επιτροπής Προσχολικής Αγωγής, παράρτημα Ρόδου (ΟΜΕΡ) Στέλιος Ορφανός, Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευση Ν. συγκροτήματος Δωδ/σου, Λουκία Ορφανού, φιλόλογος, μέλος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Σπύρος Παπασιδέρης, φυσικός, μέλος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Διονύσης Σπανόπουλος, Διευθυντής Δημοτικού σχολείου των Εκπαιδευτηρίων Ροδίων Παιδεία, Αδαμαντία Φατσέα, Υπεύθυνη Αγωγής Υγείας  Ν. συγκροτήματος Δωδ/σου

 

Συμβουλευτική-Επιστημονική Επιτροπή (αλφαβητική σειρά):

Δήμος Αβδελιώδης, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Βορ. Αιγαίου, Νίκος Αναστασάτος, διδάσκων Πανεπιστημίου Αιγαίου, Χρήστος Γκόβαρης, Επίκουρος Καθηγητής ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Νίκος Γκόβας, εκπαιδευτικός θεάτρου, Πρόεδρος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Σμαρώ Γρηγοριάδου, μουσικός, Έλενα Θεοδωροπούλου, Επίκουρος Καθηγήτρια ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μαρία Καΐλα, Καθηγήτρια ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, θεατρολόγος, διδάσκουσα Πανεπιστήμιο Πατρών, Μαίρη Καμπουροπούλου, Λέκτορας ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Γεωργία Λιαράκου, Λέκτορας ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Γιώργος Μπινιάρης,σκηνοθέτης, υπεύθυνος εκπαιδευτικών προγραμμάτων ΔΗΠΕΘΕ Βορ. Αιγαίου, Γιώτα Ξανθάκου, Επίκουρος Καθηγήτρια ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ιωάννης Παπαδόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Γεώργιος Παπαντωνάκης, Λέκτορας ΠΤΔΕ Παν/μίου Αιγαίου, Νικήτας Πολεμικός, Καθηγητής ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Λουκία Ρικάκη, σκηνοθέτης, καλλιτεχνική διευθύντρια Ecofilms, Ελένη Σκούρτου, Επίκουρος Καθηγήτρια ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Αλιβίζος Σοφός, Επίκουρος Καθηγητής ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Τάκης Τζαμαργιάς, σκηνοθέτης, ΕΙΔΙΠ Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αναστασία Τσαμπαρλή, Επίκουρος Καθηγήτρια ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου, Λουίζα Χριστοδουλίδου, Δρ.Φ., διδάσκουσα ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αιγαίου

 

Γραμματειακή υποστήριξη

Σπύρος Ατσικνούδας, υπεύθυνος πληροφοριακών συστημάτων των Εκπαιδευτηρίων  ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,

Βασιλική Μιτακίδη, γραμματεία Εκπαιδευτηρίων  ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,

Τάσος Παππάς, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων των Εκπαιδευτηρίων ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,

Μαρία Βεργούλλη γραμματεία Εκπαιδευτηρίων ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,

Γεωργία Πατεράκη, γραμματεία Εκπαιδευτηρίων  ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.

 

Το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση είναι επιστημονική ένωση για την προώθηση του θεάτρου, του θεατρικού παιχνιδιού, του εκπαιδευτικού δράματος και γενικά των παραστατικών τεχνών στην εκπαίδευση (τυπική ή άτυπη). Είναι τακτικό μέλος και εκπροσωπεί την Ελλάδα στον Διεθνή Οργανισμό για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (International Drama/Theatre & Education Association – IDEA). Διαθέτει παραρτήματα-γραφεία σε πολλές περιοχές της χώρας.

Πληροφορίες www.TheatroEdu.gr

Γραφείο Δωδεκανήσου: τηλ. 2241078100 - 2241037424

 

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/4/2006

 

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/4/2006

 

 

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 9/4/2006

 

 

 

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 1: «Η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου στο χωροχρόνο»

Μαρία Καμπουροπούλου, Λέκτορας ΠΤΔΕ Παν/μιου Αιγαίου

Γιώτα Ξανθάκου, Επίκουρη Καθηγήτρια ΤΕΠΑΕΣ Παν/μίου Αιγαίου

Ασπασία Μαστρογιάννη, διδάσκουσα στο ΠΤΔΕ Παν/μίου Αιγαίου

Στα πλαίσια της θεματικής Περιβάλλον και Τέχνες θα πραγματοποιηθεί ένα εργαστήριο με αντικείμενο μία εικαστική παρέμβαση σε σχέση με το χώρο–χρόνο του Καστέλου της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου και πώς αυτό συνδέεται με τη δημιουργία στην τέχνη και σε προέκταση με το περιβάλλον και τη ζωή. Η εικαστική – δημιουργική παρέμβαση στο χωρόχρονο θα αποτελέσει ένα είδος Environments (εικαστικά περιβάλλοντα) με υλικά εφήμερα, εύκαμπτα, προσαρμοζόμενα στις ανάγκες του εργαστηρίου. Στόχος αφενός να προβληθεί η ιστορική πραγματικότητα και αφετέρου να φανεί πώς αυτή η πραγματικότητα μπορεί να δεχτεί προτάσεις και να ενταχθεί στην καθημερινότητα της σύγχρονης ζωής. Συγκεκριμένα αυτοί που θα συμμετέχουν στο εργαστήριο, θα αντλήσουν ερεθίσματα από ένα λογοτεχνικό κείμενο, το οποίο θα τους οδηγήσει στην εικαστική δημιουργία ενός πολύπτυχου πανό που θα απεικονίζει ένα τρισδιάστατο έργο στο χώρο με θέμα τα τείχη, τους ιππότες, τα οικόσημα και το Καστέλο της Ρόδου. Έμφαση θα δοθεί στα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας η οποία έχει ως στόχο να εμπλέξει αυτούς που συμμετέχουν, αλλά και τον θεατή, σε ένα σύνολο εκπλήξεων από ερεθίσματα και αισθητικές εμπειρίες. Το πανό αυτό καθώς θα ξεδιπλώνεται θα εμφανίζει, ανάλογα με την κίνηση του δρώμενου, διαφορετικά κομμάτια του έργου που στο τέλος θα τοποθετηθεί προσωρινά στην Μεσαιωνική τάφρο ως μία εικαστική πρόταση για καθιέρωση πολιτιστικών παρεμβάσεων στο χώρο της τάφρου που θα ερμηνεύουν και θα συμβολίζουν γεγονότα από την ζωή, την ιστορία και το περιβάλλον. Δηλαδή ανοίγεται ένας διάλογος μεταξύ δημιουργού και θεατή, στον οποίο μένει η ευθύνη να βιώνει τα έργα αυτά προσεγγίζοντας τον χωρόχρονο στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, ως ένα μέσο αμφίδρομης επικοινωνίας και ενεργούς συμμετοχής. Τα άτομα που θα συμμετέχουν στο εργαστήριο, παρακαλούνται να έχουν μαζί τους ένα πρόχειρο πουκάμισο, για να μπορούν να δραστηριοποιηθούν ελεύθερα στις εικαστικές δημιουργίες.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 2: «Θεατρική - Υποκριτική ανάγνωση ενός κειμένου»

Κων/νος Κωνσταντόπουλος, ηθοποιός

Θα κουβεντιάσουμε και θα μοιραστούμε τρόπους με τους οποίους η ανάγνωση των κειμένων μπορεί να γίνει μια συναρπαστική εμπειρία για τα παιδιά. Πώς φέρνουμε σε επαφή τα παιδιά με ένα κείμενο και τα βοηθάμε έτσι ώστε να εστιάσουν στο πνεύμα του συγγραφέα. Ως εκ τούτου, σκέψεις πάνω στο ρόλο του εκπαιδευτικού…Εκπαιδευτικός και Υποκριτής: ρόλοι συγγενείς

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 3: «Δέντρα – Άνθρωποι, μια μυστική συμφωνία»

Μυρσίνη Λενούδια, εκπαιδευτικός θεάτρου

Κατά την εξελικτική πορεία αυτού του εργαστηρίου και με βάση τεχνικές του Θεάτρου, θα αναζητήσουμε και θα διερευνήσουμε τη σχέση ζωής δέντρου – ανθρώπου. Με ερέθισμα λογοτεχνικά κείμενα, κινηματογραφικά τοπία κ.α. θα οδηγηθούμε σε μια θεατρική σύνθεση πολύτεχνης έκφρασης με την τεχνική της Δημιουργικής Γραφής. Θα γίνει, τέλος, αξιολόγηση του τρόπου εργασίας μέσω της στοχαστικο – κριτικής αξιολόγησης.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 4: Animani: «Θέατρο χεριού και η σιωπηρή εμπειρία»

Santina Mastrosimone, νηπιαγωγός, κατασκευάστρια μάσκας και κούκλας θεάτρου

Συχνά διαμαρτύρονται γονείς και εκπαιδευτικοί ότι τα  παιδιά κάνουν θόρυβο, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν ή δείχνουν υπερκινητικότητα. Επίσης, ο σημερινός τρόπος ζωής γίνεται όλο και πιο έντονος και γρήγορος, μια εξέλιξη, που επιδεινώνεται από τον καθημερινό «καταιγισμό» ερεθισμάτων στη σύγχρονη κοινωνία. Το θέατρο συνεισφέρει τα μέγιστα στην αντιμετώπιση αυτού του σύγχρονου φαινόμενου δίνοντας στα παιδιά τη δυνατότητα να ανακτήσουν μια «σιωπηρή» στάση «εσωτερικής ακρόασης». Με την ενεργή συμμετοχή τους στο θέατρο «χεριού», τη μουσική ενσυνείδηση, μπορούν τα παιδιά να δημιουργήσουν μια επικοινωνιακή δράση –χωρίς γλώσσα- και να εντοπίσουν το ρόλο τους προσδιορίζοντας την προσωπικότητά τους. Ανάλογες θεατρικές δράσεις ενδείκνυνται για παιδιά που έρχονται σε επαφή με ένα νέο ή διαφοροποιημένο πολιτισμικό περιβάλλον, του οποίου τη γλώσσα δε γνωρίζουν. Εδώ, τα παιδιά αυτά, έχουν τη δυνατότητα να «παρουσιαστούν» με άλλους επικοινωνιακούς κώδικες και να δηλώσουν τη συμμετοχή και την ένταξή τους στην ομάδα.

Το βιωματικό εργαστήριο περιέχει μεταξύ άλλων:

• Παιχνίδια κίνησης και παντομίμας

• Θεατρική μεταμόρφωση χεριού σε ζώα, μουσικά όργανα και λουλούδια

• Συνεργατική δραματοποίηση ενός θεατρικού κομματιού

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 5: «Η δραματοποίηση του μύθου»

Γιώργος Μπινιάρης, σκηνοθέτης

Ένα βιωματικό θεατρικό εργαστήριο δημιουργεί ένα χώρο για το παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό· είναι ένας τρόπος έρευνας για τη θεατρικότητα του μύθου και θέτει το ερώτημα πώς αναπτύσσεται το θεατρικό γεγονός  στο χώρο του σχολείου. Με αφορμή την ποίηση του Οδ. Ελύτη, προσεγγίζουμε στοιχεία του ρυθμού της κίνησης και του αυτοσχεδιασμού.

Το εργαστήριο αναπτύσσεται σε τρία στάδια:

• Παιχνίδια ήχου, ρυθμού και επικοινωνίας

• Η προφορικότητα του λόγου και ο αυτοσχεδιασμός

• Η δραματοποίηση και η σκηνική απόδοση

 

Σημείωση: Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες να προσέλθουν με παιγνιώδη διάθεση και άνετα ρούχα

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 6: «Σπουδή στο Αρχαίο Δράμα, Αντιγόνη η αυτόνομη πορεία»

Γιώργος Μπινιάρης, σκηνοθέτης

Με αφετηρία τη σπουδή στην Αντιγόνη, θα προσεγγίσουμε τις γέφυρες επικοινωνίας του Αρχαίου Ελληνικού Λόγου και της σύγχρονης εκφοράς του στα Νέα Ελληνικά, ως προς τη μουσικότητα, το μέτρο και το ρυθμό. Θα διερευνήσουμε τους θεατρικούς δρόμους με τους οποίους τα στοιχεία του τραγικού λόγου συμβάλλουν στο σμίλεμα του περιεχομένου σε θεατρική κίνηση και θεατρική δράση. Υλικό για τα εκφραστικά μας … θα αντλήσουμε από τα δημοτικά τραγούδια και τη σύγχρονη ποίηση. Η μέθοδος αυτή αξιοποιεί τις δυνατότητες όλων μας, κυρίως αυτές που βασίζονται στην αναπνοή, τη φωνή και την κίνηση, περνά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό και καταλήγει σε θεατρική σύνθεση με αυτονόητη εκπαιδευτική αξία τόσο στο μάθημα μέσα στη σχολική τάξη, όσο και στην προετοιμασία της μαθητικής παράστασης.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 7:  «Βιωματική Μέθοδος Διδασκαλίας»

Ιωάννης Παπαδόπουλος, Αναπλ. Καθηγητής Παν/μιου Αιγαίου

Οι συμμετέχοντες θα ασκηθούν στην παραγωγή πρωτότυπου παιδαγωγικού υλικού (σεναρίου για Θεατρικό Παιχνίδι), το οποίο θα υποστηρίζει κάθε φορά τη διδασκαλία ενός συγκεκριμένου μαθήματος. Δηλαδή, έχοντας υπ’ όψιν τη διδακτική ύλη (τυχαία επιλογή),  θα αναζητήσουν επιστημονικά και  θα διαμορφώσουν έντεχνα τις προϋποθέσεις (πλοκή), ώστε οι μαθητές μέσα στη σχολική αίθουσα να προσλαμβάνουν τη γνώση βιωματικά, παίζοντας μέσω της μίμησης, χωρίς πειθαναγκασμούς αλλά με «ηδονή», όπως ορίζει ο Αριστοτέλης (Περί Ποιητικής).  

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 8:  «Χορεύοντας με τέσσερα στοιχεία: φωτιά, νερό, αέρας, γη»

Έλλη Παρασκευά, χορογράφος

Μέσα σε ένα πολιτισμό που ξεχνά κάθε τι φυσικό, ο ρόλος της Τέχνης στην Εκπαίδευση είναι καταλυτικός. Μπορεί να μας  πάει πίσω (μπρος) στις ρίζες μας, στην προέλευσή μας, στα συστατικά της ίδιας μας της ύπαρξης. Αν ζωή σημαίνει αέναη κίνηση, τότε ο χορός καθρεφτίζει ακριβώς αυτήν.

ΖΩΗ: 4 βασικά στοιχεία (φωτιά, νερό, αέρας, γη) δομούν τον Κόσμο που αντιλαμβανόμαστε, μέρος του οποίου είναι και ο Άνθρωπος.

Οι συμμετέχοντες σ’ αυτό το εργαστήριο καλούνται να «θυμηθούν» (και όχι να μάθουν) αρχέγονες κινήσεις για τα στοιχεία της Φύσης, βιώνοντας σωματικά την πρωτογενή έννοια της επικοινωνίας, συνύπαρξης, αλληλεπίδρασης και τελικά της ίδιας της Δημιουργίας. Μέσα από μια κινητική διαδικασία (προθέρμανσης και χαλάρωσης), το Σώμα προετοιμάζεται να εκφράσει τη μοναδικότητα της ψυχής, αφυπνίζοντας τη Φαντασία, τη Δημιουργικότητα και την Αυτοέκφραση.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 9: «Γνωρίζω τους μεγάλους Έλληνες ζωγράφους»

Μίκα Παυλίδου, ιστορικός τέχνης, μουσειολόγος

Το εργαστήρι συνδέεται άμεσα με την παρουσίαση των έργων τέχνης. Ο Σ. Βασιλείου, ο Ν. Εγγονόπουλος και ο Γ. Τσαρούχης γίνονται στην ουσία συμπαρουσιαστές της ελληνικής τέχνης. Οι συμμετέχοντες παίζουν με τα πρόσωπα, περπατούν στα τοπία, αλλάζουν τους πίνακες, τους συνεχίζουν και τους επενδύουν με μουσική. Μέσο τους η φαντασία.

Το εργαστήρι αυτό θα γίνει στο χώρο της Πινακοθήκης (Νεστορίδειο). Οι συμμετέχοντες σ' αυτό, οφείλουν να βρίσκονται εκεί την Κυριακή στις 9.00.

(Στις 11.00 θα υπάρχει λεωφορείο για τη μετακίνησή τους στο χώρο των εκπαιδευτηρίων)

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 10: «Προσεγγίζοντας το περιβάλλον μέσα από το θεατρικό παιχνίδι»

Ηλίας Πίτσικας, παιδαγωγός, δάσκαλος θεατρικού παιχνιδιού

Στους συμμετέχοντες στο βιωματικό εργαστήριο θα δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουν τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο θεατρικό παιχνίδι. Στη συνέχεια, θα δημιουργηθεί μια σκηνική δράση με αφορμή ένα περιβαλλοντικό θέμα. Λίγο πριν τη λήξη του εργαστηρίου, θα προβληθούν και θα σχολιαστούν διαφάνειες από περιβαλλοντικές δράσεις με παιδιά και νέους.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 11: «Ταξίδι στο Περιβάλλον με μουσικές του κόσμου»

Γιώργος Σακελλαρίδης, μουσικοπαιδαγωγός

Πρόκειται για ένα βιωματικό εργαστήριο, στο οποίο μπορούν να λάβουν μέρος εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και φοιτητές. Κατά τη διάρκειά του και για 45 λεπτά περίπου, θα πραγματοποιηθεί δειγματική διδασκαλία σε παιδιά Ε' δημοτικού. Στόχος του η προσέγγιση, μέσω μουσικών δραστηριοτήτων, θεμάτων της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης όπως: ανακύκλωση, φαινόμενο του θερμοκηπίου, τρύπα του όζοντος, ρύπανση της θάλασσας, προστασία του δάσους και των άγριων ζώων (αρκούδας κλπ), διαφήμιση και περιβάλλον.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 12: «Οι διακειμενικές συνθέσεις ως μορφή θεάτρου στην ευέλικτη ζώνη και στις γιορτές του σχολείου»

Τάκης Τζαμαργιάς, σκηνοθέτης

Το εργαστήριο επικεντρώνεται στην αξιοποίηση των τεχνικών του Θεάτρου προκειμένου οι συμμετέχοντες, με βάση ένα θέμα από μια σειρά κειμένων, να οδηγηθούν στη διακειμενική σύνθεση ενός νέου κειμένου που θα το αποδώσουν στην αυτοσχέδια σκηνή της τάξης. Μέσα από αισθητηριακές, σωματικές, φωνητικές ασκήσεις προκύπτει ένα πρόσφορο δραματικό πλαίσιο, που επιτρέπει την οργανική ένταξη κειμένων, τα οποία ενδεχομένως απέχουν χρονικά και διαφέρουν ως προς τον προβληματισμό και το ύφος τους. Η σύνθεση που τελικά προκύπτει, ενώ περιέχει διακείμενα, είναι μια νέα δημιουργία που στηρίζεται στο διάλογο του σύγχρονου ανθρώπου με αυτά. Η όλη διαδικασία μπορεί να εφαρμοσθεί συστηματικά στο πλαίσιο της Ευέλικτης Ζώνης ή να αξιοποιηθεί στις γιορτές του σχολείου. 

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 13: «Απλά προσθέστε νερό! Μία προσέγγιση του Εκπαιδευτικού Δράματος στο πλαίσιο της αειφορίας σχετικά με το θέμα της χρήσης του νερού»

Βέτα Τσαλίκη, βιολόγος, εκπαιδευτικός

Phill Sixsmith, σύμβουλος εκπαιδευτικού δράματος

Το εργαστήριο αυτό θα μοιραστεί σε δύο μέρη που θα έχουν σχέση με τη θεματική περιοχή και την πίστη στις ενεργές προσεγγίσεις για την ευαισθητοποίηση των νέων ανθρώπων σε ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που έχει τοπικό και πλανητικό ενδιαφέρον. Στο πρώτο μέρος, θα δούμε μια σειρά από παρεμβάσεις σχεδιασμένες, για να βοηθήσουν τα παιδιά να στοχαστούν πάνω στις στάσεις και τις αξίες, τις δικές τους και της κοινωνίας, για τη χρήση πολύτιμων φυσικών πόρων. Το περιεχόμενό μας είναι μεν το νερό, αλλά θα τονιστεί ότι αυτή η μεθοδολογία μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλα θέματα. Οι εκπαιδευτικοί θα βιώσουν στρατηγικές που έχουν αποδειχθεί επιτυχείς στην ελληνική σχολική τάξη και θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν κατά πόσο αυτές είναι κατάλληλες για τη δική τους δουλειά. Στο δεύτερο μέρος, η ομάδα θα εξετάσει το θέμα βαθύτερα. Αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα μέσα από μια λιγότερο ανθρωποκεντρική λογική και να λάβουμε υπόψη μας τις ηθικές συνέπειες της εγωιστικής ή της αλόγιστης χρήσης του νερού. Μέσω της χρήσης μιας μικρής ιστορίας, οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες θα δημιουργήσουν ένα φανταστικό κόσμο που θα επιτρέψει να εξετάσουν κριτικά μια σειρά από συμπεριφορές και να δουν τις συνέπειες τους για έναν αειφόρο τρόπο ζωής.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 14: «Ο ρυθμός των αντικειμένων»

Νίκος Χασάπης, μουσικός

Στο εργαστήριο γίνεται εισαγωγή σε βασικά ρυθμικά σχήματα, διδάσκονται δηλαδή, ρυθμικά σχήματα που θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια. Γίνονται ομαδικές ασκήσεις σε ρυθμικά και tutti, καθώς επίσης ομαδικές ασκήσεις με κανόνες και μιμήσεις. Στο προπαρασκευαστικό στάδιο, συγκεντρώνονται οι ενδιαφερόμενοι πριν από  20 λεπτά περίπου και ενημερώνονται για τον τρόπο εργασίας (πριν το κυρίως εργαστήριο, ώστε να υπάρξει χρόνος για τη συλλογή ηχογόνων αντικειμένων). Στο κύριο μέρος του εργαστηρίου, αναπτύσσονται και αναλύονται φόρμες βασισμένες σε λατινοαμερικάνικο ή παραδοσιακό ρυθμό. Τέλος, διδάσκονται ρυθμικά μοτίβα ανά ομάδες οργάνων και εκτελείται το μουσικό θέμα.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ

 

Νίκος Αναστασάτος, «Στρατηγικές μάθησης, τεχνικές δράματος και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση»

Η εισήγηση αναφέρεται σε μια μελέτη περίπτωσης, όπου καταδεικνύεται ότι η δραματοποίηση ενός περιβαλλοντικού ζητήματος, στο πλαίσιο ενός Π.Π.Ε. με παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, είναι ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό μέσο εκμάθησης. Το δίλημμα «προστασία του περιβάλλοντος ή απασχόληση»  επιχειρήθηκε να προσεγγιστεί, στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος στη Μεγάλη Βρετανία, όχι σε θεωρητικό επίπεδο και με την απλή παράθεση κάποιων στοιχείων, αλλά με τη δραματοποίηση και την κατασκευή ενός σεναρίου, από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, με στοιχεία όπως: υψηλή ανεργία, περιοχή με ένα δάσος και μια λίμνη, πρόταση για κατασκευή υπεραγοράς κι ενός εργοστασίου χημικών. Συνιστώσες του προβλήματος οι άνεργοι κάτοικοι, οι ψαράδες, οι κυνηγοί, η δημοτική αρχή, ο επιχειρηματίας, άτομα με περιβαλλοντικές ευαισθησίες κ.ά. Στο τέλος του προγράμματος, η πειραματική ομάδα έπρεπε να παρουσιάσει προτάσεις και απαντήσεις οι οποίες διαμορφώθηκαν όχι μόνο μέσω των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων που υλοποιήθηκαν στη διάρκεια ενός σχολικού έτους, στην προοπτική μιας βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής, αλλά και γενικότερα. Η σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου που προσέγγισε το ίδιο ζήτημα με τις κλασικές μεθόδους διδασκαλίας έδειξε ότι τα μέλη της πειραματικής ομάδας παρουσίασαν πολύ υψηλότερα επίπεδα ενδιαφέροντος, καλύτερη κατανόηση των επιστημονικών εννοιών, υψηλότερες επιδόσεις στη συλλογιστική πολυπλοκότητα, στις συνεντεύξεις, τη συμμετοχή στις δραστηριότητες και την άρθρωση  επιχειρηματολογίας και υποστήριξης των απόψεών τους.

 

Ιωάννης Παπαδόπουλος, «Περιβάλλον, Θεωρητική Γνώση και Έντεχνο Βίωμα»

Η έννοια «περιβάλλον» αφορά στο σύνολο των γεωγραφικών, φυσικών και κοινωνικών συνθηκών, μέσα στις οποίες γεννιέται και ζει καθεμία ανθρώπινη μονάδα. Κατά συνέπεια, σε όλη τη διάρκεια της ζωής αναπτύσσεται μία πολύμορφη και διαρκής επικοινωνία μεταξύ των ατόμων και του περιβάλλοντος. Βάσει της επικοινωνίας αυτής, αδιαλείπτως, πραγματοποιούνται αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους δύο πόλους, καθώς προκαλούνται πράξεις ή μεταβιβάζονται πληροφορίες και γνώσεις. Ουσιαστικά, πρόκειται για την κατ’ εξοχήν κοινωνικοποιητική διαδικασία, που μεταμορφώνει τις φυσιολογικές προϋποθέσεις σε πολιτιστικές συνέπειες. Η παιδαγωγία θεωρείται ως η κυριότερη από τις μεθόδους που δύνανται να υποστηρίζουν τη διαδικασία κοινωνικοποίησης. Μέσω της διδασκαλίας το άτομο μετέχει στην επιστήμη και την τέχνη, επιδιώκοντας να ελέγχει τον αυθορμητισμό και να εκδηλώνει κοινωνικώς αποδεκτή συμπεριφορά. Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, η παιδαγωγική μέθοδος γίνεται περιοριστική για τις δυνατότητες των έλλογων όντων και λιγότερο αποτελεσματική, όποτε στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στη θεωρητική γνώση. Διότι τέτοιας μορφής παιδαγωγικές προσπάθειες παραγκωνίζουν την τέχνη και απομακρύνονται από το βίωμα, προκαλώντας την αποστασιοποίηση των εκπαιδευόμενων. Προκειμένου να θεραπεύσει αυτές τις αδυναμίες, ως σύγχρονη διδακτική μέθοδος, το Θεατρικό Παιχνίδι προτείνει η μετάδοση των γνώσεων να προκαλείται μέσα από βιώματα που  έχουν σχεδιασθεί έντεχνα και παιδαγωγικά.

 

Τάκης Τζαμαργιάς, «Πολιτιστικές εκδηλώσεις του Σχολείου – Διαδικασίες Θεατρικής Εμψύχωσης»

Οι πολιτιστικές δραστηριότητες του σχολείου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το εκπαιδευτικό σύστημα. Αν και αποτελούν αξία διαπιστωμένη και κοινά αποδεκτή από όλους, πολλές φορές διαστρεβλώθηκε ο παιδαγωγικός τους ρόλος και αμφισβητήθηκε έντονα από τους ίδιους τους φορείς της εκπαίδευσης η συμβολή τους στον εμπλουτισμό και την ανανέωση της σχολικής ζωής. Τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες, η αλλαγή προσανατολισμού στις κυρίαρχες παιδαγωγικές απόψεις και η στροφή του σχολείου προς την αξία της αισθητικής αγωγής συμβάλλουν καθοριστικά στη σταδιακή βελτίωση των πολιτιστικών εκδηλώσεων και διαμορφώνουν μια διαφορετική αντίληψη στον τρόπο αντιμετώπισής τους. Ολοένα και περισσότεροι εκπαιδευτικοί με παιδαγωγική κατάρτιση και ευαισθησία ανατρέχουν σε πιο σύγχρονες πηγές και αξιοποιούν σημαντικά λογοτεχνικά κείμενα της παγκόσμιας και σύγχρονης Γραμματείας προκειμένου να κάνουν τους μαθητές τους κοινωνούς των ιδεών και αξιών που απορρέουν από αυτά. Στην προσπάθειά τους, όμως, να εντάξουν τα κείμενα αυτά στο πλαίσιο της γιορτής αδυνατούν να τα αξιοποιήσουν συνθετικά στη σκηνή του σχολείου και τελικά οδηγούνται σε αυτό που θέλουν να αποφύγουν, δηλαδή τον επικαθορισμό του περιεχομένου και τη «σχολειοποίηση» της εκδήλωσης.

Το περιεχόμενο της ανακοίνωσής μου επικεντρώνεται στις μορφές της «θεατρικής εμψύχωσης» για την από σκηνής ανάδειξη των λογοτεχνικών κειμένων και στην παιδαγωγική ωφελιμότητα της δραματικής μεθόδου στην εκπαιδευτική πρακτική των γιορτών του σχολείου, με τη βοήθεια της οποίας αναπτύσσεται η ικανότητα των μαθητών όχι μόνο να ανταποκρίνονται στα κείμενα, αλλά και να συμμετέχουν στην ανα-δημιουργία τους με όρους καλλιτεχνικούς, ώστε η γιορτή να αναδεικνύεται σε κάτι ξεχωριστό και «μη αναμενόμενο», σε μέρα ομαδικής ευαισθησίας για τους μετέχοντες.

 

ΣΥΝΤΟΜΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΣΗΓΗΤΩΝ – ΕΜΨΥΧΩΤΩΝ (αλφαβητική σειρά)

 

Ο Νίκος Αναστασάτος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιά, του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Master του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστήμιου και διδάκτορας της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Διδάσκει Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι συγγραφέας βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας-γνώσεων, όπου αναδεικνύονται σύγχρονα οικολογικά ζητήματα («Το κάστρο που πέταξε» εκδ. Σύγχρονη Εποχή, «Το φεγγάρι στα δίχτυα» εκδ. Εντός, «Το αγρόκτημα του Γαβριήλ» εκδ. Εντός, «Πώς η πόλη ακολούθησε την Άλκηστη» εκδ. Εντός, «Το μυστικό της Μυρμηγκούπολης» εκδ. Σκίουρος, «Η λίμνη με τις χάρτινες βαρκούλες» εκδ. Σκίουρος,  «Το μελωδικό χωριό» εκδ. Δελφίνι, «Μια γλυκιά ιστορία» εκδ. Ελληνικά Γράμματα, «Για ένα θερινό σινεμά» εκδ. Σαββάλα) και των βιβλίων: «Πράσινοι παραμυθοποιοί» εκδ. Ευώνυμη Βιβλιοθήκη, «Περιβάλλον και ελληνική περιφέρεια» εκδ. Σύγχρονη Εποχή, «Οικολόγιο» εκδ. Πατάκη, «Επικίνδυνες Αποστολές» εκδ. Σύγχρονη Εποχή, «Μαθήματα στο πράσινο» εκδ. Σαββάλας, «Ουτοπία. Μεγάλος Αδελφός ή Λύτρωση» εκδ. Ατραπός, «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Από τη θεωρία στην πράξη» εκδ. Ατραπός.) Κείμενά του για την οικολογία, το περιβάλλον και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση είναι δημοσιευμένα σε πολλά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.

 

Η Μαρία Καμπουροπούλου είναι Λέκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης με Γνωστικό αντικείμενο «Καλλιτεχνική εκπαίδευση και δημιουργική σκέψη στο δημοτικό σχολείο». Είναι πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών (Τμήμα Διακοσμητικής Ζωγραφικής) από την Accademia di Belle Arti, Lecce (Corso di Decorazione Pittorica) της πόλης Λέτσε Ιταλίας με ισοτιμία (ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α.) του πτυχίου με το αντίστοιχο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εκπονήσει διδακτορικό στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Φιλοσοφίας -Παιδαγωγικής - Ψυχολογίας, με θέμα διατριβής «Καλλιτεχνική εκπαίδευση και Δημιουργική σκέψη στο δημοτικό σχολείο». Το διδακτικό της έργο περιλαμβάνει: καλλιτεχνική εκπαίδευση και δημιουργίες εικαστικών μορφών: θεωρία και πράξη, διαθεματική προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς με άξονα την τέχνη, ευαισθητοποίηση σε θέματα διατήρησης, ανάδειξης και ανάπλασης πολιτιστικών χώρων, σχεδιασμός νέων πολιτιστικών προτάσεων που συνδυάζουν τις παραδοσιακές εκφράσεις με τις νέες τεχνολογίες Έρευνα – Τέχνη και επιστήμες: σχεδιασμός, οργάνωση, εφαρμογή και αξιολόγηση διεπιστημονικών προγραμμάτων. Το καλλιτεχνικό της έργο περιλαμβάνει: εκθέσεις ζωγραφικής, χαρακτικής, κεραμικής και πολυμέσων. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά προγράμματα στον τομέα της διατήρησης και ανάπτυξης της πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και στη διαθεματική προσέγγιση «τέχνη – εκπαίδευση – περιβάλλον– πολιτισμός – αειφόρος ανάπτυξη».

 

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος είναι ηθοποιός, αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1983). Έχει σπουδάσει Φιλοσοφία στο Παν/μιο της Σόφιας. Παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής με τον καθηγητή του Actor’s Studio, J. Walter, μαθήματα χορού με την Κέυ Χόλντεν και μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο με την Καίτη Παπαλεξοπούλου. Δίδαξε υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και του Κώστα Καζάκου, στα σεμινάρια των «Ροών» στο Θέατρο των Αλλαγών και στη Σχολή Τράγκα. Πάνω από είκοσι χρόνια δουλεύει επαγγελματικά στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε πολλά έργα στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος, σε ΔΗΠΕΘΕ, σε ελεύθερες σκηνές, στο Μέγαρο Μουσικής, έχοντας δουλέψει με πάρα πολλούς σκηνοθέτες.

 

Η Μυρσίνη Λενούδια γεννήθηκε στη Σαμοθράκη. Σπούδασε Παιδαγωγικά (Ανωτ. Σχ. Νηπ/γών, ΠΤΝ Αριστοτελείου Παν/μίου Θες/νίκης και ΜΔΔΕ μετεκπαίδευση) και φοίτησε στο θεατρικό εργαστήρι του θεάτρου Sayed Darwish Αλεξάνδρειας Αιγύπτου (1984–1986). Ήταν μέλος και εμψυχώτρια της Ομάδας Τέχνης ΠΑΡΟΔΟΣ (1986–1992), υπεύθυνη του εργαστηρίου Θεατρικής Αγωγής μέσω Δημιουργικής Γραφής για παιδιά και εφήβους του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ροδίων (1995–2004) και συνεργάτης του ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός θεάτρου στα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ και είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια και συνέδρια. Έχει γράψει βιβλία για παιδιά.

 

Η Ασπασία Μαστρογιάννη αποφοίτησε το 1990 με άριστα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Φλωρεντίας (Α.Β.Α. – Firenze) Τμήμα Ζωγραφικής. Παράλληλα με τις σπουδές της, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας και performance. Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην Ιστορία της Τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, συνέδρια, σεμινάρια και σε οργάνωση καλλιτεχνικών ομάδων δράσεων με φοιτητές. Εργάζεται με απόσπαση στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Τμήμα Δημ. Εκπαίδευσης στα γνωστικά αντικείμενα «Ιστορία Πολιτισμού 1 και 2, «Αισθητική Αγωγή και Παιδεία».

Η Santina Mastrosimone (Σαντίνα Μαστροσιμόνε) γεννήθηκε στη Σικελία και ολοκλήρωσε την επαγγελματική της εκπαίδευση στη Γερμανία. Εργάστηκε από το 1983 μέχρι το 2000 ως νηπιαγωγός με σημείο αναφοράς: διαπολιτισμική θεατρική εκπαίδευση. Σε αυτό το διάστημα αποσπάστηκε στο Institut für Interkulturelle Pädagogik (ΙPΕ) στο Mainz και, ως υπεύθυνη του προγράμματος, οργάνωσε και υλοποίησε ποικίλες διαπολιτισμικές, θεατρικές δράσεις με σκοπό τη διαπολιτισμική ευαισθητοποίηση. Από το 2000 μέχρι το 2003, παρακολούθησε μαθήματα κατασκευής θεατρικής μάσκας και εργάστηκε στο κρατικό θέατρο του Mainz και του Würzburg. Από το 2004 μέχρι σήμερα, εργάζεται ως επιμορφώτρια εκπαιδευτικών στο Ινστιτούτο Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής στο Mainz και στο Progetto Scuola στη Φρανκφούρτη σε θέματα: πολυγλωσσικό κουκλοθέατρο, κατασκευή θεατρικής κούκλας και μάσκας, μέθοδοι διαπολιτισμικής ευαισθητοποίησης με μαριονέτες.

 

Ο Γιώργος Μπινιάρης γεννήθηκε στην Αρχαία Κόρινθο. Σπούδασε Θέατρο στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου Λ. Τριβιζά και στη θεατρική Σχολή Ε. Χατζίκου. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με τα δημοτικά θέατρα Λουτρακίου, Καστοριάς και Ναυπλίου και με το ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου. Ως εμψυχωτής και δάσκαλος θεάτρου, με καλλιτεχνικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς, όπως η δραματική σχολή «Μορφές» στο Θέατρο Εμπρός, το Μουσείο Ιστορίας του Παν/μίου Αθηνών, το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης. Είναι μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και διδάσκει στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής και ερευνητικής ομάδας «Μυθολογία» για το θέατρο, το μύθο και τον ποιητικό λόγο.

 

Η Γιώτα Ξανθάκου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο ΤΕΠΑΕΣ  του Παν/μίου Αιγαίου. Είναι ειδική στο χώρο της δημιουργικής μάθησης και διδασκαλίας, στην ανάλυση παιδικού ιχνογραφήματος, καθώς και σε θέματα σχολικής φοβίας, σχολικής αποτυχίας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Είναι συγγραφέας βιβλίων και πολλών μελετών και άρθρων στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία. Είναι υπεύθυνη σειράς με τίτλο «Δημιουργικότητα» σε συνεργασία με τους καθηγητές Μ. Καΐλα και Franz Moenks.

 

Ο Ιωάννης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά και είναι κοινωνιολόγος του θεάτρου και θεατρικός συγγραφέας. Εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής στα τμήματα ΤΕΠΑΕΣ, ΠΤΔΕ του Παν/μίου Αιγαίου. Διδάσκει, επίσης, στο Διατμηματικό Μ.Π.Σ. του Πανεπιστημίου Αιγαίου το γνωστικό αντικείμενο «Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό», στο Μ.Π.Σ. του Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ. του Πανεπιστημίου Αιγαίου «Φύλο και Νέα Εκπαιδευτικά καιΕργασιακά Περιβάλλοντα στην Κοινωνία της Πληροφορίας» και στο Μ.Π.Σ. του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών «Θέατρο και Εκπαίδευση». Έχει συμμετάσχει σε πολλά  εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα των Παν/μίων Αιγαίου και Αθηνών. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: Ο Α, ο Β και ο Γ (θεατρικό, Πατάκης, 1986), Χωροχρονικός Προσδιορισμός και Θεατρική Λειτουργία (διδακτορική διατριβή, Aθήνα 1991), Πράξη και Λόγος εν Τραγικώ Διαλόγω (Εντός, 1996), Θεατρική Παιδεία και Κοινωνική Αγωγή (Εντός, 1997), Διά Παιδαγωγίας Κοινωνών Αποτραγικοποίησις (Εντός, 1999), Το Όλον, το Τραγικόν και η Αγωγή (Ψηφίδα, 2002), Καθάρσεως Όρια και Όροι (Ψηφίδα, 2005).

 

Η Έλλη Παρασκευά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Σπούδασε χορό στην Επαγγελματική Σχολή Χορού της Ραλλούς Μάνου. Με το «Ελληνικό Χορόδραμα», του οποίου ήταν βασικό στέλεχος, παίρνει μέρος σε δεκάδες παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στα τέλη του 1970, ιδρύει την πρώτη Σχολή Χορού στη Ρόδο και μια από τις πρώτες στην ελληνική περιφέρεια. Ολοκληρώνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Royal Academy of Dancingτου Λονδίνου, ενώ παρακολουθεί παράλληλα  σεμινάρια στο «The Place» (1977-1979). Παρακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “M.B. LeventhalDance Therapy Training Model” (1994-1997) και παίρνει δίπλωμα Χοροκινητικής Θεραπείας. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Τμήματος και μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού της UNESCO. Μέλος της Ένωσης Χοροθεραπευτών Ελλάδας και μέλος της Royal Academy of Dancing. Έχει χορογραφήσει παραστάσεις στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, το Δωδεκανησιακό Θέατρο, το Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, το Συμιακό Θέατρο και σε άλλες θεατρικές ομάδες .

 

Η Μίκα Παυλίδου γεννήθηκε στη Ρόδο το 1971. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Στη συνέχεια, φοίτησε στο Museum Studies Department, University of Leicester, Μ. Βρετανία, απ' όπου και απέκτησε master's Μουσειολογίας. Το 2000, δημιούργησε στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του οποίου και είναι υπεύθυνη μέχρι σήμερα. Έχει γράψει το ακόλουθο εκπαιδευτικό υλικό για τη μύηση μικρών και μεγαλύτερων στην τέχνη: Εικαστικές Ανιχνεύσεις, Γνωρίζω το Θεόφιλο, Γνωρίζω τον Κόντογλου, Γνωρίζω τα έργα της Πινακοθήκης, Κλικ στην Τέχνη. Είχε επίσης τη μουσειοπαιδαγωγική επιμέλεια του εικαστικού παραμυθιού Το ψάρι που ακολούθησε τ' όνειρό του. Από το 2004 εργάζεται στη μέση εκπαίδευση ως φιλόλογος.

 

Ο Ηλίας Πίτσικας είναι παιδαγωγός, δάσκαλος θεατρικού παιχνιδιού. Από το 1981, εργάζεται στην παιδική μέριμνα της Εμπορικής Τράπεζας. Συντονίζει τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για παιδιά και νέους της ομάδας τέχνης Πάροδος, της οποίας είναι και ιδρυτικό μέλος (1976). Έχει πολύχρονη συνεργασία στην εκπόνηση και υλοποίηση προγραμμάτων περιβαλλοντικής αγωγής με το σωματείο των Φίλων του Μουσείου Γουλανδρή – Φυσικής Ιστορίας και με το σύλλογο προστασίας της θαλάσσιας χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ. Έχει συνεργαστεί με αρκετούς εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς καλλιτεχνικούς και επιστημονικούς φορείς στην οργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για παιδιά καθώς και σεμιναρίων.

 

Ο Γιώργος Σακελλαρίδης είναι μουσικοπαιδαγωγός, διευθυντής της παιδικής και της πειραματικής Χορωδίας Δήμου Ροδίων. Διετέλεσε επί 11 έτη διδάσκων των Παιδαγωγικών τμημάτων του Παν/μίου Αιγαίου. Είναι συγγραφέας μουσικοπαιδαγωγικών βιβλίων (θεωρητικό και πρακτικό μέρος του έργου του συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία μουσικής του Υπουργείου Παιδείας και στα προγράμματα της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης). Είναι εισηγητής σε συνέδρια εκπαιδευτικού περιεχομένου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Μουσικής Παιδαγωγικής.

 

Ο Phil Sixsmith εργάστηκε για πολλά χρόνια ως σύμβουλος εκπαιδευτικών με ευθύνη το εκπαιδευτικό δράμα στην εκπαιδευτική περιφέρεια του Wiganστη Βόρεια Αγγλία. Μεταξύ των καθηκόντων του ήταν η βοήθεια των εν ενεργεία εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης να αναπτύξουν τις ικανότητές τους στις μεθοδολογίες του δράματος στα διαφορετικά μέρη του αναλυτικού προγράμματος αλλά και σε διαπρογραμματικές εφαρμογές. Η προσέγγισή του, μια σύνθεση του εκπαιδευτικού δράματος με την εκπαίδευση για τη βιώσιμη ανάπτυξη, τον οδήγησαν να εργαστεί σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από τότε που ήρθε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει, έχει εργαστεί σε πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς σε όλη την Ελλάδα και εργάζεται τακτικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

 

Ο Τάκης Τζαμαργιάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε θέατρο και παιδαγωγικά. Εκπαιδευτικός, σκηνοθέτης, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Παν/μίου Αθηνών με ειδίκευση "Θέατρο στην εκπαίδευση". Υποψήφιος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Παν/μίου Αθηνών και μέλος του ίδιου τμήματος ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Ε.ΔΙ.Π) στο αντικείμενο Θέατρο στην Εκπαίδευση. Από το 2004 διδάσκει με ανάθεση εντολής διδασκαλίας στο ΤΕΑΠΗ Παν/μίου Αθηνών. Επί εικοσαετίας δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχει διδάξει τεχνικές θεάτρου σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών της Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης, στο Σύλλογο Θεατρολόγων, στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού και είναι καθηγητής υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Δίδαξε, επίσης, για τρία συνεχή χρόνια στο Πρόγραμμα Εξομοίωσης των δασκάλων. Για 14 συνεχή χρόνια, διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Κερατσινίου.Έχει ανεβάσει έργα ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου είτε ως υπεύθυνος του Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου, της οποίας υπήρξε και ιδρυτής, και της Εταιρείας Δυτικά της Πόλης, είτε συνεργαζόμενος με ελεύθερους θιάσους και το Εθνικό Θέατρο. Επίσης, έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για αυτό. Συν-συγγραφέας στο βιβλίο Στοιχεία Θεατρολογίας της Α' Λυκείου (Αθήνα, ΟΕΔΒ, 1998), Πολιτιστικές Εκδηλώσεις στο Σχολείο Πρωτοβάθμια-Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Αθήνα, Ατραπός,  2004).

 

Η Βέτα Τσαλίκη είναι βιολόγος και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ως αποσπασμένη στο Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ και ως υπεύθυνη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Ελευθερίου – Κορδελιού Θεσσαλονίκης. Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της ως εκπαιδευτικός, ανέπτυξε και εφάρμοσε πολλά προγράμματα Π.Ε. σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Είναι συγγραφέας βιβλίου, άρθρων και εκπαιδευτικού υλικού για την Π.Ε. Μεταξύ των κύριων ενδιαφερόντων της είναι η ανάπτυξη βιωματικών παιδαγωγικών προσεγγίσεων στην ΠΕ και στις υπόλοιπες περιοχές του αναλυτικού προγράμματος. Είναι επιμορφώτρια σε σεμινάρια - εργαστήρια για εκπαιδευτικούς και συμμετέχει σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα για την Π.Ε. Είναι ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Π.Ε.

 

Ο Νίκος Χασάπης γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας. Είναι πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών και διπλωματούχος κλασικών κρουστών. Εργάζεται για περισσότερα από είκοσι χρόνια ως  εκτελεστής κρουστών, συνεργαζόμενος με σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς και εκτελεστές σε συναυλίες και στη δισκογραφία. Διδάσκει στη μέση εκπαίδευση από το 1991. Από το 1998, διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο Ρόδου. Δημιούργησε και διευθύνει το σύνολο κρουστών, το οποίο έχει διακριθεί με πρώτα βραβεία στους Πανελλήνιους Μουσικούς Αγώνες. Επίσης, διδάσκει στο Ωδείο του πολιτιστικού οργανισμού του Δήμου Ροδίων. Έχει εκδώσει μέθοδο διδασκαλίας παραδοσιακών κρουστών από τις εκδώσεις Ντο Ρε Μι για την αξιοποίηση των παραδοσιακών κρουστών με παραδοσιακά και σύγχρονα όργανα.