Ο αυτοσχεδιασμός στις ξένες γλώσσες
Αθήνα, 30/3/2008, Εργαστήριο, Patrick Charrière
«Ο αυτοσχεδιασμός στις ξένες γλώσσες»
Patrick Charrière, καθηγητής γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας, δάσκαλος αυτοσχεδιασμού, Γαλλία
Κυριακή 30/3/2008, 13.45-16.15
Εργαστήριο 2,5 ωρών - Γλώσσα: γαλλικά
Το εργαστήριο απευθύνεται κυρίως σε καθηγητές γαλλικών. Ο αυτοσχεδιασμός και οι διαγωνισμοί αυτοσχεδιασμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολύ αποτελεσματικά στη διδασκαλία ξένων γλωσσών, γιατί συνοψίζουν τις δεξιότητές μας να ανταποκρινόμαστε άμεσα σε «επείγουσες» επικοινωνιακές καταστάσεις. Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας είναι μια βουτιά στο άγνωστο, είναι η έκθεση στον κίνδυνο και, μερικές φορές, το ίδιο το ένστικτο της επιβίωσης, που απαιτεί να αναζητήσουμε βαθιά μέσα μας τον τρόπο να ανταποκρινόμαστε άμεσα γλωσσικά σε διαφορετικές επικοινωνιακές καταστάσεις. Η πρακτική του αυτοσχεδιασμού σε μια τάξη ξένων γλωσσών είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας ασκήσεων με θεατρικές τεχνικές, που ξεκινούν με τη δραματοποίηση και συνεχίζονται με την «προσομοίωση» σε επικοινωνιακό περιβάλλον και με το παιχνίδι ρόλων. Όλες αυτές οι δραστηριότητες ασκούν τη δημιουργικότητα και ευνοούν μια παιδαγωγική της ελεύθερης σκέψης και της ανακάλυψης. Έμφαση δίνεται στην αυθεντική ομιλία παρά στην αναπαραγωγή γλωσσικών μοτίβων που έχουμε αποστηθίσει. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, θα πειραματιστούμε με τις παρακάτω τεχνικές: κίνηση παρότρυνσης σε επικοινωνία, έναυσμα για συνομιλία, αρχή συνομιλίας, παύση, διακοπές στη συνομιλία, ισορροπία σε αυτοσχεδιασμούς/εναλλαγή αντίθετων μεταξύ τους ρόλων, έναρξη νέας επικοινωνιακής κατάστασης. Όλες αυτές οι ασκήσεις ενισχύουν την αυτοκυριαρχία των μαθητών και τη δημιουργικότητα και βελτιώνουν την ικανότητα της κατανόησης. Αντιμέτωποι οι μαθητές με τα διάφορα προβλήματα που έχουν σχέση με το λόγο, την κίνηση και το χώρο, αναγκάζονται να αναλάβουν προσωπικά την ευθύνη της επικοινωνίας. Σε αυτό το στάδιο πια η κατανόηση ξεπερνά τα παραδοσιακά σχολικά κριτήρια. Έτσι, καλλιεργείται σε βάθος η ικανότητά μας να κατανοήσουμε τον άλλον και να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητά του· και όλα αυτά στο πλαίσιο της συνεργασίας. Η τάξη γίνεται ένας ζωντανός οργανισμός, όπου οι μαθητές συνειδητοποιούν τους περιορισμούς που επιβάλλονται από το περιβάλλον, καταφέρνουν όμως να τους ξεπεράσουν χάρη στις δεξιότητες που εξάσκησαν.